Morgunblaðið - 03.03.1998, Síða 6

ö ÞRlBJtlDACJl'iR 8!AIAUZ ÍÖÖ8
táÖRGÍTNBLAÐI?)
FRÉTTIR
Ekki gat orðið af brilðkaupi bandarísks pars þar sem vottorð vantaði
Morgunblaðið/Árni Sæberg
HJÓNALEYSIN Karen Busey og Michael Shulman stíga
út úr leigubíl við kirkjuna í Árbæjarsafni.
BRÚÐGUMINN gerir myndavélina klára og brúðurin bíð-
ur eftirvæntingarfull eftir hjónavígslunni.
BRÚÐGUMINN rýnir í eyðublað sem átti að fylla út fyrir
athöfnina. Brúðurin fylgist með í gegnum myndavél.
ÞAÐ getur verið meira en að segja það
að ganga í heilagt hjónaband. Því fengu
þau að finna fyrir bandarísku hjónaleys-
in Michael Shulman og Karen Busey frá
Orlando, sem komu alla leið til íslands
um helgina í þeim tilgangi en höfðu
ekki erindi sem erfiði. Ástæðan var sú
að þau höfðu ekki tilskilin vottorð en
brúðguminn, sem skildi við fyrri konu
sína fyrir tuttugu árum, segir að þeir
pappírar ásamt öðru hafi glatast í felli-
býl á Miami fyrir mörgum árum.
Hjónaleysin komu hingað til lands á
laugardag og bjuggu á Hótel Esju - í
brúðarsvítunni. Starfsfólk hótelsins að-
stoðaði þau við að útvega kirkju og
prest og varð úr að þau fengu inni í
kirkjunni í Árbæjarsafni og séra Sig-
urður Grétar Helgason, prestur á Sel-
tjarnarnesi, var kallaður til að gefa þau
saman. Þegar til kom reyndust þau ekki
hafa tilskilda pappíra sem nauðsynlegt
er að prestur fái í hendur áður en hann
gefur hjón saman. Þau biðu í hálfan
annan klukkutíma í kirkjunni í sínu fín-
asta pússi meðan presturinn hringdi um
allt til að reyna að finna lausn á málinu,
en vottorð sem þau höfðu fengið í
bandaríska sendiráðinu reyndist ekki
duga til, svo þau urðu frá að hverfa, enn
ógift.
Þá var kannað hvort hægt væri að
gefa þau saman að heiðnum sið og var
PRESTURINN hefur komist að því að
ákveðin vottorð og upplýsingar vantar og
fer í símann til að kanna hvort hægt sé að
bjarga málinu.
EKKI gekk það - og brúðguminn er
heldur dapur í bragði, þar sem hann get-
ur ekki dregið hring á fingur sinni
heittelskuðu.
„Hún hefur grátið í alla
nótt og grætur enn“
Jörmundur Ingi, allsherjargoði ásatrú-
armanna, kvaddur til og stóð til að at-
höfnin færi fram í Fjörukránni í Hafn-
arfirði í gærmorgun áður en hjónaleys-
in héldu af landi brott. Þegar nánar var
að gáð reyndist það heldur ekki fram-
kvæmanlegt, því allshetjargoðinn þurfti
að sjá sömu vottorð áður en af vígslunni
gæti orðið.
Því héldu þau Michael Shulman og
Karen Busey heimleiðis síðdegis í gær,
enn ógift. „Hún grét í alla nótt og hún
grætur enn,“ sagði hann um konuefnið,
í stuttu símtali við Morgunblaðið rétt
áður en þau flugu vestur um haf síðdeg-
is í gær. Þau voru nýkomin úr Bláa lón-
inu, þar sem þau nutu þess að synda í
heitu vatninu. Ekki tókst konunni þó al-
veg að skola burt tárin í Ióninu. „Þetta
er verulega erfitt fyrir hana,“ sagði
hann.
„Vonandi tekst okkur að leysa málið.
Nú förum til baka til Bandaríkjanna og
beint til Date county í Miami, þar sem
ég skildi við fyrri konu mina fyrir tutt-
ugu árum, förum í réttinn þar og reyn-
um að hafa uppi á skilnaðarpappírun-
um. Mér skilst að það sé möguleiki að
finna þetta þar á örfílmu, það er eigin-
lega eina vonin. Annars yrðum við að
reyna að hafa uppi á fyrrverandi eigin-
konu minni, guð veit hvar hún er, og
reyna að fá pappírana hjá henni. En ég
er því miður hræddur um að biðji ég
hana um það þá muni hún fleygja
þeim.“
Þegar pappírarnir eru fundnir, eftir
einhverjum leiðum, hafa þau skötuhjúin
mikinn hug á að koma aftur til íslands,
halda alvörubrúðkaup og eyða hér
hveitibrauðsdögunum. „Því þrátt fyrir
kuldann, óvæntan snjóinn og þessi vand-
ræði með vottorðin þá voru þetta yndis-
legir dagar í þessu fallega landi. Og það
var hlýtt og gott að koma í Bláa lónið,“
sagði Michael Shulman áður en hann
gekk út í flugvélina.
Rausnargjöf Guðmundar H. Jónssonar, fyrrverandi forstjóra BYKO, til Skógræktarfélags Kópavogs
Skógræktarfélag Kópavogs mun í
dag veita viðtöku glæsilegri gjöf
sem Guðmundur H. Jónsson, fyrr-
verandi forstjóri BYKO, hefur
ákveðið að láta af hendi rakna. Með
gjöfinni felur Guðmundur Skóg-
ræktarfélaginu að annast land-
spildu í Vatnsendalandi sem hann
hefur á undanfómum þrjátíu árum
ræktað upp á eigin spýtur og kom-
ið upp hinum vænsta lundi. Skóg-
ræktarfélaginu hlotnast ekki ein-
ungis mikið rými lands heldur er
því ætlað að sinna öllum þeim
mannvirkjum, trjágróðri og öðrum
gæðum sem landinu fylgja.
Landið er ekki fjarri Heiðmerk-
ursvæðinu og telst vera um sex og
hálfur hektari að stærð. Baldur
Helgason, formaður Skógræktar-
félags Kópavogs, sagði í samtali við
Morgunblaðið að þessi gjöf myndi
án efa styrkja starfsemi Skógrækt-
arfélagsins mjög og svæðið ætti
eftir að reynast ómetanlegt sem
útivistarsvæði í framtíðinni. „Þetta
er stórkostleg gjöf því þama er á
ferðinni reitur inni á því svæði í
LOFTMYND
Nýkomnar vörur
Höfum glæsilegt úrval bútasaumsefna,
úrval efna í fermingafatnaðinn
og gardínuefni með merki Manchester United.
/ögu<
gluggatjaldadeild, Skeifunni 8
Morgunblaðið/Árni Sæberg
af svæðinu sem um ræðir.
Vatnsendalandi sem Skógræktar-
félagið hefur að undanfömu verið
að rækta. En það svæði er mjög
nýtt, ekki nema eins til tveggja ára
gamalt, þannig að
plönturnar sjást ekki
enn sem komið er.
Þessi reitur sem Guð-
mundur gefur nú er
hins vegar þrjátíu ára
gamall og trén þarna
era komin upp í sex til
átta metra hæð og því
kominn dágóður skóg-
ur.“
Baldur taldi að þetta
svæði yrði án efa mið-
stöð inni í öllu göngu-
leiðakerfi sem hefði
verið hannað á undan-
fömum áram fyrir
Kópavogsbæ, Garðabæ
BALDUR Helgason, formaður
Skógræktarfélags Kópavogs, á
landinu sem Guðmundur H.
Jónsson gefur félaginu.
tíu til fimmtán sumarbústaðalóðir.
Þessi rausnarlega gjöf var að mati
Baldurs vísbending um þann hug
sem Guðmundur ber til landsins:
„Við eram því ákaf-
lega þakklátir fyrir
það traust sem Guð-
mundur sýnir okkur
með því að gefa okkur
þetta land sem hann
hefur sjálfur sinnt svo
vel.“
Aðspurður kvaðst
Guðmundur H. Jóns-
son glaður yfir því að
geta lagt sitt af mörk-
um til skógræktar-
mála en vildi annars
gera sem minnst úr
hlut sínum. Guðmund-
ur sagðist vera orðinn
það fullorðinn að hann
og allar nærliggjandi byggðir, jafn-
vel inni í Heiðmörk. Baldur benti
auk þess á að þetta landsvæði sem
Guðmundur gæfi nú væri svo stórt
að það spannaði að minnsta kosti
GUÐMUNDUR
H. Jónsson
væri hættur að hugsa um landið.
Mestu máli skipti að landið væri í
góðum höndum og taldi Guðmund-
ur að Skógræktarfélagið væri vel
að gjöfinni komið.
„Félagið vel að
þessu komið“