Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Qupperneq 38

36
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
Anna Þóra Böðvarsdóttir:
RÆÐA FLUTT Á SJÓMANNADEGINUM
Á HELLISSANDI 1997
Ágætu sjómenn, sjómannsfjöl-
skyldur og aðrir gestir, til ham-
ingju með daginn!
Þegar ég var beðin um að flytja
hátíðarræðu á Sjómannadaginn
sagði ég strax já, því mér leiðist
elckert eins og fá nei í andlitið,
eða eyrað, þegar ég þarf að fara
bónleið að fólki.
Enn strax daginn eftir fóru að
renna á mig tvær grímur, ef ekki
þrjár. Hvað ætti ég að fjalla um í
hátíðarræðu, konan, sem aldrei
hefur migið í saltan sjó.
Og þó ég sé af verkafólki kom-
in og frá útgerðarbæ, sem vissu-
lega var hægt að kalla Keflavík á
Suðurnesjum, þegar ég var að al-
ast þar upp, þá finnast ekki
margir sjómenn í minni ætt og
gat ég aðeins fúndið einn mér
nákominn sem með réttu væri
hægt að kalla sjómann.
Afi minn Stefán Bergmann og
móðurbróðir minn Hreggviður
Bergmann létu til sín taka í út-
gerð og fiskflutningum á sínum
tíma og ófáar skemmtilegar sög-
ur eru til frá því er móðurbræð-
ur mínir voru að flytja fisk frá
Keflavík til Reykjavíkur á vöru-
bílum eftir gamla Keflarvíkur-
veginum til hans Steingríms í
Fiskhöllinni og þá var ekkert
stórmál að láta strákana keyra
próflausa og undir aldri, því
fiskurinn varð að komast í réttar
hendur.
Ein trilla stjórnar
fjölskyldulífinu
Ég kynnist ekki sjómennsku
að ráði fyrr en ég flyt hingað
sumarið 1985. Ég veit ekki
hvort þið jaxlarnir kallið það
ijómennsku, en síðan ég kom
hingað hefur trillan Kári meira og
minna stjórnað lífsmunstri fjöl-
skyldu minnar hér á Rifi.
Það er til marks um fávisku
mína um sjómennsku, að þegar
við Lúlli vorum í tilhugalífinu, var
ég að spjalla við foreldra vinkonu
minnar og þau voru að spyrja um
mannsefnið.
„Og hvað gerir svo maðurinn?“
spyr pabbinn/(eins og þið vitið þá
göfgar vinnan manninn).
„Hann er á trillu“, segi ég.
„Nú er hann á handfærum?“
Spyr pabbinn.
„Nei nei, hann er á skaki“, sagði
þá trillusjómannskonan.
Mikið hefur verið gert grín af
mér fyrir þetta og vonandi hefur
mér heldur farið ffam.
En hvernig stjórnar ein líril
trilla fjölskyldulífi?
Þegar fer að líða á febrúar þá
þarf að fara að huga að “græjun-
um”. Fara þá öll kvöld og helgar í
það að dytta að hinu og þessu og
gera klárt. Það er ótrúlegt hvað
þarf mikið að gera klárt.
Svo er spáð og spekúlerað, í
fiskiríið hjá stóru bátunum, hvar
er loðnan? Hvenær kemur loðn-
an? Ætli það verði gott á heima-
slóðinni eða gefur Flákinn betur?
Við Jói gerðum það gort í fyrra
norður við Skor ætli hann rúlli
mér upp í ár? Og svona getur
þessi elska endalaust þusað.
Maðurinn minn reynir að ræða
þetta allt við mig, það má hann
eiga, en mér finnst upp á síðkast-
ið, eins og hann sé bara farinn að
hringja beint í Balda og er ég eig-
inlega bara fegin, því ykkur að
segja hef ég takmarkaðan áhuga.
Við ein ráðum tímanum
Svo er loksins hægt að fara að
róa. Þá er vaknað klukkan sex,
verið að allan daginn, komið í
land rétt fyrir kl.9 á kvöldin, land-
að, og þá komið heim um kl.10 ef
ekki er löng löndunarbið. Þá er
borðað ég smyr nestið, karlinn í
rúmið og síðan haldið áfram
næsta dag, ef veður leyfir getur
törnin oft verið löng.
Því miður eru ekki lengur helg-
arstopp eins og voru í fyrra, þá var
til fjölskyldulíf aðra hverja helgi.
Nú táknar þetta að karlinn er
aldrei með ef stendur til að grilla,
ef á að fara í veiðitúr í góða veðr-
inu, í útilegu um helgar og svona
mætti lengi telja. Því þið vitið að
ef verið er í landi á góðviðrisdegi,
og ekki bilað, þá er maður aum-
ingi, svo ég tali nú ekki um fjár-
hagslega tjónið.
En mín fjölskylda er heppin því

Verslunin Hrund, Grundarbraut 6a, sími 436 1165
tjyó/ne/i/i í Onœfells(>ce!
SXff/ii/eycr/' /lamingyitós/iin
á fyó/na/uiac/cuyi/ui