Búnaðarrit - 01.01.1952, Page 223
BÚNAÐARRIT
221
])essu landi nytjað til slægna. Borið var á 60—65 kg
af köfnunarefni (N2) og annað eins af fosfórsýru
(P2O5) hvort ár. Miðað við það áburðannagn var upp-
skeran góð eða um 25 hestburðir af þurru heyi (2500
kg), í einum slælti. Háin spratt nokkuð, en var ekki
slcgin. Sandfaxheyið hefur reynzt með ágætum sem
fóður. Það ézt mjög vel, og kýr mjólka af því sem úr-
valstöðu.
Vorið 1951 var sáð blöndu af sandfaxi og túnvingli
í um 22 ha sands hér í Gunnarsholti. Sáðmagn var um
36 kg pr. ha, 2 hlutar sandfax á móti 1 liluta túnvingli.
og áburður 60—65 kg af hvoru N2 og P2O5. Á þessum
sandi var lítils háttar sjálfgræðsla fyrir. Frá 19. júlí
til 20 ágúst, eða um mánaðartíma, var beitt á þetta
land rúml. 40 dilkám með 60 lömbum. Þetta gafst
mjög vel, ær og lömb fitnuðu, og gróðurinn stóðst
heitina prýðilega.
Al' þeirri reynslu, sem nú er fengin, cinkum hér í
Gunnarsholti, af ræktun sandanna með innfluttum
grasfrætegundum og tilbúnum áburði, virðist mega
fullyrða, að ekki sé það aðeins hægt að rækta sanda
lil mikilla og góðra nytja, heldur einnig standist sú
ræktun samanburð við nýrækt á mýrum. Margir munu
þó vera liræddir við mikið áburðarhungur í söndun-
um. Það mál er ekki rannsakað til hlítar enn þá. Það
hefur komið í ljós, að fosforsýruþörf sandanna er
mikil, a. m. k. fyrstu árin. Hitt gegnir þó e. t. v. meiri
furðu, að köfnunarefnisþörf þeirra virðist ekki vera
neitt tiltakanlega mikil eða engu meiri en mýranna.
Þegar borin er saman nýrækt á söndum og á mýrum,
verður að hafa í huga, að á söndunum sparast allur
kostnaður við framræslu og vinnslu. En sá póstur er
nú að verða mörgum bóndanum og þá ekki síður ríkis-
sjóði þungur í slcauti. Það hefur valdið mér nokkrum
vonbrigðum, að enn hefur ekki tckizt að fá fé veitt úr
ríkissjóði til sandgræðslunnar til að liefja nýrækt