Morgunblaðið - 11.03.1999, Blaðsíða 52

FIMMTUDAGUR 11. MARZ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
SIGURÐUR KRISTINN ÁRMANNSSON
endurskoðandi,
Goðheimum 17,
Reykjavík,
lést á Landakoti þriðjudaginn 9. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Ármann Sigurðsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Anna Sigurðardóttir, Guðmundur Björnsson.

Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN GUÐMUNDSSON,
Árskógum 8,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans að morgni
þriðjudagsins 9. mars.
Ragnheiður Björgvinsdóttir og fjölskylda,
Guðmundur Ó. Björgvinsson og fjölskylda.

+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
DRÖFN P. SNÆLAND,
Garðaflöt 29,
Garðabæ,
áður Hólmgarði 37,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum 10. mars.
Aðstandendur.
+
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN Þ. STEINDÓRSDÓTTIR,
Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð,
áður Víðihvammi 28,
andaðist föstudaginn 26. febrúar sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Auður Ágústsdóttir, Jóhannes Lange,
barnabörn, tengdabörn
og langömmubörn.
+
Faðir minn og tengdafaðir,
MARINÓ SIGMUNDSSON,
(Ajduk Ljubomir),
Rauðarárstíg 11,
Reykjavík,
lést á heimiii sínu föstudaginn 5. mars.
Snorri Mir, Linda Baldursdóttir.

+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
stjúpfaðir, bróðir og afi,
HARALDUR BJARNASON,
Birtingakvísl 22,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 9. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Auður Sigurðardóttir,
Jóhann Óskar Haraldsson, Anna Guðmundsdóttir,
Páll Ragnar Haraldsson,
Lilja Hafdís Guðjónsdóttir,
Birna Sigurjónsdóttir,
Unnur Sigurjónsdóttir,
Hilmar Sigurjónsson,
Bragi Sigurjónsson,
Jónas Bjarnason,
Bjarni Bjarnason,
Rakel Rán Guðjónsdóttir,
Pálmi Hamilton Lord,
Guðný Eggertsdóttir,
Fríður Pétursdóttir
og barnabörn.
FRIÐRIK
VILHJÁLMSSON
+ Friðrik Vil-
hjálmsson fædd-
ist í Hátúni á Nesi í
Norðfirði, eins og
staðurinn hét þá, 2.
janúar 1921. Hann
lést á sjúkradeild
Hrafnistu í Reykja-
vík 27. febrúar síð-
astliðinn, á sjötug-
asta og níunda ald-
ursári. Foreldrar
hans voru Kristín
Árnadóttir, f. 8.
október 1886, d. 12.
október 1936, og
Vilhjálmur Stefáns-
son, útvegsbóndi, f. 28. apríl
1877, d. 12. apríl 1953. Hann
var áttundi í röð alsystkina
sinna. Látin eru Laufey
(1911-1998), Sigfinnur (1912—
1965), Sigurður Björgvin
(1914-1981), Bjarni (1915-1987)
og Guðni (1922-1974). Þau sem
lifa eru Sveinhildur (1909), Þor-
björg Guðríður (1917), Árni
(1919), Valgeir Gunnlaugur
(1923) og Steingrímur (1924).
Hálfsystkini Friðriks, börn Vil-
hjálms og fyrri konu hans,
Sveinhildar Hildibrandsdóttur,
voru Brandur (1900-1988), Sig-
urhn (1901-1947), Þórunn
(1901-1990) og Stefán Valgeir
(1903-1923). Stjúpdóttir Vil-
hjálms, dóttir Sveinhildar og
fyrri manns hennar, Brands
Jónssonar, var Guðrún
(1898-1972).
Friðrik kvæntist
hinn 2. október
1982 Þórönnu Stef-
ánsdóttur, f. 1. febr-
úar 1929. Foreldrar
Þórönnu voru
Sveinsína Sigurðar-
dóttir (1904-1977)
og Stefán Júlíus
Jónsson
(1887-1953), skip-
sljóri. Börn hennar
eru Rúnar Ármann
Arthúrsson (1947),
Brynja Arthúrsdótt-
ir (1949), Rut
Arthúrsdóttir (1956), Pétur
Friðrik Arthúrsson (1959) og
Stefán Júlíus Arthúrssson
(1960).
Friðrik var netagerðarmeist-
ari og starfaði að iðn sinni í
ijörutíu ár, lengst af í eigin fyr-
irtæki, Netagerð Friðriks Vil-
hjálmssonar ehf. í Neskaupstað.
Hann gerði út vélbátinn Frey-
faxa NK 101 ásamt fleirum.
Friðrik var heiðursfélagi í
Landssambandi veiðarfæra-
gerða. Hann hlaut einnig heið-
ursmerki Sjómannadagsráðs í
Neskaupstað. Friðrik var í ýms-
um stjórnum, nefndum og ráð-
um í heimabæ sínum, Neskaup-
stað.
títför Friðriks fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Friðrik Vilhjálmsson, er hann óx
upp, var ekki hár, meðalmaður og
allþreklegur, sterkur að afli, ljós-
jarpur á hár, breiðleitur, ljós og rjóð-
ur í andliti, eygður forkunnar vel,
fagureygur og snareygur, svo að ótti
var að sjá í augu honum ef hann var
reiður.“ Þessi mannlýsing er í Olafs
sögu helga í Heimskringlu. Að
breyttu breytanda læt ég þessa
mannlýsingu eiga við um fóðurbróð-
ur minn, Friðrik Vilhjálmsson, sem
kvaddur er í dag.
Friðrik var um flest sérstakur
maður. Hann var úr hópi margra
systkina frá Hátúni á Nesi í Norð-
fírði, einn átta bræðra og þriggja
systra sem upp komust og fjögurra
hálfsystkina auk hálfsystui' þeirra.
Sextán voru þau alls, sem náðu full-
orðinsaldri. Oft var gestkvæmt í Há-
túni því frændgarður hjónanna var
stór í Norðfjarðarsveit og nærliggj-
andi byggðum. Eftir að hafa alið
þennan stóra hóp í heiminn var
Kristín amma mín farin að heilsu og
á árinu eftir að Friðrik átti að ferm-
ast dó hún fyrir aldur fram, aðeins
nýorðin fimmtug.
Byggð og útgerð á Nesi fóru vax-
andi á uppvaxtarárum Friðriks. Vil-
hjálmur afi minn var útvegsbóndi,
hann átti og gerði út Göngu-Hrólf og
fleiri báta, stundum í félagi við ná-
granna sinn, Hinrik á Tröllanesi.
Auk útgerðarinnar höfðu amma mín
og afí kýr og kindur fyrir sitt stóra
heimili. Ekki þurfti að vernda börnin
fyrir umferð en hættur voru aðrar
fyrir kraftmikla stráka. Hver útgerð
átti sína bryggju og beitningaskúr.
Hætt er við að Friðrik frændi minn
hafí einhvem tíma farið í sjóinn þeg-
ar hann var við leik á bryggjunum.
Persónuleg,
alhtiða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Jóhannes Stefánsson segir um upp-
vaxtarár sín á Nesi: „Það var mikið
líf á uppvaxtarárum okkar í Ti’ölla-
neshverfinu og inn á Strönd. Mikill
fjöldi báta, skúra, fiskreita og
bryggja. Bömin fóra ung að hjálpa
til við útgerðina. Heimilin voru barn-
mörg. Alltaf nógir leikir, fara í hús-
bolta, slagbolta, felingaleik, rúlla
gjörð, Hróa hött inn á Villatúni og
margt fleira. Krakkarnir komu oft
saman frá Mel, Stóra-Tröllanesi, Há-
túni, Hinrikshúsi, Framnesi, Valde-
marshúsi, Bjarnaborg, Lárusarhúsi
og inn að Jakobshúsi.“ I þessu fjör-
lega umhverfi ólst Friðrik upp og
Garðar bróðir Jóhannesar var einn
bestu vina Friðriks. Hefðbundin
skólaganga Friðriks var ekki löng.
Eftir að barnaskólanámi lauk hóf
hann störf við beitningar og annað er
til féll. Ekki var það svo að Friðrik
skorti gáfur til að stunda nám en
sjón hans var ekki sem skyldi og því
miður vora aðstæður aðrar þá en
þær sem nú era og enga aðstoð að fá
fyrir sjónskerta nemendur. Ég hef
heyrt sagt að hann hafi viljað fai-a í
Samvinnuskólann en hann var ekki
sagður skrifa nógu vel til að vera
gjaldgengur þar!
Sjónin hans Friðriks aftraði þvi
ekki að hann valdi sér erfiðan starfs-
vettvang. Jónas Valdórsson, maður
Sveinhildar systur hans, var lærður
netagerðarmaður. Friðrik fór
snemma að starfa hjá honum og tók
sveinspróf í netagerð og fékk síðar
meistararéttindi í greininni. Þar með
var lífsstarf Friðriks ákveðið. Hann
tók við rekstri netagerðarinnar árið
1958 og er það stofnár Netagerðar
Friðriks Vilhjálmssonai- ehf. Neta-
gerð Friðriks er þjónustufyrii-tæki
og viðskiptavinir hans era kröfu-
harðir. Ef illa gengur á sjó er það
veiðarfærum að kenna. Er skemmst
frá því að segja að Frissi og sam-
starfsmenn hans áttu traust skip-
stjóra alls staðar að á landinu sem og
efnissala víða um heim. Veiðarfæra-
gerð er sérstök vegna þess að neta-
gerðarmenn geta ekki séð verkfærið
vinna í sjó. í Heimskringlu segir um
Ólaf helga: „... hagur og sjónhannar
um smíðir allar, hvort er hann gerði
eða aðrir menn“. Þarna er Friðriki
vel lýst. Hann sá fyrir sér veiðarfæri
í sjó og skynjaði hvernig kraftar
verkuðu þegar nót eða trolli var
beitt. Það bætti honum upp sjóndep-
urð og gerði hann og fyrirtæki hans
farsælt í starfi fyrir viðskiptamenn
þess. Það var ekki mikil starfs-
mannavelta á Netagerðinni. Sjó-
menn sem komu í land kunnu því vel
að vinna á Netagerðinni. Friðrik
byggði stórhýsi yfir starfsemi Neta-
gerðarinnar og fylgdist vel með í iðn-
greininni, sem og að laga starfsem-
ina að breyttum útgerðarháttum
þegar síldin hvarf.
Ég man Friðrik frænda minn síð-
ustu fjöratíu árin. Hann var höfðingi
í lund og hvers manns hugljúfi, sann-
kallaður Ijúflingur en þó ekki skap-
laus. Hann var fyrir mér heimsborg-
ari því fáir í fjölskyldunni voru sigld-
ir. Hann fór á heimssýninguna í
Brassel 1958. Mér er minnisstætt
kortið sem ég fékk frá honum, með
hnettinum sem var merki sýningar-
innar. Það var fyrsta póstkortið sem
ég fékk. Um hver jól rifjast upp fyrir
mér þessi ferð Frissa því á heimili
mínu hefur orðið innlyksa’ pappa-
kassi, sem Friðrik kom með úr ferð-
inni en ég nota fyrir perur í ljósaser-
íu. Aðra og ekki síðri ferð fór Friðrik
með Garðari Stefánssyni vini sínum
til Spánar með skipi á sjötta ára-
tugnum. Hann rifjaði þessa ferð oft
upp sem og minntist annars ferðafé-
laga en það var Bjöm Bjamason
magister frá Steinnesi. I dag rifjast
þessi ferð upp því Friðrik verður
kvaddur með tónum frá Katalóníu.
Þótt Friðrik virtist sterkbyggður þá
átti hann við vanheilsu að stríða um
langt árabil. Vera má að hann hafi
ekki látið fylgjast með heilsu sinni
sem skyldi. Langar vökur og mikil
vinna voru ekki hollar fyrir heilsu
hans. Haustið 1966 fékk Friðrik Iík-
lega blóðtappa við heila, sem leiddi
til lömunar og að hann missti málið.
Það gekk til baka og náði hann góðri
heilsu. Árið 1988 gekkst hann undir
hjartaaðgerð. I kjölfar þeirrar að-
gerðar virðast blóðtappar hafa farið
aftui- af stað og því þótti tímabært að
hann gengi enn undir aðgerð til að
hreinsa æðar til höfuðs. I aðgerðinni
gerðist það að örlítil blóðflaga fór af
stað og Friðrik lamaðist og missti
mál. Upp frá því var hann ósjálf-
bjarga og öðrum háður. I veikindum
sínum sýndi Frissi æðruleysi sem
þeim sem heilbrigðir teljast mega
taka sér til fyrirmyndar. Hann skildi
það sem við hann var sagt og hann
reyndi að koma skilaboðum frá sér.
Honum þótti leitt þegar fólk skildi
hann ekki. Hann taldi á fingrum sér
og hefur þá líklega átt við árin, sem
voru liðin frá því hann missti málið.
Síðustu mánuði dvaldi Friðrik á
Hrafnistu. Honum leið vel þar. Hann
ljómaði þegar ég kom í heimsókn. Ef
gott var veður fór ég með hann í
hjólastólnum norður fyrir bygging-
una þannig að við sáum niður að sjó
og skipin í Sundahöfn. Vonandi hef-
ur hann séð fyrir sér Norðfjörð og
Búlandið þegar vindur strauk vanga
hans og hár.
Þegar ég man Frissa fyrst var
hann piparsveinn. Hann bjó hjá
bróður sínum og borðaði hjá systur
sinni. Við systkinabörnin hændumst
að honum og raunar var það svo að
öllum sem kynntust Frissa þótti
vænt um hann. Það voru alltaf fagn-
aðarfundir með honum og dætrum
mínum. Upp úr 1980 varð breyting á
högum hans. Hann kynntist ágætri
konu, Þórönnu Stefánsdóttur, og
gengu þau í hjónaband hinn 2. októ-
ber 1982. Friðrik var í raun mikO
fjölskyldu- og félagsvera og það var
leitt að hann skyldi ekki kvænast
fyrr. Þau hjón ferðuðust mikið á
meðan heilsa Friðriks leyfði. Þór-
anna reyndist Friðriki vel í veikind-
um hans. Hún hugsaði framúrskar-
andi um hann heima og á stofnunum
og reyndi að gera honum allt það
besta, eins og aðstæður frekast
leyfðu. Ég er þakklátur forsjóninni
fyrir að Friðrik kynntist jafn ágætri
konu og henni Þórönnu, sem syrgir
nú sinn elskulega eiginmann.
Friðrik verður lagður til hinstu
hvflu í Gufuneskirkjugarði þar sem
hann valdi sér legstað fyrir réttum
tólf árum. Víst er að þeir bræður
hans sem þar hvíla, Brandur og
Bjarni, taka vel á móti honum. Ég
kveð Frissa frænda minn með sökn-
uði og virðingu. Far þú vel, frændi.
Guð geymi Friðrik Vilhjálmsson.
Vilhjáhnur Bjarnason.
í dag verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju Friðrik Vilhjálmsson
netagerðarmeistari. Móðir mín gift-
ist Frissa, eins og hann var ávallt
kallaður, eftir að ég komst á fullorð-