Morgunblaðið - 09.04.1998, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 9. APRÍL 1998 59> -
finna það að mín börn, þeirra vegur
og velferð skiptu hann máli sem
hans eigin og ég trúi því sjálfur að
það hafí verið gagnkvæmt. Við
söknum hans sáran. Kolbrúnu og
fjölskyldunni allri sendum við
dýpstu samúðarkveðjur og biðjum
Guð að leggja líkn með þraut. En
við skulum hugsa til orða sálma-
skáldsins hebreska sem vitnað var
til í upphafi, að þótt fógnuð hjarta
vors hafí þrotið um sinn og snúist í
sorg, þá hefur þetta allt einnig aðra
hlið og hún er sú, að við megum
fagna og gleðjast yfir því að hafa átt
hann Sigurð Randver. Og við skul-
um ylja okkur við þær minningar.
Ólafur Jens Sigurðsson.
Það er dálítið einkennilegt að
festa á blað orð um mann sem mað-
ur hefur ekki séð í hartnær þrjátíu
ár. En í eilífðinni skiptir árafjöldinn
ekki máli þegar öðlingur á í hlut.
Við Sigurður vorum bekkjarbræður
og samstúdentar frá MH 1971. Það
fór ekki mikið fyrir Sigurði í dag-
legri umgengni í skólanum. En það
leyndi sér ekki að þar fór prúð-
menni sem hann fór. Hann var jafn-
an glaður í sinni og lagði gott til
allra mála. Sterkust er minning mín
um Sigurð, er við vorum í boði fyrir
útskriftarball í heimahúsi rétt fyrir
skólaslit. Þá snérust samræður okk-
ar um ljóð og umræðuefnið var
„Fagra veröld" Tómasar Guð-
mundssonar. Við lásum ljóð til
skiptis og ræddum um þau. Síðasta
ljóðið sem Sigurður las var síðasta
erindið í „Haustnótt“:
En fjærst í dýpstu rayrkur og lengra en aug-
aðeygi
er aðrir sofa rótt,
á eirðarlausum flótta um auða hafsins vegi,
á undan nýjum degi,
fer stakur már um miðja vetramótt.
Svo kom þögn. Þetta verkaði
djúpt á sálina. Síðan hef ég ekki
getað shtið þetta erindi frá minn-
ingunni um Sigurð Randver. En nú
er márinn horfinn bak við sjóndeild-
arhringinn til nýrra landa. En
minningin um góðan dreng lifir. Eg
veit að allir bekkjarfélagar okkar úr
4.N taka undir það. Eg votta eigin-
konu Sigurðar og börnum mína
dýpstu samúð.
Óli Hilmar.
Þeir sem guðirnir elska deyja
ungir. Sár eru þessi sannindi okkur
sem eftir lifum, en þó jafnframt
nokkur huggun harmi gegn. Og víst
er það, Siggi, að með lífi þínu
ávannst þú þér elsku og traust, ekki
aðeins guðanna, heldur og okkar
dauðlegra.
Verkalýðsbarátta og stéttarvit-
und bar okkur saman á hafi lífsins,
stundum skerjóttu og oftast vand-
sigldu. Þú stóðst við stýrið, ég og
við hin vorum áhöfnin, siglingar-
tækin. Oft þurfti að stilla komp-
ásana, endurmeta stefnuna, án þess
nokkurntíma að missa sjónar á tak-
markinu. Þú kunnir á kortin, varst
ávallt sá sem tókst að finna færustu
leiðirnar gegnum brotin. Þú kunnir
þá list að lesa þín siglingartæki og
fylkja áhöfninni. Djörf sókn var
háttur þinn. En þú kunnir líka að
sigla beitivind hjá boðum og skila
þannig fleyinu heilu til hafnar. Við
hin treystum dómgreind þinni og þú
okkar.
Við kvöddum þig glaðan síðast
liðið haust er þú lagðir stjórnar-
tauma Kennarafélags Suðurlands í
hendur nýs formanns. Við vorum
glöð því þú hafðir tekið við enn mik-
ilvægari trúnaðarstörfum fyrir okk-
ar hönd. Við þekktum verkin þín og
vissum að þú varst sá okkar sem
best var til forystunnar fallinn. Þú
varst stoltur af vel unnu verki og
horfðir með tilhlökkun fram til
nýrra trúnaðarstarfa. En þú horfðir
ekld síður glaður fram til meiri tíma
með fjölskyldu og nemendum. Þar
varstu líka forystumaður. Og við
stýrið stóðstu meðal nemenda þinna
er guðimir sóttu þig skyndilega til
enn mikilvægari starfa.
Deyr fé,
deyja ffændr,
deyr sjalfr it sama;
en orðstírr
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getr.
(Hávamál.)
Það var mér gæfa að kynnast þér,
félagi. Megi rödd þín hljóma áfram í
verkum þínum, jafnt hér sem á nýju
tilverustigi.
Kæra Kolbrún. Þér og fjölskyld-
um ykkar sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guðmundur Óli Sigurgeirsson.
Móðurbróðir minn Sigurður
Randver Sigurðsson lést langt um
aldur fram 1. aprfl síðastliðinn. Að
lýsa því hvernig mér varð innan-
brjósts við að fregna skyndilegt og
ótímabært andlát frænda míns er
mér um megn enda fremur ætlun
mín 1 nokkrum fátæklegum orðum
að minnast Sigurðar frænda og þess
sem ég tel að hafi gert hann að
manni meiri sanda en margir sam-
ferðamenn hans. Sigurður var
yngstur í systkinahópi móður minn-
ar og ég elsta bam hennar og um
leið elsta systkinabam hans. Aðeins
átta ár vora á milli okkar og því
varð á margan hátt um bræðrasam-
band milli okkar að ræða - ég hafði
Sigga frænda sem stóra bróður og
fyrirmynd.
Þegar ég lít til baka minnist ég
best sjálfstæðs og ákveðins ungs
manns sem missti föður sinn
sautján ára gamall og stóð styrkur
við hlið ömmu minnar. Eg minnist
líka frænda sem hafði ákveðnar
skoðanir á mönnum og málefnum
og var ekkert að liggja á þeim við
litla frænda.
Ég minnist þess þegar ég lotn-
ingarfullur horfði á eftir frænda
mínum geysast fullum eldmóði út úr
dyrunum á Langholtsvegi 24 til
þátttöku í mótmælaaðgerðum til að
minnast þess að 20 ár voru liðin frá
inngöngu íslands í NATO. Sjálfur
varð ég að sitja heima og þótti súrt í
brotið, en ég var of lítill að sögn
írænda, sem auðvitað hafði ekki lát-
ið hjá liggja að leiða mig í allan
sannleika um ástæður og bakgrunn
þess að til aðgerðanna kom.
Sjálfur er ég nokkrum áram of
ungur til að hafa tilheyrt hinni
svokölluðu 68-kynslóð. Þökk sé
hinsvegar Sigga frænda fyrir að ég
náði að stinga höfðinu í dyragættina
og fylgjast með nokkrum af tilburð-
um hennar á sínum tíma. Hefði
hans ekki notið við hefði ég t.d.
aldrei náð að upplifa síðustu starfs-
ár Bítlanna „í beinni útsendingu".
Þá lífsreynslu met ég enn mikils.
Þökk sé Sigga frænda fyrir að taka
mig með til að verða vitni að fyrstu
tilraun sem gerð hefur verið á fs-
landi til að skjóta upp eldflaug.
Þökk sé Sigga frænda fyrir að hafa
lesið upp mörg ljóða Steins Steinarr
fyrir þann litla og opna augu hans
fyrir góðum og innihaldsríkum
kveðskap. Svona gæti ég haldið
áfram að telja, en uppúr þessu fór
nú samvistunum að fækka - hún
Kolla kom til sögunnar og frændi og
hún felldu hugi saman, stofnuðu
fjölskyldu og voru á stuttum tíma
orðin foreldrar tveggja dætra.
Ég tel að leita þurfi vel og lengi
til að finna fólk sem átti jafn vel
saman og Siggi og Kolla - ég hef
alltaf dáðst að því hversu samhent
og samtaka þau vora. í raun voru
þau fyrir mér eins og eitt og ég verð
að segja að ég hef eiginlega aldrei
litið á Kollu sem konuna hans
frænda, mér hefur alltaf frekar
fundist hún vera frænka mín.
Ég veit að hún Kolla hefur orðið
fyrir miklu áfalli, en ég veit líka að
hún á þann styrk sem nú þarf til að
horfa fram á við og halda áfram ein
síns liðs. Það er mér huggun á þess-
ari stund.
Það er oft sagt þegar fólk fellur
frá fyrir aldur fram að þeir sem
guðirnir elski deyi ungir. Má sosum
rétt vera, en er mér þá farið að finn-
ast nóg um eigingirni þeirra. Eigin-
gimi er hinsvegar eiginleiki sem
Sigurður Randver Sigurðsson var
afskaplega fátækur af. Athafnir
hans, hugsjónir og draumar var
nokkuð sem var gert, hugsað og
dreymt með liag og velferð annarra
en hans sjálfs að leiðarljósi. Um
þetta vitna störf hans að ýmsum fé-
lags- og stjómmálum, störf í kjara-
baráttu og baráttu fyrir auknu rétt-
læti í þjóðfélaginu. Og þegar Siggi
frændi tók að sér verkefni var ekk-
ert sem hét neitt hálfkák, hlutunum
var fylgt efth- og maður fór nú ekki
alltaf varhluta af því sem á honum
brann - það var ekki hans stíll að
kalla hlutina öðram nöfnum en þeir
hétu. Minningin lifir um baráttu-
mann sem alla tíð stóð uppúr meðal-
mennskunni.
Að lokum: Eitt skaltu vita, Sig-
urður frændi! Menn lifa áfram í
verkum sínum þó þeirra njóti ekki
við lengur. Fyrir mér lifir þú áfram
sem frændi og stóri bróðir sem
gafst mér mikið. Minningin um þig
léttir mér sporin þegar ég hugsa til
þess að við getum ekki hist aftur.
Kolbrún, Gerður, Katrín, Guð-
brandur og Þórhildur. Hugur okkar
Láru er hjá ykkur á þessum erfiðu
tímamótum.
Grétar Þór Eyþórsson.
Þau hörmulegu tíðindi bárast út að
kvöldi miðvikudags 1. apríl, að vinur
okkar og félagi Sigurður Randver
hefði orðið bráðkvaddur - hnigið nið-
ur í miðri önn dagsins og verið allur.
Okkur setti hljóð. Gat þetta verið
satt? Hann Siggi dáinn svona fyrir-
varalaust. Hann sem spjallaði við mig
í símann kvöldið áður, hress og ráða-
góður að vanda. En því miður, þetta
var satt. Fallinn er í valinn einn af
helstu forsvarsmönnum kennara á
Suðurlandi. Sigurður Randver var
félagsmálamaður í besta skilningi
þess orðs. Hann starfaði ötullega að
félagsmálum stéttar sinnar og var
alls ódeigur í baráttu fyrir bættum
kjöram kennara.
Sigurði Randver vora falin ýmis
trúnaðarstörf á vegum félags okkar.
Hann varð formaður KS haustið
1991 en hafði áður setið í stjórn fé-
lagsins og sinnt ýmsum trúnaðar-
störfum á þess vegum. Á síðasta
fulltrúaþingi KÍ tók Sigurður Rand-
ver sæti í stjórn KÍ, en fulltrúi okk-
ar í kjaranefnd hafði hann verið um
nokkurt skeið. ÖH félagsmálaumsvif
kosta tíma og fyrirhöfn. Sigurður
Randver spai’aði hvoragt og hlífði
sér hvergi þegar störf að málefnum
kennara voru annars vegar.
Hinu má ekki gleyma að enginn
stendur í félagsmálabaráttu án þess
að til komi dyggur stuðningur að
heiman. Sigurður Randver var
lukkunnar pamfíll hvað það varðaði.
Eiginkona hans, Málfríður Kolbrán
Guðnadóttir, hefur staðið þétt við
bakið á honum í umsvifum hans á
félagsmálasviðinu og hvergi latt til
dáða. Slíkur stuðningur er hverjum
þeim sem gefur sig að félagsmálum
ómetanlegur. Fyrir þann stuðning
eru henni nú færðar innilegar þakk-
ir fyrir gott framlag.
Éallinn er frá forgöngumaður
kennara á Suðurlandi. Að leiðarlok-
um skulu Sigurði Randver þökkuð
heilladrjúg störf í þágu félagsins.
Maðurinn fellur en merkið stendur.
Við sem eftir stöndum munum leit-
ast við að halda merki félags okkar
á lofti. Minning Sigm-ðar Randvers
verður okkur leiðarljós í baráttunni.
Góður drengur er genginn.
Innilegar samúðarkveðjm- send-
um við Kolbránu og fjölskyldunni
allri með þökk fyrir heilladrjúg
störf hans í þágu kennara.
Hvíl í friði, kæri vinur.
F.h. Kennarafélags Suðurlands,
Edda Eiríksdóttir.
Látinn er félagi og samherji til
margra ára langt um aldur fram.
Sigurður Randver var baráttumað-
ur fyrir bættum heimi. í brjósti
hans brann eldur réttlætis og hjarta
hans sló sannarlega vinstra megin,
eins og við allaballar á Selfossi segj-
um gjarnan. Okkar fyrstu kynni
vora í starfi fyrir Foreldrafélag
þroskaheftra, sem síðar varð
Þroskahjálp á Suðurlandi. Þar
leiddi Sigurður í stjórninni og með
okkur tókust ágæt kynni. Um það
leyti voru þau hjónin komin á kaf í
pólitískt starf fyrir Alþýðubanda-
iagið.
Sigurður Randver var í fjölmörg
ár í stjórn fyrir Alþýðubandalagið á
Selfossi. Hann ritstýrði líka Bæjar-
blaðinu og alltaf síðan höfum við
notið hans í blaðaútgáfu vegna
sveitarstjórnarkosninga sem og
þingkosninga. Og nú er skarð fyrir
skildi, ekki bara hjá okkur heldur
svo ótalmörgum öðrum.
Sigurður var kennari að mennt
og óhætt er að segja að hann var
fagmaður góður. Hann hafði hug-
sjónir og ákveðnar skoðanir um
menntun og menningu. Hann sinnti
trúnaðarstörfum fyrir kennarasam-
tökin.
Fyrir fáum vikum talaði hann á
fundi um nýja menntastefnu og
taldi þar að margt væri komið í
drög sem kennarasambandið hefði
gert að stefnumálum sínum, þótt
frekari útfærsla væri eftir.
Á öðrum fundi, sem haldinn var
núna í mars, um varnir gegn vímuvá
hér á Selfossi, hélt Sigurður mjög
gott erindi sem fékk góðar viðtökur
og hefði mátt heyra saumnál detta,
svo vel náði hann til áheyrenda.
Sigurður Randver starfaði í
bygginga- og skipulagsnefnd fyrir
K-listann á Selfossi og eru honum
færðar þakkir fyrir störf hans á
vettvangi bæjarmála.
Kolbrán og Sigurður eignuðust
fjögur böm, þau era: Gerður Hall-
dóra, Guðbrandur Randver, Katrín
Gróa og Þórhildur Edda. Maður
Gerðar er Benedikt Þ. Axelsson og
eiga þau einn son.
Ég sendi Kolbrúnu og börnum
innilegar samúðarkveðjur og um
leið kveðjur frá stjórn Alþýðu-
bandalagsfélags Selfoss og ná-
grennis.
Sigríður Ólafsdóttir,
formaður Abl. Selfoss.
Það er miðvikudagur, vor í lofti
og spenningur því páskafrí er
framundan. Hópur nemenda og
kennara í Sandvíkurskóla er að
vinna að undirbúningi árshátíðar
elstu bekkja skólans. Eins og venju-
lega er Sigurður Randver í farar-
broddi sem kennari, aðstoðarmaður
og stjómandi, allt í senn.
Skyndilega breytist allt, skólinn
okkai- hljóðnar og allt lífið skiptir
um lit. Hann Siggi er dáinn.
Það er erfitt fyrir okkur sem
störfuðum með Sigga að skilja
þessa ráðstöfun almættisins. Það er
ekki auðvelt að sjá skólann okkar
fyrir sér án hans. Skarðið sem hann
skilur eftir sig er vandfyllt. Hann
var eins og klettur í tilvera okkar,
bóngóður, ósérhlífmn, úrræðagóð-
ur, alltaf tilbúinn til aðstoðar, skrafs
og ráðagerða.
Siggi var þægilegur í umgengni,
skemmtilega stríðinn, fróður, rök-
fastur og fylginn sér. Hann hafði
ákveðnar skoðanir á flestum málum
og sagði þær umbúðalaust. Siggi
var góður kennari og náði vel til
nemenda sinna. Hann var bæði fé-
lagi þeirra og fræðari. Hann lagði
áherslu á fagleg vinnubrögð og
hafði m.a. aflað sér framhalds-
menntunar í sérkennslu.
Siggi var mikill félagsmálamaður
og á því sviði naut hann sín vel. Það
var því engin tilviljum að hann var
valinn til forystu fyrir samtök kenn-
ara bæði heima í héraði og á lands-
vísu.
Siggi var mikill gæfumaður í
einkalífi sínu og góður fjölskyldu-
faðir. Kolbrán eiginkona hans er að-
stoðarskólastjóri við Sandvíkur-
skóla og vora þau hjón mjög sam-
hent bæði heima fyrir og í skólan-
um. Þegar starfsmenn skólans hafa
komið saman hefur það oftar en
ekki verið á heimili Sigga og Kollu.
Þaðan eigum við margar góðar
minningar sem era okkur afar dýr-
mætar núna.
Elsku Kolla, Gerður og fjöl-
skylda, Kata, Guðbrandur, Þórhild-
ur og aðrir vandamenn. Við sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Blessuð sé minning Sigurðar
Randvers.
Samstarfsfólk í Sandvíkurskóla.
Enn hefur verið höggvið skarð í
þann samstillta hóp kennara, sem í
áraraðir starfaði saman í Barna-
skólanum á Selfossi/Sandvíkur-
skóla. Dagfríður Finnsdóttir lést
1989; síðan Aldís Bjarnardóttir 1991'
og Olöf Sigurðardóttir 1995, allar
eftir langvarandi veikindi, og nú
Sigurður Randver Sigurðsson við
störf sín í skólanum, aðeins 47 ára
gamall.
Það er hverri stofnun dýrmætt að
hafa á að skipa fólki, sem leggur sig
fram í starfi og er gætt hæfileikum
til að_ takast á við ki-efjandi verk-
efni. I Sandvíkurskóla voru margir
þessum eiginleikum gæddir. Sig-
urður var í þeirra hópi.
Sigurður hóf kennslu við Bama-
skólann á Selfossi 1978 þegar þau--
hjón fluttu öðru sinni á Selfoss. Áð-
ur hafði Sigurður kennt við Gagn-
fræðaskólann á Selfossi í tvö ár,
Héraðsskólann að Laugum önnur
tvö og Árbæjarskóla í Reykjavík
eitt ár.
Kolbrán, eiginkona Sigurðar,
gerðist einnig kennari við skólann
1981 og hafa þau bæði starfað þar
og í Sandvíkurskóla óslitið síðan.
Kolbrún sem aðstoðarskólastjóri
frá hausti 1989. Það má því segja að
líf þeirra hafi verið samofið skóla-
starfinu.
Þau hjón, Kolbrán og Sigurður,
voru mjög samstiga í öllu sem þau
gerðu. Þau komu sér upp fógru
heimili í Lambhaga 19 hér í bæ og -
eignuðust fjögur yndisleg börn. Þar
undu þau hag sínum vel.
Kennslan átti vel við Sigurð.
Hann var hugmyndaríkur, ákveðinn
og fastur fyrir en hafði þann sveigj- :
anleika sem góðan kennara prýðir.
Hann náði góðu sambandi við nem-
endur sína og fann oft skemmtileg-
ar leiðir í miðlun kennsluefnisins.
Það var gaman að fylgjast með Sig-
urði í starfi.
Þegar Kennaraháskólinn bauð
grunnskólakennurum á Selfossi til.
náms í starfsléikni og síðar sér-
kennslu var Sigurður í hópi þeirra
sem sóttu námið. Þetta var krefj-
andi nám og urðu kennarar að skila
dagsverki sínu og stunda svo nám-
ið í frístundum. Að námi loknu
starfaði Sigurður að öllu leyti eða
hluta við sérkennslu í sérdeild
skólans. Þar komu hæfileikar hans
einnig í Ijós.
I hópi samkennara sinna naut
hann sín vel og tók þátt í störfum
þeirra innan skólans og utan og var
í forystu á mörgum sviðum. Hann
var formaður Kennarafélags Suður-
lands um árabil, í stjórn KÍ og
kjaranefnd grannskólakennara.
Hann var í fyrstu stjóm foreldrafé-
lags Barnaskólans og lagði með öðr-'
um grann að öflugu starfi félagsins.
Sem skólastjórnandi minnist ég
Sigurðar ekki síður á þessum vett-
vangi.
Hann tók virkan þátt í félagslífi
nemenda, árshátíðum, leikhúsferð-
um, skíðaferðum, vettvangsferðum
og vorferðum. Þar var Sigurður
alltaf í fremstu röð. Þá minnist ég
þeirra góðu stunda sem ég átti með
honum og öðram í félagsstarfi
kennara, að undirbúningi árshátíða, ;
þoraablóta, skemmtiferða og leik-
húsferða. Þar naut hann sín vel.
Og dýrmætar minningar koma í
hugann úr vorferðum nemenda j
austur í Skaftafellssýslu og í Þórs- !
mörk. Þetta voru erfiðar ferðir og |
reyndi mikið á kennarana. Þar naut
Sigurður sín vel og fór fyrir á mörg-
um sviðum. Ég gleymi ekki ljóman- \
um sem færðist yfir andlit hans
þegar tekist hafði að koma öllum í
ró og kennarar settust að hljóð-
skrafi í bjartri vornóttinni.
Þessa er mér ljúft að minnast.
Ég votta þér, kæra Kolbrún,
börnunum ykkar og fjölskyldu
dýpstu samúð og óska þess að
minningin um góðan eiginmann og '
föður verði styrkur í ykkar miklu
sorg. Genginn er góður drengur. •
Blessuð sé minning Sigurðar Rand- !
vers Sigurðssonar.
Óskar Þór.
• Fleiri minningargreinar um
Sigurð Randver Sigurðsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.