Morgunblaðið - 28.04.1998, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1998 47
<
<
<
<
(
(
(
(
<
<
<
<
<
:
<
<
<
<
<
<
<
<
<
<
<
<
<
LAUFEY
OTTADÓTTIR
+ Laufey Otta-
dóttir fæddist í
Reykjavík 21. októ-
ber 1902. Hún lést á
Landakoti 15. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Helga Jónsdóttir, f.
15. ágúst 1866, d. 4.
febr. 1927, og Otti
Guðmundsson
skipasmiður, f. 24.
júní 1856, d. 20.
apríl 1920. Laufey
var næstyngst af
sex systkinum, sem
öll eru látin.
Laufey giftist Kolbeini Finns-
syni skipstjóra og síðar hafn-
sögumanni 16. júní 1934, Kol-
beinn var fæddur 16. júní 1901,
hann lést 13. júlí 1986. Þau
bjuggu allan sinn búskap á
Vesturgötu 41 í Reykjavík. Þau
eignuðust tvö börn. Þau eru: 1)
Finnur lyíjafræðingur, f. 24.
ágúst 1935, maki Guðrún Páls-
dóttir kennari, f. 14. ágúst 1937.
Börn Finns og Guðrúnar eru
Kolbeinn hagfræðingur, f. 12.
apríl 1964, kvæntur Birnu Guð-
mundsdóttur gjald-
kera, f. 23. júlí
1964. Börn þeirra
eru: Finnur, f. 16.
febrúar 1989, og
Brynjar Kári, f. 9.
maí 1996. Hólmfríð-
ur Erla sgnfræðing-
ur, f. 10. jánúar
1970, gift Sigurði
Kjartanssyni graf-
ískum hönnuði, f. 8.
september 1967,
barn þeirra er Guð-
rún Gígja, f. 9. des-
ember 1997. 2)
Anna Lovísa Jo-
hannessen, f. 8. júní 1939, maki
Jóhannes Johannessen lögfræð-
ingur, f. 10. nóvember 1937.
Börn Onnu og Jóhannesar eru:
Laufey þjónustufulltrúi íslands-
banka, f. 24. desember 1966,
gift Ólafi Garðarssyni hrl., f. 13.
nóvember 1959, og Haraldur
nemi við HI, f. 27. nóvember
1968.
títför Laufeyjar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Vesturgata 41, ævintýrahöll í
augum lítillar hnátu, höll full af
kærleika og visku. Höll þar sem afí
minn Kolbeinn Finnsson, skipstjóri
og amma mín Laufey Ottadóttir,
húsmóðir lifðu hamingjusömu lífi.
Hjón sem báru mikla virðingu og
ást hvort til annars. Ast sem hnáta
í ævintýraþrá fékk óskerta.
Margt býr í minningu hnátunnar
litlu sem nú er orðin fullorðin.
Hver man ekki eftir þegar afí lum-
aði að okkur bamabömunum gul-
um PK tyggjópakka sem hann
geymdi í tugavís í kassa í búrinu?
Eða þá kökunum hennar ömmu
sem mnnu ljúflega niður í margan
svangan magann? Minn fylltist
ætíð af brúnu tertunni hennar sem
var í miklu uppáhaldi. Aðfanga-
dagskvöldin, fjölmörgu, þegar öll
ættin kom saman og amma töfraði
fram rjúpur með tilheyrandi kræs-
ingum. Hringferðinni þegar við
grilluðum pylsur í Hallormsstaða-
skógi og leikföngunum sem afi og
amma keyptu handa okkur í kaup-
félaginu. Hvað þá um alla bíltúrana
eða sumarfríin sem við eyddum
saman. Þessi minningarbrot ylja
mér um hjartarætumar á kveðju-
stund þessari.
Það er skrýtið til þess að hugsa
að afi og amma sem mér fannst að
alltaf ættu að vera til staðar séu nú
bæði búin að kveðja þennan heim.
Tólf ár eru liðin síðan afi féll frá og
nú fer amma mín til hans, komin á
96. aldursár. Þegar fólk er komið á
þennan aldur er andlát sagt eins
sjálfsagt og fæðing en einhvem
veginn vill það verða svo að mikill
söknuður og tómarúm myndast
þegar kær manneskja, eins og hún
amma var, fellur frá.
Laufey amma var glæsileg og
hjartahlý kona sem stóð vörð um
hag fjölskyldu sinnar enda var
fjölskyldan henni allt. Hún hafði
mikinn metnað að öllum gengi vel
og famaðist vel í lífinu. Stolt var
hún þegar við barnabörnin fjögur
höfðum öll sett upp hvítu kollana
og haldið áfram í önnur verkefni
lífsins. Amma var sagnabrannur
liðinna tíma og ófáar voru sögum-
ar sem hún sagði af fólkinu sem
bjó vestan við „lækinn“ eða af upp-
vaxtaráram sínum. Amma var
kona gamalla hefða og mikil var
ánægja hennar þegar ég og Sig-
urður maðurinn minn gengum í
hjónband. Þá var sonardóttirinn
hætt að lifa í synd! En þá tók ann-
að umhugsunarefnið við. Hvænær
ætlaði ég að gefa henni langömmu-
bam? Það leit dagsins ljós í des-
ember síðastliðnum, ömmu til mik-
illar gleði.
Ég vil þakka Onnu Lovísu
frænku og móður minni fyrir ómet-
anlega hlýju og stuðning sem þær
veittu ömmu minni bæði nú þegar
halla fór undan fæti og alla tíð.
Elsku amma, við sem eftir lifum
minnumst þín með virðingu og
þakklæti fyrir allt sem þú kenndir
okkur.
Þín sonardóttir,
Hólmfríður Erla.
Nú legg ég augun aftur
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að mér taka,
méryfírláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Nú þegai’ amma hefur lagt aug-
un aftur í hinsta sinn er margs að
minnast. Fyrstu minningamar era
síðan ég var smástrákur og fékk að
fara í pössun og næturgistingu á
Vesturgötuna til ömmu og afa. Þá
var ósjaldan farið í bíltúr, brjóst-
sykur dreginn úr hanskahólfinu og
endurnar á tjöminni heimsóttar.
Jól og áramót á Vesturgötunni
vora fastur punktur í tilveranni
þar sem amma, og síðar Anna
Lovísa, sá um hátíðamatinn af
miklum myndarskap. Eftirminni-
leg er hringferð um landið með
fjölskyldu minni, ömmu og afa, og
Onnu Lovísu og hennar fjölskyldu.
Þá var víða komið við og margt
skemmtilegt brallað og víst er að
amma og afi hafa bæði notið sam-
vista við sína nánustu, því það var
ávallt mikils virði fyrir þau bæði að
vera í miklu og góðu sambandi við
fjölskylduna. Það má segja að
amma hafi á sinn hátt verið
tengiliður stórfjölskyldunnar og
ávallt var það hún sem mundi alla
afmælisdaga og hvemig öllum ætt-
artengslum var háttað.
Það var að sjálfsögðu mikið áfall
fyrir ömmu þegar hún, nálægt sjö-
tugu, missir nánast sjónina og gat
því ekki gert hluti sem okkur flest-
um þykja sjálfsagðir s.s. að lesa og
stunda hannyrðir sem hún hafði
haft mikla ánægju af. Þrátt íyrir
þetta heyrði maður hana aldrei
kvarta, enda einstaklega jákvæð
kona og það var ótrúlega margt
sem hún gat gert án hjálpar.
Amma hafði alla tíð mjög gaman
af því að umgangast fólk, hún var
ákveðin og vel gefin kona. Það var
skemmtilegt að ræða við hana því
hún hafði alltaf skoðanir á þeim
málum sem vora til umræðu og
einnig var hún mjög fróð um gamla
tíma í Reykjavík, sannkallað
Reykjavíkurbam.
Það er óhætt að segja að það
hafi glatt ömmu mikið þegar
langömmubömin fæddust. Hún
hafði mikla ánægju af að fylgjast
með uppvexti Finns og síðar
Biynjars Kára og spurði mikið
frétta af þeim og jafnvel þótt heils-
unni hrakaði var hugsunin ótrú-
lega skýr og áhuginn fyrir sínum
nánustu samur. Að leiðarlokum
þakka ég ömmu Laufeyju sam-
fylgdina.
Guð blessi minningu hennar.
Kolbeinn Finnsson.
Móðursystir mín, Laufey Otta-
dóttir, lést í Reykjavík 15. þessa
mánaðar 95 ára að aldri. Hún kveð-
ur þennan heim seinust sex barna
þeirra Otta Guðmundssonar báta-
smiðs frá Engey og konu hans,
Helgu Jónsdóttur frá Laxnesi í
Mosfellssveit.
Laufey ólst upp í foreldrahúsum
og að skóla loknum starfaði hún
hjá verslun Egils Jacobsen þar til
hún gifti sig Kolbeini Finnssyni
hafnsögumanni 16. júní 1934. Þau
bjuggu allan sinn búskap á Vestur-
götu 41 í Reykjavík, en það hús
byggðu foreldrar Kolbeins, þau
Finnur Finnsson skipstjóri og
kona hans, Anna Lovísa Kolbeins-
dóttir.
Lulla tanta og Binni, eins og þau
voru alltaf kölluð, eignuðust 2 böm
Finn lyfjafræing, giftur Guðrúnu
Pálsdóttur sérkennara, og Önnu
Lovísu, gift Jóhannesi Johannes-
sen hdl., bamabömin eru 4 og
bamabamabömin 3.
Við systkinabömin ólumst upp á
svæði sem markaðist af Vestur-
götu í norður, Bræðraborgarstíg í
vestur, Bárugötu í suður og Stýri-
mannastíg í austur, þessi heimur
dugði okkur árin í barnaskóla. Svo
mikil var samheldni systkinanna
og okkar systkinabamanna að við
voram sem heima hjá okkur hjá
hverjum sem var, það leið ekki sá
dagur að systumar hefðu ekki
samband og bræðumir unnu sam-
an og ráku bátastöðina við Brann-
stíg eftir lát afa 1920 og ömmu
1927.
Lulla og Kolbeinn vora samhent
hjón og traust, fram til 1949 stund-
aði Kolbeinn sjóinn, var bátsmaður
á Tryggva gamla og nokkur sumur
á síldveiðum, varð svo hafnsögu-
maður í Reykjavík til 1965 þegar
hann hóf störf á hafnarskrifstof-
unni þar sem hann starfaði til 1978,
seinustu 8 árin í hálfu starfi.
Mörg sumur eftir að Kolbeinn
var hættur til sjós eyddu þau sum-
arleyfi sínu í tjaldbúðum við Þing-
vallavatn í landi Kárastaða, þar
sem þau veiddu sér til ánægju, en
Kolbeinn hafði yndi af stangveiði
með flugu að agni, var gaman að
heimsækja þau í tjaldbúðimar þar
sem oft var gestkvæmt. Seinustu
árin sem þau nutu samvista gistu
þau gjaman 1 viku á Edduhóteli,
þá oftast við Laugarvatn.
Lulla var einstaklega traust og
heilsteypt kona, lagði öllum gott til,
hafði afburða minni sem brást
henni ekki fyrr en seinustu 2 árin
en 1970 fór sjónin að bregðast
henni og ágerðist það smátt og
smátt, seinustu 10 árin þekkti hún
þá sem komu til hennar af rödd-
inni. Hún fylgdist vel með öllum
systkinabörnum sínum og bömum
þeima og gladdist þegar vel gekk
og var traust þeim sem þess þurftu
með.
Móðir mín lá seinustu sjö ár ævi
sinnar ósjálfbjarga á sjúkradeild
Grundar, heimsóttu systur hennar
og Guðlaug mágkona hennar hana
alla virka daga að deginum til, sýn-
ir þetta þá ást og það trygglyndi
sem einkenndi þetta fólk, vil ég nú
þakka fyrir þetta.
Þegar horft er til baka og hug-
leidd helstu einkenni afkomenda
afa og ömmu er áberandi: trygg-
lyndi, vinnusemi, hógværð, hand-
lagni og staðfesta.
Lulla var södd lífdaga, hún þráði
endurfund genginna vina, hún var
þakklát íyrir lífshlaupið.
Fyrir hönd okkar systkinabarn-
anna og fjölskyldna okkar vil ég
þakka fyrir allt sem hún var okkur.
Guð blessi minningu Lullu töntu.
Sverrir Hallgrímsson.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
VILBORG SIGURÐARDÓTTIR,
Hringbraut 50,
áður Hólmgarði 1,
lést á elliheimilinu Grund, fimmtudaginn
23. apríl síðastliðinn.
Einar Árnason,
Ingibjörg Einarsdóttir, Þórir Þórðarson,
Sigurður L. Einarsson Guðbjörg Friðriksdóttir,
Anna María Einarsdóttir, Gústaf Guðmundsson,
Árni Einarsson, Ragnhildur Nordgulen,
Sigurbjörg Einarsdóttir, Eyþór Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Móðir okkar,
KRISTRÚN STEINDÓRSDÓTTIR,
andaðist laugardaginn 25. apríl á hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ.
Jarðarförin auglýst síðar. fjk
Solveig Guðmundsdóttir,
Kjartan Guðmundsson. jW
Móðir okkar, + AUÐUR ÞORBJARNARDÓTTIR,
Skúlabraut 14,
Blönduósi,
er látin. Guðrún Steingrímsdóttir, Benedikt Steingrfmsson, Guðmann Steingrímsson, Þorbjörn Ragnar Steingrímsson.
+
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
HELGI HINRIK SCHIÖTH,
sem lést 18. þ.m. verður kvaddur í Akureyrarkirkju í dag, þriðjudaginn
28. aþril, kl. 13.30.
Sigríður Schiöth,
Reynir H. Schiöth,
Margrét A. Schiöth,
Valgerður G. Schiöth
og fjöiskyldur.
+ Þakka auðsýnda samúð og vinarhug við and- lát og útför ástkærs eiginmanns míns, GUÐMUNDAR A. SVEINBJÖRNSSONAR, Hjarðarhaga 62. Sérstakar þakkir til Sigríðar og Othar Ellingsen og starfsfólks. Guð blessi ykkur öll, kæru vinir. —~ |/a M.
Gurid Sveinbjörnsson.

+ y- ■
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu |
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför 1 ...
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KARLS ÁSGEIRSSONAR u - { l|g' r
málarameistara
frá Fróðá,
Stýrimannastíg 10,
Reykjavík.
Innilegar þakkir færum við starfsfólki á elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund fyrir góða umönnun.
Ólafur R. Karlsson, Hrefna Einarsdóttir,
Bergljót Ó. Karlsdóttir,
Ásgeir Karlsson, Guðrún Skúladóttir,
Sigrún Karlsdóttir, Ármann Ásmundsson,
Stefán Karlsson, Karen Karlsson,
Már Karlsson,
Sigurður K. Karlsson, Soffía Árnadóttir,
barnabörn og langafabörn.