Morgunblaðið - 28.01.1988, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. JANÚAR 1988
45
spuminni erlendis og var fljótur að
aðlaga reksturinn nýjum mörkuð-
um.
Hann vann náið með samstarfs-
mönnum sínum og allir voru honum
jafnir.
Hann seldi sinn hlut í Fiskiðjunni
og aðrar eignir sínar í Vestmanna-
eyjum og fluttist til Reykjavíkur
árið 1970. Síðar stofnaði hann lítið
heildsölu- og smásölufyrirtæki í
Hafnarfírði.
Ágúst starfaði töluvert að félags-
málum. Um skeið var hann formað-
ur Félags kaupsýslumanna og
Félags atvinnurekenda í Vest-
mannaeyjum. Hann var í stjóm
Lifrasamlagsins og Tónlistarfélags-
ins á staðnum.
Fyrir tíu árum kenndi hann þess
sjúkdóms, sem lagði hann að velli.
Hann barðist við þennan sjúkdóm
af sama æðruleysi og einkenndi
allt hans líf. Öll þessi ár heyrðist
hann aldrei kvarta, hvorki heima
né heiman. Og þó að tvö síðustu
árin hafi sjúkdómurinn hetjað mis-
kunnarlaust á hann, náði hann sér
alltaf upp á milli og átti góðar
stundir. Er það ekki síst að þakka
lífsvilja hans og jákvæðni svo og
frábærri umönnun Sigurbjargar og
góðri læknishjálp og hjúkmn, sérs-
taklega á deild 13D á Landspítalan-
um.
Ég kynntist tengdaföður mínum
árið 1969, þegar hann fluttist til
Reykjavíkur. Eg minnist þess hve
vel þau hjón tóku mér frá fyrstu
stundu. Það var eins með mig og
aðra, sem tengst hafa ijölskyld-
unni, að okkur var tekið eins og
eigin bömum. Atlætið og umhyggj-
an var sú sama. Þau reyndust
einnig vinum bamanna vel. Sér-
staklega æskuvini Egils, Henry
Granz, sem missti ungur foreldra
sfna.
Ágúst var frekar dulur um per-
sónu sína, en hann var félagslyndur,
þó hann hafí dregið sig í hlé hin
síðari ár. Þess meira sótti hann í
samvistir við fjölskyldu sína. Heim-
ilið í Stóragerðinu var og er
miðpunktur fjölskyldunnar. Þar
hittast böm, tengdaböm og bama-
böm, bæði á tyllidögum og öðmm
dögum. Þá fengu bömin að heyra
sögur hjá afa sínum, oftast fmm-
samdar um furðuskepnur jarðarinn-
ar og líktist sögumaðurinn þá
óneitanlega föður sínum.
Hann reyndist ávallt málsvari
lítilmagnans og tók aldrei þátt í illu
umtali. Ein lítil saga lýsir þessu
vel. Eitt sinn þegar gesti bar að
garði varð einum að orði að hörm-
ung væri að sjá hve ein dóttirin
væri feit en hinar grannar og glæsi-
legar. Sagði Ágúst þá að færi hann
með þær allar þijár til Afríku fengj-
ust tvær magrar beljur fyrir þær
mjóslegnu en sex bústnar, mjólk-
andi kýr fyrir þá þykku. — Já, það
rifjast margt upp að leiðarlokum
og af nógu er að taka. Ég kveð
tengdaföður minn með söknuði og
þakka honum samfylgdina og
tengdamóður og öðmm aðstand-
endum votta ég einlæga samúð.
Hildur Einarsdóttir
Ágúst Matthíasson frá Litluhól-
um í Vestmannaeyjum lést miðviku-
daginn 21. janúar sj. Hér verður
ekki rakið lífshlaup Ágústar Matt-
híassonar, heldur stiklað á nokkmm
minningarbrotum, sem koma fram
í hugann við fráfall góðs vinar.
Gústi Matt, eins og hann var allt-
af kallaður, var einn þeirra sem
setti svip á bæinn, meðan hans
naut við í Eyjum. Eftir stríð tóku
þeir félagamir, Gústi, Gísli Þor-
steinsson frá Laufási og Þorsteinn
Sigurðsson á Blátindi, Hraðfrysti-
stöð Vestmanneyja á leigu af Einari
Sigurðssyni. Þeir höfðu allir starfað
hjá Einari. Þeir þremenningamir
ráku síðan Hraðfrystistöð Vest-
mannaeyja til ársins 1952 að þeir
stofnuðu Fiskiðjuna hf., sem fljót-
lega varð eitt af stærstu frystihús-
um landsins og er enn. Það var á
vordögum fyrri þijátíu ámm sem
undirritaður hóf störf á skrifstofu
Fiskiðjunnar. Með okkur Gústa og
allri fjölskyldunni tókst góð vinátta,
sem haldist hefur allt fram á þenn-
an dag.
Gústi var góður húsbóndi, léttur
í lund og spaugsamur, sem sjaldan
skipti skapi. Hann hafði mikla og
skemmtilega frásagnargáfu. Átti
hann ekki langt að sækja hana, því
faðir hans, Matthías á Litluhólum,
var frægur á sínum tíma fyrir
glettnar sögur og frásagnir. Ennþá
lifa sögur eftir þá feðga í Eyjum
og fljúga manna á milli á góðravina
fundum.
Árið 1969 flutti Gústi ásamt fjöl-
skyldu sinni til Reykjavíkur, en
hugurinn dvaldi oft á heimaslóð,
því mikið þurfti hann að spyija um
fískiríið, bátana og mannlífið
heima, þegar fundum okkar bar
saman. Skiljanlega koma margar
minningar fram í hugann eftir jafn
löng kynni. T.d. minnist ég þess
hvað Gústi naut sín þegar hann sat
við skrifborðið hlaðið seðlabúntum
og taldi í launaumslögin, einnig
þegar við nokkrir Eyjamenn fórum
á trillu upp í Holtsós undir Eyjaíjöll-
um. í öllum þeim gleðskap og því
fjön sem þá var, undi Gústi sér vel.
Árið 1937 giftist Gústi Sigur-
björgu Benediktsdóttur frá Þverá í
Öxarfirði. Þau eignuðust fimm böm
sem öll eru á lífi. 'Sigurbjörg er
mikil mannkostakona og dugnaðar-
forkur, sem staðið hefur fyrir
myndarlegu heimili þeirra og stutt
mann sinn með ráðum og dáð alla
tíð. Henni, bömum þeirra og öðmm
ættingjum votta ég innilega samúð.
Guðjón Olafsson
í dag er til grafar borinn Ágúst
Matthíasson, fæddur 30.júlí 1914 á
Litluhólum í Vestmannaeyjum.
Hann var sonur hjónanna Matthías-
ar Finnbogasonar og Sigríðar
Þorsteinsdóttur. Hann óx úr grasi
á góðu heimili á meðal sjö systkina.
Ágúst hlaut í vöggugjöf mikla
og góða hæfíleika og skynsemi,
dugnað, samviskusemi og fádæma
andlegt jafnvægi. Þessa miklu eðlis-
t
Móðir okkar,
GUÐRÚN ÁRNADÓTTIR
fró Vogi,
Skólatröð 8, Kópavogi,
lést í Landspítalanum 27. janúar.
Rannveig Sigurðardóttir,
Guðrún Sigurðardóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
LOVISA HALLDÓRSDÓTTIR,
Bergstaðastrœti 71,
Reykjavfk,
verður jarösungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 29. janúar
kl. 10.30. Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð. Þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Hjartavernd.
Hrafnhildur Þórðardóttir, Lárus Hallbjörnsson,
Hjördfs Þórðardóttir, Guðmundur Karlsson,
Andrea Þórðardóttir, ísleifur Bergsteinsson,
Hjörleifur Þóröarson, Jensfna Magnúsdóttir,
Ásdfs Þórðardóttir, Valdimar Hrafnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
kosti ræktaði hann með sér alla tíð.
Hann var um árabil einn af mestu
athafnamönnum Vestmannaeyja.
Forstjóri og einn af aðaleigendum
Fiskiðjunnar hf. sem var þá eitt
umsvifamesta frystihús landsins,
ásamt því að eiga og reka fiskiskip.
Þótt hann hefði mikið umleikis var
hann alltaf samur og jafn.
En hann stóð ekki einn. Ágúst
gekk að eiga glæsilega stúlku, Sig-
urbjörgu Benediktsdóttur frá Þverá
í Öxarfírði árið 1937. Mikla mann-
kosta og dugnaðarkonu. Var þar
mikið gæfuspor stigið af beggja
hálfu að einstaklega farsælu hjóna-
bandi.
Ég kynntist heimili þeirra í gegn
um vin minn, Egil, son þeirra. Síðan
hef ég notið umhyggju þeirra og
vináttu hátt á þriðja áratug.
Það er því ótalmargt, sem leitar
nú á hugann úr ríkulegum sjóði
minninganna og er það allt á einn
veg.
Fyrstu minningar mínar frá sam-
veru okkar Gústa eru í samsvörun
við það, sem alltaf var síðar.
Ég minnist þess er við Egill, þá
stráklingar, sátum hjá honum. Sem
oftar var hann að fræða okkur um
lífið og tilveruna á sinn einfalda og
áhugaverða hátt.
Mörg voru lífssannindin, sem
okkur hlotnaðist í veganesti á þess-
um stundum og hafa þau reynst
mér dýrmæt í áranna rás.
Þannighefur það verið allar göt-
ur síðan. Ágúst hélt áfram að miðla
fróðleik sínum, sem alltaf var já-
kvæður og áhugaverður.
Síðustu samverustundir okkar
voru heimsóknir okkar hjóna að
sjúkrabeði hans nú um jólin. Ennþá
var það hann sem miðlaði heilræð-
um og umhyggjan fyrir okkur
hjónunum og bömum okkar var
einlæg.
Mér fínnst vel við hæfí að eigna
honum orð Lao Tse um manngildið:
„Sannanlegt mikilmenni reisir á traustum
grundvelli, og fer ekki eftir yfirborðsgljáa.
Hann hirðir ávöxtinn en ekki blómið, hann
fleygir hisminu en hirðir Iqamann."
Nú er Gústi genginn eftir langa,
farsæla ævi, mikið starf og gott
fordæmi alla tíð. Ekki síst síðustu
tíu árin er hann háði baráttu við
erfiðan sjúkdóm, án þess að æðrast
eða kvarta. Lengst af virtist hann
hafa yfírhöndina. En þegar hann
að lokum varð undan að láta var
hann enn andlega óbugaður en þó
ferðbúinn.
Við sem eftir stöndum, þökkum
honum einstaka samfylgd. Megi
góð minning styrkja Sigurbjörgu,
bömin hans og aðra ástvini. Heyri
ég góðs manns getið kemur hann
mér í hug.
Henry Þór og fjölskylda
Pilsner
malt í Vi lítra dósum
stórlækkuðu verði
Gerið verðsamanburð
IKOHOUfyNIHALP ?