Morgunblaðið - 04.11.1998, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
HJÁLMAR FILIPP
HAFLIÐASON
+ Hjálmar Filipp
Hafliðason
fæddist í Álftafirði
við ísafjarðardjúp
31. ágúst 1919.
Hann lést í svefni á
heimili sínu Ból-
staðarhlíð 41 í
Reykjavík 26.
október síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru þau
Hafliði Hjálmar
Hjálmarsson, f.
11.6. 1887, og Sig-
urlaug Hannesdótt-
ir, ættuð úr
Skagafirði. Sigurlaug átti fyrir
einn son, Martein L. Sívertsen,
f. 10.11. 1912, og þau Hafliði og
Sigurlaug tóku í fóstur Fann-
eyju Jónsdóttur, f. 8.8. 1925, d.
1988.
Hjálmar ólst upp hjá foreldr-
um sínum ásamt fóstursystkin-
um á bænum Minni-Hattardal í
Álftafirði. Árið 1939 flutti
Hjálmar þaðan til Siglufjarðar
og gekk þar í iðnskóla en flutti
til Reykjavíkur árið 1941, lauk
þar námi í iðnskóla og var við
iðnnám á bifreiðaverkstæði Eg-
ils Vilhjálmssonar. Hann lauk
sveinsprófi í bifreiðasmíði um
1942, og vann síðan í iðninni hjá
Agli Vilhjálmssyni til 1957, síð-
ast sem verkstjóri. Það ár
stofnaði hann ásamt öðrum bif-
reiðaverkstæðið Múla, en árið
1967 hætti hann í bifreiða-
smíðaiðninni, og hóf störf við
fyrirtækið Plastprent, sem síð-
ar varð Plastos. Þar gegndi
hann störfum framkvæmda-
stjóra þar til árið 1993 er hann
hætti vegna aldurs.
Hjálmar kvæntist
25. september 1948
Ólöfu Björnsdóttur
frá Kirkjubæ í Vest-
mannaeyjum. Ólöf
dó 30. maí 1994.
Þau eignuðust eina
dóttur, Sigríði, sem
fæddist 5. janúar
1950. Börn hennar
eru Svanhvít
Friðriksdóttir og
Hjálmar Friðriks-
son.
Hjálmar starfaði
alla tíð mikið að
félagsmálum, einkanlega fyrir
félag bifreiðasmiða. Hann var
þar árum saman í stjórn félags-
ins og teiknaði félagsfána bif-
reiðasmiða. Þá var hann líka í
stjórn myntsafnarafélagsins og
síðustu árin í stjórn samtaka
aldraðra, svo og formaður hús-
félagsins í Bólstaðarhlíð 41.
Náttúruskoðun, útivist, íjall-
göngur, ættfræði og myndlist
voru alla tíð meðal áhugamála
Hjálmars. Hann hafði lengst af
fengist við að teikna og mála í
frístundum, en eftir sextugt fór
hann í auknum mæli að fást við
listmálun. Meðal kennara hans í
listmálun var Benedikt Gunn-
arsson. Hjálmar hefur haldið
margar sýningar á verkum sín-
um, m.a. í Eden í Hveragerði, í
Þrastarlundi og nú síðastliðið
sumar í Stöðiakoti í Reykjavík.
Útför Hjálmars fór fram í
kyrrþey að viðstöddum nánustu
ættingjum og vinum í Fossvog-
skapellu mánudaginn 2. nóvem-
ber.
Árið 1917, 1918 og 1919 komum
við þrír strákar í þennan heim, í Ön-
undarfirði, ísafirði og Álftafirði og
allir hlutum við nafnið Hjálmar,
skírðir í höfuðið á afa okkar
Hjálmars Hafliðasonar. Nú er sá
yngsti okkar látinn og við tveir sem
eftir lifum viljum minnast með
þakklæti samfylgdar, tryggðar og
vinsemdar frænda okkar og nafna
frá Álftafirði. Þótt vegir okkar hafi
Iegið til ýmissa átta bæði hér á Iandi
og erlendis, þá hafa ættartengslin
átt sinn ríka þátt í því að við höfum
líka tengst vináttuböndum, sem
hafa eflst með aldrinum.
Æviferill Hjálmars Filipps
Hafliðasonar, sem rakinn hefur ver-
ið hér að framan, ber þess órækan
vott að flest hefur þessum frænda
okkar verið vel til lista lagt. Hann
var viðurkenndur frábær smiður,
laghentur og verkhygginn í sinni
iðngrein. Isafjarðar-Hjálmar minn-
ist þess hversu vel honum tókst að
breyta frumgerð af löngum Land-
Rover í frábæran ferðabíl með
svefnaðstöðu í fjallaferðum. Þá
minnist Isafjarðar-Hjálmar ávallt
þess furðulega fyrirbæris, þegar
hann á fjallgöngu frá ísafirði uppi á
oddhvassri fjallsegg á milli Isafjarð-
ar og Álftafjarðar allsendis óvænt
mætti Hjálmari nafna og frænda frá
Minni-Hattardal. Báðir höfðum við
frændur áhuga á nátturuskoðun og
fjallgöngum, en að við skyldum hitt-
ast þarna án þess að hafa talað sam-
an um það fyrirfram, á sama stað á
sama tíma á sama degi - það hefðu
einhvern tímann verið taldir galdr-
ar.
Önundarfjarðar-Hjálmar minnist
einkanlega ánægjulegs samstarfs
við Álftafjarðar-Hjálmar við úr-
vinnslu og einkaútgáfu fyi-ir fjöl-
skylduna á æviminningabók
Hjálmars Hafliðasonar afa okkar,
en hann var bæði sérlega vel ritfær
og ágætlega hagmæltur. Þar er
saman tekinn mikill fróðleikur um
búskap þeirra hjóna, Hjálmars afa
og ömmu okkar Arndísar Maríu
Sigurðardóttur á Fremri-Bakka í
Langadal, afdal við botn ísafjarðar-
djúps. Þau hættu búskap 1918 og
fluttu til ísafjarðar. Þau eignuðust
sjö börn og meðal afkomenda þeirra
eru margir fleiri auk okkar þriggja,
sem hlutu nafn Hjálmars afa.
Þá minnist Önundarfjarðar-
Hjálmar ánægjulegrar ferðar, sem
hann fór með Hjálmari Filipp til
ísafjarðar sumarið 1997 og þaðan á
æskustöðvar hans í Hattardal. Þar
tók hann margar myndir og naut
greinilega þessarar ferðar. í þessari
ferð hittu þeir nafnarnir líka Hjálm-
ar Sigurðsson, sonarson Hjálmars
Hafliðasonar afa okkar allra
Hjálmaranna.
Hjálmar Filipp Hafliðason hafði
eins og að framan sagði ávallt haft
ánægju af því í frístundum að fást
við að teikna og mála, en á sjötugs-
aldri fór hann að stunda málaralist
fyrir alvöru. Hann tók þá þátt í
námskeiðum og naut leiðbeiningar
viðurkenndra kennara. Hann
málaði mest landslagsmyndir og
myndir úr bæ og borg, en líka and-
litsmyndir. Hin síðari ár einbeitti
hann sér einkum að fremur smáum
málverkum, og mörg þessara verka
bera vott um næma tilfinningu fyrir
litum og formi. Ekki er að efa að
hann hefði getað afkastað enn
meiru á þeirri braut sem listrænir
hæfileikar hans gáfu tilefni til, ef
hann hefði helgað sig meira þessari
listsköpun sinni þegar á unga aldri.
Þessar myndir hans seldust vel á
þeim sýningum sem hann hélt, og
því munu margir áfram njóta listar
hans um ókomin ár.
Að lokum viljum við tveir nafnar
og frændur þakka innilega
Hjálmari Filipp fyi'ir alla hans
tryggð, alúð og vinsemd á liðnum
þeim árum sem við höfum notið
samfylgdar hans. Sign'ði dóttur
hans og barnabörnunum Svanhvíti
og Hjálmari færum við hjartanlegar
samúðarkveðjur okkar og fjöl-
skyldu okkar.
Hjálmar Krisljánsson
og Hjálmar R. Bárðarson.
Fregnin um andlát Hjálmars
Hafliðasonar kom mér á óvart. Mér
fannst eins og Hjálmar væri sá
klettur, sem alltaf myndi vera til
staðar. Gerði mér ekki grein fyrir
aldrinum.
Nú þegar Hjálmar er farinn
MINNINGAR
hrannast upp minningar um hann
og Lóu móðursystur mína. Fyrstu
minningarnar eru frá giftingar-
veislu þeirra, þegar allar gosflösk-
urnar voiu settar í baðkerið til kæl-
ingar og límmiðarnir losnuðu af og
flutu ofan á vatninu. í mörg ár fór
ég með pabba í laugardagsbað í
þessu stóra baðkeri hjá Hjálmari
og Lóu. Þá fékk ég líka að leika
mér með kubba, sem Hjálmar hafði
smíðað. Það var fyrir tíma Lego-
kubbanna, en mest gaman var að
fara með þeim í Fossvoginn, þar
sem þau voru með kálgarð og
garðhús. Sérstaklega minnisstæð
er Þingvallaferð með foreldrum
mínum og Hjálmari og Lóu. Hjálm-
ar tók mig með sér í skoðunarferð
og var ég ýmist á bakinu eða í fang-
inu á honum. Ég var ekkert hrædd-
ur. Fannst ég alveg öruggur í hönd-
unum á Hjálmari, en eftirá kitlaði
mig svolítið í magann. Mörgum ár-
um seinna fórum við saman upp í
Hengil og einu sinni gengum við á
Esjuna.
Heimili þeirra Lóu var látlaust
og fallegt. Þar voru alla tíð hús-
gögn, málverk og borðklukka, sem
ég mundi eftir alveg frá brúðkaups-
veislunni. Seinna þegar ég kom
heim frá námi vann Hjálmar hjá
pabba. Hann var forstjóri, sölumað-
ur og sendill fyrir Plastpoka hf.,
sem Plastprent hafði keypt.
Hjálmari fórst það vel úr hendi, svo
vel að það var sama hversu mikil
aukningin var hjá móðurfyrirtæk-
inu, Plastprenti. Kúrvan var alltaf
aðeins brattari hjá Plastpokum hf.
Áður hafði Hjálmar rekið bifreiða-
verkstæðið Múla, sem hann átti
með öðrum og þar áður starfaði
hann hjá Agli Vilhjálmssyni, þar
sem hann lærði bifreiðasmíði. Fleiri
en einn af fyrri starfsfélögum
Hjálmars hafa sagt mér að hann
hafi verið einn besti og vandvirkasti
réttingamaðurinn hjá Agli.
Hjálmar sagði mér að hann hefði
hjólað suður, þegar hann flutti til
Reykjavíkur, eins og svo margir
aðrir góðir menn af Vestfjörðum.
Fyrir 25 árum lagði faðir minn
grunninn að Plastos hf. ásamt
Hjálmari. Ég fékk svo að vinna
með Hjálmari, þegar ég var ráðinn
sem framleiðslustjóri hjá Plastos,
en hann var framkvæmda- og skrif-
stofustjóri. Þetta var fyrir tíma
tölvunnar hjá smærri fyrirtækjum
og álagið mikið á Hjálmari. Állar
nótur voru handskrifaðar og mikil
vinna við að senda út reikninga
hver mánaðamót, þegar við bættist
að reikna laun og ganga frá launa-
seðlum með tilheyrandi skrif-
finnsku fyrir mismunandi stétt-
arfélög.
Hjálmar var góður starfsfélagi.
Saman fórum við í viðskiptaferð til
Þýskalands og Færeyja. Það var
oft gaman þó alltaf hafi verið á
brattann að sækja. Hjálmar lét af
störfum hjá Plastos hf., þegar hann
varð 74 ára gamall.
Ég vissi alltaf að það var mikill
styrkur fyrir föður minn að hafa
Hjálmar með sér sem meðeiganda,
þegar hann byrjaði með nýtt fyrir-
tæki sextugur. Ég er samt ekki viss
um að ég hafi skilið það alveg fyrr
en seinna hversu mikils virði það
var að hafa með sér mann sem
hægt var að treysta 100% á. Sama
hversu mikið blés á móti.
Ég þakka Lóu og Hjálmari
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
gi-einum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
MIÐVIKUDAGUR 4. NÓVEMBER 1998 45 *.
bernskuminningarnar og samstarf-
ið með Hjálmari síðar.
Sigríði Hjálmarsdóttur, Svan-
hvíti og Hjálmari sendi ég mínar
samúðaróskir. Missirinn er mikill
en gott að hugga sig við svo góðar
minningar, sem minningin um
Hjálmar er.
Sigurður Oddsson.
Elskulegur afi minn er látinn.
Kvöldið áður borðaði hann hjá
okkur og horfði á sjónvarpið. Við
höfðum verið að tala um það að fara
í leikhús saman eins og við gerðum
svo oft. En afi var mikill listunn-
andi, hann hafði gaman af að fara á
málverkasýningar, leikhús og allt
sem viðkemur listum og menningu.
Þegar ég kvaddi afa minn og
horfði á eftir honum niður stigann,
hefði mig aldrei grunað að hann
myndi kveðja þennan heim næstu
nótt og ég myndi ekki sjá hann aft-
ur. Hann var svo sprækur, keyrði
allra sinna ferða og stundaði hina
ýmsu fundi í sambandi við Samtök
aldraða. Það var aðeins vika síðan
við sátum á Kjarvalsstöðum og
drukkum kaffi. Ég hélt að ég og afi
ættum nokkur ár saman ólifuð, því
ég átti eftir að spyrja hann um svo
margt, til dæmis æskuminningar
hans, frá því hann bjó fyrir vestan.
Mínar helstu minningar tengjast
afa mínum og ömmu. Ég var mikið
hjá þeim þegar ég var lítil og fram
á unglingsárin. Við vorum mikið
saman í litla sumarbústaðnum
þeirra, Bakka, upp við Elliðavatn,
en þar gat ég dundað mér með
þeim tímunum saman. Það var ekki
hægt að segja að afi væri latur.
Hann byggði sumarbústaðinn sjálf-
ur og hélt honum alltaf við. Hann
gróðursetti blóm og gerði Bakka
litla að algjörri paradís.
Ég var mikið hjá afa mínum og
ömmu bæði áður en ég fór í skólann
á morgnana og svo þegar honum
lauk á daginn. Fyrst byrjaði ég að
labba til þeirra þegar ég var. í
Isaksskóla og beið mín þá alltaf
hrísgi-jónagrautur. Afi var mjög
gestrisinn og vildi alltaf hafa eitt-
hvað gott að bjóða upp á.
Það mætti segja að afi minn hefði
verið á undan myndbandsupptöku-
vélinni, en hann tók upp öll afmæli
mín frá eins árs aldri og fram eftir,
upp á sérstaka tökuvél. Það var
alltaf mikið fjör þegar hann birtist
með vélina og allir vildu syngja og
segja eitthvað skemmtilegt. Og
alltaf var afi þolinmóður við okkur
krakkana. Svo þegar tæknin var
orðin meiri, lét hann setja öll af-
mælin mín á eina spólu, svo ég gæti
horft á þau öll saman.
Það verður erfitt að halda núna
jólin án þín elsku afi minn. Mér
fannst jólin aldrei almennilega
gengin í garð fyrr en ég kom til þín
í rólegheitin á aðfangadagskvöld og
heyrði messuna í útvarpinu. Þú
hafðir alltaf eldað hangikjöt kvöldið
áður fyrir mig því ég borðaði ekki
rjúpur, og fékk hangikjöt með
rjúpusósu, sem mér fannst algjört
lostæti. Og ekki má gleyma kó-
koskúlunum úr marsipani sem þú
gerðir alltaf öll jól. Þær voru það
besta sem ég fékk á jólunum.
Amma mín og afi voru alltaf svo
hamingjusöm og stóðu alltaf sam-
an. Afi hjálpaði ömmu í veikindum
hennar allt þangað til að hún dó
fyrir fjórum árum. Hann var alltaf
svo þolinmóður og aldrei hækkaði
hann róminn, þó að amma væri
svona veik. Þau virkilega elskuðu
hvort annað alla tíð og voru sjálfum
sér nóg.
Ég sagði alltaf þegar ég var lítil
að ég ætlaði að giftast manni eins
og afa, og við það ætla ég að reyna
að standa.
Elsku afi minn, þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig. Ég
mun sakna þín mikið, en vonandi
ertu kominn til ömmu núna og þið
hamingjusöm eins og þið voruð
alltaf.
Svanhvít Friðriksdóttir.
In memoriam
Látinn er á heimili sínu, Bólstað-
arhlíð 41, Reykjavík, Hjálmar
Hafliðason framkvæmdastjóri. Eft-
ir að hann flutti hingað í húsið hefur
hann gegnt starfi hússtjórnarfor-
manns af sérstakri samviskusemi,
elju og ljúfmennsku sem aldrei bar
skugga á. Er hans því sárt saknað
af íbúum hér. Góðmennska hans og
ljúflyndi var slíkt, að aldrei hall-
mælti hann nokkrum manni, bros
hans var einlægt og hlýtt, og alltaf
til reiðu, ef á hann var yrt.
Hann var listamaður góður,
málaði fagrar myndir fyrir sýning-
ar, innanbæjar og utan, og rithönd
hafði hann svo fagra að af bar.
Lát hans bar skjótt að og óvænt,
því hann kvartaði aldrei, þrátt fyrir
margskonar vanheilsu og alvarlega
hjartaaaðgerð, með endurhæfingu á
Iteykjalundi í nokkra mánuði.
Skömmu eftir heimkomuna var
hann aftur kominn til starfa og
hlífði sér ekki, enda sérstaklega
fórnfús og bóngóður að eðlisfari.
Við munum minnast hans sem
þess ágæta manns sem hann var og
biðjum honum blessunar á leiðum
andans guðs um geim. Fylgi honum
farsæld og friður.
Ástvinum hans sendum við ein-
lægar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd íbúa Bólstaðarhlíðar
41,
Katrín J. Smári.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
UTFABARSTOFA
OSWALDS
síMi 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓIARHRINGINN
ADALSTRÆTI 4B • 101 RKYKJAVÍK
LÍ K K1 STUVl NN USTC) FA
EYVINDAR ÁRNASONAR
UTFARARÞJONUSTAN »
Stofnað 1990
Persónuleg þjónusta
Sími: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@itn.is
J|! ^

Rúnar Geirraundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri útfararstjóri
(