Úrval - 01.03.1982, Blaðsíða 22

20
ÚRVAL
var þegar stökkvari stífnaði upp í
lendingu með þeim afleiðingum að
hann fótbrotnaði.
Flestir nýliðanna sátu á bekk aftast
í Pilatus-vélinni en tveir voru á
gólfinu við dyrnar. Charles-André
Roux var annar þeirra. Hann var að
læra húsgagnasmíði, ungur og hressi-
legur ævintýramaður, og stökkið var
tvítugsafmælisgjöfin frá systrum hans
tveimur.
Fátt var talað á meðan flugvélin
hækkaði sig. Þó kallaði einhver:
„Heyrðu, fæ ég peningana mína
aftur ef þetta drasl opnast ekki?”
Portier brosti þolinmóður. Hann
hafði heyrt þennan brandara oft
áður. Þegar vélin var komin í 2000
feta hæð ýtti hann hurðinni til hliðar
og vindhviða fyllti vélina.
Fyrsti stökkvarinn bjó sig undir að
stökkva. Fallhlífaropnaranum hans
hafði þegar verið krækt á langa ól sem
fest var við fótinn á járnbekknum.
Búnaðurinn átti sjálfkrafa að opna
fallhlífina en ekki fyrr en stökkvarinn
væri kominn nógu iangt niður fyrir
vélina. Stökkvarinn fór nú að eins og
fyrir hann var lagt og renndi sér fram
þar til fæturnir dingluðu út um dyra-
opið. Nú var slegið á öxlina á honum.
Hann ýtti sér frana af og sveif út í
loftið. Þremur sekúndum síðar
þandist fallhlífín út. Hann var þegar
langt fyrir aftan flugvélina og sveif
léttilega til jarðar. Nú var röðin
komin að Roux. Þegar Portier gaf
merkið ýtti hann sér út.
Enginn veit hvað gerðist en fallhlíf
Roux kom of fljótt út úr pakkanum.
Hún sveiflaðist aftur með vélinni í
loftstreyminu og festist í skíðið sem
var undir vélinni að aftan.
Stökkvarinn vissi ekki hvaðan á hann
stóð veðrið og hékk nú hjálparvana í
böndunum 12 metra undir vélinni.
Það ver eins og vindurinn hefði veitt
honum höfuðhögg og hann heyrði
ekkert fyrir í hávaðanum í honum.
Nú var líkast því að sprenging yrði í
brjósti hans. Honum var ljóst að vel
gat svo farið að hann léti hér lífið.
Með þumalfingurna upp
Vindurinn sneri honum í hring og
hann sneri bakinu að vélinni. Ölarnar
frá fallhlífínni skárust inn í lærin.
Hann reyndi að kippa í fallhlífina til
þess að losa hana af skíðinu en það
tókst ekki. Hann togaði ákveðinn í
línurnar og kippti í þær þar til
honum hafði tekist að snúa sér við svo
hann sá flugvélina.
Portier stóð í dyrum flugvélarinnar
og veifaði til hans með þumal-
fíngurinn á lofti. ,,Ert (þú
óskaddaður?” spurði hann á þessu
merkjamáli.
Roux rak þumalfíngurinn út í
loftið. Svo benti hann á neyðarfall-
hlífina sem var á brjósti hans og með
handahreyfingum þóttist hann opna
hana.
,,Nei! Nei!” æpti Portier og
veifaði vísifingri af miklum æsingi í
viðvörunarskyni. Höggið sem kæmi af
því að fallhllfin opnaðist gæti orðið