Morgunblaðið - 28.04.1998, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1998 43
MINNINGAR
+ Gísli Tómasson
fæddist á Sauð-
árkróki 19. júlí
1927. Hann lést á
Landspítalanum 20.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Tómas Gísla-
son, kaupmaður á
Sauðárkróki, f. 21.
október 1876, og
Elínborg Jónsdóttir,
f. 23. júlí 1886. Gísli
var yngstur fimm
systkina. Látin eru:
Gísli, f. 25. desem-
ber 1908, Sigurður,
f. 21. mars 1914. Eftirlifandi
systkini eru: Guðný, f. 19. mars
1912, og Jón, f. 27. september
1924.
Hinn 28. febrúar 1953 kvænt-
ist Gísli Kristbjörgu Sigjóns-
dóttur frá Vestmannaeyjum, f.
26. maí 1925, og eignuðust þau
í dag er til moldar borinn elsku-
legur tengdafaðir minn Gísli Tóm-
asson. Það er með miklum söknuði
sem við kveðjum þann mikla heið-
ursmann sem Gísli var. Gísla hef
ég þekkt í 25 ár eða allt síðan mér
hlotnaðist sú gæfa að eignast dótt-
ur hans fyrir konu. Allar götur frá
því að ég kom fyrst inn á heimili
Gísla og Kristbjargar reyndist
hann mér ávallt svo hlýr og góður.
Það eru fáir menn sem ég hef hitt
um ævina með jafngott skap og já-
kvæði og Gísli hafði. Það var alveg
sama á hverju gekk í gleði og sorg,
hann tók öllu með mikilli rósemi
svo eftir var tekið. Gísli var góðum
gáfum gæddur, vel lesinn, áhuga-
samur um að fræðast og lærði
markaðsfræði og spænsku á efri
árum. Bömin okkar hafa öll fengið
að njóta leiðsagnar hans og kunn-
áttu á námsferli sínum. Hann var
einstaklega þolinmóður og skiln-
ingsríkur enda er mikil eftirsjá í
hjörtum þeirra allra.
Fyrir þremur árum er Gísli
veiktist og gekkst undir erfiða að-
gerð vegna krabbameins og gat
ekki tjáð sig í nokkrar vikur, þá
skrifaði hann svo fallega á blað til
mín að nú væri hann komin með
krabbamein og Guð einn réð því
hvað hann lifði lengi. En Guð gaf
okkur þrjú góð ár með honum til
viðbótar, sem hann nýtti vel þrátt
fyrir veikindi sín. Hann gat meðal
annars ferðast með Kristbjörgu og
notið samvista í góðra vina hópi. Nú
síðast í febrúar fóru Gísli og Krist-
björg til Kanaríeyja og dvöldust þar
í fjórar vikur. Fljótlega eftir heim-
komuna veiktist hann alvarlega og
þau veikindi leiddu hann til dauða.
Það er mikill harmur kveðinn að
þeim Kristbjörgu tengdamóður
minni, Sigrúnu, Tómasi, Gísla Frið-
rik og bamabömum sem sjá nú á
bak ástríkum eiginmanni, fóður og
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útfór er á mánudegi), er
skilafrestur sem hér segir: í
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf grein að berast fyrir há-
degi á föstudag. I miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og
laugardagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum íyrir birtingar-
dag. Berist gi-ein eftir að skila-
frestur er útranninn eða eftir að
útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi.
þrjú böm. Þau era:
1) Sigrún, f. 6. sept-
ember 1953. Maki:
Hörður Geirlaugs-
son, f. 12. septem-
ber 1951. Börn
þeirra: Gísli Geir, f.
6. aprfl 1977, Guðni
Már, f. 4. júb' 1980,
Erna Björk, f. 23.
júní 1982, Krist-
björg Heiðrún, f. 16.
október 1989. 2)
Tómas, f. 11. ágúst
1956. Maki: Ingi-
björg Magnúsdóttir,
f. 7. febrúar 1956.
Börn þeirra: Elín María, f. 26.
desember 1983, Guðný, f. 16.
september 1987. 3) Gísli Frið-
rik, f. 8. júní 1960. Maki: Birgit
W. Hansen, f. 23. ágúst 1960.
Útför Gísla fer fram frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
afa. Við höfum misst mikið en eftir
lifa góðai’ minningar um ástríkan
og yndislegan mann sem alltaf vildi
gera gott úr öllu. Blessuð sé minn-
ing Gísla Tómassonar.
Hörður Geirlaugsson.
Elsku afi. Það er skrýtið að
hugsa til þess að þú sért dáinn.
Þetta gerðist svo snöggt að við höf-
um ekki áttað okkur á því að þú ert
farinn. En við munum leita huggun-
ar í þeim góðu minningum sem við
eigum í hjörtum okkar um þig. Það
var svo gott að koma til ykkar
ömmu í heimsókn, þú varst alltaf til
i að hlusta á okkur og spjalla um
daginn og veginn. Þegar við vorum í
erfiðleikum með lærdóminn og þeg-
ar prófin nálguðust gast þú alltaf
hjálpað okkur og sagt okkur tíl. Við
munum minnast þín sérstaklega og
muna eftir því sem þú kenndir okk-
ur þegar prófin nálgast.
Þegar við horfum til baka stend-
ur það hvað mest upp úr hvað þú
varst rólegur og yfirvegaður. Þú
gast leyst úr ótrúlegustu hlutum og
vandamálum og gefið þeim farsæl-
an endi. Það er gott til þess að
hugsa að nú ert þú kominn til
himna og þér líður vel en auðvitað
hefðum við viljað hafa þig lengur
hjá okkur.
Það var svo margt sem við vild-
um segja þér, en við munum minn-
ast þín með hlýju og kærleika og þú
munt alltaf eiga stórt pláss í hjört-
um okkar.
Erna Björk og Eb'n María.
Okkm- langaði til að skrifa þakk-
arorð til þín afi. Þú varst svo góður
við alla og reyndist okkur alltaf góð-
ur afi. Ég man hvað við hlökkuðum
alltaf til að fá að koma til ykkar
ömmu og gista hjá ykkur þegar við
voram yngri, það var svo notalegt.
Þú eldaðir svo góðan graut á morgn-
ana og varst alltaf tii í að spila við
okkur og þú kunnir svo mörg spil og
kapla sem þú kenndir okkur. Við
minnumst þess líka hvað þú hafðir
gaman af að fara með okkur í
gönguferð niður í skógræktina. A
leiðinni spurðum við þig um heima
og geima og þú kunnir svar við öllu.
Þú sýndir öllu sem við vorum að
gera í skólanum og tómstundum
áhuga og sýndir svo vel hvað þér
þótti vænt um okkur. Góða skapið
þitt og gleðin var svo smitandi, þú
hafðir svo gaman af því sem þú
tókst þér fyrir hendur og skopskyn-
ið var aldrei langt undan. Við sáum
þig aldrei reiðan, þú tókst öllu með
jafnaðargeði og varst ávallt hóg-
værðin uppmáluð. Þú hafðir svo
mikið að gefa og svo einstakt lag á
því að miðla þekkingu þinni.
Þegar við komumst á unglings-
árin fundum við betur hversu mik-
ið gull af manni þú varst. Þú varst
svo góð fyrirmynd. Þú varst svo já-
kvæður og bjartsýnn og eyddir
ekki orkunni í rifrildi og áhyggjur.
Persónutöframir vora ótrúlegir og
kristölluðust í góðmennskunni,
hógværðinni, léttlyndinu og práð-
mennskunni. Afi, við þökkum þér
fyrir hvað þú reyndist okkur góður
afi og hvað þú tókst alltaf vel á
móti okkur systkinunum. í veikind-
um þínum varst þú hetja, kvartaðir
aldrei og hugsaðir meira um líðan
annarra og við vitum að þú hvílir í
kærleika Guðs og þar líður þér vel.
Við biðjum almáttugan Guð að vera
með ömmu og okkur öllum í sorg-
inni. Við munum aldrei gleyma þér
og fordæminu sem þú gafst okkur.
Blessuð sé minning þín, elsku afi
okkar.
Gísli Geir og Guðni Már.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast ágæts samferðamanns,
sem lagði upp í hinztu fór sína af
þessum heimi 20. þ.m., Gísla Tóm-
assonar. Ekki man ég, hvenær við
kynntumst fyrst, en nokkuð langt
er síðan. Þau kynni tókust fyrir til-
stuðlan eiginkvenna okkar úr Vest-
mannaeyjum, sem hafa lengi verið
saman í saumaklúbbi ásamt
nokkrum öðrum vinkonum úr Eyj-
um. Konurnar tóku svo í samein-
ingu að sækja árshátíð Kvenfélags-
ins Heimaeyjar hér í Reykjavík.
Auðvitað fylgdu karlarnir þá með,
og varð úr þessu hin ágætasta
skemmtun um mörg ár, sem allir
hlökkuðu til. Síðan þróaðist það
svo, að úr varð sérstök vinátta milli
okkar hjóna við Kristbjörgu og
Gísla, sem engan skugga bar á.
Ekki skiptir það miklu máli hér,
þótt mér sé ekld mjög kunnugt um
ævi Gísla framan af, þar kunna aðr-
ir betur að greina frá en ég. Þó er
mér kunnugt um, að hann var
Skagfirðingur og alinn upp á Sauð-
árkróki. Gekk hann menntaveginn,
eins og það er oft kallað, enda vel
greindur, og lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri. Gísli
bar það með sér, hvar sem hann
fór, að þar fór traustur maður í hví-
vetna, hógvær og hæglátur í fasi,
sem vann öll störf sín af lítillæti og
trámennsku. Vel má vera, að sum-
um hafi þótt þessi gengni vinur á
stundum fulihlédrægur, því að
hann blandaði sér sjaldan í umræð-
ur manna með miklum gáska eða
oflæti. Engu að síður tók hann þátt
í þeim með sínu hljóðláta brosi, og
aldrei heyrði ég hann segja styggð-
aryrði um nokkurn mann.
LEGSTEINAR
í rúmgóðum sýningarsölum okkar eigum við ávallt fyrirliggjandi margar gerðir legsteina og minnisvarða úr íslenskum og erlendum steintegundum. Verið velkomin til okkar eða hafið samband og fáið myndalista. H S HELGAS0N HF i \cr | A >
IISTEINSMIÐJA 1
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP.,SÍMl:557-6677/FAX:557-8410
GÍSLI
TÓMASSON
Ég minntist á órofa vináttu hans
og konu hans við okkur hjónin.
Tvær eftirminnilegar ferðir fóram
við saman til Kanaríeyja, hina síð-
ari fyrir aðeins tveimur mánuðum.
I þeirri ferð sýndi Gísh sama æðra-
leysi og ævinlega, enda þótt vitað
væri, að hann hefði barizt við þann
mikla vágest, krabbameinið, um all-
langa hríð. Þai’ duldi hann veikindi
sín aðdáanlega fyrir samferða-
mönnum sínum með þeirri hóg-
værð, sem honum var gefin. En
enginn má sköpum renna. Nú hefur
Gísli kvatt okkur og það á jafn-
hljóðlátan hátt og hann gekk um á
meðal okkar. Eftir lifir aðeins góð
minning um mætan samferðamann.
Við Villa sendum Kristbjörgu og
fjölskyldu hennar samúðarkveðjur
okkar, og undir þær tekur áreiðan-
lega með okkur allur saumaklúbb-
urinn með mökum sínum.
Jón Aðalsteinn Jónsson.
Það var glaður og ánægður hóp-
ur, sem útskrifaðist frá Mennta-
skólanum á Akureyri vorið 1949.
Þessi dagur verður stúdentahópn-
um einkar minnisstæður m.a.
vegna þess, að þennan dag, 17. júní
fyrir nær hálfri öld, herjaði stórhríð
á Norðurlandi.
Stúdentahópurinn var með
stærra móti, alls 55. Úr þessum
samheldna hópi era nú ellefu horfn-
ir á braut, nú síðast Gísh Tómasson,
fyrrv. framkvæmdastjóri. En fráfall
hans kom okkur bekkjarsystkinum
nokkuð á óvart. Hann hafði ásamt
Kristbjörgu konu sinni dvahð á Gr-
an Canaria um mánaðartíma fyrir
skömmu. En er heim var komið,
tóku sig upp veikindi, er hann hafði
um nokkurt skeið átt við að strfða,
en um síðir urðu honum að fjörtjóni.
Gísli var í föðurætt af Alftanesi
en Skagfirðingur í móðurætt, sonur
sæmdarhjónanna Tómasar Gísla-
sonar, kaupmanns á Sauðárkróki,
og konu hans, Elínborgar Jónsdótt-
ur frá Brennigerði. Hann var
yngstur systkina sinna, en þrír
þeirra bræðra era nú látnir.
Æskuheimih Gísla á Sauðárkróki
var mikið menningarheimih. Þar
blönduðust ættir sunnlenskra sjó-
sóknara og skagfirsks búandfólks,
langt fram í ættir. Tómas, faðir
Gísla, var maður stór vexti, hægur í
fasi og bar með sér mikinn persónu-
leika. Hann blandaði sér htt í fé-
lagsmál þeirra tíma, og undi glaður
við sitt. Ehnborg, móðir hans, var
aftur á móti félagsmálakona og tók

P E R L A N
Simi 562 0200
LlIIIIIIIIIll
mildnn þátt í starfsemi Leikfélags
Sauðárkróks, er á þeim árum var
mjög öflugt og þótti hún sýna mikla
leikhæfileika, svo víða fór orð af.
Gísh bar meira svipmót föður*
sins, hægur og práður í allri fram-
göngu. Hann hafði barn að aldri
fengið snert af berklum, en náði sér
að mestu.
Gísh las heima undir inntökupróf
í 2. bekk MA og tók próf inn í skól-
ann vorið 1944. Skólinn hafði á
þessum árum á að skipa afburða
kennarahði, sem sumir hverjir urðu
síðar hálfgerðar þjóðsagnapersón-
ur. Nægir þar að nefna snilhngana
Brynleif Tobíasson og Vemharð
Þorsteinsson. AUir reyndu þeir að
koma okkur til nokkurs þroska og '
þekkingar á þeim sviðum, sem hver
og einn kennari fékkst við, m.a. úr
þeim málsamfélögum, sem þeir
kenndu. Ekki er okkur síst minnis-
stæður frönskukennari okkar, Þór-
arinn Bjömsson, sem var óþreyt-
andi við að leiða okkur inn í franska
heimspeki og bókmenntir. Margar
hnyttnar tilvitnanir vora okkur líka
tiltækar langt fram eftir ævi og eru
jafnvel enn.
Á þessum vordögum 1949 varð
okkur oft hugsað til orða franska
heimspekingsins og skáldsins Surly
Pradhomme: „Partir e’est mourir
un peu“: Að skilja það er að deyja
að nokkru. Þótt komið væri að ^
skilnaðarstund hjá þessum 55 ung-
mennum, sem vora að kveðja skól-
ann sinn, þá var vor í lofti og sumar
framundan - sumar lífsins. Við tóku
annir af ýmsum toga við háskóla-
nám, við fjölskyldu- og heimilis-
stofnun og við að finna sér atvinnu
til frambúðar. Engum varð hugsað
til haustsins, en það læddist að
mönnum hægt og Mjótt, og smátt
og smátt komu skörð í hópinn.
Ekki fór hjá því, að við flest yrð-
um fyrir nokkram kárínum frá ^
hendi þessara ágætu lærifeðra - nú
Gísh frá dr. Kristni, þegar þeir
voru að þýða þýskan prósa, sem
gekk víst hálf stirðlega. Skyndilega
gall skólaklukkan til merkis um að
tíminn væri búinn: „Þama bjargaði
nú klukkan okkur, Gísh minn.“ En
við stóðum jafnan keik eftir sem áð-
ur, enda reyndust svona glettur
það krydd í tilverana, sem oft var
minnst með hvað mestri ánægju.
Við bekkjarsystkin kveðjum góð-
an félaga og vin hinstu kveðju með
söknuði, og flytjum Kristbjörgu og
fjölskyldu Gísla innilegar samúðar-
kveðjur.
Stúdentar MA 1949.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Einarsson, útfararstjóri
Sverrir Olsen, útfararstjóri
'rp>
£ s
%
^GAV&^
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn