Morgunblaðið - 09.04.1998, Blaðsíða 54

'•#'4 FIMMTUDAGUR 9. APRÍL 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FJÓLA VILMUNDARDÓTTIR,
Meistaravöllum 31,
Reykjavík,
sem andaðist í Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánu-
daginn 6. apríl, verður jarðsungin frá Bústaða-
kirkju fimmtudaginn 16. apríl kl. 13.30.
Sigurður Helgi Sveinsson,
Þyri Dóra Sveinsdóttir, Kjartan Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir, amma og langamma,
JÓNA GÍSLÍNA SIGURÐARDÓTTIR,
Bústaðavegi 85,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli mánudaginn 6. apríl sl.
Útför Jónu fer fram frá Áskirkju föstudaginn 17. apríl nk. kl. 13.30.
Sigurður Brynjólfsson, Guðborg Olgeirsdóttir,
Margrét Karlsdóttir, Herbert Svavarsson,
Guðmundur Valur Sigurðsson,
Ólafía Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
SÓLBJÖRG JÓRUNN
VIGFÚSDÓTTIR
+ Sólbjörg Jór-
unn Vigfús-
dóttir var fædd á
Stóru-Hvalsá í
Hrútafirði 20. júní
1917. Hún lést á
Hjúkrunarheimil-
inu Víðihlíð í Gr-
indavík 31. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar
voru hjónin Stein-
unn Jónsdóttir, f.
28. júlí 1878, d. 30.
júní 1959, og Vig-
fús Guðmundsson,
f. 10. október
1884, d. 15. nóvember 1963.
Systkini Sólbjargar voru Ey-
steinn Einarsson, f. 12. apríl
1904, d. 25. febrúar 1991, og
Jóna Þórunn Vigfúsdóttir, f.
30, mars 1919.
Fyrri eiginmaður Sólbjarg-
ar var Vernharður Eggerts-
son frá Akureyri, f. 4. desem-
ber 1909, d. 13. febrúar 1951.
Þau eignuðust fjögur börn.
Þau eru: 1) Dagný Austan, f.
21. janúar 1940, sambýlismað-
ur Herbert Kristjánsson. 2)
Karl, f. 10. september 1941,
sambýliskona Anna Brynja
Richardsdóttir. 3)
Vígsteinn, f. 10.
júní 1943, kvæntur
Christinu Drag-
hici. 4) Jóna Þór-
unn, f. 20. október
1944, gift Reyni
Kristjánssypi.
Árið 1949 hóf
Sólbjörg búskap
með eftirlifandi
eiginmanni sínum
Guðmundi Sveins-
syni, f. 5. október
1924 frá Torfalæk
í Húnavatnssýslu,
og 26. desember
1963 gengu þau í hjónaband.
Bjuggu þau alla tíð í Innri-
Njarðvík. Eignuðust þau þrjú
börn. Þau eru: 1) Drengur, f.
5. júní 1951, d. 5. júní 1951. 2)
Vigfús Heiðar, f. 4. júní 1953,
kvæntur Þorbjörgu Ágústu
Helgadóttur. 3) Svanhildur
Stella Júnírós, f. 23.6. 1955,
gift Óskari Ásgeirssyni.
Barnabörnin eru 24 og barna-
barnabörnin 18.
Utför Sólbjargar fer fram frá
Innri-Njarðvíkurkirkju laug-
ardaginn 11. apríl nk. og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
+
Ástkær faðir okkar og fósturfaðir,
SIGURÐUR KRISTJÁN GISSURARSON,
Kirkjuvegi 59,
Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur laugardaginn 4. april.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd vandamanna,
Þórarinn Sigurðsson,
Margrét Sigurðardóttir,
Lúðvík Marteinsson,
Karl Marteinsson.
+
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
JOHN WILFRED GOTT,
38 Bradley Road,
Grimsby,
Englandi,
lést þriðjudaginn 7. apríl.
Helga Gott,
Yvonne og Glenn Wishart,
Sara og Róbert.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
INGVAR G. ODDSSON,
Kirkjuvegi 1,
Keflavfk,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánudaginn
6. april sl., verður jarðsunginn frá Keflavíkur-
kirkju miðvikudaginn 15. april kl. 14.00.
Soffía Axelsdóttir,
synir, tengdadætur,
barnabörn og barnabarnabörn.
*
+
Ástkær móðir mín og tengdamóðir,
GUÐBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Háukinn 2,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 15. apríl kl. 13.30.
Svanur Pálsson, Marselína Pálsson.
Vertu hjá mér, halla tekur degi,
Herra, myrkrið kemur, dylst mér eigi.
Þegar enga hjálp er hér að fá,
hjálparlausra Uknin, vert mér hjá.
Óðum sólin ævi minnar lækkar,
alltaf heimsins gleðiljósum fækkar,
breytist allt og hverfim þá og þá, -
þú sem aldrei breytist, vert mér þjá.
Bend mér upp og yfir tjöldin skýja
upp mig tak. Lát jarðar myrkrin flýja
fyrir þosi landinu’ engla frá. -
I lífi og dauða, Herra, vert mér hjá.
(Stefán Thorarensen.)
Elsku mamma, takk fyrir allt sem
þú gafst okkur. Hvíl í friði.
Svanhildur Stella Júnírós.
Núna er yndislega amma mín far-
in, hvfldinni fegin.
Mig langar að þakka elsku ömmu
minni þann tíma sem ég átti með
henni, en ég get aldrei lýst því hve
heitt ég sakna hennar og það er ekki
hægt að túlka þá tómleikatilfinningu
sem myndaðist í hjarta mínu þegar
móðir mín hringdi og tilkynnti mér
andlát hennar.
„Yndið, yndið, ömmu sinnar yndi,“
kallaði hún mig alltaf, ég minnist
þess ekki að hafa heyrt hana segja
nafnið mitt, nema þegar ég gerði
eitthvað af mér þá heyrðist stundum
miðnafnið mitt hátt og snjallt. Hlýj-
an og kærleikurinn sem frá henni
streymdi er það fyrsta sem kemur
upp í huga mínum. Hún mátti aldrei
neitt aumt sjá og var alltaf boðin og
búin að hjálpa til og aðstoða aðra.
Minningarnar streyma svo ótal-
margar og ég sit hér með pennann í
hendinni og horfi á mynd af ömmu
frískri og hlæjandi. Elsku amma
mín, hvar eigum við að byrja? Það er
fyrst og fremst þakklæti í huga mín-
um, þakklæti fyrir að vera hluti af
lífi mínu. Ég hafði þau forréttindi að
eyða mikið til mínum fyrstu árum
hjá ömmu og afa í Njarðvík sem er
búið að vera mér dýrmætt veganesti
í lífinu. Amma vildi aldrei heyra um
neinn ljótleika ef hún komst hjá því
og sagði mér að láta aldrei óvandað-
ar manneskjur hafa áhrif á mig, ekki
eyða tíma í að rífast eða fljúgast á.
Kveddu bara og það eina sem við
getum gert er að biðja fyrir þeim,
sagði hún. Amma var ávallt léttlynd
og húmorinn skammt undan. Amma
og afi byggðu sér fallegt heimili I
Innri-Njarðvík og bar innbú þeirra
vott um ferðalög þeirra erlendis. Á
heimili þeirra var oft mjög gest-
kvæmt og margt um að vera og með
röggsemi og dugnaði eldaði þessi
húsfreyja ofan í allan mannskapinn
og alltaf þrífandi eins og stormsveip-
ur.
Amma var mjög heimakær og
stolt af heimili sínu og svo öHu sínu
fólki sem hún prjónaði allt á, maður
fór aldrei vettlinga- og leistalaus frá
henni. Hún var mikfll dýravinur og
áttu þau hundinn Sokka þegar ég
var barn sem passaði mjög upp á
mig og dró mig áfram á sleðanum á
vetuma, einfaldlega því amma bað
hann um það. Síðustu árin áttu þau
hundinn Gosa sem var ömmu mjög
kær.
Amma og afi dekruðu við mig á
alla lund og létu margt eftir mér en
þó kom ákveðinn svipur ef átti að
fylgja einhverju banni, t.d. var ég
langt komin að tvítugu þegar ég vog-
aði mér út á Stapa. Ámma kenndi
mér að syngja og spila á píanó flest-
öll bamalögin, og við þetta sat ég
heflu dagana glamrandi á píanóið og
söng með og hún amma blessunin
sat undir þessu.
Amma og afi áttu hæsnabú og
nokkra hesta, svo það var dagleg
rútína að sinna þeim og hvernig sem
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu,
ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvem látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-
4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt
til þrjú erindi. Greinarhöfundar em beðnir að hafa skímarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
viðraði örkuðum við amma upp í hús
sem var töluverð leið. I roki eða byl
dúðaði hún mig og skutlaði mér á há-
hest. Að sjálfsögðu fékk „Yndið
ömmu“ sinn eigin hest, þá amma fór
niður á fjóra fætur setti upp í sig
beisli, rétti mér tauminn og ég sett-
ist á bak og amma hjóp um allar
trissur og hneggjaði.
Amma var mjög trúuð kona og
var mjög áhugasöm um að kenna
mér hvaða boðskap biblían hafði.
Samverustundirnar okkar ömmu á
kvöldin þykir mér einna vænst um,
þegar við lögðumst upp í og
röbbuðum saman og lásum og fór-
um með bænirnar sem hún kenndi
mér og hún strjúkandi í gegnum
hárið á mér þar til ég sofnaði. Þetta
er líka það fyrsta sem ég kenndi
börnunum mínum og eru þessar
stundir mjög mikilvægar hjá þeim.
Það er mikið gleðiefni fyrir mig að
amma skuli hafa hitt börnin mín,
Snæfríði Birtu sem mun muna eftir
hlýju hennar en Þorgeir og Sædís
Lea eru of ung. Ég mun varðveita
minningu hennar í hjarta mínu og
segja þeim frá ömmu í Njarðvík.
Amma var mikil vinkona mín og
ræddum við saman um allt, um
heima og geima, ég hef alltaf getað
snúið mér til hennar með öll mín
mál. Við gátum setið tímunum sam-
an og rabbað og stundum sögðum
við ekki neitt, bara héldumst í
hendur. Hún var fyrsta mann-
eskjan sem ég sagði frá að ég væri
orðin þunguð. I fyrsta skipti sagði
ég henni glottandi að ég þyrfti að
trúa henni fyrir leyndarmáli, svo
kom ég aftur tæpum þremur árum
seinna með sömu setninguna og svo
þegar ég birtist í þriðja sinn á fjór-
um og hálfu ári, og var hálfnuð með
setninguna skellti amma upp úr og
rétti út faðminn til mín. Sjálf kom
hún upp sex börnum og þar af fjór-
um á fjórum árum svo við ræddum
oft þessa miklu vinnu og álag sem
fylgir örum barnsfæðingum. Þegar
ég trúlofaði mig samgladdist amma
mér mjög og við ræddum oft um
brúðkaup mitt og hún lofaði mér að
hún skyldi sitja fremst og sjá um að
þetta færi allt saman vel fram og ég
hef aldrei hugsað mér þennan dag
án hennar enda veit ég vel að hún
muni nú samt eyða þessum degi
með mér.
Sem bam var ég stokkin upp í
rútu um leið og skólabjallan hringdi
út á fóstudögum til að eyða helginni
hjá ömmu og afa. Páskamir vom
alltaf stórar og dýrmætar stundir
hjá okkur ömmu því þá fengum við
tæplega tvær vikur saman. Ég hef
alltaf tengt þessa daga við ömmu
enda þótt ég hafi verið hætt að gista
en heimsóknir og símtöl komu í stað-
inn svo það er mjög sár og skrýtin
tilfinning að vera að kveðja þig núna
þegar þessi hátíð er að ganga í garð.
Verst er þó að ég á ekki eftir að
heyra oftar í þér, heyra þig kalla í
mig og fá að hjúfra mig í faðminn
þinn aftur. Ömmu hrakaði hratt síð-
ustu mánuði sína, skammtímaminnið
farið að stríða henni en sem betur
fer var léttleikinn enn til staðar og
hún gat þó helgið að því ef eitthvað
hrökk til í tímasetningunni hjá henni
eins og um miðjan febrúar síðastlið-
inn þegar við sátum að spjalli eins og
svo oft áður og hún spyr mig allt í
einu á hvaða hesti ég hafi komið! Svo
hlógum við eins og hross. Nokkrum
dögum síðar veikist hún mikið og
varð ekki aftur snúið til betri heilsu.
Amma dvaldi sín tæplega tvö síð-
ustu ár á hjúkrunarheimilinu Víði-
hlíð í Grindavík og naut þar góðarar
umhyggju starfsfólks.
Elsku afi, guð færi þér styrk og
okkur öllum.
Kallið er komid,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.