Skógræktarritið - 15.10.2003, Side 48

Mynd 10. Frá Landgræðsluskógasvæði félagsins í Hrossholti.
Mynd 11. Svæðið er víðáttumikið og stórt
og inn á milli eru örgrýtis melar, sem verða
græddir upp smám saman.
Skógræktarfélags íslands. Ég er dálítið ánægð
með það að hafa stungið dálítið upp í þá sem hafa
verið á móti henni og þeir hafa ekki vaðið uppi,
alla vega ekki meðan ég hef sótt fundi félagsins.
Ég er mikill fylgjandi þessarar öndvegisjurtar,
hvernig hún græðir og klæðir auðnir og mela. Það
finnst mér dásamlegt.
Nú svo hef ég farið vfða með skógræktarfólki,
t.d. í þrjár gróðursetningarferðir til Noregs. Svo er
minnisstæð ferð sem ég fór til Skotlands en f
þeirri ferð var Hákon Aðalsteinsson, skógarbóndi
á Héraði og þjóðkunnur hagyrðingur. Hann spók-
aði sig í skóginum með mikinn skinnhatt á höfði
og var alltaf tottandi pípustert. Strákarnir í ferð-
inni byrjuðu strax á þvf að nefna það við mig að
nú þyrfti ég að ljóða á Hákon en ég neitaði því. Af
strákskap létu þeir Hákon fá vfsu, sem ég var
reyndar búin að yrkja fyrir langa löngu, en sögðu
hins vegar Hákoni að Margrét í Dalsmynni hefði
ort þetta um hann af þvf að mér fyndist hann
reykja mikið, sem var eintóm þvæla. Vfsan er
svona:
Efþá reykireins og fiippi
ert þú fljótt með tóman fiaus,
reikar um með tjörutyppi,
titrandi og getulaus.
46
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2003