Morgunblaðið - 28.03.1987, Qupperneq 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. MARZ 1987
mmánn
©198« UntverMl PfM* Syndtcat*
„ Ek.Ke.rt cxf p&ssum bygg'mcjum
voru h’ema..''
Með
morgunkaffinu
’ann er að æfa sijj í að
vera fyndinn.
HÖGNI HREKKVÍSI
Tökum ekki erlendan vam-
ing fram yfir innlendan
Kæri Velvakandi.
Að safna skuldum í góðæri hefði
í mínu ungdæmi verið talið allt að
því glæpur. Ég man þegar Jón
Þorláksson, okkar fyrsti formaður
sjálfstæðismanna, kom til Eski-
Qarðar og hélt þar þann stórkost-
legasta fund sem ég man eftir. Þá
sagði hann meðal annars: „Hver
þjóð sem vildi hlúa að sjálfstæðri
tilveru sinni yrði að búa sem mest
að sínu.“ Hvað skyldi hann hafa
sagt í dag þegar flokkurinn hans,
sem hann lagði fyrstu og bestu
lífsreglumar, er nú fremstur í flokki
þeirra sem vilja gefa allan innflutn-
ing frjálsan og ekki nóg með það,
heldur er ýtt undir þá öfugugga-
kenningu að allt sé best sem kemur
að utan. Það er oft þegar maður
kemur í verslanir á höfuðborgar-
svæðinu að fyrst er spurt um hvort
varan sé erlend. Það er því engin
tilviljun að jafnvel húsgögn og þess
háttar er orðið í meirihluta frá er-
lendum aðilum á boðstólum í ísl.
verslunum, og þó er það staðreynd
að bestu húsgögnin eru smíðuð hér
á landi. Fiskibátar, sem best hafa
dugað, eru innlend iðja en nú er
hugað að erlendum bátum með því
að útboðin eru lægri þar. En síður
litið til þess að um leið og við kaup-
um innlenda smíð erum við bæði
að stuðla að atvinnu einstaklingsins
og fyrirtækisins og síðan að efla
sjóði þess byggðarlags þar sem
smíðin fer fram. Þessi viðhorf eru
skilin víða um heim og hagfræði
þar er á þann veg að um leið og
við kaupum innlenda vöru gerum
við bæði, að styrkja atvinnu og efla
sjóði þá sem að framkvæmdum
standa til velmegunar landsins. Það
er talað um stéttvísa menn. En er
ekki rétt að fara að breyta þessu
og tala um þjóðvísa menn. Ég vil
elska mitt land, kvað Jón Trausti.
Þetta syngjum við oft við hátíðleg
tækifæri. En við elskum ekki landið
ef við tökum erlendan vaming fram
yfir íslenskan. Þetta skyldum við
athuga. íslandi allt var og vonandi
er kjörorð æskunnar. Það þarf að
sýna í verki. Við værum ekki lengi
að minnka erlendar skuldir ef við
gætum breytt hugarfarinu. Og að
nokkrum íslendingi skuli detta í hug
að gefa frjálsan innflutning land-
búnaðarafurða. Er það ekki til að
bíta höfuðið af skömminni? ísland
fyrir Islendinga. Því fyrr sem við
skiljum þetta því betra. Þetta er
kjami málsins og með framanritað
að leiðarljósi getum við vænst bjart-
ari framtíðar.
Ámi Helgason
Yíkveiji skrifar
Reyklausir dagar á borð við
þann sem haldinn var í gær
em áreiðanlega góðra gjalda verðir
og kannski hafa nokkrar sálir frels-
ast úr fjötrum vanans og nikótínsins
við það eitt að komast reyklausir í
gegnum heilan dag.
Engu að síður er Víkveiji að velta
því fyrir sér hvort þeir aðilar sem
að reyklausa deginum standa séu
ekki að byija á vitlausum enda. Er
ekki skynsamlegra að beina áróðr-
inum að því að fá reykingafólk til
að virða rétt þeirra sem reykja ekki,
t.d. á opinbemm stöðum og fjöl-
mennum vinnustöðum, með því t.d.
að hamra á skaðsemi t.d. óbeinna
reykinga fyrir það fólk. Takist síðan
að úíhýsa tóbaksreyknum í félags-
legu tilliti, verður róðurinn gegn
reykingum almennt vafalaust auð-
veldari. Það er nefnilega vafalítið
staðreynd að margir þeirra sem
tekist hefur að hætta reykingum
um tíma, falla aftur vegna þess að
þeir em stöðugt innan um tóbaks-
reyk á t.d. Qölmennum vinnustöð-
um og standast þá ekki freistinguna
til lengri tíma.
XXX
að er mikið umrót í stjóm-
málunum þessa dagana og
fjölmiðlafár því samfara. Enn einu
sinni hafa sannast þau gullnu orð
Harold Wilson að vika er ekki lang-
ur tími í pólitík.
En í öllu fjölmiðlafárviðrinu í
kringum mál Alberts Guðmunds-
sonar verður þó líklegast minnis-
stæðastur viðræðuþátturinn í
ríkissjónvarpinu sl. þriðjudagskvöld
með Albert Guðmundssyni. Þar fór
æði margt úrskeiðis.
Auðvitað er ekki nema gott um
það að segja að menn finni til með
Albert Guðmundssyni í pólitískum
harmleik hans en að velta sér upp
úr tilfinningaseminni með þeim
hætti er gert var í þessum þætti
er nútíma fréttamennsku til lítils
sóma. Það er með ólíkindum hvem-
ig tveir gamalreyndir fréttamenn
komust í gegnum heilan sjónvarps-
þátt án þess að komast eiginlega
nokkru sinni að kjama málsins og
spyija Albert gagnrýnið um skatta-
málið og siðferðileg tengsl hans við
það. í þess stað var þama búinn
til notalegt rabbumhverfí og það
var eins og ríkissjónvarpið væri að
segja okkur að Albert væri fyrst
og fremst fómarlamb „flokkseig-
endanna" í Sjálfstæðisflokknum en
ekki að þama sæti fyrrum fjármála-
ráðherra sem orðið hefði uppvís að
því að telja ekki rétt fram til skatts.
XXX
Fyrir fjölmiðlunina í landinu em
hinar pólitísku sviptingar
síðustu daga e.t.v. merkilegastar
fyrir þá sök að þetta er eiginlega
fyrsta stórfréttin þar sem nýju ljós-
vakamiðlamir koma verulega við
sögu. í fréttum hefur mátt heyra
að Albert Guðmundsson hafi jafnan
á hælum sér á annan tug frétta-
manna og ljósmyndara, og er
ástandið því að verða líkast því sem
gerist meðal milljónaþjóðanna í
kringum okkur. Samkeppnin hefur
harðnað til muna og menn mega
ekki misstíga sig hið minnsta án
þess að dagskrár séu rofnar og
tíðindin send út á öldum ljósvak-
ans. Það er því greinilegt stjóm-
málamenn og aðrir þeir sem sveipa
sig sviðsljósinu, þurfa að fara að
taka tillit til breyttra aðstæðna í
íslenska fjölmiðlaheiminum og jafn-
framt standa gömlu prentmiðlamir
áreiðanlega á vissum tímamótum.