Búnaðarrit - 01.01.1952, Page 72
70
BÚNAÐARRIT
Eflir þunga lambanna á fæti að dæma, er því eng-
inn ávinningur að nota Border Leicester hrúta, til
þess að framleiða einblendingsdilka við skilyrði eins
og á Hrafnkelsstöðum.
Haustið 1947 var einnig gerður nákvæmur saman-
burður á því, hvernig einblendingshrútlömbin reynd-
ust á blóðvelli, samanborið við hreinræktuðu íslenzku
hrútlömbin. Sú varð niðurstaða þessa samanburðar,
að einblendingshrútarnir reyiidust hafa 38,1% kjöt
af þunga sínum á fæti, en þeir íslenzku 37,6%. Ekki
var hægt að gera þennan samanburð á gimbrarlömb-
unum, vegna þess hve margar einblendingsgimbrarn-
ar voru settar á. Óhætt mun þó að gera ráð fyrir, að
eigi hafi verið minni rnunur á kjötprósentu gimbr-
anna en hrútanna einblendingunum í vil. Sé gerl ráð
fyrir að einblendingslömbin hafi 0,5% meira kjöt af
þunga sinum á fæti en hreinræktuðu íslenzku lömbin,
þá hafa einblendingarnir á Hrafnkelsstöðum lagt sig
með rúmlega 200 g meira kjöt að meðaltali en íslenzku
lömbin þessi þrjú ár. Gærur voru ekki vegnar, en
reynsla Þingeyinga var sú, á meðan þeir notuðu Bor-
der Leicester hrútana, að gærur einblendingslambanna
væru ca. 15% þyngri en gærur af islenzkum lömbum
með sama fallþunga. En þar sem gærur eru ekki
vegnar í mörgum sláturhúsum, t. d. hjá Sláturfélagi
Suðurlands, heldur teknar sem ákveðið hlutfall af
þunga kjötsins, þá hefur bóndinn, sem einstaklingur,
engan ábata af því að leggja inn fé með þungar
gærur. Mörinn var heldur ekki veginn úr þessum
lömbum, en þar sem athuganir hafá verið gerðar á
mör B. Leicester kynblendinganna og íslenzkra lamba,
hafa kynblendingarnir liaft minni mör.
Haustið 1947 voru t'ekin tvö mál af hverju hrút-
lambsfalli frá Hráfnkelsstöðum, til þess að fá skjal-
fest, hvort mælanlegur munur væri á vaxtarlagi ein-
blendinganna og íslenzku lambanna. Lengd lang-