Morgunblaðið - 21.05.1998, Síða 50

50 FIMMTUDAGUR 21. MAÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
o þora að vera með. Tilefnið ei
mar Scream 2, sem er sjalfstæt
naut mikilla vinsælda i fyrra
linni eð;
Þorirðu í
á slóðinni www.mbl.is
■
ÉIÍÉÍÍÉföliÍll
v's ,
ÍÍtÉsÉ Mm&B
PMHH1!
■
R-lista
siðferði
„En hví sérþú flísina í auga bróður
þíns, en tekur ekki eftir bjálkanum
í auga þínu?“
Víð þann skugga fjár-
málaóreiðu sem nú
hvílir yfír R-listanum
hefur skyndilega
slegið þögn á
siðvæðingarmenn. Þeir reyndust
ekki meiri bógar en þetta.
Siðvæðingin náði bara til
pólitískra andstæðinga. Það þarf
nefnilega nokkuð til að segja
öðrum til syndanna svo mark sé
á tekið. Siðvæðingarmenn þurfa
að standa fast í fætuma til að
vera trúverðugir. Þeir þurfa að
hafa til að bera það sið-
ferðisþrek að vera sjálfum sér
samkvæmir. Og það getur
reynst erfitt í samtiyggingunni.
Það fór því eins og marga
grunaði. Hér vom ekki á ferð al-
vöm prinsippmenn, heldur
tækifærissinn-
VIÐHORF arsemvomað
----- nota ser knng-
Eftir Jakob F. umstæðumar
Asgeirsson til að sla sjálfa
sig til riddara.
Og nú þegja þeir þunnu hljóði af
því að hinir háleitu mælikvarðar
sýna ekki þeirra eigin menn í
nógu hagstæðu ljósi. Þannig fór
um siðvæðinguna á Islandi annó
1998.
Það er vissulega heldur
óskemmtilegt að fjalla um fjár-
málafortíð frambjóðenda í kosn-
ingum á opinberum vettvangi.
En undan því verður ekki kom-
ist. Almenningur hlýtur að
sperra eyran þegar einstakling-
ar taka það upp hjá sjálfum sér
að skrifa í blöðin um reynslu
sína af viðskiptum við tiltekna
frambjóðendur og jafnvel opna
sérstaka heimasíðu á Netinu
vegna þess að þeim ofbýður að
þessir menn skuli þegjandi og
hljóðalaust vera valdir til for-
ystustarfa í almanna þágu.
Frambjóðendumir hafa nefni-
lega reynt að villa á sér heimild-
ir. Annar þeirra opnaði heima-
síðu á Netinu fyrir prófkjör R-
listans og kynnti þar atvinnu-
starfsemi sína með þessum orð-
um einum: „Um tvítugsaldur
setti hann á stofn fyrirtæki á
sviði markaðs- og útgáfumála og
hefur síðan starfað að uppbygg-
ingu þess ásamt sam-
starfsmönnum sínum“!
Það hefur verið forvitnilegt að
fylgjast með viðbrögðum R-
listamanna eftir að hulunni var
svipt af viðskiptafortíð fram-
bjóðendanna. I öðra orðinu
predíka þeir umburðarlyndi, en í
hinu dæma þeir hart („Gróa á
Leiti“). Umburðarlyndið á
náttúrlega að gilda um þeirra
menn, frambjóðenduma, en hin-
ir hörðu dómar um þá sem upp-
lýst hafa fortíð þeirra. Því þetta
er pólitík og allt er leyfilegt í
pólitík. Þannig er hið nýja afl
vinstri manna inn við beinið -
gegnrotið af pólitískri sam-
tryggingu.
Borgarstjórinn, Ingibjörg Sól-
rún, hefur ekki haft sóma af
sinni framgöngu í þessu máli.
Fyrst sendir hún frá sér yfírlýs-
ingu þess efnis að hún sjálf hafi
kynnt sér málavöxtu og allt sé
með felldu, þetta þurfi ekki að
ræða frekar, málið sé úr sög-
unni. Og veit samt að fyrir-
tækjarekstur annars fram-
bjóðandans er í rannsókn hjá
skattayfirvöldum. En þegar ekki
tekst að þagga málið niður skrif-
ar borgarstjórinn sérstaka grein
í Morgunblaðið undir þeim for-
merkjum að sókn sé besta vöm-
in. Borgarstjórinn hefur engin
umsvif heldur kallar fólkið sem
lýst hefur reynslu sinni af við-
skiptum við frambjóðenduma
„óvandaða einstaklinga“ og talar
um „ófrægingarherferð" og
„rannsóknarrétt“. I stað þess að
kannast við vandann og horfast í
augu við hann eins og sæmir
góðum stjómanda, víkur borg-
arstjórinn sér undan hinum
óþægilegum staðreyndum og
bregður á það ráð að kenna öðr-
um um. Hún spyr hver sé
„þrjóturinn" í málinu - og það
er náttúrlega Sjálfstæðisflokk-
urinn! Svo bítur borgarstjórinn
höfuðið af skömminni með því að
segja frá leynisamningi sem hún
hafi gert við annan frambjóðand-
ann um að hann víki úr borgar-
stjórn um stundarsakir verði
hann ákærður fyrir glæpsamlegt
athæfi og fyrir fullt og allt verði
hann dæmdur. Það segir sitt um
siðferðið innan R-listans að það
þurfi að þvinga frambjóðendur
til sérstakra samninga um jafn
sjálfsagða hluti.
Síðustu daga hefur nokkuð
borið á gömlum hervemdarand-
stæðingum í blöðum. Þeir hafa
verið kallaðir til að vitna í þess-
um þrengingum R-listans. Það
var með nokkmri eftirvæntingu
að ég greip niður í greinar
þeirra. Eg taldi víst að það væri
eitthvert púður í því sem þeir
hefðu að segja, þessir gömlu æs-
ingamenn sem reistu auðvaldinu
níðstöng á skólaáram sínum og
jusu svívirðingum yfir braskar-
ana í Reykjavík. En hvað var
atarna? Ekki orð um auðvalds-
lygina og allt sukkið og svínaríið!
Ekkert um glæframenn í við-
skiptum sem eigi greiðan aðgang
að fjármagni í bankakerfinu og
komist upp með að skilja eftir
skuldir og ábyrgðir í gjaldþrot-
um og birtist svo aftur undir
nýju firmanafni og fái að halda
áfram eins og ekkert hafi í
skorist og séu jafnvel kallaðir til
að gegna opinberam trúnaðar-
störfum! Nei, ekki stakt orð um
hinn gerspillta heim kapítalism-
ans.
Hvað skyldi þá þessum gömlu
auðvaldsfjendum hafa legið á
hjarta? Jú, þeir áttu það erindi
við þjóðina að útskýra að at-
vinnurekstur væri einstaklega
áhættusamur og dugmiklir ein-
staklingar sem hösluðu sér völl í
atvinnulífinu gætu af ýmsum
ástæðum lent í fjárhagsþreng-
ingum og þjóðinni bæri að sýna
slíkum mönnum umburðarlyndi
og skilning, því þessir menn
myndu rísa upp aftur eins og
dæmin sönnuðu og finna at-
hafnasemi sinni nýjan stað og
byggja upp glæsileg fyrirtæki
„til mikillar gæfu fyrir íslenskt
borgaralegt samfélag“. Þar að
auki væri það „dýrmæt lífs-
reynsla" og ómetanleg fyrir
þroska manns sem ætlaði að láta
að sér kveða í stjórnmálum að
hafa farið á hausinn, helst fimm
sinnum!
Þetta minnir óneitanlega á
leiðarann í DV um daginn þar
sem Jónas Kristjánsson útskýrir
fyrir ritstjóram Morgunblaðsins
hvernig eigi að stýra siðaðri
fjölmiðlaumræðu!