Morgunblaðið - 03.03.1998, Qupperneq 58

58 ÞRIÐJUDAGUR 3. MARZ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
í o o
| o o
i O o
o O „
| ________________«___________» \
I
o
------------
a?ft\pw?e»27
Tommi og Jenni
Ferdinand
Smáfólk
\JUST BECAUSE TOU KE
SMALL,YOL) PON‘T AIU)AY5,
MAVE TO BE AFRAIP..
LEARNI TO FI6MT 0ACK !
DON'T LETANV0NEPU5M
YOU AROONPÍ
Lærðu að svara fyrir þig! Láttu
engan ráðskast með þig!
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Súni 569 1100 • Símbréf 569 1329
MINNISVARÐI um Skeiðarárhlaupið.
Minnisvarði um
Skeiðarárhlaupið
Frá Jóni Baldri Þorbjörnssyni:
ÞEIR SEM á síðasta ári fóru austur
að Skeiðará og skoðuðu menjarnar
um Skeiðarárhlaupið hafa væntan-
lega tekið eftir langbita úr eystri
hluta brúarinnar yfir Skeiðará sem
vatnselgurinn sópaði burtu í hlaup-
inu. Hann lá á sandinum 300-400
metrum neðan við brúna. I þessari
fjarlægð var bitinn að sjá eins og
undið lok af sardínudós en þegar
nær var komið var íyrst hægt að
átta sig á stærð þessa stálvirkis sem
náttúruöflin höfðu leikið svo illa; yfir
150 cm hár I-biti með tilsvarandi öfl-
ugum þverböndum.
Þá þegar eftir náttúruhamfarirn-
ar kom fram sú hugmynd að stilla
mætti þessum bita, eða hluta hans,
upp í grenndinni sem áhugaverðum
og upplýsandi minnisvarða um
hlaupið. Þar gætu allir sem ættu leið
um sandinn séð þennan minnisvarða
og gert sér örlitla grein fyrir því
hvað gekk á meðan á hlaupinu stóð.
I þessu skyni hafði ég samband við
ráðamenn hjá Vegagerðinni fyrir
u.þ.b. ári. Þá var mér tjáð að til
stæði að gera eitthvað í þessa veru.
Fyrir skömmu þegar ég síðast átti
leið um sandinn var orðið erfitt að
koma auga á bitann þar sem hann
var að mestu sokkinn í aur og möl.
Og sjálfsagt á smáhlaupið í Skeið-
ará, sem er í gangi þegar þessar lín-
ur eru ritaðar, eftir að fylla enn bet-
ur að bitanum.
Á meðan tækjabúnaður er austur
á sandi í sambandi við brúarsmíðina
á Gígju eru sennilega síðustu forvöð
að gera eitthvað til að bjarga bitan-
um úr sandinum og varðveita hann
sem menjar um smæð verka manns-
ins gagnvart íslenskum náttúruöfl-
um. Kannski er ég þó einn fárra um
að telja þörf á þessu og að fleiri séu
þeirrar skoðunar að betra sé að bit-
inn hverfi endanlega í sandinn.
Kannski erum við lítið gefin fyi-ir að
viðurkenna á svo áberandi hátt að
tækniþekking mannsskepnunnar
megi sín stundum lítils gegn kröft-
um náttúrunnar.
JÓN BALDUR ÞORBJÖRNSSON,
leiðsögumaðm- og bíltækniráðgjafi.
Óhugnanleg framvinda
Frá Þorsteini Guðjónssyni:
EITT af því sem mér hefur þótt
ömurlegast að heyra, á þessum allra
síðustu tímum, er sú frétt, að búið
sé að selja um 400.000 úkraínskar
konur mansali til Vesturlanda þar
sem melludólgar hirða gróðann af
að selja aðganginn. Ennþá miklu
meiri gróði er sagður vera af þessu
en eiturlyfjunum sem þó hafa þótt
ekki lítil gróðalind. Af þessu dreg
ég þá ályktun að hin síðari starf-
semi (þótt gömul sé), sé orðin enn
svívirðilegri en hin fyrri og er þó
ekki hvítt að velkja í því efni.
Víkur nú sögunni til íslands, þar
sem menn hafa fram undir þetta
eygt þá von að sumu því versta yrði
héðan bægt. Ekki er langt síðan
dansmey í húsi einu við Laugaveg,
lenti saman í áflogum við atvinnu-
rekanda sinn, og varð af blaðamál;
sást mynd þar sem lögreglan leiðir
yfirmann hússins stuttan spöl í ann-
að hús við Hverfisgötu; en eitthvað
varð stutt í þeirri sögu og því borið
við að yfirmaður hjá lögreglunni
væri skyldur atvinnurekandanum
enda er þetta varla meira en inn-
gangur að því sem meira er.
Það eru sjálfar stofnanir þjóðfé-
lagsins sem nú virðast komnar í
„málið“! Og stærstu fyrirtækin sem
ríkustu menn ráða: Flugleiðir senda
Einar sinn í sjónvarp til að „út-
skýra“ hvemig stóð á dreifiskeytinu
þeirra til Englands með „einnar
nætur stp.“ eins og Spaugstofan
orðar það. Magnús í ferðamálunum
spurði reyndar dálítið þykkjuþung-
ur í haust er leið, þegar rætt var um
ferðamálin „hvaða stefna er það
sem menn vilja láta okkur taka í
þeim málum?“ En þegar sami
Magnús er spurður nú í febrúar ‘98,
um dreifiskeytið, þegir hann eins og
steinn. Tel ég það vera góðs manns
þögn.
Það er eitthvað mikið, sem er ver-
ið að þegja um núna, einhver stór-
felldur undirbúningur sem mikil
leynd hvílir yfir. Er þetta „menn-
ingarborgin“ að búa sig undir hlut-
verk sitt?
Hvar eru rannsóknarblaðamenn-
imir? Hvar em nú öll kvennabar-
áttusamtökin!
ÞORSTEINN GUÐJÓNSSON,
Rauðalæk 14, Reykjavík
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Þú þarft ekki alltaf að vera
hræddur bara af því að þú ert
lítill.