Morgunblaðið - 17.11.1987, Blaðsíða 60

Y- ♦V
60
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. NÓVEMBER 1987
Minning:
Jón Ingi Rósantsson
klæðskerameistari
Fæddur 20. apríl 1928
Dáinn 9. nóvember 1987
í dag, 17. nóvember, fer fram í
Fossvogskapellu útför Jóns, Inga
Rósantssonar, klæðskerameistara,
Bogahlíð 22, Reykjavík, en hann
lést í Landspítalanum 9. nóvember
sl.
Nú þegar ríki vetrarins nálgast,
en ennþá er þó mild hausttíð, hefír
sk}mdilega syrt að þegar þessi góði
drengur hvarf yfír móðuna miklu.
Þegar óviðráðanlegur sjúkdómur
nrífur á brott mann um aldur fram
hafa slíkir atburðir víst gjarnan
verið taldir ofar mannlegum skiln-
ingi og víst er áfallið mikið fyrir
þá sem eftir standa að sjá á eftir
svo kærum vini á vit hins ókunna.
Jón Ingi, eins og hann hét fullu
nafni, fæddist á Efra-Vatnshomi í
Kirkjuhvammshreppi, V-Húna-
vatnssýslu, 20. apríl 1928 og var
því aðeins 59 ára þegar hann andað-
ist. Hann var frumburður hjónanna
Rósants Jónssonar og Þórunnar
Maríu Jónsdóttur, en auk Jóns Inga
áttu þau hjón Rögnu og Rósant sem
nú búa í Reykjavík. Faðir Jóns Inga,
Rósant, standaði bamakennslu með
feúskapnum, en hann lést þegar Jón
Ingi var aðeins 10 ára og fluttist
Þómnn María þá með böm sín suð-
ur. Ekki þurfti Jón Ingi langt að
sækja snilli sína í iðngrein sinni,
því að móðir hans, Þómnn, á langa
og starfsama vinnudaga sem
saumakona, og lifír hún son sinn,
90 ára gömul.
Jón Ingi hóf nám í klæðskeraiðn
árið 1945 hjá Andrési Andréssyni
klæðskerameistara og lauk námi í
maí 1949.
v Árið 1954 lá leið hans til Svíþjóð-
ar þar sem hann dvaldi við frekara
nám í nokkra mánuði.
17. júnf 1949 steig Jón Ingi það
mikla gæfuspor í lífí sínu að kvæn-
ast Guðbjörgu Pálsdóttur, Páls
Einarssonar rafmagnseftirlits-
manns og konu hans, Ingunnar
Guðjónsdóttur.
Guðbjörg reyndist Jóni Inga ein-
staklega traustur og góður lífsföm-
nautur og þau reyndar hvort öðm.
Þau vom mjög samhent í því að
skapa lífí sínu fagran og traustan
farveg. Einstaklea smekklegt heim-
ili þeirra stendur í Bogahlíð 22 í
Reykjavík, þar sem þau áttu sér
og sínum hlýtt og notalegt skjól og
þangað vom vinimir ávallt vel-
komnir.
Böm þeirra em Þórlaug Rósa,
innkaupastjóri hjá Hagkaupum, gift
Stefáni Svavarssyni, lektor, og eiga
þau 3 böm. Óskar, rafmagnsverk-
fræðingur, giftur Ingveldi Hafdísi
Aðalsteinsdóttur og eiga þau 2
böm. Ingibjörg, kennari við Mynd-
lista- og handíðaskóla íslands, gift
Friðriki Kristjánssyni, og Þómnn
María sem tvö síðastliðin ár hefír
stundað framhaldsnám í París.
Oll em böm þeirra sérstaklega
vel gerð og bera góðu uppeldi og
ástríki foreldra glöggt vitni. Missir
þeirra allra, eiginkonu, bama, aldr-
aðrar móður, systkina og bama-
bamanna er mikill við fráfall Jóns
Inga, því fjölskyldutengslin vom
sterk. Mestur er þó missir Guð-
bjargar sem sér á bak lífsfömnaut
sínum eftir um það bil 40 ára sam-
búð þar sem nánast hvert fótmál
var sameiginlegt og tveir hugir sem
einn. Ég veit að það er fjölskyldan,
vinimir og fullvissan um endurfundi
handan móðunnar miklu sem nú
koma Guðbjörgu til huggunar og
styrktar í þeirri miklu sorg að sjá,
um aldur fram, á bak elskuðum
eiginmanni.
Jón Ingi var meðalmaður á hæð,
grannur og spengilegur, enda góður
íþróttamaður á yngri ámm. Svipur-
inn hreinn og hmkkulaus eins og
raunar er títt um menn sem hann
er hafði ávallt jákvætt viðhorf til
manna og málefna.
Jón Ingi var vinsæll maður og
vinmargur. Hann hafði óvenjulegt
innsæi og það ásamt góðri greind
og jákvæðu lífsviðhorfí gerðu það
að verkum að fólk laðaðist að hon-
um og þótti gott að vera þar sem
hann var.
Jón Ingi átti ýmis tómstunda-
og áhugamál. Margar vom yndis-
stundimar á skíðum, bæði sem
keppnismaður og síðar með fjöl-
skyldunni.
Jón Ingi átti í mörg ár hesta.
Sem bæjarbam hafði ég aðeins les-
ið um náið samband milli manns
og hests. Á mörgum stundum með
Jóni Inga kynntist ég af eigin raun
hve vænt honum þótti um hestana
sína og þóttist sjá þann leyniþráð
sem á milli þeirra var.
Fyrir nær 30 ámm eignaðist Jón
Ingi land austur við Þingvallavatn.
Á þessari landareign reisti fjöl-
skyidan fallegan sumarbústað.
Staðurinn er sérlega fallegur með
bátsaðstöðu við vatnið. Á þessum
stað undi Jón Ingi sér vel og marg-
ur vinurinn naut gestrisni þeirra
hjóna þama. Með óþtjótandi elju
gróðursetti Jón Ingi fleiri og fleiri
tré í landi sínu, flutti þau til og
hlúði að þeim. Þar sannaðist hið
fomkveðna að: „Sérhver uppsker
svo sem hann sáir.“ Þar er nú fal-
legur skógur.
Ekki verður Jóns Inga svo minnst
að ekki verði fjallað eitthvað um
ævistarf hans sem klæðskerameist-
ara. Fljótlega eftir nám eða 1951
hóf hann störf hjá Ge§un, Kirkju-
stræti, og þegar fataverksmiðjan
Gefjun fluttist að Snorrabraut 56
varð hann verkstjóri og síðar verk-
smiðjustjóri. í fataverksmiðjunni
Geflun vann Jón Ingi meðan heilsan
entist.
Oft höfum við séð orðin: „Fötin
skapa manninn." í þessum orðum
er talsverður sannleikur. Sá sem
saumar föt við hæfí þarf að vera
góður klæðskeri og mannþekkjari.
Jón Ingi var það og gladdi því
margan manninn.
í starfí mínu lágu leiðir okkar
saman vorið 1965. Enn þann dag
í dag man ég glöggt eftir þeim
degi þegar ég kom fyrst á heimili
þeirra Guðbjargar í Bogahlíð 22 og
sá yngstu dótturina, Þórunni Maríu
í vöggu en Þómnn er fædd 11.
mars 1965. Þar knýttust strax þau
vináttubönd sem aldrei síðan hefir
borið skugga á.
Davíð Stefánsson skáld segir á
einum stað:
Hveiju sem ár
og ókomnir dagar
að mér víkja
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
Þessi sannindi óma í minni er ég
nú kveð vin minn Jón Inga.
Hér hefír verið stiklað á stóm.
Það var heldur ekki ætlun mín að
hafa hér mörg orð, hvað þá að segja
ævisögu Jóns Inga Rósantssonar.
Slíkt verður ekki gert í stuttri blaða-
grein. Til þess em minningamar
sem nú hrannast upp í huga mínum
of margar allt frá fyrstu kynnum.
Og nú þegar leiðir skiljast um
sinn þá bið ég af heilum hug algóð-
an Guð að blessa hann og halda
sinni vemdarhendi yfír honum um
alla eilífð.
Að lokum senda ég og fjölskylda
mín Guðbjörgu og fjölskyldunni allri
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um þeim Guðs blessunar.
Björn Baldursson
Ég hrökk við sl. mánudag þegar
tveir samstarfsmenn okkar Jóns
Inga hringdu í mig með stuttu milli-
bili og sögðu mér lát hans. Ég vissi
að hann hafði verið mikið lasinn,
en manni dettur ekki í hug að
sláttumaðurinn gefí ekki svolítil
grið — vonin er sterk, en maður
tapar að lokum.
Jón Ingi var fæddur á Efra-
Vatnshomi í Kirkjuhvammshreppi
í V-Húnavatnssýslu 20. apríl 1928.
Foreldrar hans vom Rósant Jónsson
kennari frá Ferstiklu og kona hans,
Þómnn Jónsdóttir. Bjuggu þau
stutt á Efra-Vatnshomi, þaðan sem
Þómnn var, en fluttust til Akra-
ness, þar sem Rósant lést stuttu
síðar, eða 23. desember 1933, úr
bráðaberklum. Þau hjón eignuðust
auk Jóns Inga tvö böm, og geta
þeir, sem nokkuð em komnir til ára
sinna, rétt hugsað sér stöðu ekkj-
unnar, sem sá um soninn Jón Inga
og dótturina Rögnu, en lét frá sér
litla drenginn, Rósant, sem var
ættleiddur af þeim Hjörieifí Páls-
syni og Unni Jónsdóttur, sem þá
bjuggu í Votamúla í Ámessýslu.
Erfíð hafa mörgum verið árin á
þessum tíma, þegar fátæktin var
svo mikil að vart er hægt að ímynda
sér þá lífsbaráttu, sem margir börð-
ust við á kreppuámnum, hvað þá
einstæð móðir með tvö lítil böm.
Það er þakkarvert að það er komin
betri tíð, þó betur megi enn.
Jón Ingi lærði klæðskeraiðn hjá
Andrési Andréssyni klæðskera-
meistara og lauk prófí frá Iðnskól-
anum hér í borg árið 1949. Hann
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ARNBJARGAR SVERRISDÓTTUR,
frá Seyðisfirði,
Borgarholtsbraut 49,
Kópavogi,
Jenný Haraldsdóttir, Sigurgeir Pétursson,
Svandfs Haraldsdóttir,
Sverrir Haraldsson, Hjördís Daníelsdóttir,
Sigrún Haraldsdóttir, ísleifur Guðleifsson,
Pálfna Haraldsdóttir, Arni Jón Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
EINARS LARSEN,
Reynimel 76.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á Elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund fyrir góða umönnun.
Margrét Larsen,
Rfta Duppler, Jörg Duppler,
Ellen M. Larsen, Jón Ingólfur Magnússon,
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir samúð og vinarhug við andlát og útför móð-
ur okkar,
CLÖRU G. ISEBARN.
Guð fylgi ykkur öllum.
Elín Halldórsdóttir,
Margrót Halldórsdóttir,
Björn Halldórsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför föður okk-
ar, tengdafööur og afa,
MAGNÚSAR ÞORSTEINSSONAR,
Hofi, Öræfum,
Ari S. Magnússon,
Þorlákur Magnússon,
Sigrún St. Magnúsdóttir,
Jónfna S. Magnúsdóttir,
Sigríður Magnúsdóttir,
og
Sigrún Sæmundsdóttir,
Ragnheiður Magnúsdóttir,
Hafsteinn Númason,
Guðni Guðmundsson,
Elfas Guðmundsson
barnabörn.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgnnblaðið tekur afmælis- og miimingargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki
eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er
að birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfund-
ar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú,
að minningargreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldra.
Mikii áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
réðst til Fataverksmiðjunnar GeQ-
unar í ágúst 1951 og starfaði þar
alla tíð, sem verksmiðjustjóri frá
1. september 1975.
Þannig er í fáum orðum ramminn
um lífshlaup Jóns Inga, sem við
kveðjum í dag. En í rammann koma
margar myndir, allt eftir því hver
segir frá.
En víst er að allar verða myndim-
ar nokkuð líkar, allar hafa þær
ákveðinn yfirsvip, allar lýsa þær
sama aðilanum, ef til vill frá sitt
hveiju hominu, og allar bera þær
Jóni Inga afburðavel söguna, hann
var drengur góður.
Ég er ekki alveg viss um hvenær
ég komst fyrst í kynni við Jón Inga,
það er orðið langt síðan. En ég vil
að það hafí verið á skíðum inni í
Innstadal sem ég fyrst tók eftir
honum, ungum og stæltum, þegar
hann þaut áfram, og ég og fleiri,
sem í ferðina slógumst, máttum
hafa okkur alla við til að hann gengi
okkur ekki af sér á hraðferð sinni
niður að Kolviðarhóli. Jón Ingi var
ágætur skíðamaður og fór mikið á
skíði með fjölskyldu sinni þegar þar
að kom, enda frískur og léttur úti-
vistarmaður.
Leiðir okkar Jóns lágu oft sam-
an, og oft áttum við samleið, enda
störfuðum við báðir hjá Sambandi
fsl. samvinnufélaga í áratugi og nú
síðustu árin í nánu samstarfi. Það
var gott að starfa með honum, hann
var orkumikill, hugmyndaríkur
smekkmaður og honum var gott
að treysta. Betri lýsingu á ég vart
um marga.
Jón Ingi var mikil félagsvera og
hann naut þess að blanda geði við
aðra. Hann tók virkan þátt í félög-
um og eignaðist þar marga og góða
vini. Hann var ágætur skákmaður
og tefldi mikið við félaga sína, og
um skeið tók hann þátt í taflmótum.
Glaðlyndi hans og kátína, spaug-
semi hans og vinátta áttu ekki hvað
síst sinn hlut í því hve vel honum
varð til vina. Leiðir okkar Jóns Inga
lágu stundum saman á hestbaki,
þegar við hittumst á vorin og gróð-
urangan lagði upp úr lautinni þar
sem við áðum og hestamir okkar
kroppuðu sæta nálina, og við sátum
á þúfnakollum og gerðum ekki til-
raun til að leysa stórvandamál
annarra. Jón fór vel á hesti og hafði
á hestum sínum gott lag. Árin rugla
mig, og hestamir sem ég hef þekkt
em orðnir margir, en vel tel ég mig
muna gæðingana hans Jóns, þá
Faxa og þó frekar Fána, þegar
hann reið þeim ftjálslega um Víði-
dalinn á leið sinni í Faxaból. Þar
áttu hestar hans skjól og þar átti
hann vini.
17. júní árið 1949 kvæntist Jón
Ingi eftirlifandi konu sinni, Guð-
björgu Pálsdóttur. Saman byggðu
þau upp gott heimili, þar sem friður
og festa réðu ríkjum, og saman
mótuðu þau bamahópinn sinn og
hjálpuðu honum til að nálgast það
markmið sem leiddi hann til ábyrgð-
ar og þroska.
Bömin em þessi: Þórlaug Rósa,
gift Stefáni Svavarssyni, endur-
skoðanda og lektor við HÍ, Óskar,
rafmagnsverkfræðingur, giftur
Ingveldi Aðalsteinsdóttur, Ingi-
björg, kennari í Myndlista- og
handíðaskólanum, gift Friðriki
Kristjánssyni, lyfjafræðingi, og
Þómnn María, sem er við nám í
fatahönnun í París.
Haustið hefur nú kvatt og grár
litur vetrarins setur svip sinn á
umhverfið, og kaldir nóvembervind-
ar taka að blása. Það næðir um
okkur sem syrgjum, og vanmáttug
verður samúð mín til ykkar allra
sem um sárt eigið að binda við frá-
fall Jóns Inga Rósantssonar.
Megi minningin um góðan dreng
verða öllum vandamönnum og fjöl-
mörgum vinum huggun harmi
Hjalti Pálsson
Mánudaginn 9. þ.m. lést vinur
minn og samstarfsfélagi um ára-
tuga skeið, Jón Ingi Rósantsson
klæðskerameistari.
Hann fæddist 20. apríl 1928 að
Efra-Vatnshomi í Kirkjuhvamms-
hreppi í Vestur-Húnavatnssýslu.
Foreldrar hans voru hjónin Þórunn
Jónsdóttir og Rósant Jónsson bóndi
og kennari í sveitinni. Rósant dó
af berklum þegar Jón var aðeins 7