Morgunblaðið - 01.12.1998, Side 77

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1998 77
|
Ihluta siðbótaraldar. Erindi Jónasar
birtist síðan í Goðasteini, héraðsriti
Rangæinga. Oft síðan lagði Jónas
félaginu lið í ræðu og riti. Og ljóð
hans voru lesin á fundum eystra, er
veikindin tóku að hefta fór hans.
Það var heiður að stuðningi hans við
hið litla félag, stuðningi biskupsins í
Skálholti, vissulega, en öllu fremur
sökum mannsins sjálfs, mannkosta
j og visku.
Jónas Gíslason var skapandi mað-
Iur. Ný reynsla, jafnvel sár reynsla,
varð honum efniviður til sköpunar, í
orðum eða góðum ráðum öðrum til
hjálpar. í veikindum síðustu ára
jókst styrkur hans. í blaðagreinum
um hagnýt málefni, samtölum við
ráðamenn og trúarljóðum bætti
hann þann heim sem hann vissi að
væri á förum. Við Jóhanna kona
mín vottum samúð okkar Amfriði
Jog fjölskyldunni allri í söknuði
þeirra. Blessuð sé minning Jónasar
IGíslasonar.
Þór Jakobsson.
Ég kynntist Jónasi Gíslasyni lítil-
lega á skólaárum mínum hér í
Reykjavík og þá helzt af því að ég
stráklingurinn var að deila við guð-
fræðinginn um trúmál, þar sem ég
var áreiðanlega af æmum vanefn-
um að verja spíritismann sem Jónas
hafði vægast litlar mætur á. Ég
Iman hins vegar glögglega hversu
mildilega hinn lærði guðfræðingur
tók á stráklingnum í þessari um-
ræðu, nær því sem af föðurlegri um-
hyggju og á eftir veitti hann mér og
Birni fóstbróður mínum fylgd heim
að dyrum hjá okkur og þá lék Jónas
við hvern sinn fingur svo sem við
hefðum aldrei skipzt á mjög svo
öndverðum skoðunum og strákling-
urinn a.m.k. kveðið allfast að orði. Á
eftir þótti mér vænt um þessa sam-
fylgd og jafnan síðan heilsaði Jónas
s mér sem góðkunningja. Svo liðu ár-
in ótaimörg og þá bar fundum sam-
an í samstarfsnefnd Alþingis og
Þjóðkirkjunnar og fór þar fjarska
vel á með sjálfstæðismanninum og
allaballanum. Allt þótti mér Jónas
mætagott til mála leggja af einurð,
kurteisi og hlýju. Öðru sinni á lífs-
leiðinni fann ég að í Jónasi bjuggu
Ímannkostir góðir, skarpskyggni á
mál líðandi stundar og mikil sam-
kennd með þeim sem höllum fæti
" stóðu í lífsbaráttunni, því svo oft
hlýddi ég á mál hans sem ungs guð-
fræðings að hvað sem öllum stjórn-
málalegum ágreiningi leið þá vai-
áherzla hans á manngildið umfram
auðgildið ekki síðri en mín og þótt-
ist ég þó hafa þar til míns ágætis
nokkuð.
Og svo kom að því alllöngu seinna
É að kynni okkar urðu allnáin og þá
' fann ég bezt hvern eldhuga Jónas
hafði að geyma hvað öll velferðar-
* mál varðaði og þar var engin
tæpitunga töluð. Og hann hugsaði
stórt, hann hugsaði til framtíðar, á
honum var engan bilbug að finna þó
líkamskraftar þyrru. „Ég hefi svo
skamman tíma að ég verð að gera
svo mikið og svo fljótt,“ sagði hann
einu sinni við mig og því miður
reyndust orð hans um hinn skamma
Ítima alltof sönn. Hann hafði oft við
mig samband, kom til mín og ég til
hans og orðræður okkar vora um
hin margvíslegu efni, enda Jónas
margfróður, víðlesinn, hafði frjóa og
skapandi hugsun, var gamansamur
en umfram allt hlýr í einlægni sinni
og baráttugleði. Af hans fundi fór
maður ætíð auðugri á svo margan
hátt. Baráttugleðina minntist ég á,
hún var hans aðal í glímunni við
grimman vágest og það var unun að
heyra hann fara á flug um það sem
þyrfti að gera til þess að það fólk
sem erfiðari ætti lífsgönguna fengi
litið betri og birturíkari daga, þar
fóru saman hugmyndaauðgi, fram-
sýni og stórhugur hins einlæga
samhjálparsinna, eðlilega samofið
hinni sannkristnu lífsskoðun hans.
Hann reifaði sínar róttæku hug-
myndir við þingmenn, ráðherra og
aðra ráðamenn af hreinskilinni
ákveðni og ríkum rökum. Ég átti
þess tvisvar kost að fara með hon-
um til halds og trausts svo sem
hann orðaði það af sinni meðfæddu
kurteisi og tillitssemi og ég dáðist
að málafylgju hans og eftirfylgni
þar sem ekkert var verið að skafa
utan af hlutunum þannig að engum
gat dulizt sá einlægi hugur sem að
baki orðanna bjó og var þó hvergi
ofsagt né stóryrði uppi höfð. Ég
kom til hans ekki fyrir alllöngu og
annar fundur okkar hafði verið
ákveðinn þegar hinzta kallið glumdi
mínum góða vini. Því Jónas taldi ég
orðið hiklaust til hollvina minna sem
ég mátti margt af læra, ekki sízt
það að gefast aldrei upp, láta von-
gleðina hafa völdin þó alvarlega
syrti í álinn. Ég sakna þessa stór-
brotna og margslungna hollvinar
sem lagði velferðarmálum allt það
lið er hann frekast mátti og átti
djarfa drauma um samfélagslegar
umbætur sem um munaði svo eng-
inn þyrfti að líða skort og neyð.
Aðrir munu gera grein fyrir hans
mikla starfi í þeirri þjónustu sem
hann svo lengi og vel innti af hendi,
en aðeins minnzt á Kaupmanna-
hafnarár hans, sem ég hefi heyrt
svo marga mæra hans ómetanlegu
aðstoð sem sköpum skipti hjá svo
mörgum við erfiðustu sjúkdómsað-
stæður.
Með klökkri þökk kveð ég val-
mennið og hugsjónamanninn Jónas
Gíslason um leið og hans dýrmæta
samfylgd er einlæglega þökkuð.
Eiginkonu, sonum og ástvinum öðr-
um eru hlýjar samúðarkveðjur
sendar. Jónas Gíslason gekk sann-
arlega á Guðs vegum. Minning hans
mun lifa í þakklátum huga mínum.
Það er vorbirta vongleðinnar yfir
þeirri mætu minningu.
Helgi Seljan.
Þegar kemur að kveðjustund og
litið er til baka við lát góðs vinar, er
sem liðin tíð renni um hugann líkt
og kvikmynd. Þessi sýn nær yfir
áratuga skeið af sannri vináttu og
hlýhug séra Jónasar Gíslasonar og
Arnfríðar konu hans til okkar og
barna okkar.
Jónas var afskaplega fágaður í
framkomu og léttur á sér þegar
hann gaf okkur hjóninn saman fyrir
rúmum tuttugu árum. Hann var
léttur í skapi með góðan húmor
samfara djúpri visku og mikilli
þekkingu. Jónas átti fáa sína líka að
okkar mati.
Árin liðu og prestverkin sem
hann leysti af hendi fyrir okkur
hjónin voru alltaf jafn hátíðleg og
uppbyggileg, en hann skírði börnin
okkar sex. Jónas var ekki alltaf jafn
hress á líkama og þegar hann gifti
okkur, hann átti við mikið heilsu-
leysi að stríða. Hann lét þó ekki lík-
amlegt ástand sitt aftra því að skíra
börnin okkar. Eitt fyrsta prestverk-
ið hans eftir erfiða aðgerð erlendis
var að skíra son okkar sem einnig
var nýkominn af skurðborðinu.
Hann hafði á orði að þeir væru sálu-
félagar og að þeir ættu allt að þakka
Guði, sér væri mikil ánægja að skíra
drenginn. Jónas treysti sér ekki að
heiman, athöfnin fór því fram á ynd-
islegu heimili þeirra hjóna og er
okkur með öllu ógleymanleg.
Ekki síður ógleymanleg er sú
stund, þegar hann varð við beiðni
okkar um að koma á vökudeild til að
skíra dóttir okkar sem ekki var
hugað líf. Bænin var einföld og
blessunin mikil því litla krílið hjarn-
aði við fljótlega eftir athöfnina.
Þessi einfalda bæn á eftir faðirvor-
inu var lýsandi fyrir Jónas en inni-
hald hennar var: Drottinn, verði
þinn vilji. Jónas æðraðist aldrei
heldur styrktist enn frekar í trúnni
við mótlæti á heilsu sinni.
Hann þakkaði almættinu fyrir að
eiga hana Arnfríði og fyrir að geta
skrifað á tölvuna sína, en hann vai'
ótrúlega afkastamikill á því sviði.
Margt merkilegt liggur eftir hann á
prenti, ýmislegt er þó enn óútkomið.
Því miður hefur mikið vinnuálag
og stórt heimili komið í veg fyrir að
við hittum þau hjón eins oft og við
hefðum kosið. Þær myndir sem líða
í gegnum hugann eru gallalausar,
allar jafn ánægjulegar og hefðu
gjarnan mátt vera fleiri.
Að leiðarlokum kveðjum við kær-
an vin með þakklæti í hjarta.
Arnfríði, börnum og barnabörn-
um óskum við friðar í hjarta á sorg-
arstundu.
Margrét og Ragnar Ragnars.
SIGVALDIFANNDAL
TORFASON
+ Sigvaldi Fann-
dal Torfason
fæddist í Hvítadal í
Saurbæ í Dalasýslu
2. júlí 1922. Hann
lést á Héraðssjúkra-
húsinu á Blönduósi
19. nóvember síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Blönduóskirkju 28.
nóvember.
Á heiðið þoku af hafi sló,
Er hæðir fal og móa,
hún leið fram myrk, en
léttstíg þó
og lukti Húnaflóa.
Þessar línur úr kvæði Stefáns
frá Hvítadal komu mér í hug, er
ég gekk út úr Héraðssjúkrahúsinu
á Blönduósi fimmtudaginn 19.
nóvember eftir að hafa litið til
bróður míns, er hvíldi meðvitund-
arlaus á banabeði, en hann lést
nokkrum klukkustundum síðar.
Þegar út kom var vetrarmyrkrið
að leggjast yfír. Inni var erfiðu
sjúkdómsstríði að ljúka. Það
dimmdi í huga mér. Mér fannst
dimmt yfir Blönduósi og Húna-
þingi þetta kvöld.
Minningamar þutu gegn um
hugann, minningar æskuáranna
heima í Hvítadal þar sem hópur
ungs fólks var að alast upp og
hversu við litum upp til þeirra elstu
og hve margt þeir kenndu okkur.
Eins og fyrr segir fæddist Sig-
valdi í Hvítadal í Dölum og þar ólst
hann upp, snemma fór hann að að-
stoða við búskapinn eins og al-
gengt var á þeim tímum. Þegar
hann hafði aldur til fór hann að
sækja vinnu utan heimilis, vann í
Reykjavík að vetrum, en við bú-
skapinn á sumrin. Árið 1946 keypti
hann vörabíl og eftir það var akst-
ur hans ævistarf.
í Reykjavík kynntist Sigvaldi
eftirlifandi eiginkonu sinni, Elísa-
betu Finnsdóttur, ættaðri úr
Húnavatnssýslu, þau giftu sig 2.
nóvember 1952 og
hófu þau búskap á
Blönduósi.
Fljótlega eftir að
þangað kom byrjuðu
þau byggingu íbúðar-
húss á Árbraut 14 sem
verið hefur Heimili
þem-a síðan. Brátt
stækkaði fjölskyldan
og eignuðust þau fimm
dætur,sem allar hafa
komist vel áfram í líf-
inu og bera foreldrum
sínum fagurt vitni.
Eftir að Sigvaldi
flutti til Blönduóss
starfaði hann sem vörubílstjóri en í
nær fjörutíu ár annaðist hann út-
keyrsíu fyrir Olíufélagið Esso í
Austur-Hún. I mörg sumur átti ég,
vegna vinnu minnar því láni að
fagna að vera nær daglegur gestur
á heimili þeirra hjóna og var þá að-
njótandi þeirrar einlægu og
óhemjumiklu gestrisni sem ein-
kenndi heimili þeirra, sem ávallt
hefur staðið opið öllum þeim sem
leið áttu um.
Sigvaldi var mjög samvisku-
samur og farsæll maður í starfi.
Hann náði vel til samferðamanna
sinna með léttleika og smellnum
tilsvörum, þó hann væri skapríkur
var honum einkar lagið að sjá
hlutina í réttu ljósi. Þegar hlé varð
frá erli daglegra starfa naut Sig-
valdi sín best í hópi góðra vina og
þeir verða margir sem nú minnast
hans frá slíkum stundum, gleði
hans hreif viðstadda svo að
ógleymanlegt er öllum þeim er því
kynntust. Sigvaldi bar mikla um-
hyggju fyrir fjölskyldu sinni og
eftir að hann veiktist ræddi hann
oft við mig um dætur sínar og fjöl-
skyldur þeirra, hversu vel gengi
hjá barnabörnunum í skóla og öðr-
um í störfum þeirra og kom þá
gleði hans yfir velgengni þeirra
greinilega í ljós. Eins fylgdist
hann með okkur systkinum sínum
og okkar börnum og vil ég sér-
staklega þakka fyrir alla um-
hyggju fyrir við okkur.
Oft leitaði hugur hans heim til
æskustöðvanna í Hvítadal sem
hann unni og þegar ég heimsótti
hann fársjúkan laugardaginn 14.
nóvember er ég var staddur á
Blönduósi við útfór mágs hans,
Ottós Finnssonar, var það fyrsta
sem hann spurði um hvort ég hefði
nýlega farið vestur og hvernig
gengi þar.
Bebe mín, ég bið guð að styrkja
þig og fjölskyldu þína. Megi minn-
ingin um góðan eiginmann, íöður,
tengdafóður og afa verða sem ljós
á vegi ykkar.
Elsku bróðir, nú skilur leiðir,
fullviss um endurfund kveð ég þig
með eftirfarandi bænarorðum fóð-
urbróður okkar, Stefáns frá Hvíta-
dal.
Lýstu þeim héðan,
er lokast brá,
heilaga Guðsmóðir,
himnum frá.
Sighvatur F. Torfason.
Elsku afi, nú ertu farinn og við
söknum þín svo sárt því þú varst
alltaf svo góður við okkur. Síðan ég
fæddist hefur þú verið svo stór
partur af lífi mínu. Það var alltaf
svo gott að fá að gista hjá þér og
ömmu þegar við vorum í pössun
hjá ykkur. Þið voruð líka alltaf að
tala um hvað það væri gaman að
hafa okkur. Oft komst þú með ís
handa okkur, sérstaklega þegar
eitthvert okkar systkinanna var
veikt. Þú hringdir oft eða komst til
að athuga með okkur, hvernig mér
gengi í skólanum eða sumarvinn-
unni. Það verður svo skrýtið og
tómlegt að sjá þig ekki sitja við
eldhúsborðið og hlusta á útvarpið
eða tala við einhverja gesti. Það
voru svo oft gestir í heimsókn hjá
ykkur. Ég ætla að varðveita minn-
ingamar um þig vel.
Takk fyrir allt, elsku afi minn.
Elsku amma, ég votta þér samúð
mína.
Kveðja frá systkinum mínum,
Svölu og Ola.
Þín
Sylvía Lind.
Frágangur
afmælis-
og minn-
ingar-
greina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að
senda greinarnar í símbréfi
(569 1115) og í tölvupósti
(minning@mbl.is) — vinsam-
legast sendið greinina inni í
bréfinu, ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-
textaskrár. Þá era ritvinnslu-
kerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úr-
vinnslu.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar
greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í blað-
inu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir gi’ein-
unum.
ÖQ»*3skom
v/ Possvo0ski»*l<jMga»*ð
Símis 554 0500
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfidrykkjur
Sími 562 0200
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
^IIIIlílIIll
Círaníf
HELLUHRAUN 14
220 HAFNARFJÖRÐUR
SÍMI: 565 2707 FAX: 565 2629
HEIMASÍÐA: www.granit.is
LEGSTEINAR
í rúmgóðum sýningarsölum okkar eigum
við ávallt fyrirliggjandi margar gerðir
legsteina og minnisvarða úr íslenskum
og erlendum steintegundum.
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalista.
Ii S.HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP.,SÍMI:557-6677/FAX:557-8410