Morgunblaðið - 17.01.1987, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. JANÚAR 1987

%
>
... aö spilla henni
ekki ofmikið.
TM Reo. U.S. Pat. Oft.-all rigMs leserved
C1QB1 Los Anaeles Times Syndicate
Þú verður að fara vinur, mað-
urinn minn var að fá rauða
spjaldið.
Með
morgunkaffinu

u
Umsókn þín um kirkjuvarðar-
starfið sýnist óaðfinnanlegt,
nema þessar upplýsingar
varðandi forföður þinn, Píus
páfa þriðja, kann að setja
strik i reikninginn!
Sjónvarpið endursýn-
ir of lítíð af gömlu efni
Bréfritari vill að Hrafn endursýni meira af gömlu efni og minnir á
í því sambandi hið síunga Ríó Tríó. Gamlir þættir með þeim þremenn-
ingum eru til hjá sjónvarpinu og vill Akureyringurinn gjarna fá að
sjá þá aftur.
Akureyri 9. janúar 1987
Vegna greinar Ólafs M. Jóhann-
essonar miðvikudaginn 7. janúar
og Hrafns Gunnlaugssonar
föstudaginn 9. janúar um endur-
sýningar í Ríkissjónvarpi vil ég
segja, að sjónvarpið endursýnir
að mínu mati alltof lítið af eldra
efni
Hvað varðar Jón Odd og Jón
Bjama er þar á ferðinni mjög gott
efni fyrir alla aldurshópa og sífellt
bætast við nýir aldurshópar, sem
gaman hafa af að horfa á góðar
bamamyndir. Hvað varðar greiðslur
fyrir endursýningar (setn ekki virð-
ist hafa verið um að ræða í þessu
tilviki) hlýtur það að vera ódýrara
að greiða 25 þús. kr. til aðalleikara
fyrir endursýningu en búa til nýja
mynd, jafn góða og Jón Odd og Jón
Bjama.
En varðandi endursýningu á
þáttunum Á líðandi stundu var það
hreint frábært. En hvað Hrafn
Gunnlaugsson varðar, álít ég hann
standa sig vel í starfi sínu sem
dagskrárgerðarstjóri innlendrar
dagskrár (erum við þó hvorki skild-
ir né tengdir á nokkmn hátt og hef
íslensk kona sem búsett er er-
lendis skrifar:
Mér gafst kostur á að vera við-
stödd aðalæfíngu á Aidu í íslénsku
óperunni. Eg hef oft séð þessa óperu
erlendis og hafði nýlega séð tvær
glæsilegar sýningar að viðbættri
nýárssýningu sjónvarpsins. Eg ein-
setti mér, áður en ég fór að sjá
íslensku óperuna, að láta ekki þess-
ar eriendu glæsisýningar skyggja á
ánægju mína af íslensku uppfærsl-
unni.
Það er skemmst frá að segja að
slíkar varúðarráðstafanir vom með
öllu óþarfar, og nær sanni að
ísienska sýningin slái þeim erlendu
við. Ekki að íburði, heldur einmitt
vegna þess hversu hrífandi og sann-
færandi hún verður í þeim stakki
sem íslenskar aðstæður sníða henni.
Leikstjórinn sýnir kjark og hugvit
við lausn þeirra vandamála sem
smæð sviðsins hefur í för með sér,
og tekst að breyta þessum veikleika
hússins í styrk sýningarinnar. Hún
ég aldrei hitt né séð manninn nema
á skjánum). Ef eitthvað er þá endu-
sýnir hann heldur lítið af innlendri
dagskrá, hver man ekki eftir þátt-
um Ríó triós. Fleiri góða þætti
mætti nefna (ætli stákamir í Ríó
tríói séu kannski skildir eða tengdir
dreifir íjölmennum kómm út um
sal og svalir, þannig að áhorfandinn
er umlukinn fagnaðarsöng þeirra
og finnst hann vera einn af þeim.
Sum atriði ópemnnar fannst mér
ég vera að sjá í fyrsta sinn, t.d.
þáttinn þar sem prestamir rétta
yfir Radames, en Amneris, sem ann
honum, fylgist örvingluð með úr
fjarlægð. Venjulega er sviðsetning
þessa þáttar byggð kringum ógn-
andi hring prestanna, en Amneris
stendur utan við hann. Hér lætur
leikstjóri Amneris vera eina á svið-
inu en söng prestanna berast frá
hliðarsal. Eg hef aldrei séð þetta
atriði jafn áhrifaríkt.
Það er margt gott að segja um
þessa sýningu, en best af öllu er
þó tónlistin. Þótt þeim væri dreift
út um allan sal sungu þessir stóm
kórar samtaka, hámákvæmt og
músikalskt. Um einsöngvarana á
ég engin orð og segi því: Farið og
sjáið sjálf hvaða dýrgrip við eigum.
Hrafni G.)?
Samanburð við aðrar sjónvarps-
stöðvar hef ég ekki mikinn, en ég
var staddur í Bandaríkjunum fyrir
nokkmm ámm og sá þar sjónvarp
í Los Angeles og skilst mér, að
Bandaríkjamenn standi framarlega
í sjónvarpsmálum og var þar verið
að endursýna til dæmis Bonanza,
Virginíumanninn og fleiri þætti,
bæði í lit- og svart/hvítu. (Hvað
ætli Ólafur M. hefði sagt við því,
hefði hann átt að dæma það.) Síðan
er það sjónvarp Akureyri, sem fær
aðsent efni frá Stöð 2 og sendir
út ótraflað, enn sem komið er, en
þar hef ég aldrei séð eins mikið af
endursýndu efni og ef við Akur-
eyringar höfum fengið að sjá
uppistöðuna á stöð 2 þá aumingja
þeir.
En það mega þeir eiga á stöð 2
að íþróttaþættir þar em mjög góð-
ir, en í ríkissjónvarpi er vart
horfandi á íþróttir vegna boltaleikja
Bjama FeJ. Ekki það að ég geti
ekki unnt fótboltaaðdáendum að fá
sitt. En það er hart að hafa þátt
sem heitir Enska knattspyrnan og
síðan kemur þáttur sem ber heitiðí-
þróttir og þar er svo meginefni
þáttarins fótbolti. En þeir á stöð 2
virðast hafa komist að því að það
er fleira iþróttir en boltaleikir (þro-
skaleikir, eins og Jón Páll segir).
Hrafn farðu að leita að meim
gömlu góðu innlendu efni í eigu
sjónvarpsins til að sýna.
Guðmundur Jónasson.
Einstök Aida á íslandi
HÖGrNI HREKKVISI
t/BS VJLPI OSKA AÐ KÆRASTAN HRINGPI BKK)
i HANN 'A MAT/w'ALStI/VIU/VI/ "
Víkverji skrifar
að hefur einatt sýnt sig að við
Islendingar höfum heldur litla
tilfinningu fyrir fomum minjum og
eigum það til að umgangast slíkt
af dæmalausu virðingarleysi við
fortíðina. Að einhverju leyti má
vafalaust rekja þetta til þess hversu
fáfengilegar fornar minjar em hér
á landi yfirleitt að ytri gerð og eins
er það einatt háttur tiltölulegra
nýríkra þjóða að kasta á braut öllu
gömlu til að rýma fyrir hinu nýja.
Víkverji las þess vegna af at-
hygli pistil frá fréttaritara blaðsins
í Borgarfirði, þar sem sagði frá því
að á almennum hreppsnefndarfundi
í Reykholtsdalshreppi hafi mönnum
þótt merkingu athyglisverðra staða
á þessum slóðum ábótavant og tveir
menn verið fengnir til að gera tillög-
ur um slíkar merkingar í þessari
sögufrægu sveit. Tilefnið virðist
hafa verið að á daginn hefur komið
að forndys ein skammt frá Klepps-
járnsreykjum er horfín og við
eftirgrennslan hefur uppgötvast að
starfsmenn Rafmagnsveitna rík$in,s
höfðu notað þessar minjar til að
púkka með raflínu sem verið var
að leggja þarna skammt frá.
Þetta er áreiðanlega ekki eina
dæmið hvernig framkvæmdaglöð-
um íslendingum hefur tekist að
granda merkum minjum og verður
að taka undir með fréttaritaranum
á Kleppsjárnsreykjum þegar hann
segir: „Áldrei verður nógsamlega
brýnt fyrir þeim sem stjóma verk-
legum framkvæmdum, þar sem
stórvirkar vinnuvélar em notaðar,
áð fara gætilega, þar sem rústir
og aðrar fornminjar láta oft lítið
yfir sér. Óbætanlegur skaði getur
orðið ef aðgæsla er ekki höfð.“
xxx
Athyglisverð hugmynd hefur
fæðst innan háskólans og virð-
ist vera að fá all víðtækan stuðning.
Þetta em hugmyndir að reisa hér
svokallaða tæknigarða í tengslum
við háskólann og rannsóknarstofn-
anir og vænta menn þess að slíkir
tæknigarðar með sambýli rann-
sókna og nýs atvinnureksturs geti
orðið merkilega útungunarstöð fyrir
nýsköpun í atvinnulífinu — ný fyrir-
tæki og framleiðslunýjungar á
ýmsum þeim sviðum þar sem Is-
lendingar em sterkastir taldir um
þessar mundir. Margir þekkja til
Silicon Valley í Kalifomíu, sem orð-
ið hefur eins konar miðstöð
hátækniiðnaðarins í Bandaríkjun-
um ásamt fáeinum öðmm stöðum
þar vestra og hugmyndin með
tæknigörðunum er að búa til áþekkt
hvetjandi umhverfi, þar sem segja
má að framleiðslan og rannsóknar-
starfsemin haldist í hendur. Þessar
hugmyndir um tæknigarða hafa
verið ræddar innan rannsóknarráðs
og m.a. hlotið stuðning Reykjavík-
urborgar og samtaka iðnrekenda,
svo að verulegar líkur em á að
þessi hugmynd verði að vemleika.
Er þetta enn eitt dæmið um við-
horfsbreytinguna sem er að verða
í íslensku atvinnulífi um þessar
mundir. , ' ,