Úrval - 01.03.1982, Blaðsíða 17

KRAFTA VERK í MA TINN
15
óþekktum fögnuði en í senn fram-
andi trega. Og ég vissi hvað var næst.
Ég vissi, það var hafið yfir allan efa,
að undir þessari sömu grein var
tvíburi þessa silungs og beið. Ég
losaði öngulinn varlega út úr þessum
stóra skolti, lagaði það sem eftir var af
maðkræflinum mínum á önglinum
og fikraði mig aftur út að greininni.
Þegar maður er staddur í miðju
kraftaverki verður að nýta það til hins
ýtrasta. Og allt fór eins og ég vissi.
KVÖLDMATURINN MEÐ EDNU
var hátindur heimsóknar hennar.
Þegar honum var lokið og aliir höfðu
étið yfir sig var enn mikið eftir af
steiktum silungi á diskinum, ég þarf
víst ekki að taka það fram að það var
annar diskur en fiskdiskurinn góði.
„Drottinn minn!” sagði Edna
frænka. ,,Ég held ég hafi bara aldrei
fengið dýrðlegri máltíð! ’ ’
,,Og henni er ekki lokið,” sagði
amma. Svo bar hún Ednu frænku
kúfaða skál af villtum jarðarberjum
sem systir mín hafði tínt með sínum
eigin litlu skessufíngrum. Edna rang-
hvolfdi í sér augunum, berin voru svo
góð. ,,En — ég vona að þið séuð ekki
að gefa mér öll jarðarberin,” sagði
hún svo allt í einu þegar hún tók eftir
því hvernig við mændum á hana.
,,Gæði landsins,” sagði amma.
,,Við höfum þau svo oft að við erum
orðin þreytt á þeim.” Ég leit stórum
augum á ömmu og ætlaði ekki að
trúa mínum eigin eyrum. Þetta var I
fyrsta sinn sem ég heyrði hana segja
ósatt.
,,Við ætluðum heldur að fá okkur
búðing,” sagði mamma og rétti
okkur skálarnar. Ég leit ofan í mína.
,,Heyrðu,” sagði ég. „Þetta er . .
i f
„Þegiðu, góði minn,” sagði
mamma og það var granít í röddinni.
„ Og éttu nú búðinginn þinn. ” ★

, ,Þjónn, það er fluga í súpunni minni. Hvað á það að þýða?
, ,Ég er ráðinn hérna sem þjónn en ekki spámaður. ” „ „
— d.G.
Sálfræðingurinn við sjúklinginn: „Og þú þjáist af sektartilfinningu
eftir öll þessi ár? Þú ættir að skammast þín. ’’
Maðurinn minn, sem hefur forðast lækna og sjúkrahús eins og tök
hafa verið á, var lagður inn á sjúkrahús með heiftarlega botnlanga-
bólgu. Hann var sárþjáður en samt mótmælti hann uppskurði:
„Þegar guð gaf manninum botnlangann hlýtur hann að hafa haft
einhvern tilgang með því. ’ ’
„Ó, já, vissulega,” svaraði skurðlæknirinn. „Guð gaf þér botn-
langann svo ég gæti kostað börnin mín í skóla.” —J.S.