Morgunblaðið - 06.05.1999, Blaðsíða 70

70 FIMMTUDAGUR 6. MAÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Rósa Dóra
Helgadóttir
fæddist að Botni í
Eyjafirði hinn 16.
desember 1940.
Kún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri hinn 28.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Marzel-
ína Kjartansdóttir,
f. 7. júlí 1925, d. 30.
nóvember 1989, og
Helgi H. Haralds-
son, f. 23. febrúar
1915, d. 28. ágúst
1998. Hún var elst sjö barna
Marzelínu og Helga en systkini
hennar eru: Hrafnhildur, f. 10.
janúar 1948; Halldóra, f. 22.
september 1949; óskírð systir, f.
1. október 1951, d. 11. desem-
ber s.á.; Kjaitan, f. 3. nóvember
1952; Haraldur, f. 27. desember
Á sofinn hvarm þinn
fellur hvít birta
harms míns.
' Um hið veglausa haf
læt ég hug minn fljúga
ti! hvarms þíns.
Svo að hamingja þín
beri hvíta birtu
harms míns.
(Steinn Steinarr)
Elsku systir, þegar komið er að
kveðjustund svo óvæntri sem nú er
hugurinn fullur af minningum og
söknuði. En þó er þegar grannt er
skoðað fleira til að gleðjast yfir en
gráta. Þrátt fyrir að lífsganga þín
væri ekki löng tókst þér að marka
spor og hafa áhrif á fleiri en margur
sem skammtaður er lengri tími. Þú
varst gæfusöm kona, bjóst í farsælu
hjónabandi og eignaðist fallegan
hóp yndislegra bama. Fyrir mér
varstu stóra systir sem kunni skil á
svo mörgu og alltaf var gott að leita
til. Síðar þegar árin liðu og við nálg-
uðumst í aldri varðst þú mér sá vin-
ur sem ég mun ávallt eiga í ljúfri
minningu. Þú varst ein þeirra
lánsömu einstaklinga sem finna í
stai-fí sínu tilgang og h'fsfyllingu.
Kennslan og nemendur þínir voru
þér ofarlega í huga fram til hins síð-
asta. Þó að við hefðum vissulega
- kosið að fá lengri tíma, þá huggum
við okkur við að núna er þrautum
1957 og Sólrún f. 23.
maí 1961.
Hinn 17. október
1959 giftist Rósa
Dóra Pétri Jósefs-
syni, f. 13. júlí 1937 á
Setbergi í Eyrarsveit.
Foreldrar hans voru
Hólmfríður Halldórs-
dóttir, f. 19. febrúar
1891, d. 4. nóvember
1979, og séra Jósef
Jónsson, f. 24. desem-
ber 1888, d. 20. júlí
1974. Börn þeirra
eru: 1) Helgi, tölvun-
arfræðingur, f. á
Akureyri 24. september 1959,
kvæntur Lísu Maríu Correa, f. í
Bombay 10. ágúst 1960. Börn
þeirra eru: Linda Dóra, f. 28. júní
1986, og Kristófer Róbert, f. 2.
júní 1987. 2) Halldór, bygginga-
verkfræðingur, f. 17. desember
1960 í Reykjavík, kvæntur Krist-
þínum lokið og við tekur ný og
bjartari veröld þér til handa. Rósa
mín, ég veit að ég tala fyrir munn
okkar allra þegar ég segi að þú
varst okkur systkinunum ómetan-
legur styrkur þegar veikindi og ást-
vinamissir undanfarinna ára voru
hvað nærtækust og sárust. Þakka
þér fyrir allt, við munum ætíð minn-
ast þín.
Þín systir,
Halldóra.
Við andlát Rósu mágkonu minnar
leitar hugurinn aftur um aldarfjórð-
ung. Mér er minnisstætt af hve mik-
illi hlýju og einlægni hún tók mér
þegar ég kom í fjölskylduna, en það
viðmót einkenndi hana alla tíð í um-
gengni við fólk. A þessum árum
bjuggu Rósa og Pétur í Glerárgötu
ásamt bömunum sínum sex og tík-
inni Tátu. Aðdáunarvert þótti mér
hve samhent þau voru um uppeldi
barna sinna sem þau af ástúð og
dugnaði studdu í námi og leik.
Rósa var mikill leiðtogi í fjöl-
skyldunni enda elst sex systkina.
Hún var sterkur persónuleiki og
góðum gáfum gædd. Á fullorðinsár-
um lauk hún stúdentsprófí og síðan
kennaraprófí. Rósa kenndi við
Gagníræðaskólann á Akureyri
mörg undanfarin ár og lagði hún
sömu alúð og metnað í kennsluna
eins og allt annað sem hún tók sér
ínu Höskuldsdóttur, f. á Húsa-
vík 7. nóvember 1960. Börn
þeirra eru Höskuldur Pétur, f.
25. febrúar 1985, og Hólmfríður
Rósa, f. 4. mars 1991. 3) Hildur,
þýðandi, f. 16. febrúar 1963 í
Reykjavík, gift Óliver J. Kent-
ish, f. í London 25. júní 1954.
Barn þeirra er Edda Þöll, f. 21.
ágúst 1984. 4) Hólmfríður,
sjúkraliði, f. í Reykjavík 11. maí
1964, gift Tryggva Pálmasyni,
f. 2. febrúar 1960. Börn þeirra
eru Pálmi Hrafn, f. 1. nóvember
1985, Pétur Orri, f. 11. október
1988, og Sunna Margrét, f. 7.
janúar 1997. 5) Arnkell Logi,
háskólanemi, f. á Akureyri 1.
mars 1974, ókvæntur. 6) Þor-
keil Máni, háskólanemi, f. á
Akureyri 1. mars 1974, ókvænt-
ur.
Rósa Dóra varð stúdent frá
MA 17. júní 1981 og útskrifaðist
með kennararéttindi frá Kenn-
araháskóla íslands vorið 1991.
Hún kenndi við Gagnfræða-
skóla Akureyrar (síðar Brekku-
skóla) frá 1981 til dauðadags.
títför Rósu Dóru fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
fyrir hendur.
Þrátt fyrir að Rósa hafi átt við
mikla vanheilsu að stríða undanfar-
in ár og nú legið á sjúkrahúsi um
tíma, þá vonuðum við vinir hennar
og frændfólk, að hún mundi enn á
ný stíga út í vorið og fara að ferðast
um lönd eins og hugur þeirra hjóna
stóð til. En leiðir skilja um stund og
Rósa er farin í ferðalag til annars
heims.
Ástvinum Rósu Dóru sendi ég og
fjölskylda mín innilegar samúðar-
kveðjur. Minningin um góða konu
mun lifa með okkur.
Elín Margrét Hallgrímsdóttir.
Kveðja frá samstarfsfólki
við Brekkuskóla
I dag kveðjum við kæran vin og
samstarfsmann, Rósu Dóru Helga-
dóttur. Hún hóf störf við Gagn-
fræðaskóla Akureyrar haustið 1981
og kenndi við þá stofnun alla tíð síð-
an og við Brekkuskóla eftir að GA
sameinaðist Barnaskóla Akureyrar.
Starfsvettvangur Rósu Dóru var
ávallt meðal unglinga og kennslu-
gi’einar hennar voru fyrst og fremst
íslenska og enska. Hún gegndi
störfum fagstjóra í íslensku við ung-
lingadeildir skólans hin síðari ár. Þá
sinnti hún brautryðjandastarfi við
fjarkennslu fyrir nemendur erlend-
is af miklum áhuga og ósérhlífni.
Rósa Dóra átti lengi í erfiðum veik-
indum, en það dró aldrei úr áhuga
hennar á velferð og gengi nemenda.
Hún var líka óþreytandi við að
hvetja nemendur sína til dáða og
minna þá á hve mikils virði góð
frammistaða í grunnskóla væri fyrir
nám þeirra og störf í framtíðinni.
Nokkrum dögum áður en hún lést
var henni fært eintak af samræmdu
prófi í íslensku í 10. bekk, svo hún
gæti fylgst með. Nemendur og
starfsfólk Brekkuskóla munu minn-
ast Rósu Dóru með söknuði, en
einnig með þakklæti. Við söknum
góðs vinar, kennara og samstarfs-
manns. En við erum jafnframt
þakkklát Rósu Dóru fyrir það sem
hún hefur veitt okkur. Fyrir vináttu
hennar, fyrir faglega hvatningu
hennar og fyrir allt góða samstarfið.
Requiescat in pace (hvíl í friði).
Samstarfsfólk í Brekkuskóla.
Þegar Rósa Dóra veiktist síðla
vetrar óraði mig ekki fyrir því að
hún kæmi- ekki aftur til starfa. Eg
hóf að kenna íslensku með Rósu
Dóru síðastliðið haust. Ég var
reynslulítil og var í upphafi örlítið
smeyk við að byrja að kenna. En
betri leiðsögn gat ég ekki fengið.
Ég naut ekki einungis ómetanlegr-
ar leiðsagnar Rósu Dóru heldur
umvafði hún mig með mikilli vænt-
umþykju og góðsemi. Þegar ég var
til dæmis að fara suður um jólin til
að heimsækja fjölskyldu og vini var
ég eitthvað að velta því fyrir mér
hvort það yrði ekki örugglega flog-
ið. Þá sagði Rósa Dóra eitthvað á
þessa leið: „Dísa mín, ég er sko al-
veg búin að ákveða það að ef þú
kemst ekki suður þá kemurðu bara
til mín. Þar er til nóg að borða og
við getum haft það notalegt saman.“
Mér þótti líka mjög vænt um það
hvað við náðum vel saman þó að
rúmlega þrír áratugir væru á milli
okkar. Það var mér mikils virði að
hún skyldi þrátt fyrir reynsluleysi
mitt leita álits hjá mér varðandi
kennsluna og láta mig reifa hug-
myndir mínar.
Rósa Dóra var góður kennari sem
bar hag nemenda sinna fyrir
brjósti. Hún kemur ávallt til með að
vera mér fyrirmynd og þá ekki ein-
ungis í starfi. Ég dáðist að þeim
styrkleika sem hún bjó yfir og
hversu umhugað henni var um fólk-
ið í kringum sig. Hún var mikil fjöl-
skyldukona og átti góða að. Það
sýndi sig í hvert skipti sem ég kom
á Fjórðungssjúkrahúsið að heim-
sækja hana. Ávallt var einhver hjá
henni. Og alltaf tók hún á móti mér
með bros á vör.
Þó svo kynni okkar Rósu Dóru
hafi ekki verið löng þá eru þau mér
RÓSA DÓRA
HELGADÓTTIR
+ Maðurinn minn, + Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
BJÖRN BJARNASON ELÍN ÞORGILSDÓTTIR,
fyrrv. rektor, Hamrahlíð 31, er látin. Útförin hefur farið fram.
er látinn.
Erla Geirsdóttir.
+
Útför föður okkar, tengdaföður og afa,
VILHJÁLMS H. VILHJÁLMSSONAR
frá Sæbóli í Aðalvík,
verður gerð frá Fossvogskirkju á morgun,
föstudaginn 7. maí, kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Slysa-
varnafélag íslands.
Ásgeir Vilhjálmsson,
Geir Viðar Vilhjálmsson,
Vilhjálmur H. Vilhjálmsson,
Ingi H. Vilhjálmsson,
Guðrún B. Vilhjáimsdóttir,
Þorsteinn J. Vilhjálmsson,
Guðrún S. Vilhjálmsdóttir
og barnabörn.
Fríða S. Kristinsdóttir,
Haukur Geirmundsson,
María Ellingsen,
Hrönn Óskarsdóttir,
Sigurgeir Már Jensson,
Kristján Ásgeir Þorbergsson,
Helga Þorbergsdóttir,
Sigurbjörn Ársæll Þorbergsson, Helga Loftsdóttir,
Þorgils Hlynur Þorbergsson
og barnabörn.
+
Faðir okkar,
BJÖRN BJARNASON,
Sæbóli,
Hafnarfirði,
andaðist á Sólvangi, Hafnarfirði, laugardaginn
1. maí.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Óskar Björnsson,
Eðvarð Rafn Björnsson.
mikils virði. Mér er efst í huga
þakklæti fyrir að hafa fengið tæki-
færi til að kynnast henni því eftir
þau kynni er ég mun ríkari.
Elsku Pétur og fjölskylda. Ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Ásdís Arnalds.
Elsku Rósa Dóra,
Nú er sál þín rós
í rósagarúi Guós
kysst af englum,
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir,
aldrei fr amar mun þessi rós
blikna að hausti.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Eiginmanni, börnum og aðstand-
endum öllum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Guð
styrki ykkur öll.
Fyrir hönd nemenda 10. bekkjar
Brekkuskóla, veturinn 1997-1998.
Ebba Særún.
Vinkona mín, skólasystir og ná-
gi-anni til margra ára, Rósa Dóra
Helgadóttir, er látin. Við kynntumst
vel fyrir tæpum tveimur áratugum
er við stunduðum nám við öldunga-
deild MA. Tvær húsmæður ofan af
Brekku, sem töldu það forréttindi að
vera sestar á skólabekk á ný. Dóra
var ein þeirra kvenna, sem sönnuðu
að fullorðinsfræðsla átti fullan rétt á
sér, þótt enginn efist um það nú.
Hún lauk stúdentsprófi á þremur
árum með miklum glæsibrag. Á
sama tíma sá hún um stórt heimili
og barðist við illvíga sjúkdóma. Mér
er minnisstætt þegar hún var að
skrifa latnesku stflana sína með
hvítu hönskunum, sem hún þurfti
svo oft að nota þegar sjúkdómurinn
lék hana sem verst. Þótt hún væri
oft sárþjáð var hugurinn frjáls og
öðrum eins jámvilja hef ég vart
kynnst. Dóra lét ekki þar við sitja en
hélt áfram námi næstu árin og
kenndi við Gagnfræðaskóla Akur-
eyrar á sama tíma. Hún útskrifaðist
með kennsluréttindi frá Kennarahá-
skóla Islands vorið 1991 og kenndi
síðan aðallega ensku og íslensku. ís-
lenskar bókmenntir voru hennar
eftirlætisgrein. í hinum heillandi
heimi bókmenntanna var hún góður
leiðsögumaður.
Dóra var afskaplega gjöful og góð
vinkona. Hún unni íslenskri tungu
eins og áður sagði, var vel lesin og
vel heima í flestum hlutum. Hún var
stöðugt að benda á bækur sem vert
væri að lesa og ljóð sem væri þess
virði að íhuga. Dagarnir sem við
bárum saman bækur okkar og lás-
um saman eru dýrmætir í minning-
unni. Hún var í raun eins og einn af
kennui-um mínum. Við hjónin fómm
í síðustu heimsókn til Dóra og Pét-
urs fyrir nokkram vikum. Það var
notaleg stund og við fundum aftur
sömu gömlu alúðina og þann brenn-
andi áhuga sem hún hafði á kennsl-
unni þrátt fyrir þverrandi krafta.
Eins og fólki á okkar aldri er gjarnt
bárust bömin okkar og námsval
þeirra í tal. Mér era minnisstæð orð
Dóru er hún sagði: „Ég hef alltaf
ráðlagt börnunum mínum að læra
það sem þau hefðu mesta löngun til
en umfram allt að gera vel það sem
þau tækju sér fyrir hendur.“ Síðasti
dagurinn sem Dóra dvaldi heima hjá
Pétri var sumardagurinn fyrsti.
Þann dag skein sólin skært á Ákur-
eyri. Sú sama sól og Þorkell Máni
vildi sitja undir síðustu stundir sín-
ar, því hann trúði á þann sem sólina
skóp.
Hinsta kveðja mín til Rósu Dóra
er úr bók, sem hún gaf mér á góðum
degi:
Vær geymir svefninn
söknuð minn í lautu,
með degi rís hann aftur
úr djúpsins ró.
(Snorri Hjartarson)
Innilegustu samúðarkveðjur til
Péturs og fjölskyldu.
Hrefna Hjálmarsdóttir.