Úrval - 01.03.1982, Blaðsíða 87

GÖNGUFERÐ FRÁ RÚSSLANDl
pokann sinn og í honum um 30 kíló
af vistum og búnaði, svo sem
vindsæng, veiðihníf, öxi, kaðal og
gamlan sjónauka. Hann var einnig
með samanbrotinn kæjak, gamlan og
margbættan eftir margar svaðilfarir.
Lestin lagði af stað rétt fyrir tvö um
nóttina. I þrjátíu og þrjár klukku-
stundir reyndi Alexander að hvílast í
almenningssvefnvagninum. Það var
komið fram á dag þann tuttugasta
þegar lestin rann inn á drungalega
stöðina í Múrmansk. Alexander hafði
hugsað sér að fara með áætlunar-
bílnum til Verkhnetulomskí, um 160
kílómetra suðvestur af Múrmansk, og
leggja þaðan upp í gönguferðina. En
á bílastöðinni rak hann í rogastans:
Engir máttu fara til Verkhnetulomskí
aðrir en þeir sem þar áttu heima:
Hvernig sem á þessu stóð var
líklegast að þetta byndi enda á flótta-
tilraun Alexanders því það tæki of
langan tíma að ganga til Verkhnetu-
lomskí. Sumarið var þegar á enda hér
norðan við heimskautsbaug og
veturinn gat lagst að fyrr en varði. Nú
skipti hver dagur miklu máli svo
Alexander hætti á að reyna að kaupa
farseðil. Honum til léttis bað enginn
um að fá að sá pappírana hans. Hann
settist upp í áætlunarbílinn sem fór
fram hjá vegartálma án þess að vera
gefíð stöðvunarmerki og seint um
kvöldið komst Alexander til
Verkhnetulomskí.
Frá því að Alexander var í útilegu á
Kolaskaga árið 1977 vissi hann að um
kílómetra frá Verkhnetulomskí var
85
gríðarstórt vatn, Notvatn, sem
nær hálfa leið að finnsku landa-
mærunum. Þangað stefndi hann og
náði þangað um áttaleytið um
kvöldið. Þar spennti hann upp
kæjakinn, settist upp í hann og reri
hljóðlega út á vatnið.
Þegar hann var kominn nokkur
hundruð metra út á vatnið lagði hann
upp árar og hlustaði. Ekkert heyrðist
sem benti til þess að honum væri veitt
eftirför. í fyrsta sinn í marga daga fór
hann að slaka á. Loks var hann
almennilega lagður af stað.
Vonbrigði
Hann kveið ekki langri einmana-
legri ferðinni sem framundan var.
Allt frá því hann gekk í útivistar-
klúbb, 14 ára að aldri, hafði hann
stundað útilegur — á stuttum ferðum
í nágrenni Moskvu á skólatímanum,
fjarlægari og stundum mánaða-
löngum leiðöngrum í sumarleyfum.
Hann unni náttúrunni og naut þess
frelsis að mega reiða sig á sjálfan sig
og þurfa ekki að sæta nema fáum
fyrirskipunum, boðum og bönnum.
Þótt einkennilegt megi virðast var
Alexander í upphafi fyrirmyndar
sovéskur drengur. í hans augum, eins
og svo margra annarra Rússa á þessum
dögum, var kommúnisminn eins og
skínandi mark að keppa að. En
vonbrigðin skullu á þjóðinni eftir að
nafn Stalíns féll í ónáð og einmitt
hugsjónamennirnir voru þeir sem
tóku þetta næst sér. Enginn vina
Alexanders trúði lengur á sovétkerfið.