Vísir - 24.12.1943, Blaðsíða 48

48
JÓLABLAÐ VÍSIS
Bæknr
til jó/agjafat
Góð bók er skemmtileg vinargjöf og varanleg eign. Eflir-
taldar bækur uppfylla þessi skilyrði:
»
1. FERÐABÓK EGGERTS ÓLAFSSONAR. Þessi bók hefir
nú hátt á aÖra öld verið eitt allra merkasta heimildar-
ritið um Ísland. Hún er bæði skemmtileg og fróðleg. —
2. GAMLAR GLÆÐUR. Þjóðlífslýsingar og endurminningar
Guðbjargar Jónsdóttur húsfreyju á Broddanesi. Helgi
Hjörvar hefir búið bókina undir prentun.
3. FRIÐÞJÓFS SAGA NANSENS, eftir Jon Sörensen, i þýð-
ingu frú Kristínar Ólafsdóttur Iæknis. Mikið og fróðlegt
rit, prýtt miklum fjölda mynda fró ferðum hans og úr
einkalifi.
4. BARÐSTRENDINGABÓK. Frásagnir og lýsing á einni af
fegurstu og sérkennilegustu sýslu landsins, prýdd mikl-
um fjölda mynda af stöðum, sem lítið eða ekki hafa ver-
ið myndaðir áður.
5. HUGANIR. Síðasta bók próf. Guðm. Finnbogasonar. Bók-
in hefir fengið einróma lof allra þeirra sem hafa á hana
minnzL
6. LJÓÐABÆKUR KOLBEINS I KOLLAFIRÐI: Kræklur,
Olnbogabörn og Hnoðnaglar. Lesið þessar bækur. Þær
mæla með sér sjálfar.
7. UÓÐASAFN GUÐMUNDAR GUÐMUNDSSONAR. Ljóða-
safnið hefir lengi verið ófáanlegt, en er nú til i góðu
bandi.
8. ENDURMINNENGAR UM EINAR BENEDIKTSSON, eftir
frú Valgerði Benediktsson.
9. MYNDIR JÓNS ÞORLEIFSSONAR LISTMÁLARA. Falleg-
ar myndir af 32 listaverkum hans..
10. ISLENZK ÚRVALSLJÓÐ. Allir sem ljóðum unna og hafa
gaman af fallegum bókum, vilja eiga þá útgáfu.
11. LJÓÐ GUÐFINNU FRÁ HÖMRUM, Kertaljós Jakobínu
Johnson, Ljóð Höllu á Laugabóli, Skóladagar, saga
eftir Stefán Jónsson, Sumardagar og Um loftin blá,
eftir Sigurð Thorlacius, Ströndin, Ijóðabók Kolka
læknis. Undir sól að sjá, eftir Jakob Jóh. Smára.
V- ■
ÞESSAR BÆKUR FÁST HJÁ BÓKSÖLUM.
Bókaverzlun ísaloldarprentsmiðju h.f,
Grímsvötn. Þaðan og til Grims-
vatna var hæðin svipuð, en við
vötnin 1600 m. Seinni hluta
fimmtudags dró fyrir sólu öðru
livoru og þoka gekk inn yfir
jökulinn vestan og norðantil,
náði þó aldrei til okkar fyrr en
við komum til Grímsvatna. Þá
var hún að læðast yfir dalinn,
liægt og sígandi, svo við rétt
fengum tækifæri til þess að
horfa fram af ishömrunum, yf-
ir staðinn, sem Skéiðarárhlaup-
in eiga upptök sin, allur sá und-
irheima djöflagangur, sem
skelfir bæði menn og skepnur,
teppir samgöngur og gerir alls-
konar óskunda, staðurinn, sem
fær vísindaménn og ferðalanga
til að rísa upp á afturfæturna
og líta löngunaraugum til. En
nú var ekki tími til að velta
vöngum, heldur til hvíldar eftir
ferðalagið. Næsta dag ætluðum
við að nota til að sjá okkur um.
Allan næsta dag var svarta
þoka. Það var heldur óefnilegt
fyi’ir ferðaáætlunina okkar, sem
gerði ekki ráð fyrir nema ein-
um degi við Grímsvötn. Þessi
þokudagur var þó Ijómandi
skemmtilegur. Prímusinn suð-
aði jafnt og þétt allan daginn,
alltaf var verið að malla og
raða í sig. „Jöklajukkið“, sem
sumir jöklarar kannast við, var
auðvitað á matseðlinum, svo
vel piprað, að duga mun okkur
næstu ár. Og þá held eg að minn-
ast megi á hafragrautarklatt-
ana, sem maður varð að borða
með skeið eins og hvern annan
hafragraut. Undir borðum var
svo leikið á fína s'trengi og sagð-
ar lygasögur, en það þykja eng-
in tíðindi þótt sögur Egils hafi
þar boi’ið af, þær hafa gert það
um mörg ár. „Klakakvartett-
inn“ frá síðustu páskum var
endurvakinn, og söng Friðþjóf-
ur hjárómuna eins og áður og
stjói'naði jafnframt, Egill
breimuna og fimbulbassann.
Hjalti átti að syngja laglevsuna,
sein fjórðu rödd, en var ófáan-
legur til þess, — í þess stað
skipuðum við honurn að hlusta .
á okkur með athygli.
Daginn eftir var einnig
svarta þoka, auk þess ýrði úr
honum öðru hvoru. Tjaldið
bæi’ðist ekld, það var alveg
logn. Þann dag allan biðum við,
því olckur þótti fyrir þvi, að fara
frá Grímsvötnum, án þess að
vita hvernig þar væri umhorfs.
„Haan Egill er kokkur með afbrigðum snjall,
einkum í steik og brasi.
Hann springur i loft npp, ef fær bann þungt fall,
því bausinn ex’ fullur áf gasi“. —