Úrval - 01.03.1982, Blaðsíða 117

Úrval - 01.03.1982, Blaðsíða 117
LAND BLINDINGJA NNA 115 að hann bað Yacob og öldungana um að fá að kvænast henni. Fyrst mætti hann miklum mótmælum. Ungu mennirnir reiddust þeirri hugmynd að skemma þjóðflokkinn. Þá fékk einn öldunganna hugmynd. ,,Augu Bogatá eru sýkt þannig að þau trufla heila hans. Þau bunga út og augn- lokin hreyfast. Lítil aðgerð myndi fjarlægja þessa truflandi hluti. ’ ’ ÞAÐ VAR MEDINA-SAROTÉ sem hvatti Nunes til að fara til blinds skurðlæknis. ,,M vilt þó ekki að ég missi gjöf sjónarinnar?” spurði hann. ,,Ö11 veröld mín er sjón. Fagrir hlutir... blóm, sólarlagið... ogþú. Það eitt að sjá andlit þitt gerir gott að hafa sjón.” „Stundum óska ég,” sagði hún, , ,að þú talaðir ekki svona. Ég veit að það er fallegt — en nú... ” ,,Áttu við — þú heldur — að ég væri kannski betri — ef ég samþykkti þetta?” sagði hann að lokum. Hún vafði hann örmum og grét hömlulaust. ,,Ö, bara ef þú vildir,” sagði hún milli gráthviðanna. Viku fyrir uppskurðinn vissi Nunes varla hvað svefn var. Þegar síðasti sjóndagur hans rann upp átti hann nokkrar mínútur í einrúmi með Mesina-saroté. ,,Á morgun,” sagði hann, ,,sé ég ekkert lengur.” Hún þrýsti hendur hans. „Þeir meiða bara lítið. Kæri ástvinur minn, þú gengur í gegnum þessar kvalir fyrir mig. Hann leit á fagurt andlit hennar í síðasta sinn. ,,Vertu-sæl,” hvíslaði hann. Hann ætlaði að fara á friðsælan stað, þar sem engið skartaði fagurlega hvítum blómum, og vera þar þar til stund fórnarinnar rynni upp. En þegar hann hóf augu sín til himins og sá morguninn birtast, eins og engil í gylltum herklæðum, hélt hann áfram og upp, út í gegnum hliðið og upp í klettana. Hann klifraði... Þegar sólin settist var hann kominn langt í burt og hátt. Föt hans voru tætt og tætur og hendur ötuð blóði. Hann var hruflaður á mörgum stöðum en lá kyrr og leið vel. Glóð sólsetursins hvarf og nóttin féll á: en hann lá kyrr og fann til velsældar undir köldum stjörnuhimni. Hann var brosandi og glaður yfir að hafa sloppið úr dal blindingjanna þar sem hann hafði ætlað að verða kóngur. Kona sem hafði gleymt að borga líftrygginguna sína flýtti sér inn á skrifstofu tryggingafélagsins til að borga það sem hún skuldaði. Þegar hún hafði greitt gjaldkeranum og fengið kvittun sagði hún með greinilegum létti í röddinni: ,,Guði sé lof, þar fékk sálin frið.” ,,Það á að tilkynna f deild tvö,’’ svaraði gjaldkerinn. — V.F.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.