Morgunblaðið - 09.04.1998, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 9. APRÍL 1998 53
I
I
í
I
)
)
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
sem að lokum bar hana ofurliði eftir
langa og stranga baráttu, en hún
lést hinn 30. mars sl. í hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ. Síðasta árið
sem hún lifði var henni erfitt, en
hún naut frábærrar umhyggju
tengdaföður míns, Björgvins, og
barna sinna sem gerðu allt sem í
mannlegu valdi stóð til að létta
henni baráttuna og eiga þau miklar
þakkir skildar fyrir. Einnig langar
mig til að flytja starfsfólki og lækn-
um Skógarbæjar þakkir fyrir þeirra
umönnun.
Erfitt er fyrir íslendinga nútím-
ans að skilja þá örbirgð sem víða
ríkti í byggðum landsins á milli-
stríðsárunum, er fólk átti ekki aðra
auðlegð en þá sem fólgin var í stór-
um bamahópi sem þó var erfitt að
framfleyta. Um skólagöngu var oft
ekki að ræða, heldur aðeins stopula
farkennslu. Þetta fólk vann hörðum
höndum við að byggja upp það þjóð-
félag sem við nú búum í. Af þessari
kynslóð var Guðfinna, vinnusöm, út-
sjónarsöm og forkur duglegur til
allra verka. Nú að leiðarlokum er
mér efst í huga þakklæti fyrir að
hafa notið þeirra forréttinda að fá
að kynnast þessari góðu konu. Bið
ég henni guðsblessunar í þeirri full-
vissu að hún eigi góðrar heimkomu
von. Aðstandendum öllum votta ég
mína dýpstu samúð.
Gunnar M. Gröndal.
Elsku besta amma!
Ég trúi ekki enn að þú sért dáin,
alveg sama hvað ég reyni. Þú varst
svo stór hluti af lífi mínu og mér
þótti mjög vænt um þig. En þú
varst orðin mikið veik og ég veit að
þér líður núna vel hjá Guði og öllum
englunum.
Þú varst mér alltaf svo góð, gafst
þér alltaf tíma til að hlusta á mig og
tala við mig þegar ég þarfnaðist þín.
Þú vildir hjálpa öllum og máttir
ekkert aumt sjá. Ég á margar góðar
minningar um þig, eins og þegar þú
og afi fóruð með okkur til Spánar.
Þá varstu ekki orðin svona mildð
veik.
Ég mun aldrei gleyma hlátrinum
þínum, hann var svo glaðvær og
bjartur. Þú reyndir alltaf að horfa á
björtu hliðamar, sama á hverju
gekk. Þú varst líka handlagin og
flink að sauma og hekla.
Ég man líka að alltaf þegar ég
kom í heimsókn til ykkar afa, þá var
alltaf tekið svo vel á móti mér og ég
fékk alltaf eitthvað gott að borða.
Þú varst ábyggilega besta amman í
öllum heiminum og ég þakka fyrir
að hafa átt þig að. Þú munt ætíð
eiga stað í hjarta mínu, elsku amma.
Við biðjum Guð að styrkja okkur
öll í þessari miklu sorg en við eigum
minningarnar til að hugga okkur
við.
Elsku amma. Ég sakna þín og
minnist þín, alltaf.
Ragnheiður.
Mig langar að minnast hennar
Gauju frænku minnar í nokkrum
línum. Guðfinna Guðlaugsdóttir eða
Gauja, eins og hún var kölluð, var
ein af 15 bömum móðurafa míns.
Samskipti okkar hófust að ein-
hverju ráði þegar ég, landsbyggðar-
bamið, þurfti að koma til höfuð-
borgarinnar að mennta mig, eins og
svo margir aðrir af landsbyggðinni.
Einhvers staðar þurfti ég að búa og
foreldrar mínir gengu frá því við
Gauju og Björgvin, mann hennar,
að ég fengi herbergi og fæði hjá
þeim. Þau bjuggu þá á Ferjubakk-
anum og var ég þar tvo vetur. Fyrri
veturinn bjuggu þar einnig Davíð
sonur þeirra og Guðfinna, dóttir
Önnu. Var dekrað við mig þar á all-
an hátt eins og þeirra var von og
vísa. Gulla, yngsta dóttir þeirra var
þá í skóla á Laugarvatni, en kom
auðvitað öðm hvom heim og vomm
við þá saman í herbergi. Var það
upphafið að góðum vinskap okkar á
milli. Eftir þessa tvo vetur flutti ég
annað en var fastur gestur á heimili
þeirra hjóna, þá á Kóngsbakkanum.
Fannst mér alltaf ég vera hálfgerð
fósturdóttur á heimilinu.
Leiðir skildi í nokkur ár, meðan
ég bjó í Svíþjóð. En um leið og ég
kom aftur heim fór ég að venja
komur mínar í Auðarstrætið, en
þangað vora þau þá flutt, áttu hæð
og kjallaraíbúð, ásamt garði. Þá
fékk nú blessunin hún Gauja loksins
draumagarðinn sinn. I kjallaranum
bjó þá Gulla, fyrst ein en síðan með
draumaprinsinum, honum Dóra.
Þegar þau keyptu sér íbúð annars
staðar, buðu þau Gauja og Björgvin
mér að flytja í kjallaraíbúðina. Þar
bjó ég í sambýli við þau í nokkur ár,
eða þar til þau þurftu að selja og
flytja í þjónustuíbúð vegna sjúk-
dóms Gauju. Þetta var gott sambýli,
þau tóku alltaf vel á móti mér ef mig
vantaði aðstoð með eitthvað, eða
þurfti að fá eitthvert smáræði lánað,
stundum var það á hinn veginn, þó
að það væri nú sjaldnar. Úr Auðar-
strætinu minnist ég helst Gauju
með mold á hnjánum og með gul-
brúna gúmmíhanska, sem upphaf-
lega vora gulir en orðnir brúnir af
mold úr garðinum. Karlamir (eigin-
maður, synir og tengdasynir) í fjöl-
skyldunni vora nú svo elskulegir að
byggja handa henni lítið garðhýsi
og þar ræktaði hún hinar ýmsu
plöntur, rósir og fleiri tegundir sem
ég kann ekki að nefna. A réttum
tíma fyrir þess konar, setti hún nið-
ur lauka og einn góðan veðurdag,
alveg að óvöram sá maður blómin
kíkja upp úr moldinni.
Éinn sið Gauju og Björgvins verð
ég minnast á, það er jólapakka-
skiptin. Á aðfangadag, frá hádegi og
fram eftir degi komu böm, tengda-
böm og bamaböm og skiptust á
gjöfum við þau og þá vora nú aldeil-
is veitingarnar. Þá var Gauja búin
að útbúa hlaðborð af alls konar
kaffibrauði. Það voru flatkökur með
hangikjöti, randalín, smákökur og
fleira. Þegar ég var ekki á mínum
æskuslóðum um jólin, var mér boðið
í þessa veislu.
Hin síðari ár fóra þau hjón í
nokkrar utanlandsferðir, heimsóttu
þá m.a. Davíð, son sinn til Banda-
ríkjanna og seinna til Sviss, fóru á
Islendingaslóðir í Kanada og til sól-
arlanda. Nutu þau þessara ferða
mjög og fékk maður ferðasöguna í
máli og myndum þegar þau komu
heim. Alltaf færðu þau mér eitt-
hvert smáræði úr þessum ferðum
eins og aðrir fjölskyldumeðlimir.
Ég er mjög þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Gauju og þakklát
fyrir alla vinsemd og góðmennsku
hennar í minn garð. Eg votta Björg-
vini, börnum, tengdabömum,
barnabörnum, bamabarnabömum
og Óla og fjölskyldu hans mína
dýpstu samúð.
Gerður Magnúsdóttir.
Amma var búin að vera veik.
Maður vissi að hún færi ekki heim
aftur og einhvem veginn fannst
mér þegar ég heimsótti hana í síð-
asta sinn áður en ég flutti yfir hafið
til suðurlanda að við myndum ekki
hittast aftur í þessu lífi. Þegar pabbi
hringdi svo og sagði mér að amma
væri dáin hélt ég að ég væri undir
það búinn. En það er alveg sama
maður hefur hugsað áður það er
altaf jafn sárt að fá fréttirnar og
maður gengur jafn mikið í gegnum
þetta sérkennilega minningaflæði
sem gerir mann svo sorgmæddan
og lætur mann sakna.
Ég man fyrst eftir ömmu á
Ferjubakkanum þar sem hún og afi
bjuggu þegar ég fæddist. Þar átti
maður vísa hlýju með kalda fætur af
daglangri útivera í frosti og snjó og
öruggt skjól ef Breiðholtsvillingam-
ir höfðu gert mann að skotskífu.
Þar var amma og blés lífi í krók-
loppnar tær og huggaði sært stolt
með sykraðum pönnukökum sem
öllu öðra matarkyns tóku fram að
ljúffengi. En hús ömmu var meira
en skjól undan veðri og villingum
því þangað gat maður líka sótt sér
félagsskap og skemmtun. Aldrei
þreyttist amma á að spila við mann
ólsen og meira að segja leyfði hún
manni að svindla pínu þegar hún
var búin að vinna of oft. Og alltaf
var jafn gaman að fara með henni í
þvottahúsið á Ferjubakkanum en til
að komast þangað þurfti maður að
ganga mikla neðanjarðarganga. I
þessu þvottahúsi var tæki sem mér
þótti á þessum tíma merkilegra en
flestir aðrir hlutir en það var stór
+
Ástkær dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÚN ÁSDÍS STURLAUGSDÓTTIR,
Suðurbraut 3,
Kópavogi,
lést á heimili sínu að kvöldi mánudagsins
6. apríl si.
Jarðsett verður frá Kópavogskirkju miðviku-
daginn 15. apríl kl. 15.00.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki Heimahlynningar Krabba-
meinsfélagsins fyrir góða aðhlynningu og einstakan hlýhug.
Aðalheiður Eyjólfsdóttir,
Sturlaugur Þorsteinsson, Helga Lilja Pálsdóttir,
Valdimar Óli Þorsteinsson, Katrín Guðmundsdóttir,
Steinar Þór Sturlaugsson,
Guðrún Ásdís Sturlaugsdóttir,
Stefán Örn Sturlaugsson,
Ann Kristine Thorsteinsson,
Þorsteinn Óli Valdimarsson.

Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
EWALD BERNDSEN,
Ránargötu 8,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðvikudaginn
8. apríl.
og mikil tauralla. Aldrei þreyttist
ég á því að skoða þessa taurullu og
nánast í hvert skipti sem ég kom til
ömmu suðaði ég um það að fara í
þvottahúsið með henni. Ég neita því
ekki að það kom stundum fyrir að
ég yrði fúll þegar amma sagði að
hún ætlaði ekki í þvottahúsið. Ég
skdldi það ekki þá en skil það vel
núna að fullorðið fólk á bara ekki
alltaf erindi í þvottahús. Og fleira
var brallað í ömmuhúsi. Ég held að
amma hafi alltaf haft svoldið gaman
af því þegar maður herjaði með
stríðni og prakkaraskap á Gullu
ungling svo allt ætlaði um koll að
keyra. í það minnsta þreyttist hún
seint á því að rifja upp og hlæja að
þessum uppátækjum. En eins og
henni fannst mátulegt að litlir menn
stríddu unglingaveikri stelpuskjátu,
sem var dóttir hennar, var hún
alltaf fyrsta manneskjan til bjargar
þegar afi tók upp á að stríða litlu
mönnunum. Ég man til dæmis eftir
því þegar ég var aðeins farinn að
stálpast og amma og afi vora flutt í
Auðarstrætið að ég fór heimsókn
þangað á heilögum Þorláki til að
borða með þeim skötu því sá siður
er ekki við hafður í mínum foreldra-
húsum. Þegar við öll vorum orðin
mett og tekin til við að melta þurfti
afi endilega að fara að fræða mig
um það hvemig þetta sérstaka
bragð kæmi af skötunni. Og það var
sama hvað ég reyndi að fá hann of-
an af því, hann stóð fastur á því að
skatan hefði legið í mold í heilt ár
og skötukarlamir hefðu notað hvert
tækifæri sem þeir gátu til að míga á
staðinn þar sem hún var grafin. Við
þetta fór skatan að láta illa í maga
og mér stóð hreint eldd á sama um
það hvaða afleiðingar átið gæti haft
á mig. En þá kom amma til bjargar,
hvíslaði að mér að þetta væri tóm
vitleysa í karlinum, hann væri bara
að stríða mér. Hún gat ekki horft
upp á að það væri verið að stríða
barnabaminu svona og mér skánaði
í maganum. Þetta var sérstakt við
ömmu, hún passaði upp á mann og
læknaði ótrúlegustu kvilla þó að
hún gerði það ekki beint með látum.
Nú er komið að því að kveðja og
það er með söknuði í hjarta sem ég
rita þessar línur. Þó að höf skilji að
er hugur minn allur hjá afa og fjöl-
skyldunni á þessari erfiðu kveðju-
stund. Og ég sendi þér, amma,
bestu kveðjur á því ferðalagi sem
nú hefur tekið við og Bjarki og
Mirra biðja líka að heilsa. Ekki veit
ég hvort þú ert engill sem svífur á
vængjum, hvort þú ert fótgangandi
eða hvort þér hefur verið boðið far
með einhverri glæsikerranni. En ég
er viss um að þú ferðast á þann hátt
sem þú hefðir sjálf kosið enda átt þú
það skilið. Góða ferð. Sjáumst síðar.
Björgvin ívar.
Elsku amma okkar. Nú er komið
að kveðjustund og ýmsar góðar
minningar koma upp í hugann,
tengdar þér. Við eigum margar góð:
ar minningar með þér og afa. I
garðinum í Auðarstræti, sem þú
hugsaðir svo vel um, ferðirnar út á
land með ykkur og ekká má gleyma
bæjarferðunum með þér. Þá var afi
að vinna sem strætisvagnabílstjóri
og þú leyfðir okkur stundum að fara
með honum eina hringferð meðan
þú sinntir erindum. Að ferð loldnni
tókst þú á móti okkur með bros á
vör. Alltaf þegar gesti bar að garði í
Auðarstrætið varst þú ekki lengi að
hella upp á kaffi og baka þínar ein-
stöku pönnukökur sem okkur finnst
svo góðar. Elsku amma, svona
minnumst við þín, umhyggjusamrar
og úrræðagóðrar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfú og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Við vitum að nú nýtur þú hvíldar
eftir löng og erfið veikindi, guð
geymi þig. Minning þín er Ijós í lífi
okkar. Elsku afi, guð styrki þig á
þessum erfiðu tímum.
Auður Hrefna, Sigríður
Hrönn, Aldfs og Oddur Ingi.
Hulda Knútsdóttir,
Baldvin Berndsen,
Sigurður Berndsen, Edda Guðmundsdóttir,
Ellert Berndsen, Eydís Mikaelsdóttir,
Björgvin Berndsen,
Birgir Berndsen.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÓLÖF KRISTÍN ÓLAFSDÓTTIR,
Austurbrún 6,
sem lést á Landakotsspítala föstudaginn
3. apríl, verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 14. apríl kl. 13.30.
Kristján Richter, Kristbjörg Richter,
Guðrún Sveinsdóttir,
Jón Björgvin Sveinsson, Dóra Skúladóttir,
Pétur Rafn Sveinsson, Eyrún Inga Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
ANNA HULPA EINARSDÓTTIR
frá Borg,
Brekkustíg 35,
Njarðvlk,
lést á St. Jósefsspítala þriðjudaginn 7. apríl.
Einar Jónsson, Hafdfs Garðarsdóttir,
Jón, Garðar, Anna Hulda
og Vfðir Einarsbörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
SÓLBJÖRG JÓRUNN VIGFÚSDÓTTIR,
Njarðvfkurbraut 16,
Innri-Njarðvfk,
verður jarðsungin frá Innri-Njarðvíkurkirkju
laugardaginn 11. apríl kl. 13.30.
Guðmundur Sveinsson,
Vigfús Heiðar Guðmundsson,
Svanhildur Stella Júnfrós Guðmundsd.,
Dagný Austan Vernharðsdóttir,
Karl E. Vernharðsson,
Vfgsteinn Vernharðsson,
Jóna Þórunn Vernharðsdóttir,
Þorbjörg Helgadóttir,
Óskar Ásgeirsson,
Herbert Kristjánsson,
Anna Brynja Richardsd.,
Christina Draghici,
Reynir Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.