Búnaðarrit - 01.01.1952, Page 155
BÚNAÐARRIT
153
þess að vera harðgerð beitarkind. Steini á Heiði, hálf-
hlóðs Border Leicester hrútur, er einnig vel gerður.
Mósokki Jóns á Selalæk er ágætlega vænn og ending-
argóður hrútur, nú 8 vetra og lætur lítið á sjá. Hann
hlaut einnig I. verðlaun 1947.
Vestur-Eijjafjallahreppur. Þar var sýningin vel sótt.
Hrútarnir eru fremur lélegir, en þó aðeins þyngri en
1947. Fullorðnu hrútarnir vógu nú 77 kg að meðaltali.
Aðeins einn hrútur lilaut I. verðlaun, Prúður Hallvarðs
i Stóra-Dal, sonur Eitils frá Dalsseli, en í Dalsseli hafa
um skeið verið góðir hrútar.
Vestur-Eyjafjallahrútarnir eru allþolslegir, en yfirleitt
alltof holdþunnir og illa vaxnir, til þess að geta náð
sæmilegum þunga og talizt góðir.
Austur-Eyjaf jallahreppur. Þar var sýningin ágætlega
sótt. Hrútarnir voru margir ágætlega gerðir og all-
vænir. Fullorðnu hrútarnir vógu að meðaltali 84.6 kg,
lafla 1. Tæpur þriðjungur þeirra hlaut I. verðlaun, 10
talsins. Þeir vógu 93.6 kg að meðaltali eða 8.4 kg meira
en þeir sex hrútar, er hlutu þar I. verðlaun 1947. Þessa
miklu framför má að allverulegu leyti þaklca þeirri
tilraun til kynbóta, er Hjalti Gestsson og Guðmundur
Gíslason sáu um framkvæmd á fyrir nokkrum árum,
el'tir ósk Eyfellinga og fleiri Rangæinga. Eins og tafla
G ber með sér eru sumir vænstu og bezt gerðu I. verð-
launa hrútarnir synir Galta frá Úthlið og Nóra frá
Hrafnkelsstöðum, en þeir voru báðir notaðir lil sæð-
inganna. Kollur á Steinum hefur gefið nokkra ágæta
syni, enda mun hann vera ættaður af Suður-Vílcur-
fénu.
Bezti hrúturinn á sýningunni var talinn Börkur Árna
i Skógum, fram úr skarandi vcl gerður, holdmikill og
þolslegur einstaklingur, smár, en mjög þungur eftir
stærð. Næslir Berki stóðu Fífill Árna i Skógum og
Kolur Sigurjóns í Hlíð, háðir ágætir.
Etjótshlíðarhreppur. Þar eru aðeins sýndir hrútar