Morgunblaðið - 11.12.1990, Blaðsíða 69

MOEGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 1990
69
Kveðjuorð:
Hjörtur Oddsson
Fæddur 31. ágúst 1962
Dáinn 26. nóvember 1990
Maður situr heima og hugurinn
reikar, leggst til hvíldar og hugur-
inn reikar, vinnur og hugurinn reik-
ar og alltaf berst hugurinn til besta
vinar míns Hjartar, vandaðs drengs
sem er horfinn af sjónarsviðinu
langt um aldur fram.
Kynni okkar Hjartar hófust hjá
Körfuknattleiksdeild ÍR árið 1978,
urðu kynni okkar mjög náin enda
var hann hlýr og góður drengur sem
var þægilegt að umgangast.
Gengum við í gegnum súrt _og
sætt í körfunni hjá félagsliðinu ÍR,
unglingalandsliðinu og landsliðinu.
Fóru ófáar stundirnar hjá Hirti í
að róa mig niður. Hjörtur var
keppnismaður mikiil en alltaf sann-
gjarn, rólegur og yfirvegaður.
Er Hjörtur hvarf á braut til
Bandaríkjanna með foreldrum
sínum var hans sárt saknað. Hann
byq'aði að spila körfubolta með
skólaliði Cumberland Valley High
School og í byijun átti hann erfitt
uppdráttar en þolinmóður og róleg-
ur vann hann sig í sessi.
Ég varð þess aðnjótandi að heim-
sækja Hjört til Bandaríkjanna og
er sá tími vel í minni hafður. Þar
háðum við margar barátturnar í
körfunni, baráttur sem við báðir
unnum og komum óskaddaðir frá.
Frá árinu 1986 háði Hjörtur hetju-
lega og harða baráttu við illkynja
sjúkdóm þá aðeins 24 ára gamall,
sjúkdóm sem bar hann síðan ofur-
liði,
I hvert skipti sem leiðir okkar
iágu saman var alltof sjaldan eftir
að hann veiktist, dáðist ’maður að
honum, því vissulega hefur hann
verið mikið veikari heldur en okkur
var ljóst, en hann lét aldrei á því
bera. Minnist ég eins atviks sérstak-
lega er við fórum út að borða sam-
an, að þó svo að Hjörtur hafi ekki
getað notið máltíðarinnar vildi hann
endilega bjóða okkur og stóð fast
á því.
Góður drengur er fallinn frá,
drengur sem var öllum kær.
Megi minning hans varðveitast.
Elsku Soffía, Oddur, Ágúst,
Kristján, Sóley, Sigríður, Hrafnhild-
ur og allir vinir og vandamenn, guð
gefi ykkur styrk.
Hafi Hjörtur þökk fyrir allt og
allt.
Benedikt Ingþórsson
Er ég fór til náms í Héraðsskól-
anum að Reykjum í Hrútafirði vet-
urinn 1977-78 með mikinn áhuga
á íþróttum heyrði ég fyrst um Hjört
Oddsson. En vart var meira um
annað rætt af eldri nemendum skól-
ans en það, hversu afleitt það var
að Hjörtur og bróðir hans Kristján
skyldu ekki vera lengur í hópnum
þar sem þeir stunduðu þá fram-
haldsnám í Reykjavík. Má segja að
þeir bræður hafi verið lifandi goð-
sagnir í skólanum vegna frammi-
stöðu sinnar í körfuknattleik og
sundi. Komu þeir reyndar í hópi
gamalla nemenda í heimsókn, —
en það var hefð í skólanum að efna
til slíkra heimboða á haustin þar
sem fram fór íþróttakeppni milli
gesta og heimamanna. Tók ég þá
strax eftir Hirti og horfði á tilþrif
hans með aðdáun. Ég man að hann
blés út um annað munnvikið á hár-
toppinn til þess að koma honum í
réttar skofður.
Ég vonaði að ég fengi að kynn-
ast þessum vasklega íþróttamanni,
en ekki renndi ég í grun, að ég
ætti eftir að syrgja hann aðeins 13
árum síðar.
Þegar ég seinna meir hóf fram-
haldsnám í Reykjavík var mér
kunnugt um að þeir bræður höfðu
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR,
Barmahlið 45.
Júlía Sigurðardóttir,
Ingunn Guðmundsdóttir,
Ævar Guðmundsson, ’ Ingibjörg Bjarnadóttir,
Jón Guðmundsson, Guðrún Ólafsdóttir
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
DRENGS GUÐJÓNSSONAR
bónda,
Fremstuhúsum,
Dýrafirði.
María Vagnsdóttir,
Hermann Drengsson,
Björn Drengsson, Björk Ingadóttir,
Guðbjörg Drengsdóttir, Þröstur Ólafsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
MARÍU V. SVEINBJÖRNSDÓTTUR STEFANSSON,
Breiðvangi 56,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lungnadeildar Vífilsstaðaspitala.
Sólveig Stefánsson,
Jón S. Stefánsson, Sigrún Sigurgeirsdóttir,
Ragnar D. Stefánsson, Liija Jónsdóttir,
Stefán B. Stefánsson, Sesselja K. Karlsdóttir
og barnabörn.
Lokað
eftir hádegi í dag vegna jarðarfarar ÞÓRIS AÐAL-
STEINSSONAR.
Faxamjöl hf.
Reykjavík.
gengið í ÍR og fór ég að dæmi
þeirra. Þar kynntist ég Hirti fyrst
og tókst fljótt mikil vinátta með
okkur sem entist æ síðan, þó kynni
okkar hafi að mestu snúist í kring-
um körfuknattleik. Hjörtur þóti
snemma efnilegur þar og var bar-
áttugleði hans með eindæmum.
Hann gaf aldrei hlut sinn fyrir nein-
um, en lék þó af fullum drengskap
og alltaf var stutt í brosið. Hjörtur
spilaði jafnan stöðu bakvarðar og
naut sín þar vel. Sendingar hans
voru markvissar og þrekið frábært
meðan hann var heill heilsu. Hann
var vegna hæfni sinnar á þessu
sviði fljótlega valinn í landslið ís-
lands í körfuknattleik, fyrst í ungl-
ingalandsliðið og síðan í A-landslið-
ið.
í ársbyijun 1986 æfum við og
keppum á fullu sem fyrr, en Hjört-
ur segir við mig á heimleið eftir
einhvern leikinn, að honum finnist
hann vera orðinn eitthvað svo slapp-
ur síðustu vikur. Fannst honum
slæmt að vita ekki hvað amaði að
sér og þá ekki síður það, að geta
ekki tekið á af fullum krafti. En
það var einmitt einkenni hans að
gefa allt sem hann átti í leikina.
Það var mikið áfall er hann næstum
ári síðar greindist með hvítblæði.
Tók þá við afar erfitt tímabil, sem
stóð í tvö ár. Virtist lengi sem sjúk-
dómurinn ætlaði að hafa betur. En
baráttuneisti Hjartar slokknaði
aldrei, og þegar flestir höfðu gefið
upp alla von fór hann smám saman
að hjarna við. Það virtist krafta-
verki líkast. Þá tók við endurhæfing
og hægt og sígandi náði hann með
dugnaði og eljusemi að safna þreki
og virkja-þann lífskraft, sem í hon-
um bjó. Þar kom, að hann reis úr
rekkju og leið þá ekki á löngu áður
en hann tók að kíkja á æfingar hjá
ÍR og hafði þá jafnan Hrafnhildi
litlu með sér, dóttur unnustu hans.
Það var ánægjulegt að fylgjast með
framförunum, þvi að þær voru ótrú-
lega miklar. Fyrst í stað gat hann
lítið sem ekkert hlaupið sökum löm-
unar í fótum, sem sjúkdómurinn
skildi eftir sig. En með þrotlausum
æfingum páði hann að verða jafn-
ingi okkar hinna í liðinu. Spilaði
hann nokkra leiki og stóð sig frá-
bærlega vel. Samhliða endurhæf-
ingunni lauk hann læknanámi sínu
við Háskólann og haustið 1989 var
Hjörtur kallaður til læknisstarfa á
Isafirði. Ætlaði hann sér þá að spila
með 1. deildarliði Bolungarvíkur.
Um það leyti virtist hann hafa sigr-
ast á sjúkdómi sínum og björt
framtíð blasa við honum. En eftir
fjögurra mánaða veru á ísafirði
greindist hvítblæði-aftur í honum.
Áfallið hefur verið hræðilegt og
myndi buga flesta. En Hjörtur var
raunsær og meðvitaður um það all-
an tímann að sjúkdómurinn gæti
tekið sig upp aftur. Hann tók þessu
með jafnaðargeði, jafn ákveðinn og
áður að beijast og sigra, en því
miður tókst það ekki. Hann lést á
Háskólasjúkrahúsinu í Uppsölum
Svíþjóð 26. nóvember eftir hetju-
lega baráttu, sem maður trúði alltaf
að myndi enda á annan veg, því
manni fannst, að ef Hjörtur"gæti
ekki unnið bug á sjúkdómnum með
sínu mikla þreki og gífurlega vilja-
styrk gæti það enginn. En hvítblæð-
ið virtist svo illvirkt í honum að
ekki varð fyrir það komist.
Maður fyllist stolti og þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast
Hirti Oddssyni, manni sem aldrei
gafst upp, þótt á móti blési. Þó að
hættan væri yfirvofandi var það
aldrei að heyra á honum né sjá að
liann óttaðist örlög sín. Þvert á
móti gat hann rætt um sjúkdóm
sinn í léttum tón og gerði oft góðlát-
legt grín að sjálfum sér og ástandi
sínu.
Hjörtur átti því láni að fagna í
öllum sínum veikindum að eiga ein-
staka foreldra, systkini og unnustu,
sem fórnuðu öllu til þess að geta
annast hann af umhyggju og nær-
gætni í löngum sjúkralegum innan-
lands og utan. Til þeirra sótti hann
hvatningu og styrk, er hann þurfti
sannarlega á að halda til þess að
geta tekið því sem að höndum bar
með jafnaðargeði.
Ég bið algóðan Guð að veita- -
ykkiu- styrk í sorg ykkar um leið
og ég votta ykkur mína dýpstu sam- .
úð með þökk fyrir að hafa fengið
að kynnast góðum dreng, sem ég
mun aldrei gleyma.
Ragnar Torfason
THERMOcomforv
HITAPOKINN
hlý og notaleg jólagjöf
THERMOcomfort hitapokinn inniheldur skaðlausa
saltlausn.
Með því að þrýsta létt með fingrunum á málmplötu í
pokanum (sjá mynd 1), byrjar lausnin að kristallast og
verður á örfáum sekúndum yfir 50°C og heldur þeim
hita í meira en 1 1/2 klukkustund.
Eftir að THERMOcomfort hitapokinn er orðinn kaldur,
er auðvelt að gera saltlausnina virka að nýju með því
að setja hann í sjóðandi vatn í u.þ.b. 20 mín.
THERMOcomfort hitapokinn veitir þér yl og ánægju
árum saman. 6 mánaða ábyrgð.
Þrjár stærðir

610
>
16x25 cm
1 Takið málmplötuna á milli
þumals og vísifingurs,
þrýstið varlega upp og niður
þangað til vökvinn fer að
kristallast.
2 Hitapokinn er settur í frotte-
pokann til þess að hann
liggi þægilega á húðinni og
haldist lengur heitur.
20x42 cm

E
Kreditkorta-
þjónusta
3 Setjið hitapokann í sjóðandi
vatn í u.þ.b.20 mín. til að
gera hann virkan á ný.
Réttarhálsi 2-110 R.vík - Símar: 31956-685554 - Fax: 687116
818
v