Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Síða 51

49
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
bræðurnir á Grund Jón og Þor-
geir, Beggi, Steinþór, Óskar í Bug
og Guðmundur Þór. Þarna lágu
leiðir olckar Sigga fyrst saman en
við vorum mörg ár saman til sjós.
Þegar vélin bilaði síðan í Haföld-
unni fór hún til Stykkishólms þar
sem skipt var um vél. A meðan
rérum við á Sædísi frá Isafirði en
það var fimmtán tonna bátur.
Eitt sinn þegar við vorum að byrja
að draga vorum við Siggi að fara
með ljósbauju aftur fyrir stýrishús
þar sem hún var venjulega geymd.
Þá dett ég einhvern veginn aftur
fyrir mig í veltu, lendi á lunning-
unni sem var ekki há og
endastingst á hausinn fyrir
borð og í sjóinn. Þegar mér
skýtur upp aftur sé ég
skrúfuna á bátnum koma
upp úr rétt hjá mér og prís-
aði ég mig sælan að fá ekki
kjölinn á bátnum í hausinn
enda steypti Sædís stömp-
um á úfinni haföldunni. Á
næstu öldu skolar mér síð-
an upp að bátnum og nær
Siggi að þrífa í öxlina á mér
þar sem ég flýt hjá lunn-
ingunni og kippa mér inn
fyrir. Þennan vetur vorum
við ekki nema þrír að-
komumenn í Ólafsvík. Þeir
voru ég, Gestur í Laufási
og Lúlli bakari.
„Djöfull var þetta
klárt hjá þér“
Eftir þessa vertíð fór ég til
Reykjavíkur og var eitt ár á Rifs-
nesinu en síðan fór ég á togara.
Það var eldci auðvelt að fá pláss á
togara á þessum tíma en ég fékk
þó pláss á togaranum Karlsefni. Á
togaranum Karlsefni voru menn
sem búnir voru að vera fimmtán
til tuttugu ár á þessu skipi og því
eðlilega orðnir svolítið heimaríkir.
Bátsmaðurinn tók mig upp á sína
arma og þegar strákarnir voru á
trollvakt var ég með honum í
netalestinni og bölvaði því oft í
hljóði. En ég sá ekki eftir því þeg-
ar frá leið því að ég lærði mikið af
þessum manni. Einu sinni sem
oftar vorum við að taka inn trollið
og erum með þá á síðunni og var
mjög gott í af þorski. Poka stert-
urinn var slitinn en gjörðin var
klár. Bið ég strákinn sem hífði á
gilsvírnum að vera kláran. Hleyp
ég því næst út á belginn og húkka
í gjörðina. Strákur hífði samtímis
að lunningunni og ég hoppa um
leið inn fyrir. Þetta gekk allt eins
og í sögu. Við klárum að taka inn
trollið og köstum aftur en þá kall-
ar skipstjóri: „Konráð, viltu koma
hingað upp ” Ég fer skjálfandi á
beinunum upp í brú. „Heyrðu
kallinn“, segir skipstjóri, „Þetta
máttu aldrei gera aftur, en mikið
djöfull var þetta klárt hjá þér”. Eg
var aðstoðarmaður í lestinni þegar
þetta var. Þar var karl sem hafði
verið lestarstjóri afar lengi sem hét
Gústi. Eg varð var við að hann
skrökvaði að karlinum um það
hvernig hann lét í skipið. Oft þeg-
ar við vorum að koma úr lestinni
labbaði ég á eftir honum aftur
dekkið. Þegar við komum á móts
við brúna leit ég upp og sagði „já”
eins og að karlinn hafi verið að
kalla í mig. Síðan fór ég upp á
keis og beið þar svolitla stund á
meðan hann labbar aftur í. Síðan
fór ég fram í lúkar og náði mér í
vindil en fór svo aftur í borðsal.
Þá spurði Gústi: „Var karlinn að
tala við þig?” Honum var ekki vel
við þetta.
Meö sjóhatta í sólinni
Það voru tvær vaktir á þessum
skipum. Einu sinni sem oftar vor-
um við að toga og var það í góðu
veðri. Var steikjandi sólskin en dá-
lítill veltingur þegar ég fer til að
ræsa vaktina sem var í koju. Þegar
ég fer fram í þá loka ég hvalbaks
hurðinni á eftir mér og segi:
„Strákar það er ræs, karlinn biður
ykkur að koma alla í einu, það er
kolvitlaust veður !!! ” Síðan læt ég
þá alla galla sig fyrir fárviðri og
setja þeir á sig sjóhatta, hleypa í
herðarnar og búa sig undir hið
versta. Eg opna síðan rifu á hurð-
inni og fæ þá allan hópinn gallað-
an með sjóhatta í röð á eftir
mér. Þá opna ég hurðina og
þeir setja í herðarnar og æða
á eftir mér út. Skyndilega
standa þarna níu karlar al-
gallaðir með sjóhatta á
hausnum og furðusvip á
andlitinu í glaða sólskini og
blíðu. Þeir urðu svolídð
reiðir gömlu mennirnir en
þetta rauk nú úr þeim um
leið.
Eftir veruna á Karlsefni
fór ég á togarann Uranus
árið fimmtíu og fjögur. Við
vorum á karfaveiðum vestan
við Grænland. Helgi skip-
stjóri á Úranusi fann karfa-
mið fyrir vestan Grænland.
Við keyrðum fyrir Hvarf og
áttíu sjómílur norður með
Grænlandi. Þetta voru eins og
áætlunarferðir því að við fórum
átta túra yfir sumarið og vorum
þetta tvo til þrjá sólarhringa að
fylla dallinn í hverri ferð. Kiddi
Björns á Rifi og Hergarð í Stykk-
ishólmi voru með í þessu ævin-
týri.
Bátsmaður á Geir
Eftir þetta fór ég á Mb Geir frá
Reykjavík eða árið fimmtíu og
sex. Ég var nokkuð lengi í því
plássi. Útgerð Geirs kaupir svo
togarann Ask. Er fyrsta stýri-
manni Geirs boðið að vera skip-
stjóri á skipinu. Guðni, en svo hét
stýrimaðurinn, spyr mig hvort ég
sé til í að koma yfir með sér sem
bátsmaður og slæ ég til. En gamla
Um borð í Geir árið 1955, ég og Guðmundur Ásgeirsson sem
nú er forstjóri fyrir Nesskip.