Búnaðarrit - 01.01.1952, Page 316
314
BÚNAÐARRIT
Ég niætti á sýningunum í Hrunamannahreppi,
Gnúpverjahreppi, Hraungerðishreppi og Kjósarhreppi.
Að loknum sýningunum sagði ég nokkur orð um naut-
gripina, en annars gerði það á hverri sýningu ráðu-
nauturinn, sem sýningunni stjórnaði. Eins og menn
sjá af skýrslum þremenninganna, sem á sýningunum
mættu, benda úrSlit verðlauna á fleiri góða gripi nú
en á undanförnum sýningum i sömu hreppum, og má
taka það sem vott þess, að stofninn sé að batna. Að
öðru leyti sé ég ekki ástæðu til að bæta neinu við
umsagnir þeirra, er á sýningunum mættu fyrir mína
hönd.
Stjórn nautgriparæktarfélaganna í Eyjafirði óskaði
eftir því, að ég mætti á sýningu við Þverárrétt í öng-
ulstaðalireppi, en þar ætlaði hún að sýna dætur tveggja
nauta, sem notuð liafa verið á sæðingarstöðinni og
eiga nú orðið margar dætur. Yið þessari óslc varð ég,
enda þótt ekki yrði áður hægt að rannsaka, hvernig
dætur þeirra hefðu reynzt eftir skýrslum, samanborið
við mæðurnar, þar sem skýrslur voru ekki komnar
til min, og margar kýrnar þess utan svo ungar, að
slíkur samanburður var vart tímabær.
Nautin, sem um var að ræða, voru:
Vígaslcúta (sjá 13. naut í sýningaskrá 1948, Búnað-
arrit 1950) og Kolur frá Litla-Hvannni (sjá 24. naut
í sömu skrá).
Vígaskiíta er sterkbyggt naut og vel byggt. Kolur
er aftur á móti útlaga minni og rúmminni með miklu
verri malabyggingu og allur veikbyggðari. Undan þess-
um nautum komu nálægt 30 kýr undan hvoru. Þessir
systrahópar voru mjög misjafnir. Vígaskútudæturn-
ar voru mjög misjafnar. Ekki varð annað séð en að
nokkrar þeirra myndu verða góðar kýr, en margar líka
lélegar. Júgur og spenabygging þeirra var mjög mis-
jöfn, og sumar voru með svo litla spena, að stór galli