Morgunblaðið - 31.03.1999, Qupperneq 30

30 MIÐVIKUDAGUR 31. MARZ 1999
MORGUNBLAÐIÐ

UMRÆÐAN
forstjóri Tals hf. við sam-
skiptaörðugleika að stríða?
FORSTJÓRI Tals
hf. gegn stjórnarfor-
manni Landssímans
hfyframkvæmdastj óra
Vinnuveitendasamj
bands íslands (VSÍ).
I Morgunblaðinu
fóstudaginn 26. þ.m. er
slegið upp ummælum
forstjóra Tals hf. varð-
andi erfíðleika félags:
ins með að ganga í VSÍ
sakir þess, að fram-
kvæmdastjóri VSÍ er
jafnframt stjómarfor-
maður Landssímans.
Sem kunnugt er hafa
keppinautarnir,
Landssíminn og Tal,
ítrekað eldað saman grátt silfur,
m.a. vegna deilna um réttmæti
þess, að Landssíminn lækki gjald-
skrá sína fyrir notkun farsíma til að
reyna að draga úr miklum hagnaði
sínum að undaníörnu á rekstri
hans. Hafa stjórnarformaðurinn og
forstjórinn átt í endurteknum senn-
um vegna, að því er virðist, rótgró-
ins ágreinings þeirra í símamálum.
Hefur Samkeppnisstofnun m.a. ver-
ið dregin inn í málið með góðum ár-
angri að dómi forstjóra
Tals. Tilefni tilgreindra
ummæla forstjórans er
ræða stjórnarfor-
mannsins á aðalfundi
Landssímans nýverið,
þar sem hann gagn-
rýndi Samkeppnis-
stofnun fyrir að leyfa
ekki fyrirtæki hans að
láta notendur farsíma-
kerfís Landssímans
njóta fyrirhugaðrar
gj aldskrárlækkunar.
Stjórnarformaður
gegn sjóðfélögum.
Nú vill svo til að for-
stjóri Tals hf. er jafn-
framt stjórnarmaður Lvf, sem
reyndar hét Lífeyrissjóður Verk-
fræðingafélags íslands (LVFÍ) til
skamms tíma, enda stofnaður af
VFI fyrir 45 árum og lengst af rek-
inn af' félaginu. Síðan var verkið.
fullkomnað endanlega á aðalfundi í
maí sl., er nafni sjóðsins var breytt í
það horf sem að ofan greinir. Bein
ástæða nafnbreytingarinnar er e.t.v
ekki mörgum kunn, en hún var sú
sem að neðan greinir.
Samskipti
Héraðsdómur Reykja-
víkur dæmdi okkur
stefnendum, segir
Ragnar S. Halldórsson,
að langmestu leyti í vil.
A árinu 1996 reyndu nokkrir
sjóðfélagar að fá leiðréttingu á sér-
kennilegri túlkun sjóðsins varðandi
svonefndar hagnaðanithlutanir til
sjóðfélaga sem höfðu hafíð töku líf-
ejuis. Meðan á samningaviðræðun-
um stóð upplýsti stjórn sjóðsins, að
hún skipti félögum í fjóra mismun-
andi hópa varðandi útreikning á líf-
eyrisréttindum. Þrír hóparnir hafa
skert í-éttindi á ólíkan hátt, en ein-
ungis einn (þeir yngstu í sjóðnum)
nýtur fullra réttinda. Sem dæmi um
fulltrúa hinna þriggja hópa í flokki
sjóðfélaga með skert réttindi nafn-
greindi stjómin þrjá félaga í sjóðn-
um. Langvarandi samningatilraunir
reyndust árangurslausar. Síðla árs
1997 sá því hópur sjóðfélaga sig
knúna til að höfða þrjú prófmál á
hendur sjóðnum til að fá úr því
skorið, hvort þessi dilkadráttur
sjóðfélaga fengi staðist fyrir dóm-
stólum. Stefnendur í málunum voru
þeir þrír sjóðfélagar sem stjórnin
taldi dæmigerða fyrir hvern rétt-
indadilk, sbr. hér að ofan. Bak við
þessa þrjá standa nú um 100 aðrir
sjóðfélagar, þar á meðal flestir
núlifandi stofnfélagar hans.
I þessu sambandi má geta þess
að í öllum öðrum lífeyrissjóðum,
þ.á m. Lífeyrissjóði verslunar-
manna sem tók til starfa um svipað
leyti og LVFÍ, njóta allir sjóðfélag-
ar hliðstæðra lífeyrisréttinda miðað
við sjóðaldúr og lokagreiðslur við-
komandi í sjóðinn. Þess má geta að
Héraðsdómur Reykjavíkur dæmdi
okkur stefnendum að langmestu
leyti í vil í nóvember sl. Eftir stend-
ur að samkvæmt úrskurðinum
verða sjóðfélagar áfram í tveim
réttindadilkum, að vísu í stað fjög-
urra nú. Dómendurnir hljóta þá að
hafa litið svo á, að ákvæði reglu-
gerðar sjóðsins þess efnis, að eitt
skuli yfir alla sjóðfélaga ganga,
ákvæði jafnréttislaga og mannrétt-
indaákvæði stjórnarskrárinnar vegi
Ragnar S.
Halldórsson
minna en bráðabirgðaákvæði reglu-
gerðarinnai', sem nú hefur verið í
gildi í reynd sl. tuttugu ár. Málun-
um hefur nú öllum verið áfrýjað af
hendi sjóðsstjórnar og síðan gagn-
áfrýjað af stefnendum. Þessi máls-
höfðun hefur farið mjög fyrir
brjóstið á stjómarformanni Lvf og,
t.d. á síðasta aðalfundi sjóðsins og á
tveim aukaaðalfundum hans sem
haldnir voru með stuttu millibili
kringum síðustu áramót, hefur
hann vart átt nógu sterk orð til að
lýsa vanþóknun sinni á stefnendum,
einkum undirrituðum. Þeir hafa þó
ekki unnið annað til saka en vilja
láta reyna á það fyrir dómstólum
landsins, hvort stjórnin eða þeir
hafí rétt fyrir sér í þessum málum.
Stjórnarformaður Lvf.
gegn sljórn VFI
Að lokum má geta þess að stjórn-
arformaður sjóðsins sagði sig úr
VFI eins og hann hafði hótað, þegar
stjóm félagsins vildi ekki verða við
þeirri kröfu hans, að hún drægi til
baka fyrirhugaða heiðursviðurkenn-
ingu til eins stefnanda lífeyrissjóðs-
ins fyinr forystustörf hans á ýmsum
sviðum þjóðlífsins, m.a. í verkfræð-
ingafélaginu, og viðurkenningin var
engu að síður veitt á árshátíð VFÍ
1998. Síðan beitti hann sér fyrir því,
að nafh lífeyrissjóðsins, sem hann
gegnh' stjórnarformennsku í, vísar
ekki lengur til stofnanda sjóðsins,
Verkfræðingafélags íslands, eins og
áður sagði.
Höfundur er verkfræðingur.
Kristnihátíðin árið 2000
- þakkarhátíð
ÉG VÍSA til þess er fram kemur í
fyrri gi'ein minni hér í blaðinu 18.3.
sl. um komandi Kristnihátíð á næsta
ári, svo og í grein hér 21.11. ‘97,
„Hvernig kristnihátíð árið 2000?“.
Snemma á 6. áratugnum var ég beð-
inn um að greiða fyrir hópi ferða-
manna sem hingað kom á vegum
kristilegrar ferðaskrifstofu í Skand-
inavíu. Hópurinn kom með skemmti-
ferðaskipi, sem hafði hér skamma
viðdvöl. Þetta var um hásumar og
veður blítt. Þingvallaferð varð fyrir
valinu. Ég fékk KFUM-leiðtogann,
séra Friðrik, til að koma með okkur
Kristnihátíð
Stundin á Lögbergi,
þegar séra Friðrík
sagði frá atburðunum
árið 1000, segir Her-
mann Þorsteinsson,
var ógleyinanleg.
til að segja frá hinum fornhelga stað
og kristnitökunni þar árið 1000. Með
í för voru nokkrir íslenskir vinir okk-
ar beggja. Stundin á Lögbergi þenn-
an sólbjarta dag, þegar séra Friðrik
sagði þessum norræna hópi sögu
Þingvalla og sérstaklega frá kristni-
tökunni árið 1000, gleymist mér ekki
og líklega heldur ekki öðrum, sem á
Hermann
Þorsteinsson
hlýddu. Frásögnin var
svo lifandi og litrík, að
það var sem maður sæi
„feðuma frægu“ ljóslif-
andi þarna á staðnum og
heyrði þá leysa svo far-
sællega málin mikil-
vægu. Hvílík varanleg
blessun og nautn að
njóta slíkrar stundar. Er
hægt að endurtaka slíkt
á Þingvöllum sumarið
2000, nú þegar hinn óviðjafnanlegi
séra Friðrik er genginn á Guðs síns
fund? I hópi hinna eldri leikara okk-
ar er einn, sem í mörgu minnir á
tjáningarmáta séra Friðriks. Það er
hinn dáði og fjölhæfi Gunnar Eyj-
ólfsson. Á sumardaginn fyrsta 1998
flutti hann fyrir okkur í Friðriks-
kapellu á Hlíðarenda eina af hinum
sístæðu ræðum gamla vinarins, séra
Friðriks. Unun var á að hlýða. Þá ýj-
aði ég að því að hann léti í sér heyra
á Kristnihátíðinni sumarið 2000.
SÉRA Friðrik Friðriksson og nokkrir vinir
hans á Þingvöllum, líklegast um 1952.
Hann brosti aðeins sumarlega og
kvaddi - að sinni. Á Þingvallahátíð-
inni 1930 munu leikarar í litklæðum
hafa uppfært þátt þar um stofnun al-
þingis árið 930. Vera má að þegar
hafí verið hugsað fyrir hliðstæðu þar
á næsta ári? Ég fjölyrði ekki um
þetta hér og nú, eftir að hafa komið
þessari bendingu á framfæri í áhrifa-
miklum fjölmiðli.
Höfundur er fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri.
f
skóverslun
Kringlunni, sími 553 2888
Snj óbrettaiðkun
á skíðasvæðum
SKÍÐAIÐKUN hefur
verið vinsæl vetrarí-
þrótt á Islandi í áratugi.
Samfara auknum áhuga
hafa byggst upp svæði í
kring um helstu þéttbýl-
iskjama á landinu sem
bjóða iðkendum þessar-
ar íþróttai' aukna þjón-
ustu. Snjóbrettanotkun
er það nýjasta á þessum
vettvangi. Það er með
ólíkindum hversu hratt
vinsældir snjóbretta
hafa breiðst út og þá
helst á meðal yngri kyn-
slóðarinnai’. í dag er svo
komið að snjóbrettafólk
er um 70% gesta á Blá-
fjallasvæðinu og þessir
iðkendur byrja fyrstir á haustin og
hætta síðastir á vorin að heimsækja
skíðasvæðin. Fréttir undanfarið af
slysum á fólki á skíðasvæðunum eni
höimulegar og ber að skoða hvert til-
felli mjög vandlega og reyna að fyrir-
Skíðaiðkun
Það er afar mikilvægt
að gripið sé inn í þenn-
an feril, segír Hildur
Jónsdóttir, til að af-
stýra slysum.
byggja að slíkt endurtaki sig. Sjó-
brettaiðkendur hafa líka verið að
lenda í óhöppum. Þegar litið er á
heildarfjölda gesta og skoðað hversu
margh' stunda brettin má lesa út
ákveðið mynstur hvað varðar aldui',
byrjendur, fólk með reynslu af íþrótt-
inni og fleira. Margir þeirra sem
stunda snjóbrettin eru að koma í
fyrsta sinn í fjöllin, læra undirstöðu-
atriðin frekar fljótt og eru margir
hvetjir nokkuð áræðnir allt frá byrj-
un. I fréttum hefur verið haft eftir yf-
irlækni slysadeildar Sjúkrahúss
Reykjavíkur að áberandi sé hversu
litla þjálfun þessir krakkar hafa, sem
leitað hafa aðstoðar til sjúkrahússins,
og byggir hann það á viðtölum. I
sömu frétt er vitnað í forsvarsmenn
Týnda Hlekksins, verslunai' sem sel-
ur brettabúnað að með hverju seldu
snjóbretti sé í boði námskeið í íþrótfi
inni. Forsvai'smaður
verslunarinnai' segir það
nokkuð misjafht hvort
fólk notfæri sér það. Það
er afar mikilvægt að
gripið sé inn í þennan
feril til að afstýra slys-
um. Mér er kunnugt um
að starfsfólk skíðasvæð-
anna hefur undanfarin
ár unnið töluvert í því að
leiðbeina brettafólki, t.d.
hvemig nota skuli lyft-
ur, ábendingar varðandi
ónógan klæðnað og
fleira. Það þai'f með ein-
hverju móti að ná at-
hygli þessara unglinga
þannig að eftir verði
tekið. Margir af þeim
sem stunda brettin hafa ekki verið í
íþróttum áður og er það fagnaðarefni
ef hægt er að finna íþrótt og útiveru
fyrir þann hóp sem hefur lítið fyrir
stafni. Allh- hluth' hafa sinn aðlögun-
artíma. Nú er þessi íþrótt það mikið
stunduð og komin til að vera. Full
ástæða er til að vekja vcrulega at>
hygh á að þjálfun og agi er undirstaða
þess að íþróttin fái að blómstra og
finna leið til þessara unglinga sem
þurfa á því að halda. Skíðadeildh'nar
bjóða allar öfluga þjálfun fyiir ung-
linga sem stunda skíðaíþróttina og
sumar hafa boðið upp á þjálfun fyrir
snjóbi'ettafólk. Mín spumig er hvort
hægt sé að fá forráðamenn þessara
bama, sem fengið hafa að kaupa út-
búnaðinn, til að fylgja því efth- að við-
komandi fai'i á námskeið og feti sig á
sem öruggastan hátt inn í þessa mjög
svo spennadi og heilbriðgðu íþrótta-
grein. Ég get ekki séð að neinn annai'
en forsvarsmaður geti fylgst með því
hvemig krakkarnir fari undirbúin til
fjalla. Gildh' þetta sama um klæðnað,
viðverutíma á svæðinu og annað sem
mun öragglega verða til að auka ör-
yggi og ánægju við ástundun á snjó-
brettum. Skíðadeildirnai- vil ég hvetja
til að koma til móts við þessai' nýj-
ungar í fjallinu með þjálfun og móta-
haldi og notendur vil ég hvetja til að
kynna sér ítarlega reglur sem gilda á
skíðasvæðunum. Með samhentu átaki
ér ég þess fullviss að hægt er að
minnka slysatíðni og auka ánægju af
þessari íþróttagi'ein.
Höfundur er fulltrúi Hkífjídlanefnd-
ar fyrir Selljarnariwsbæ.
Hildur
Jónsdóttir