Morgunblaðið - 11.12.1993, Qupperneq 61

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. DESEMBER 1993
61
Minning
Baldur Finnsson
Fæddur 30. mars 1915
Dáinn 3. desember 1993
Baldur Finnsson er fæddur að
Skriðuseli í Aðaldal, elstur níu
barna þeirra hjóna Finns Indriða-
sonar bónda og smiðs frá Hömrum
í Reykjadal og Hallfríðar Sigur-
björnsdóttur frá Helgastöðum í
sömu sveit, af traustum þingeysk-
um stofni í báðar ættir. Að Baldri
liðnum eru fjögur systkina hans
enn á lífi, en fimm horfin af þess-
um heimi.
Baldur ólst upp við venjuleg
sveitastörf í gömlum stíl, og vegna
tíðra ijarvista föður síns við smíð-
ar utan heimilisins vandist hann
snemma öllum almennum sveita-
störfum eftir því sem honum óx
aldur og þroski, uns hann fluttist
ellefu ára að Jódísarstöðum, en
síðar að Haga í Aðaldal, þar sem
hann ólst upp að mestu eftir það.
Hann byijaði barn að aldri að fást
við smíðar undir handleiðslu föður
síns, og stundaði þær öðrum þræði
ásamt öðrum störfum meðan
starfsþrekið entist, enda sérstak-
lega góður smiður að upplagi, svo
sem enn sér vott í ýmsum gripum
sem eftir hann liggja. Einnig nýtt-
ist honum smiðseðlið og veganest-
ið frá æskuheimilinu vel í ævistarf-
inu, fyrst er hann upp úr þrítugu
tók við búi á Skriðuseli þar sem
hann bjó nokkur ár, síðar er hann
var orðinn starfsmaður Vegagerð-
arinnar. Þar vann hann meðan
starfsþrekið entist, við brúargerð
á sumrum, en á vetrum nokkuð
við smíðar í tengslum við hana,
en starfaði auk þess árum saman
við Elliheimilið As í Hveragerði.
Fyrir nálega fimmtíu árum
kvæntist Baldur Huldu, fædd 7.
apríl 1925, yngstu dóttur Óskars
Guðmundssonar frá Brúnavalla-
koti á Skeiðum og Magnúsínu
Eyjólfsdóttur frá Vesturhúsum í
Vestmannaeyjum, og eignaðist
með henni fimm dætur, og eru
barnabörnin nú orðin tuttugu tals-
ins, en barnabamabörnin tíu, allt
hið mannvænlegasta fólk, sem nú
kveður með söknuði ástfólginn
föður, afa og langafa. Hulda lést
um aldur fram tæpum tíu árum á
undan manni sínum eftir ijögurra
áratuga ástríka sambúð. Síðustu
búskaparárin áttu þau hjónin fal-
legt heimili í litlu húsi í Hvera-
gerði, og þar bjó Baldur einn
áfram að konu sinni látinni meðan
þrekið entist. Síðustu árin bjó hann
á hjúkrunarheimilinu í Skipholti
21 í Reykjavík, þar sem hann naut
góðrar aðhlynningar og kunni vel
við sig. Hann hafði fótavist og
hélt fullum andlegum þrótti 'til
hins síðasta.
Baldur var einstklega vel skapi
farinn, hógvær og dagfarsprúður,
glaðvær og fundvís á hinar skop-
legu hliðar mannlífsins. Hann
hafði fallega söngrödd og var virk-
ur félagi í kirkjukór Hveragerðis
um margra ára bil. Hann var mik-
ill ræktunarmaður og blómavinur
og naut þess að hafa lifandi gróð-
ur í kringum sig, einkum að rækta
blóm, hlúa að þeim og gefa örðum.
Vegna annríkis við flutninga
fórst fyrir að við hjónin heimsækt-
um hann síðustu tvo mánuðina
sem hann lifði, en þegar við sátum
síðast hjá honum í vistlega her-
berginu hans í Skipholtinu var
sama glettna blikið í augnaráðinu
og fýrrum, sama hlýja brosið lék
um varimar. Þótt við vissum að
senn drægi til þess sem verða vildi,
grunaði okkur ekki að umskipt-
anna yrði svo skammt að bíða.
Það verður enginn héraðsbrest-
ur þótt aldurhniginn sómamaður,
sem aldrei olnbogaði sig áfram né
braust til metorða, kveðji og sé
feijaður yfir fljótið mikla milli
þessa heims og annars, þar sem
leiðin liggur aðeins í aðra áttina.
Ilmur blómanna og minningarnar
um Baldur Finnsson munu lengi
lifa með þeim sem áttu því láni
að fagna að vera honum samferða
hérna megin grafar.
Farðu vel vinur.
Gissur Ó. Erlingsson,
Valgerður Óskarsdóttir.
Hinn 3. desember sl. andaðist
elskulegur faðir minn á Landspítal-
anum eftir löng og ströng veikindi.
Hann fæddist í Skriðudal í Aðal-
dal. Hann var einn af níu systkin-
um og eru nú fjögur, á lífi. Hann
var elstur og aðeins 11 ára fór
hann að heiman til að vinna fyrir
sér. Um fermingu fór hann svo að
bænum Haga í Aðaldal þar sem
hann var til tvítugs og má segja
að þar hafi hann eignast annan
systkinahóp, sem reyndist honum
sem bestu systkini þar til yfir lauk.
Pabbi kvæntist 30. mars 1944,
og áttu þau mamma saman 40
dásamleg ár. Hún dó 1984 og var
það honum mikill missir. Þau eign-
uðust fimm dætur, þær Fríðu,
Eyju, Völlu, Jónu og Möggu.
Barnabörnin eru 20 og barna-
barnabörnin eru orðin 10.
Hann bjó síðustu 16 árin hér í
Hveragerði og hér festi hann ræt-
ur. Síðustu sex árin þurfti hann
að fara til Reykjavíkur í viku í
* >
Olafur Agústsson,
Jörfa, Borgarfirði
eystra — Minning
Fæddur 7. september 1912
Dáinn 5. desember 1993
Hann afi er dáinn.
Við þessa fregn byijaði ég
ósjálfrátt að hugsa aftur í tímann.
Allar þær góðu stundir sem við
áttum saman eru ómetanlegar.
Sérstaklega eru mér minnisstæð
sumrin er ég var 12 og 13 ára,
en þá' var ég hjá afa. Það er eng-
inn vafi á því að þetta eru þau
bestu sumur sem ég hef lifað.
Afi hafði alltaf tíma fyrir mann.
Það var svo gaman að sitja hjá
honum að kvöldlagi og hlusta á
hann segja sögur af því hvernig
allt var hér áður fyrr. Einnig voru
morgungönguferðirnar niður í Ós
alltaf skemmtilegar. Þá ræddum
við allt milli himins og jarðar og
veltum ótrúlegustu hlutum fyrir
okkur. Hann lagði mikla áherslu
á að kenna mér ijallahringinn og
það var svo gaman að sjá hversu
ánægður hann varð þegar hann
sá að ég kunni hann, því í hans
augum var hann eitt það mikil-
vægasta sem maður átti að kunna.
Afi hafði líka mjög gaman af
að spila og alltaf Var spilastokkur
á horninu hjá honum sem við grip-
um ósjaldan í.
Á sumrin var alltaf mikill gesta-
gangur og glatt á hjalla í Jörfa
því að afi átti sjö börn og ennþá
fleiri barna- og barnabarnabörn
sem komu ævinlega í heimsókn til
hans. Ég á bágt með að ímynda
mér hversu margar „veiðistangir"
úr priki og girni afi hefur gert um
ævina svo að þau yngstu sem
komu í Jörfa gætu veitt alla
ímynduðu fiskana í bæjarlæknum.
Það er skrýtin tilhugsun að
maður sjái ekki afa aftur, sitjandi
með pípuna sína við eldhúsborðið
þar sem hann sat svo oft og horfði
út á hafið. Þessi gamli sjómaður
sem var svo yndislegur. Það er
mikill missir að honum, að geta
ekki lengur komið í Jörfa til að
hitta þennan hlýja og góða mann
sem var svo gott að eiga að. En
minningin lifir svo sannarlega og
ég er þakklát fyrir þann tíma sem
ég fékk að eiga með honum.
Vertu sæll, afi minn.
Lilja Berglind.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu
blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin,
vélt'ituð og með góðu línubili.
Ákjósanlegast er að fá grcinarnar sendar á disklingi.
nýrnavél og var það oft erfitt. Aldr-
ei kvartaði hann, alltaf sagðist
hann vera hress og að ekkert aifi-
aði að.
Hann elskaði söng og var mikill
söngmaður. Hann byijaði að
syngja með kirkjukórnum hér í
Hveragerði rétt eftir að hann flutt-
ist hingað og lét sig ekki vanta
þótt oft væri hann varla fær um
að ganga upp á kirkjuloftið og
ekki eru margar vikur síðan hann
söng þar síðast með okkur hjónun-
um.
Hann var yndislegur faðir og á
ég góðar minningar sem ég mun
ávallt geyma í hjarta mér. Hann
hélt mikið upp á barnabörnin sín
og spurði sífellt um þau.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig
með söknuði og við fjölskyldan
munum sakna þín sárt. Það verður
vandfyllt sætið þitt hjá okkur nú
um þessi jól.
Sérstakar þakkir færum við
læknum, hjúkrunarfólki og öðru
starfsfólki í gervinýra og deild 14
G á Landspítala og Dvalarheimil-
inu Felli.
Elsku systur mínar og fjölskyld-
ur. Megi minningin um góðan föð-
ur, tengdaföður og afa styrkja
ykkur á þessari erfiðu stundu, með
Guðs hjálp.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Valgerður, Sæmundur
og börn.
Kirkjukór Hveragerðis- og Kot-
strandarsókna kveður nú einn af
sínum gömlu, góðu félögum. Það
er mér mjög ljúft að minnast hans
með nokkrum orðum.
Baldur var af þeirri kynslóð sem
alin var upp við það að vinna sín
störf af trúmennsku og hlífa sér
ekki. Samviskusemi hans og dugn-
aður kom berlega í ljós í störfum
háns fyrir kórinn. Þó hann væri
orðinn nokkuð við aldur þegar
hann gekk til liðs við kórinn, voru
þau mörg árin sem hann lagði
kirkjusöngnum lið og meðan hann
hélt sæmilegri heilsu átti hann
yfirleitt metið í messumætingum
yfir árið.
Baldur sýndi fádæma styrk og
dugnað í veikindum sínum. Hann
átti á síðari árum ófáar ferðir inn
á sjúkrahús, en um leið og hann
fékk að fara heim, var hann mætt-
ur á kirkjuloftið og farinn að
syngja.
Nú er Baldur laus við sitt veik-
indastríð. Þeir sem „ganga með
Guði“ eiga vísa góða heimkomu
fyrir handan og þar er eflaust líka
þörf fyrir góða söngmenn.
Anna Jórunn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim,
sem auðsýndu okkur vináttu og samúð
við andlát og útför
ÁSTHILDAR ERLINGSDÓTTUR
lektors.
Erlingur Þorsteinsson, Þórdís T. Guðmundsdóttir,
Guðrún Kristín Erlingsdóttir, Baldur Steinarsson,
Þorsteinn Erlingsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar og bróður,
BJÖRGVINS ARNARS VALDIMARSSONAR,
Klapparbraut 8,
Garði.
Guð blessi ykkur öll.
Helga Hauksdóttir og börn,
Þóra Valdimarsdóttir, Ingunn Valdimarsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, fóstur-
föður, tengdaföður, afa og langafa,
GÍSLA JÓNSSONAR
frá Ey,
Vestur-Landeyjum.
Guðrún Þorsteinsdóttir,
Svava Gísladóttir, Guðmundur Óskarsson,
Jón Þ. Gíslason, Ásdís Ingólfsdóttir,
Ágúst Gíslason, Sólveig Thorarensen,
Gisli Jónsson, Guðrún D. Rúnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur vinarhug og samúð við
andlát og útför
SIGURÐAR PÁLS SAMÚELSSONAR,
Stigahlíð 22.
Þórunn Jónsdóttir,
Jón Baldur Sigurðsson,
Greta María Sigurðardóttir, Böðvar Páll Ásgeirsson,
Karitas Sigurðardóttir, Guðmar Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.