Morgunblaðið - 02.03.1999, Blaðsíða 41
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 2. MARZ 1999 41
nýtt hús undir reksturinn. Vandi
stjórnar félagsins varð mikill við
þessa breytingu og skuldir félags-
ins jafnt sem viðskiptamanna juk-
ust töluvert. Akveðið var að fá nýja
menn til liðsinnis og var Sveinn
Guðmundsson á Reykjum kosinn
formaður stjórnar Kaupfélags Kjal-
arnesþings. Hinn nýi formaður boð-
aði breytingar á skipulagi félagsins
og voru þær gerðar í samráði við
stjórnina. Akveðið var að fækka
starfsfólki, ráða nýjan kaupfélags-
stjóra og taka upp aðhald á öllum
sviðum.
Þá réðst Jón M. Sigurðsson til fé-
lagsins, en staða þess var vægast
sagt slæm. Þeir voru svilar, Sveinn
formaður og Jón, og vakti það
nokkra athygli, en sætti ekki gagn-
rýni þó. Endurskipulag rekstrarins
mótuðu þessir menn og að tveimur
ái-um liðnum vék Sveinn úr stjórn að
eigin ósk og hafði þá uppfyllt þau lof-
orð sem hann gaf stjórninni um við-
reisn félagsins.
Jón og fjölskylda hans tóku nú við
verslun Kaupfélags Kjalarnesþings
og ráku auk þess bensínsölu fyrir
Esso með söluturni sem opinn var á
kvöldin. Ferill Jóns við Kaupfélagið
var honum og fjölskyldu hans til
sóma, en nokkuð þótti hann strangur
húsbóndi. Hann var þó hjúasæll og
vai’ sjálfur sívinnandi og gerði mest-
ar kröfurnar til sjálfs sín og sinna.
Jón dreif félagið út úr erfíðleikum og
gi’eiddi upp skuldir þess. Þá byggði
hann það stöðugt upp, og nýtt og
fullkomið verslunarhús reis meðan
hann var við stjórn. Árið 1986 þótti
Jóni nóg að gert og hætti störfum.
Hann skilaði góðu búi.
Á 30 ára ferli kom Jón víða við í
sveitarfélagi sem var að taka vaxtar-
verkina, og náðu þeir hámarki um og
eftir 1970. Bein afskipti af félagsmál-
um hafði Jón þó nokkur, ekki síst
sem einn af stofnendum Lionsklúbbs
Kjalarnesþings og fyrsti formaður.
Það átti vel við hann að starfa í
frjálsri mannúðar- og menningar-
hreyfíngu sem er aðalhugsjón Lions.
Hann vann alla tíð fyrir Lionshreyf-
inguna. Þá átti hann einnig þátt í
stofnun Skátafélagsins í Mosfells-
sveit á sínum tíma, en það var endur-
vakið fyrir nokkrum árum.
Jón óx úr grasi fyrirstríðsáranna í
Reykjavík og lauk þar skyldunámi.
Hann byrjaði snemma að verða sér
úti um einhver launuð störf, enda
þótt í landinu væri bæði kreppa og
atvinnuleysi. Lífsbaráttan var hafin
um fermingaraldur og sótt fast. Með
ástundun og dugnaði vann Jón sig af
eigin rammleik upp til manndóms og
áhrifa. Hann lauk námi í kjötiðn hjá
Hjalta Lýðssyni 1940 og lagði síðan
fyrir sig verslunarstörf með kjöt-
vinnslunni. Ævistarfíð vai’ð svo hér í
Mosfellssveit og það stundaði hann
með prýði. Dugnaðarmaður eins og
Jón var stundum umdeildur, en allir
viðurkenndu hæfni hans við að
takast á við erfitt verkefni og reka
verslun í Mosfellssveit á þessum tím-
um. Lilja kona hans vai’ honum stoð
og stytta og hjónaband þeirra far-
sælt. Lilju, börnunum átta og öðrum
ástvinum Jóns eru færðar samúðar-
kveðjur við fráfall hans.
Minningin lifíi’.
Jón M. Guðmundsson.
Jón M. Sigurðsson, fv. kaupfélags-
stjóri Kaupfélags Kjalarnesþings,
andaðist sunnudaginn 21. febrúar sl.
- Hinn 26. janúar sl. fylgdist ég með
að Hlaðhömrum, dvalarheimili aldr-
aða í Mosfellsbæ, þegar tekið var í
notkun nýtt göngubretti, sem gefíð
var af Lions í Mosfellsbæ. Jón var
þar viðstaddur ásamt konu sinni og
var hann einn af þeim sem prófuðu
þetta nýja tæki, er gaf fólki kost á
hæfilegri hreyfingu þrátt fyrir vet-
urinn úti fyrir. Þetta atvik sýndi ef
til vill best áræði og dugnað Jóns,
þegar hann með sína fótlun vegna
veikindaáfalls fyrir nokkrum árum
Iagði í nýja gönguferð á óþekktu
tæki, sem alls ekki er fyrir alla. Þá
vissi ég að sjálfsögðu ekki að þetta
var síðasta stundin okkar saman.
Jón M. Sigurðsson fæddist í
Reykjavík 2. september 1922. Hinn
10. nóvember 1945 kvæntist hann
Lilju Sigurjónsdóttur frá Reykjavík,
þau eignuðust átta börn sem í dag
eru duglegt myndarfólk, en Lilja
fæddi þau öll á heimilum sínum og
þrjú síðustu börnin í kaupfélags-
stjórabústaðnum að Steinum í Mos-
fellssveit. - Meðal annars vann Jón
og lærði kjötiðn hjá Hjalta Lýðssyni,
kjötkaupmanni í Reykjavík, sem átti
þrjár kjötbúðir, vinnslu og reykhús.
Eftir þetta nám og reynslu var ungi
maðurinn tilbúinn til átaka og verka
fyrir þjóðfélag sitt og honum bauðst
staða kaupfélagsstjóra við Kaupfé-
lag Kjalarnesþings.
Jón M. Sigurðsson hóf störf hjá
KKÞ 1. júní 1956 í nýju kaupfélags-
húsi þar sem nú er Hlín Blómahús í
Mosfellsbæ. Kaupfélagið hafði flutt
þangað frá Fitjakoti á Kjalarnesi.
Hann flutti fjölskyldu sína að Stein-
um við kaupfélagshúsið í febrúar
1957. - Nýi kaupfélagsstjórinn var
ósérhlífinn, vinnusamur og útsjónar-
samur við allan rekstur. Kona hans,
Lilja Sigurjónsdóttir, var stoð hans
og stytta bæði við verslunarstörfin
og ekki síðui’ á barnmörgu heimili
þar sem oft var gestkvæmt. Kaupfé-
lagið gekk afar vel í stjórnartíð Jóns
og á þeim árum var byggt nýtt
verslunarhús í áföngum og ávallt
lagt fram fé til styrktar öldruðum,
unglingastarfi eða íþróttastarfi í
héraðinu. Kaupfélagið var vel stutt
af héraðsbúum og lagði vel fram til
baka.
Mér eru þessi mál minnisstæð,
þar sem ég kom að stjórn KKÞ á
áttunda áratugnum til ársins 1994.1
seinni tíð sakna ég þess oft að heyra
ekki um stuðning til ýmissa málefna
frá KKÞ hér í bæ, en starfsemin
hefur verið aflögð og húsin leigð út.
Jón M. Sigurðsson hafði á 30 ára
starfsferli margt góðra manna sér
til fulltingis, en lengst mun Haukur
Níelsson á Helgafelli hafa verið
honum samtíða í stjórn kaupfélags-
ins og lengst af sem stjórnarfor-
maður. - Jón og Lilja fluttu með
fjölskyldu sína frá Steinum að
Bjargartanga 10 í Mosfellssveit árið
1981 en Jón hætti störfum hjá KKÞ
hinn 1. júní 1986 og fór þá á eftir-
laun eftir annasaman en gifturíkan
starfsferil.
Með þessum eftirmælum sendi ég
Lilju Sigurjónsdóttur og fjölskyldu
hennar samúðarkveðjur frá mér og
fjölskyldu minni.
Gylfi Guðjónsson.
Kveðja frá Lionsklúbbi
Mosfellsbæjar
Jón M. Sigurðsson Bjargartanga
10, Mosfellsbæ, er látinn á 77. ald-
ursári. Jón bjó í Mosfellssveit um
áratuga skeið og starfaði þar sem
kaupfélagsstjóri Kaupfélags Kjalai’-
nesþings. Jón í Kaupfélaginu, eins
og hann var oft kallaður meðal
klúbbfélaga vai’ einn af stofnfélögum
Lionsklúbbsins sem vai' stofnaður
18. mars 1965 og hét fyrstu árin
Lionsklúbbur Kjalarnesþings. Hann
var fyrsti formaður klúbbsins og í
gegnum árin gegndi hann þar marg-
víslegum embættum og nefndar-
störfum. Nú síðustu árin var hann
annar tveggja kjörinna endurskoð-
enda klúbbsins og hann var í annála-
ritnefnd klúbbsins og skipaði hana
ásamt tveimur stofnfélögum klúbbs-
ins. Þrátt fyrir mjög annasamt starf
sem kaupfélagsstjóri fann Jón sér
alltaf tíma fyrir Lionsklúbbinn,
mætti á alla fundi og til hvers konar
starfa á meðan heilsan leyfði. Nú síð-
ast tók hann þátt í athöfn á Hlað-
hömrum, dvalarheimili aldraðra í
Mosfellsbæ, hinn 27. janúar síðast-
liðinn þar sem Lionsklúbburinn af-
henti félagsstai'fi aldraðra þarfa og
góða gjöf.
Jón var einnig valinn til trúnaðar- v
starfa fyrir Lionshreyfinguna á ís-
landi. Hann var svæðisstjóri á svæði
Lionsklúbbs Mosfellsbæjar starfsár-
ið 1971-72 og gjaldkeri umdæmis
109A starfsárið 1982-83.
Jón hlaut margvíslegar viðurkenn-
ingar fyrii’ störf sín í þágu Lions-
klúbbs Mosfellsbæjar og fyrir Lions-
hreyfinguna. Árið 1994 var hann
sæmdur æðstu viðurkenningu Lions-
hreyfingai'innar og gerður að Melvin
Jones-félaga fyrir margháttuð og vel
unnin störf.
Að leiðarlokum kveðjum við fé-
lagarnir í Lionsklúbbi Mosfellsbæj-
ar með söknuði góðan vin og send-
um eiginkonu hans Lilju Sigurjóns-
dóttur og börnum þeirra og ástvin-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum þeim blessunar
Guðs. Megi minning um góðan
dreng lifa.
F.h. Lionsklúbbs Mosfellsbæjar.
Jóhann S. Björnsson formaður.
RAGNHEIÐUR
MARGRÉT
ÓLAFSDÓTTIR
+ Ragnheiður
Margrét Ólafs-
dóttir fæddist í
Reykjavík 13. apríl
1915. Hún lést á
Dvalarheimili aldr-
aðra á Sauðár-
króki 19. febrúar
síðastliðinn og fór
útfor hennar fram
frá Glaumbæjar-
kirkju 27. febrúar.
Mig langar að
kveðja fyrrverandi
tengdamóður mína,
Ragnheiði Margréti Ólafsdóttur,
með fáeinum orðum.
Eg var svo lánsöm að kynnast
henni fyrir 29 árum og vera meira
og minna samvistum við hana síðan.
Það fer ekki hjá því að á tímamót-
um sem þessum, þegar fólk er kall-
að burt úr þessari jarðvist, að hug-
urinn hvarflar aftur til þeirrar
stundar þegar við kynntumst fyrst.
Eg var ekki nema 17 ára þegar ég
kom fyrst inn á heimili Ragnheiðar
og Gunnars, og var tekið einstak-
lega ljúflega af þeim hjónum. Á
þeim árum héldu þau hjón tvö heim-
ili, á Laugarnesvegi í Reykjavík á
veturna og í Glaumbæ í Skagafirði á
sumrin. Börnin sex voru flest í skóla
og Gunnar sat á Alþingi. Aldrei
heyrði ég Ragnheiði kvarta undan
þessum flutningum, heldur tók hún
þeim með sömu þolinmæði og æðru-
leysi og einkenndu öll hennar störf.
Það var alltaf svo gott að koma í
sumarfrí í Glaumbæ, og þegar börn-
in festu ráð sitt eitt af öðru og
barnabörnunum fjölgaði, var al-
gengt að allt að 20 manns væru
samankomin í Glaumbæ í sumarfríi.
Alltaf var pláss fyrir alla og nóg að
borða, en Ragnheiður var mjög
gestrisin og naut þess að hafa fullt
af fólki í kring um sig. Barnabörnin
elskuðu hana, enda var hún alltaf
boðin og búin að hafa ofan af fyrir
þeim og gæta þeirra þegar á þurfti
að halda.
Hún gaf sér alltaf tíma til að
sinna börnunum fyrst og fremst þó
að nóg væri að gera á stóru heimili.
Hún vissi að lítil barnssál sem
þurfti að sinna, var meira aðkallandi
en annað heimilisstúss, en þessa
eiginleika hennar mat ég hvað mest.
Ég vissi alltaf, að þegar ég skildi
börnin mín eftir í hennar umsjá, var
ég ekki að koma börnunum í
geymslu, heldur fengu þau alla þá
athygli og umönnun sem þau þurftu
á að halda.
Það var oft glatt á hjalla í eldhús-
inu í Glaumbæ á morgnana, en þá
voru börnin vön að vakna snemma á
morgnana og trítla upp í eldhús til
afa og ömmu, þar sem þau fengu
morgunmat og ýmis-
legt góðgæti sem bara
fékkst hjá afa og
ömmu, og þegar við
foreldramir komum
upp sátu öll börnin í
kring um borðið og
ánægjan skein úr
hverju andliti.
Ragnheiðm' var
fædd og uppalin í
Reykjavík á góðu
heimili þar sem ekkert
skorti, hvorki til sálar
né líkama.
Það hafa því verið
töluverð umskipti að
flytja í Skagafjörðinn, þar sem ekki
var rafmagn eða rennandi vatn og
bömin fæddust hvert af öðm, en
hún fylgdi bónda sinum ótrauð, og
alltaf eftir það.
Mér er minnisstætt þegar Ragn-
heiður rifjaði upp æsku sína og
sagði okkur frá því þegar pabbi
hennar sendi hana til Englands til
að gera hana að „lady“, þá hló hún
og það var ekki laust við að hún yrði
feimin, en ég er viss um að hvort
sem hún varð „lady“ í Englandi eða
annars staðar, þá var hún svo sann-
arlega glæsileg og tíguleg þegar
hún klæddi sig upp. Hún hafði ein-
staklega fágaðan smekk og hélt sér
í góðu formi, enda alltaf á hlaupum
á eftir börnum. Það var tekið eftir
henni á öllum mannamótum fyrir
glæsileika.
Ragnheiður var mjög félagslynd
og hafði gaman af að spila, lesa og
nema eitthvað nýtt, allt lék í hönd-
unum á henni, hvort sem var fata-
saumur eða önnur handavinna. Hún
talaði og las dönsku, ensku og
þýsku og starfaði við vörslu á
byggðasafninu í Glaumbæ í nokkur
ár.
Það er nú einu sinni svo að við
gerum okkur ekki alltaf grein fyrir
því hvaða samferðamenn hafa mest
áhrif á okkur og verða jafnvel fyrir-
mynd að einhverju leyti, en ég tel
að Ragnheiður hafi haft töluverð
áhrif á minn þroska, sem mann-
eskja og móðir. Hún bjó yfir þeim
einstöku hæfileikum sem að mínu
mati einkenna íslenskar konur, öðr-
um fremur, fjölhæfni, þolinmæði,
áræði og glæsileika.
Elsku Ragnheiður, ég vil að lok-
um þakka þér fyrir allt sem þú
varst mér og mínum, og ég veit að
þú getur litið um öxl og glaðst yfir
þeirri gæfu sem þú varðst aðnjót-
andi á langri ævi þinni og endur-
speglast í þeim fjölda afkomenda
sem þú áttir ekki hvað minnstan
þátt í að gera að þeim nýtu einstak-
lingum sem þeir sannarlega eru.
Ég veit að þú átt sérstakan sess
hjá Guði, eftir langt og fallegt líf á
jörðinni.
Elsku Gunnar, börn, barnabörn
og bamabarnabörn, megi Guð
styrkja ykkur á þessari skilnaðar-
stundu.
Ásdís.
Okkur langar með fáeinum orðum
að kveðja þig, elsku amma, og
þakka þér innilega fyrir allt sem þú
hefur verið okkur og gert fyrir okk-
ur í gegnum tíðina. Allt frá því við
munum eftir okkur eyddum við
sumrunum hjá þér og afa í Glaum-
bæ, ásamt öðrum frændsystkinum
okkar. Það var alltaf svo gott að
koma til ykkar í sveitina þar sem
við gátum leikið okkur úti allan dag-
inn, þvælst fyrir í heyskapnum og í
byggðasafninu í Glaumbæ, þar sem
þú varst safnvörður, og alltaf fannst
okkur við vera að gera gagn. Þannig
léstu okkur alltaf líða. Okkur þótti
alltaf svo merkilegt þegar fullt af
fólki streymdi inn í byggðasafnið úr
rútunum, talandi óskiljanleg tungu-
mál sem við skildum ekkert í, en
amma gat talað við þá alla! Okkur
var tekið svo vel og þú sýndir okkur
aldrei óþolinmæði þótt maður viti
það nú að það hefur örugglega ekki
verið auðvelt að hafa hemil á öllum
krakkaskaranum. Þú gafst þér ■—
alltaf tíma til að leika við okkur,
spila, og hlusta á okkur þegar við
þurftum að segja frá öllu því sem
við höfðum afrekað yfir daginn.
Þegar sumarfríin voru búin og við
keyrðum úr Skagafirðinum aftur
heim til Reykjavíkur fengum við
alltaf tár í augun, það var eitthvað
svo langt í næsta sumarfrí.
Það er svo margt sem kemur upp
í hugann þegar maður hugsar til
baka nú þegar þú hefur kvatt okk-
ur. Allar þessar góðu minningar
sem við eigum um þig. Við vitum að
þú heldur áfram að fylgjast með
okkur og vernda eins og þú hefur
alltaf gert. Takk fyrir allt, elsku
amma.
Ragnheiður og Davíð.
t
Elskuleg eiginkona mín og móðir okkar,
HANNA EBENEZERSDÓTTIR,
Blikastíg 17,
Bessastaðahreppi,
lést á Sólvangi sunnudaginn 28. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Arngrímur Guðjónsson
og börn.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
STEINUNN FINNBOGADÓTTIR
frá Þrúðvangi, Seltjarnarnesi,
síðast til heimilis
á hjúkrunarheimilinu Skógabæ,
lést laugardaginn 27. febrúar.
Baldur Jóhannesson, Elínborg Kristjánsdóttir,
Gerður Thorberg, Ólafur G. Jónsson, Florida,
Bragi Jóhannesson, Elísabet Erla Gfsladóttir.
t
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐBJÖRG JÚLÍANA JÓNSDÓTTIR
frá Broddadalsá,
lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardaginn
27. febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Svava Brynjólfsdóttir, Kristinn Á. Guðjónsson,
Viggó Brynjólfsson, Ardís Arelíusdóttir,
Kristjana Brynjólfsdóttir, Gunnar Sæmundsson.
r