Morgunblaðið - 28.04.1998, Qupperneq 60

- '60 ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1998
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
ERLENDAR
Sveinn Haraldsson
gagnrýnandi
fjallar um samsafn bestu laga
Robson & Jerome sem ber
titilinn Happy Days.
★ ★★
Omengað
popp
EF FINNA ætti einhverja skil-
greiningu sem nær að skýra feril
Robsons og Jeromes hlýtur dægur-
fluga að ná bæði yfir ótrúlega skjót-
ar og miklar vinsældir þeirra og svo
verkefnavalið.
Formúlan er sáraeinfóld. Tveir
leikarar sem þekktir eru úr vinsæl-
um framhaldsmyndaflokki í sjón-
varpi („Soldier, Soldier“ sem eflaust
hefur gengið í mörg ár) eru plataðir
af Simon Cowell hjá plötufýrirtæk-
inu RCA A&R inn í stúdíó sem
söngdúó. Lögin sem valin
eru til flutnings eru al-
þekktir slagarar í rólegri
kantinum og reynt af
ásettu ráði að hafa útsetn-
ingarnar eins líkar þeim
upprunalegu og mögulegt
er. Þessi lög, sem ein-
hvem tíma þóttu nýjasta
nýtt og prýddu vinsælda-
Msta víðs vegar um hinn
vestræna heim, falla nú
undir skilgreininguna „ea-
sy listening" sem á ís-
lensku mætti kannski kalla ljúflings-
lög, eftir vinsælum útvarpsþætti.
Einfaldir lesendur sem ekki
þekkja vélar heimsins ættu kannski
til að halda að sh'k samsetning væri
ekki líkleg til vinsælda en annað
kom á daginn. Þetta reyndist ótrú-
leg peningamaskína. Aður en yfir
lauk seldi dúettinn 4,7 milljónir
geislaplatna í fullri lengd, 3,7 millj-
ónir stuttra slíkra og 800.000 mynd-
bandsspólur. Og ég bið lesendur
vinsamlegast að hafa í huga að
sköpunargáfa kemur þarna hvergi
nærri - öll lögin era gömul og út-
setningarnar eftirlíkingar. Stutti
geisladiskurinn með „Unchained
Melody“/White Cliffs of Dover“,
sem var fyrsta lag þeirra sem sló í
gegn, seldist í 1.840 þúsund eintök-
um og vam' efsta sæti breska listans
í 7 vikur. Útgáfudagurinn var stílað-
ur upp á hálfrar aldar afmæli loka
heimsstyrjaldarinnar síðari í Evr-
ópu. Það er ekki annað hægt en að
dást að Simon Cowell fyrir snilli í
auglýsingamennsku og viðskiptavit
á heimsmælikvarða. Stuttu plöturn-
ar voru nefnilega ekki bara með
einni gamalli lummu heldur fengu
kaupendur allt upp í fjögur þekkt
lög á einum litlum diski í flutningi
þeirra félaga.
En auðvitað er þessi samsetning-
ur hinn dægilegasti. Jerome Flynn
er ljóshærður og kraftalegur með
boxaranef (fæddur 1963) og hinn
netti Robson Green (fæddur 1964)
er algjör andstæða hans, dökkur yf-
Þeir eru
engir hetju-
tenórar en
raddir þeirra
■iggja
skemmtiiega
saman í
samsöng
irlitum með loðna bringu. Ef eitt-
hvað er að marka sem sagt er um
Englendinga, að þeir þyki fríðir ef
þeir hafa ekki misst tennurnar og ef
stærð eyrna þeiraa er í réttu hlut-
falli við stærð höfuðsins þá verður
að segjast eins og er að dúettinn er
mjög krúttlegur.
Þeir eru engir hetjutenórar en
raddir þeirra liggja skemmtilega
saman í samsöng. Robson, sem er
fæddur norður í Newcastle, hefur
til að bera þennan nefkvæða fram-
burð sem hefur tryggt
svo mörgum norðlensk-
um söngvmnim enskum
frægð og frama og má
þar t.d. nefna John
Lennon, Gerry Marsden
(úr Gerry and the
Pacemakers) og Graham
Nash (úr Hollies). Sam-
söngur Robsons og Jer-
omes minnir oft mest á
drengjadúetta frá sjö-
unda áratugnum: Peter
and Gordon, Chad and
Jeremy, The Everly Brothers og
The Righteous Brothers.
Titillag plötunnar er gamalt
sálmalag svartra, „Oh Happy Day“.
Svo vinda félagarnir sér í gömlu
lummuna „Amazing Grace“ með
fasmiklum baksöng gospel-kórs
nokkurs. Næst er Everly Brothers-
eftirlíking („Crying in the Rain“) og
svo auðvitað Righteous Brothers-
eftiröpun („Unchained Melody").
Það var gefið út með gamla Veru
Lynn-laginu „The White Cliffs of
Dover“, sem er afar, afar ljúft í
flutningi þeiraa fóstbræðra. Gömul
Rythm ‘n’ Blues- lög eins og Spinn-
ers-lagið „Up on the Roof‘ og
„What Becomes of the Broken He-
arted“ eru vakin upp frá dauðum af
söngparinu ljúfa. Oll þessi lög náðu
miklum vinsældum en hvað afgang-
inn af disknum varðar er blandað
saman vel heppnuðum útfærslum
og uppfyllingu. Hápunkti nær
væmnin í lokalaginu úr söngleikn-
um „Carousel" eftir Rodgers og
Hammerstein, „You’ll Never Walk
Alone“, lagi sem má heyra reglu-
lega sungið með tilþrifum í kara-
ókíinu í Glæsibæ þegar Liverpool-
aðdáendur hafa fengið sér of mikið
neðan í því.
Dúettinn náði ekki tveggja ára
aldri enda allir möguleikar að-
stæðnanna fullnýttir og leiðir skildi.
Bautasteinninn er þessi diskur sem
er virkilega þægilegur áheyrnar og
mjög eigulegur - ef maður nennir
ekki að nálgast frumútgáfurnar.
DÖMUHÁRKOLLUR
í MIKLU ÚRVALI
JORN PETERSEN KYNNIR
DAGANA 29. APRÍL - 3. MAÍ.
APOLLO
hárstudio
Hringbraut 119.
Sími 552 2099.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Á SVIÐINU hjá Leikfélagi Akureyrar sem Lísa ásamt systkinum sínum í Söngvaseið.
Eg ákvað að stökkva
Morgunblaðið/Kristinn
JÓNA Fanney er staðráðin í því að helga sig söngnum.
Jóna Fanney Svavars-
dóttir leikur hlutverk
Lísu von Trapp í upp-
færslu Leikfélags
Akureyrar á Söngva-
seið um þessar mundir.
Hildur Loftsdóttir
hitti nýju söngstjörn-
una og fékk að vita
hvað ræður því að
hún finnur sig á sviði.
JÓNA Fanney er 23 ára og
hefur þegar tekið áttunda
og síðasta stig í klassísku
söngnámi. Hún hóf námið
16 ára við Tónlistarskólann á
Akureyri þar sem Hólmfríður
Benediktsdóttir kenndi henni. Nú
síðustu þrjú árin hefur hún lært við
Söngskólann í Reykjavík undir
leiðsögn Elísabetar F. Eiríksdótt-
ur. Nú liggur fyrir að undirbúa
burtfararpróf, einsöngvarapróf,
kennarapróf, vinna sjálfstætt hér
heima með undirleikara eða skella
sér í nám til útlanda. Jóna er að
íhuga síðasta möguleikann og hef-
ur verið að athuga söngskóla í
Austuraíki þar sem ljóðamenningin
ræður ríkjum, því á Italíu er hætt
við að óperan verði of veigamikill
þáttur í náminu.
„Það var eiginlega mamma sem
fékk hugmyndina að því að senda
mig í söngnám þegar ég byrjaði í
Menntaskólanum á Akureyri," seg-
ir Jóna Fanney brosandi. „Henni
fannst ég alltaf syngja svo vel, og
fannst að ég ætti að prófa eitthvað
nýtt og möguleiki á söngnámi var
fyrir hendi á Akureyri. Ég er
nefnilega sveitastelpa í húð og hár.
Foreldrar mínir búa á sveitabæ
sem heitir Litlidalur og er í Aust-
ur-Húnavatnssýslu.“
Hlutverk Jónu Fanneyjar
hjá Leikfélagi Akureyr-
ar er það fyrsta sem
hún fær sem- atvinnu-
maður, en hafði áður tekið þátt í
uppfærslum sem nemandi í Söng-
skólanum. Sýningin hefur gengið
vonum framan og það er uppselt
langt fram í tímann.
„Trausti Ólafsson, leikhússtjóri á
Akureyri, hafði samband við mig
og bauð mér hlutverkið. Þau hugs-
uðu sem svo að það væri gaman að
fá norðanmanneskju. Ég var nýbú-
in að ljúka áttunda stigi og hafði
fengið umfjöllun um tónleikana
sem ég hélt af því tilefni svo stjórn
LA fannst upplagt að gefa mér
tækifæri. Ég vissi ekkert hvort ég
gæti leikið og þurfti að hugsa mig
um áður en ég tók boðinu, bæði
upp á það að koma þessu saman við
söngnámið og hvort ég væri ein-
faldlega tilbúin. Ég var svolítið
hrædd um að standa mig ekki en
ákvað svo að stökkva. Þetta hefur
reynst mér ómetanlegt tækifæri og
ég hef lært mjög mikið af þessu.
Þetta er frekar létt ralla og þannig
fæ ég hlutina í smáskömmtum í
stað þess að fá stórt hlutverk sem
ég ræð ekki við.
að er mjög gaman að leika
Lísu. Hún er átta árum
yngri en ég og miklu sak-
lausari en unglingar eru í
dag. Ég talaði við fólk sem hafði
verið ungt á þessum árum, og það
hjálpaði mér mikið að ná fram per-
sónunni í mér, auk leikstjórans,
Auðar Bjarnadóttur, sem er alveg
einstök," segir Jóna Fanney og
brosir þegar hún hugsar til æfinga-
tímans, en auk þess að leika Lísu
syngur hún sópran í nunnukórn-
um.
Jóna Fanney er af mikilli sön-
gætt, og mun alveg áreiðanlega
ráða við stóru hlutverkin í framtíð-
inni. Svavar, pabbi hennar, er
bróðir Kristjáns Jóhannssonar
stórsöngvara og hefur hann líka
verið að syngja.
„Núna undanfarið höfum við
pabbi verið að syngja heilmikið
saman, það er alveg virkilega gam-
an og við höfum nóg að gera í því.
Eins höfum við verið að syngja
fimm saman og köllum okkur þá
Konnarana. Þá er Jóhann Már,
föðurbróðir minn, með og svo Örn
Viðar og Stefán Birgissynir sem
eru synir Heiðu Hrannar, systur
pabba.“
En hvernig líst þá fræga
frændanum á Jónu
Fanneyju? „Ég er búin
að syngja fyrir hann og
ég held að honum lítist bara ágæt-
lega á þetta allt saman. Það er
óskaplega gott að ráðfæra sig við
Kristján, hann talar af mikilli
reynslu. Auk þess er hann mjög
hreinskilinn í eðli sínu, og ég get
treyst því að hann ráðleggi mér
vel. Hann mun hjálpa mér ef ég fer
til Italíu og sama hvaða ákvörðun
ég tek varðandi sönginn mun hann
verða mér innan handar. Hann
benti mér m.a. á Verdi-háskólann í
Mílanó. Ég hef ekki í huga að biðja
hann að toga í spotta fyrir mig, því
það kemur hvort eð er alltaf í ljós
hvort maður hefur hæfileika eða
ekki, svo það borgar sig varla.“
Lífið framundan er þá eintómur
söngur á sviði? „Já, ég kann vel við
mig á sviðinu, það er ekkert sem ég
hræðist og þess vegna hef ég gam-
an af því að syngja.“