Morgunblaðið - 11.03.1999, Qupperneq 50

50 FIMMTUDAGUR 11. MARZ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ANDRÉS KRISTJÁN
GUÐLA UGSSON
+ Andrés Krislján
Guðlaugsson
var fæddur á Bessa-
stöðum á Dalvík
hinn 25. júní 1932.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 1.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Andrea Krist-
jana Bessadóttir, f.
5. maí 1893, d. 7.
júlí 1932, og Guð-
laugur Jón Þorleifs-
'r*‘ son, sjómaður, f. 5.
janúar 1894, d. 31.
mars 1979. Andrés
Kristján var yngstur níu systk-
ina og voru þau: Bergþóra, f.
11. maí 1917; Sigríður, f. 16.
júní 1918, d. 5. mars 1992; Anna
Jóna, f. 10. september 1919, d.
28. júlí 1978; Bessi, f. 16. maí
1921, d. 26. desember 1980;
Ingibjörg Júlíana, f. 30. júlí
1923; Baldvina Jóna, f. 10. októ-
ber 1925; Þorbjörg Jóhanna, f.
24. september 1929; og Guð-
laugur Jónas, f. 10. maí 1931.
Hinn 1. mars 1956 kvæntist
Andrés eftirlifandi eiginkonu
sinni, Pálínu Júlíusdóttur, f. 1.
^ mars 1931. Foreldrar hennar
voru T. Júhus Jónsson, f. 21. júlí
1902, d. 26. ágúst 1992, og
Rannveig Guðjónsdóttir, f. 23.
desember 1902, d. 13. desember
1996. Börn Andrésar og Pálínu
eru: 1) Júlíus, að-
stoðardeildarstjóri,
f. 15. júní 1951,
maki Ingibjörg
Richter, kerfisfræð-
ingur, f. 18. júní
1952. Synir þeirra
eru Finnur, raf-
eindavirki, f. 12.
desember 1973, og
Andrés Páll, fram-
reiðslumaður, f. 28.
desember 1976. 2)
Rannveig, aðstoðar-
skólastjóri, f. 2. júlí
1956, maki Sveinn
Finnbogason, stoð-
tækjasmiður, f. 9. desember
1952. Synir þeirra eru Haukur
Már, f. 13. febrúar 1984, og
Birkir Orn, f. 16. desember
1993. 3) Björg, húsmóðir, f. 21.
september 1959, maki Einar H.
Einarsson, löggiltur endurskoð-
andi, f. 20. október 1956. Synir
þeirra eru Arnar Freyr, f. 26.
júlí 1984, Daníel, f. 28. janúar
1988, og Árni Þór, f. 28. mai'
1992. 4) Þorleifur, húsasmiður,
f. 4. nóvember 1964, maki
Ragnheiður Valgarðsdóttir,
hársnyrtir, f. 10. janúar 1966.
Synir þeirra eru Andri Snær. f.
14. júlí 1987, og Almar, f. 6. júní
1992.
títför Andrésar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi minn. Söknuður
minn er meiri en nokkur orð fá
lýst. Það er þó huggun harmi gegn
að þinni stuttu, en erfiðu, baráttu
við miskunnarlausan sjúkdóm er
Jokið og þú hefur öðlast frið.
Þakka þér fyrir allt sem þú gerð-
ir fyrir mig og allt það sem þú
varst mér. Minninguna um þig
geymi ég í hjarta mínu um ókomin
ár.
Þú hafðir fagnað með gróandi grösum
og grátið hvert blóm, sem dó.
Og þér hafði lærzt að hlusta unz hjarta
í hverjum steini sló.
Og hvemig sem syrti í sálu þinni
lék sumarið öll sín ljóð,
og þér fannst vorið þitt vera svo fagurt
og veröldin ljúf og góð.
Samt vissirðu að Dauðinn við dymar beið.
Pig dreymdi að hann kæmi hljótt
og legði þér brosandi hönd á hjarta.
Svo hvarf hann, en ljúft og rótt
heyrðirðu berast að eymm þér óm
af undursamlegum nið.
Það var eins og fæm þar fjallasvanir
úr fjarlægð með söngvaklið.
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum - andartak
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn - og sólina allt í einu
í austrinu rísa sjá.
(Tómas Guðmumdsson.)
Hvíl þú í friði, pabbi minn.
Björg.
Látinn er tengdafaðir okkar og
af! eftir stutta en erfiða sjúkdóms-
legu. I veikindum sínum sýndi
Andrés það sem einkenndi hann
svo mjög í lífinu - baráttuviljann.
Það var ekki í hans anda að gefast
upp, en fljótlega var ljóst að við of-
urefli var að etja. Okkur tengda-
börnin hans og afastrákana langar
að minnast Andrésar nokkrum orð-
um á þessari kveðjustund.
Þegar við hugsum til baka og
minnumst Andrésar koma fram
myndir af vinnusömum og kraft-
miklum manni sem var okkur
hjálpfús og góður samferðamaður.
Lífið var Andrési ekki alltaf auð-
velt. Hann missti móður sína stuttu
eftir fæðingu og ólst upp á Dalvík
hjá föður sínum, Guðlaugi, og föð-
urforeldrum, Björgu og Þorleifi,
sem fluttu inn á heimilið. Allt frá
unglingsaldri sá Andrés fyrir sér
sjálfur með sjósókn og síðar með
húsasmíðum sem hann lærði í
Reykjavík hjá tengdaföður sínum,
Júlíusi Jónssyni. Dóttir hans átti
síðar eftir að verða lífsfórunautur
Andrésar, en þau Pálína giftu sig
fyrir 43 árum, á afmælisdegi henn-
ar 1. mars 1956.
Þrátt fyrir langan vinnudag
fann hann sér tíma til að stunda
áhugamál sitt, sem voru stangveið-
ar. Lengst af var farið í Kaldaðar-
nes, eins oft og færi gafst, og svo
hin árlega fjölskylduferð í Hauka-
dalsá. Seinni árin var svo farið í
hinar ýmsu veiðiár landsins.
Andrés var yfirleitt fiskinn, en
þótt lítið fengist á stundum þá
skipti það hann litlu máli, því hann
miðlaði veiðikunnáttu sinni til okk-
ar yngri veiðimannanna í fjöl-
skyldunni og mörgum stundum
var hann með afastrákunum sínum
við veiðar á Meðalfellsvatni þegar
þeir voru í sveitinni hans þar sem
hann og Pálína höfðu reist sér
sumarhús af miklum myndarskap.
Sumarhöll þeirra hjóna bar verk-
lagni Andrésar gott vitni því þar
var handverk allt honum til mikils
sóma. Andrés og Pálína höfðu
gaman af því að ferðast og fóru
a.m.k. árlega til útlanda í seinni tíð
ásamt ferðalögum innanlands.
Þegar Andrés fékk úrskurð um
hvaða sjúkdómur hrjáði hann í
haust höfðu þau hjónin áætlað að
fara til Kanaríeyja. En þar kom að
því að Andrés stjómaði ekki ferð-
inni sjálfur og varð að fresta för á
meðan hann væri að rífa sig upp úr
þessu, svo vitnað sé til hans orða.
Hjálpsemi Andrésar er okkur
tengdabömunum ofarlega í huga
en hann var alltaf boðinn og búinn
til aðstoðar. Ef einhver nefndi að
það þyrfti að fara að mála eða eitt-
hvað að sýsla við heimilið, þá var
hann mættur með verkfærin sín
með það sama og verkið drifið af.
Okkur yngra fólkinu óx oft í augum
að gera hluti en íýrir Andrés var
það auðvelt, bara byrjað og klárað.
Svo einfalt var það.
Að lokum viljum við minnast á
og þakka hjúkrunarfólkinu á deild
A-7 á Sjúkrahúsi Reykjavíkur fyrir
einstaka umhyggju og lipurð í garð
Andrésar og ekki síður aðstand-
enda hans þann tíma sem Andrés
var þar síðustu vikurnar. Einnig
viljum við þakka hjúkrunarfólki
Karitas fyrir aðstoð þess og stuðn-
ing í veikindum hans meðan hann
dvaldi heima.
Við vottum tengdamóður okkar
og fjölskyldu allri okkar dýpstu
samúð og þökkum Andrési fýrir
samferðina í lífinu.
Tengdabörn og afastrákar.
Hann Andrés svili minn og mág-
ur er dáinn, eftir stutt en snöi'p
átök við illvígan sjúkdóm, langt um
aldur fram.
Margs er að minnast frá þeim
tíma sem við höfum þekkst. Þegar
ég læt hugann reika til baka koma
margar minningar upp. Okkar
fyrstu kynni voru þegar við Þór-
unn vorum að draga okkur saman
og þú fylgdist með úr kjallara-
glugganum á verkstæðinu hjá
tengdapabba. Fljótlega fórum við
svo að fara saman í veiðitúra,
ásamt tengdaforeldrum okkar.
Margar voru ferðirnar í Kaldað-
ames, Hauku og hin síðustu ár í
Grímsá, en þar höfum við átt marg-
+ Gunnar Gísli
Halldórsson,
stýrimaður, Álfa-
skeiði 88, Hafnar-
firði, var fæddur á
Hellu, Hafnarfirði,
13. ágúst 1924, en
ólst upp á Suður-
götu 67. Hann lést á
Landspítalanum
þriðjudaginn 2.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Amalía Gísla-
dóttir, f. 1897, látin,
og Halldór Guð-
mundsson, f. 1890,
- » látinn. Amaha og Halldór eign-
uðust 7 syni, en áður átti Amal-
ía eina dóttur, Unni Bjarnadótt-
ur, f. 1920, býr í Hafnarfirði.
Gunnar var elstur bræðranna, f.
1924; Guðmundur, f. 1925, lát-
inn; Sigurgeir, f. 1927, látinn;
Elsku pabbi. Nú er komið að
kveðjustund. Mig langar til að
minnast þín í fáum orðum. Það var
sólríkur dagur, þú hringdir í mig og
sagðist vera heima. Þú varst eitt-
^hvað slappur og fórst ekkert út, það
tíar erfitt að kveðja þig þann dag en
ég vissi ekki þá að þetta væri í síð-
asta sinn sem við mundum tala sam-
an, enn daginn eftir varstu farinn
frá okkur. Ég mun alltaf minnast
þín sem mjög tryggs og skynsams
manns. Þú varst alveg ótrúlegur því
eftir að þú hættir að vinna stundað-
þú sund, gönguferðir og hjólreið-
Halldór. f. 1928, lát-
inn; Hafsteinn, f.
1930, látinn; Ásgeir,
f. 1932, býr í Hafn-
arfirði; Baldur, f.
1933, látinn. Gunn-
ar missti föður sinn
fermingarárið, og
byijaði upp úr því
að vinna. Hann út-
skrifaðist úr Stýri-
mannaskólanum
1949 og stundaði
sjóinn til ársins
1973. Þá fór hann
að vinna á dráttar-
bát við hafnargerð í
Straumsvík. Seinna fór hann að
vinna í kerskálanum og starfaði
þar til 69 ára aldurs.
Gunnar kvæntist 1962 Eddu
Sigurbjörgu Þorvaldsdóttir, f.
1934. Þau eignuðust eina dótt-
ur, Amalíu Rut, f. 1963 og er
ar og aldrei misstir þú úr dag nema
eitthvað mjög sérstakt væri. Þú
stóðst þig mjög vel eftir að mamma
dó. Aldrei þurftum við að hafa
áhyggjur af þér þessi tvö ár að þú
bjargaðir þér ekki sjálfur. Þú hugs-
aðir vel um heimilið þitt eins og allt
annað. Okkar tengsl hafa alltaf ver-
ið sterk, sérstaklega síðastliðin 3 ár
eftir að strákarnir okkar Helga
fæddust, sólargeislarnir þínir og
nafni. Ávallt biðu þeir þín við dyrn-
ar þegar bjallan hringdi á morgn-
ana. Þá vissu þeir að afi var að
koma í heimsókn eftir sundið. Þú
hún gift Jónasi Yamak og eiga
þau 2 börn. En Edda átti eina
dóttur áður, Ingbjörgu Stefáns-
dóttir, f. 1960, en hún á eitt
barn. Gunnar og Edda skildu.
1967 kvæntist Gunnar Oddnýju
Guðrúnu Sigurðardóttur, f.
1928, látin 1997, og eiga þau
eina dóttur, Hafsteinu, f. 1967 í
sambúð með Helga Bentssyni
og eiga þau 2 syni. En fyrir átti
Oddný 4 dætur: Guðrún Helga
Ágústsdóttir, f. 1944, gift Stef-
áni Sigurðssyni, og eiga þau 3
börn, en fyrir átti Helga eina
dóttur sem er Iátin. Magnúsína
Ágústsdóttir, f. 1946 gift Krist-
jáni Ólafssyni og eiga þau 3
dætur. Oktavía Agústsdóttir, f.
1947, gift Karli Kristensen og
eiga þau einn son en fyrir átti
Oktavía einn son. Anna María
Valtýsdóttir, f. 1960 gift Jóni
Bjarna Hermannssyni og eiga
þau 2 dætur. Oddný og Gunnar
bjuggu allan sinn búskap á
Alfaskeiði 88, Hafnarfirði.
títför Gunnars fer fram í
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
hjálpaðir mér mjög mikið með
Gunnar Bent eftir að Alexander
fæddist og fórst ófáar strætóferð-
irnar og gönguferðir niður á Tjörn.
Þá komst þú á hverjum degi.
Elsku pabbi, ég veit að mamma
hefur tekið vel á móti þér og núna
eruð þið saman.
Trúðu á tvennt í heimi
tign sem æðsta ber.
Guð í alheimsgeimi
Guð í sjálfúm þér.
(Steingr. Thorst.)
Elsku pabbi, ég þakka þér fyrir
GUNNAR GISLI
HALLDÓRSSON
allt sem þú gerðir fyrir mig, Helga
og strákana.
Þín
Hafsteina.
Elsku afi. Nú ert þú kominn til
Guðs og Oddnýjar ömmu. Við
söknum þín mikið. Okkur fannst
svo gaman þegar þú komst í heim-
sókn og eins að tala við þig í sím-
ann. Og þegar Alexander var ný-
fæddur hafðir þú alltaf tíma til að
fara með mér niður á tjörn og gefa
öndunum.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Góða nótt, elsku afi, og takk fyrir
allt.
Gunnar Bent og Alexander.
Nú þegar ég kveð, elsku Gunnar,
styrkja góðar minningar mig í sorg-
inni. Þú reyndist mér traustur og
ljúfur stjúpi, og er ég þakklát fyrir
að hafa átt þig að alla tíð.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Ekki óraði okkur fyrir því að
svona stutt væri f endalokin, það
styrkir okkur að þú varst í góðra
vina hópi þegar kallið kom.
Elsku Gunnar, hafðu þökk fyrir
allt.
Þín
Anna María.
ar ánægjustundir. Öll handtökin
sem við áttum við viðhaldið á
Langholtsveginum og á Hverfis-
götunni og margt fleira.
Síðastliðið sumar þegar þú varst
farinn að kenna þér meins fórum
við með konurnar okkar inn á Arn-
arvatnsheiði og í Veiðivötn og nut-
um þess af mikilli ánægju í fógru
umhverfi og góðu veðri, sérstak-
lega í Veiðivötnum, og var það fast-
ákveðið að fara aftur á komandi
sumri. Við eigum eftir að sakna þín
í veiðiferðunum.
I haust þegar þú fréttir að við
hjónin hefðum keypt lóð undir
sumarhús, varst þú friðlaus þangað
til þú varst búinn að koma austur
og skoða landið, skipuleggja og
staðsetja, því þú ætlaðir að hjálpa
okkur við smíðarnar. Ég veit að
þegar ég hefst handa við að smíða
þá verður þú, Andrés minn, ekki
langt undan.
Elsku Dúdú og fjölskylda, megi
góður Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Kristján Öm og Þórann.
Ég fluttist til útlanda síðasta
haust. Daginn áður en ég fór kom
Andrés í heimsókn til mín ásamt
Dúdú frænku og færði mér litla
bók. Bókin heitir „Lítill leiðarvísir
um lífið“ og inniheldur 509 heiUa-
ráð. Bókina átti ég að taka með
mér, þar sem ég var nú að fara ein
út í hinn stóra heim. Mér finnst
þetta lýsandi dæmi um Andrés. Þá
sem honum þótti vænt um vildi
hann hugsa vel um.
Þó að Andrés hafi verið giftur
systur mömmu minnar gegndi
hann oft allt öðram hlutverkum í
lífi mínu. Ég man þegar afi minn
dó sumarið 1992, að þrátt fyrir
söknuðinn eftir afa minn fannst
mér ég enn svo rík, vegna þess að
Andrés var enn hjá mér. Mér
finnst það mjög sárt að hafa ekki
getað komið til þín og kvatt þig og
sér- staklega finnst mér það sárt
að geta ekki verið innan um fólkið
sem elskaði þig á þessum erfiða
tíma. I staðinn sit ég hér og hugsa
tU allra skemmtilegu stundanna
sem við áttum saman.
Elsku Dúdú og fjölskylda, ykkur
sendi ég mínar ástar- og saknaðar-
kveðjur á þessum erfiða tíma.
Kveðja.
Rannveig Kristjánsdóttir.
í dag er vinur okkar, Andrés
Guðlaugsson, tU grafar borinn.
Með honum er falUnn í vaUnn góð-
ur vinur og eftirminnilegur maður
fyrir margra hluta sakir. Hans
mun lengi minnst og alltaf með
hlýju og ánægju. Andrés og Pálína
hafa verið nánir vinir okkar hjóna í
mörg ár, enda frænkumar æsku-
vinkonur.
Við fóram saman í veiði nokkur
ár og nutum þess vel. Það var gam-
an að koma til þeirra hjóna
Andrésar og Pálínu við ána, setjast
og skrafa, huga að veiðigræjum og
fleira. Þá var enginn asi á liðinu og
Andrés sem alltaf var hugmaður
mikill og kappsfullur við aUt sem
hann gekk að, var sannarlega í ess-
inu sínu úti í náttúranni og naut
kyrrðarinnar.
Andrés var alltaf reiðubúinn til
þess að leggja öðrum lið, hvort sem
var með vinnu eða góðum ráðum,
enda maðurinn með mikla reynslu
á sínu fagsviði og vel metinn smið-
ur.
Andrés gekk ekki heill til skógar
hin síðari ár en aldrei gerði hann
veikindi sín að umræðuefni eða
hlífði sér í einu eða neinu við því
sem gera þurfti. Við hjónin spiluð-
um nokkram sinnum síðustu tvö
árin, og skemmtum okkur vel þó að
spilamennska okkar væri nú svona
og svona nema Andrésar sem þar
kunni vel, og átti til að stríða okkur
hinum á einhverjum rósum sem við
gerðum.
Andrés var maður ákveðinn og
hreinskiptinn og hikaði ekki við að
láta sína skoðun uppi ef eftir var
leitað, gat á stundum verið snögg-
ur til svars og faldi með slíku við-