Búnaðarrit - 01.01.1952, Page 146
144
BÚNAÐARRIT
þótt eí' til vill sé ekki um mörg fyrsla flokks hrúls-
efni að ræða í þeim sveitum, þar sem Mýramenn fengu
að kaupa féð, þá er fé þar síza af verri uppruna en
í þeim sveitum, þar sem bændur í Dalasýslu sunnan-
verðri keyptu sitt fé. I Hraun- og Álftaneshreppi voru
margir hrútarnir hrottalega háfættir, holdþunnir og
illa vaxnir. Virðast þeir munu hafa verið vænir slápar
sem lömb, enda flestir keyptir á iniklum landgæða-
jörðum í Miðfirði. Það er lokaráð að kaupa jötun-
stóra lambhrúta, enda þótt þeir séu þungir, til þess að
flylja þá í fremur landléttar sveitir. Slílct fjárval er
örugg leið til þess að t'á upp lélegt l'óðurfrekt fé. Bænd-
ur í landléttum sveitum eiga að keppa eftir þykkvöxn-
um, lágfættum, holdgóðum hrútum, þungum eftir
stærð og taka þá heldur þar, sem beitiland er létt,
lieldur en úr miklum landkoslum.
Vonandi hafa Mýramenn þeir, sem t'engu nýjan fjár-
stofn eða bættu við sig fé í haust, orðið heppnari með
hrúta en þeir, sem fengu te haustið 1950.
Snæfellsnes- og Hnnppadalssýsla.
Nú voru sýningar haldnar jiar aðeins í Skógar-
strandar- og Kolbeinsstaðahreppum. Féð í jiessum
hreppum var því nær allt keypt úr Barðastrandarsýslu.
Hrútarnir voru lieldur vænni en í Mýrasýslu og jafn-
meiri kosluin búnir, jjótt margir þeirra væru ónot-
hæfir. Tafla E sýnir jiunga og mál 1. verðlauna hrút-
anna.
Skógarstrandarhreppur. Sýningar voru þar vel sótt-
ar. Af 54 hrútum sýndum hlutu 9 I. verðlaun, en 14
voru ónothæfir. Bezt gerðu hrútarnir voru Klettur í
Litla-Langadal, frá Kletti í Gufudalssveit, sérstak-
lega þéttvaxinn, holdgóður og þolslegur, Svanur á
Ytra-Leiti og Kuggur Guðmundar á Dröngum, báðir
frá Kleifum í Gilsfirði, voru kostamiklir einstaklingar.
Fyrir fjárskiptin áttu Skógstrendingar ágælt fé. Eft-