Vísir - 24.12.1943, Blaðsíða 19

JÓLABLAÖ VÍSÍS
19
var ætlað að klæðast í. Og elcki
hatnaði skapið við að sjá kerl-
inguna tvístigandi og stamandi
fyrir framan mig, og í standandi
vandræðum að koma því út úr
sér sem hún ætlaði að segja.
„Þarf eg að koma — koma
_____?“
„Koma hvert?“ Eg liorfði á
hana héiftaraugum.
„Koma ------koma með hux-
ur lika?“ spurði hún og stokk-
roðnaði.
„Þær eru þó ekki af þér lika?“
sþurði eg skelfdur.
„Eg skal vita hvort eg finn
ekki eitthvað annað.“
Þegar hún kom aftur, var hún
jafn rjóð og jafn sneypuleg og'
þegar hún fór.
„Eg fann ekki neinar nær-
huxur af piltunum,“ sagði hún,
„en eg kom hérna með huxur af
— af —■ frúnni.“ Um leið fékk
hún mér nærskyrtu — ullarnær-
skyrtu af sjálfri sér, sem var svo
stutt, að liún náði mér ekki
iiema niður ii nafla — og
hlúndubuxur af læknisfrúnni.
Hún kom líka með þurra sokka
— og i þetta gafst mér kostur á
að fara.
Eg hafði aldrei á ævinni farið
í kvenmannshuxur fyrr og eg
verð að játa vankunnáttu mína
að fara i það fat. Hinsvegar
fannst mér það reginmunur að
nærfötin gat enginn séð.
Þegar að eg var kominn í all-
an skrúðann uppgötvaði eg það
mér til hugarangurs, að löfin á
kjóljakkanum náðu niður á
gólf, og að eg varð að draga þau
á eftir mér, drusluleg og stork-
andi eins og stél á hrafni. Þar
að auki náði kjóllinn utan um
mig tvö- ef ekki þrefaldan. út
yfir allan þjófabálk tók þó að
skyrtan — nærskyrtan af kerl-
ingarskriflinu — náði ekki ná-
lægt því niður í buxumar, svo
að eg varð að vera allsber um
mittið.
Þetta var voðalegt ástand —
tvímælalaust það versta sem eg
hefi lent í á einu kvöldi. Eg sá
engin önnur ráð til að bjarga
virðingu minni og heiðri en þau,
að fara í yfirhöfnina mína —
þótt blaut væri — utan yfir
þenna ósamstæða búning;
lmeppa henni upp í háls.og gæta
þess að hneppa henni ekki frá
mér alla nóttin.
Eg bað vinnukonuna að
þurrka fölin mín á meðan að eg
stæði við á skemmtuninni, en
það var ekki liægt — eldurinn
var dauður. Eg' vafði-þeim sam-
an í höggul, þakkaði fyrir alla
fyrirhöfnina og labbaði með
pinkilinn undir hendinni. niður
í ungmennafélagshúsið.
Skemmtunin var byrjuð. Eg
keypti mig inn í húsið ,skakk-
skaut mér inn með einum
veggnum svo lítið bar á, þvi
kjóllöfin löfðu niður undan
yfirhöfninni minni, hvernig
seni eg fór að. Eg settist út í
horn og þaðan þorði eg mig
ekki að hreyfa það sem eftir var
næturinnar.
Á skemmtuninni hitti eg tvo
sveitunga mína — tvo pilta sem
komið höfðu yfir fjallið um
kvöldið. Annar þejrra hét Guð-
mundur, risi að vexti og heljar-
menni að burðum. Hann var
bilstjóri og það var sagt, að
hann bæri bilinn sinn á bakjnu
yfir þær torfærur sem bíllion
komst ekki af 'Sjálfdáðnm -yfk.
Hinn pilturinn var bóndasonur

.. .. ■. ■•jj.... ... ■•ú. .... ‘
#• ■ ->
GLEÐILEG JÓL!
H.f. Rcifmagn.
GLEÐILEG JÓL!
»
Carl D. Tulinius & Co. h.f.
W
GLBÐILEG JÓL!
Bifreiðastöð Jstands.