Morgunblaðið - 13.05.1999, Blaðsíða 38

38 FIMMTUDAGUR 13. MAÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
s
A sýningu Daggar Guð-
mundsdóttur hönnuðar,
sem opnuð verður í
Stuðlakoti á laugardag,
getur að líta svipmynd-
ir af íslensku landslagi í
munum, sköpuðum er-
lendis, eins og Sigrún
Davíðsdóttir heyrði af.
JÖKULHLAUP og eldgos,
stuðlaberg og aðrir íslensk-
ir landslagsþættir skila sér
í hönnuninni, þó hún sé
unnin á Italíu og í Danmörku -
eða kannski einmitt þess vega.
Heimahagarnir verða skýrari og
myndin skarpari, þegar hún er
séð úr fjarlægð, eins og Dögg
Guðmundsdóttir gert. Hún var í
fjögur ár við nám í hönnun í
„Istituto europeo di design“ í
Mílanó og lauk námi þar 1996. Nú
er hún gestanemandi við „Dan-
marks Design" skólann í Kaup-
mannahöfn. A sýningunni, sem
opnar í Stöðlakoti að Bókhlöðu-
stíg 6 í dag, sýnir Dögg gripi, sem
hún hefur unnið undanfarin ár.
Gripi, sem þegar hafa vakið at-
hygli framleiðenda. Meðal annars
hefur Dögg gert samning við
sænsku húsgagnakeðjuna Ikea
um að hanna fyrir þá hluti og
fleiri aðilar eru með það í athugun
að framleiða hluti hennar.
Járn og bylgjandi gler
Italski skólinn er mjög fræðileg-
ur, það vantar að við vinnum með
efni“ segir Dögg og það er skýring-
in á því að hún er í Höfn að vinna á
skólanum þar. Efni hennar er gler,
sem hún hefur haft áhuga á lengi.
Fjrrst var hún á námskeiði í
Islenskt landslag
í stflfærðum tökum
Morgunblaðið/Golli
DÖGG Guðmundsdóttir hönnuður með eitt af
sköpunarverkum sínum, vasa úr gleri og jámi.
Reykjavík og það varð
til þess að hana langaði
að kynnast glerinu
frekar og vinna með
það.Leiðin lá til Ítalíu
því Dögg hafði hug á
að læra ítölsku. Hún
var því fyrst einn vetur
í Flórens til að ná tök-
um á málinu, áður en
fór á hönnunarskólann
í Mílanó.
Glerið hefur Dögg
meðal annars notað í
borðlampa, þar sem
glerplötur eru felldar
saman og ljósgafinn
settur inn í. Auk glers
koma ýmis önnur efni
við sögu í hönnun
Daggar, meðal annars
jám, sem hún teflir
saman við glerið á sér-
stakan hátt. Glerið eins
og bólgnar út úr
þröngum formum járn-
sins í afar sérstökum
vösum.
I vegglömpum eru
plastblöð, fest með
segulstálhnöppum, svo
hægt er að breyta
fonninu og láta blöðin bylgjast
um ljósgjafann. „Hugmyndin að
þessum hlutum kviknaði, þegar
það fór að gjósa í Vatnajökli,"
segir Dögg. Stuðlabergi skýtur
upp í öðrum lömpum, sem eru
eins og glerpípur, bæði útfærðir
sem borðlampar og loftljós. í
kertastjökum bregður fyrir gleri,
sem minnir á ís.
í fómm sínum á Dögg einnig
teikningu af nýstárlegri útgáfu af
ölglasi, sem minnir á víkingahorn,
en hvemig það mun þróast er ekki
enn orðið ljóst. „Það er erfitt að
þvo það eins og það er,“ segir
Dögg. Það er að mörgu að huga í
hönnun. Notagildið verður að vera
jafn tryggt og skemmtilegt útlit og
gripurinn að virka vel í notkun.
„Fólk líkist
yfirleitt landsiaginu"
Eftir dvölina á Italíu segist Dögg
hafa verið búin að fá nóg af því að
vera útlendingur. „I Danmörku er
ég meira eins og ein úr hópnum,
það sést ekki á mér að ég er út-
lendingur," segir Dögg. „En núna
gæti ég alveg hugsað mér að fara
aftur til Italíu. Það var kúltúrsjokk
að koma til Danmerkur. Italir era
líkari okkur, Danir líkjast danska
landslaginu meir. Fólk líkist yfir-
leitt landslaginu. En það er gott að
vera hér og það er stutt héðan til
íslands.“
Starfsaðstæður á Italíu og í Dan-
mörku era einnig ólíkar að sögn
Daggar. „Það er auðvelt að fá vinnu
á Italíu, en maður fær engin laun.
Það tekur tíma að fá þau,“ segir
hún. „Það tekur reyndar líka tíma
hér að koma sér fyrir í faginu. Það
má reikna með því að það taki fimm
ár að geta lifað af hönnuninni. En
það er auðveldara að koma sér
áfram hér. Fólk tekur sig saman og
kemur sér upp vinnustofu. A Italíu
era það þeir eldri, sem eiga fagið.“
Draumurinn að hafa verkefni
um allan heim
I upphafi var öll hönnun Ikea
nafnlaus, hönnuð í íyrirtækinu og
reyndar oft af stofnandanum sjálf-
um, Ivar Kamprad. Undanfarin ár
hefur Ikea gjörbreytt um stefnu og
nú komin með húsgögn og muni,
sem hannaðir era af nafnkunnum
hönnuðum.
Dögg segist hafa sent þeim
flöskupóst, reyndar ekki með því
að kasta flöskunni í sjóinn, heldur
sent þeim bréf í flösku. Hvort sem
það var hugmyndaríkur frágang-
ur bréfsins, eða áhugaverð tilboð
þá fékk hún boð um að koma í
samtal í höfuðstöðvarnar í Álm-
hult.
Upp úr þeim fundi fékk hún
samning, en en þeir era með
möppu frá Dögg, sem þeir era að
velja úr. „Eg hef lært af reynslunni
að senda ekki neitt fyrr en ég er
komin með samning," segir hún.
Hefur þegar brennt sig á að það er
betra að sýna ekki of mikið fyrir-
fram.
I Höfn starfar hún með hópi
hönnuða, Globus, sem sýna saman.
I haust mun hún sýna með hópnum
stól, sem hún kallar „Væng“, því
form hans tekur mið af væng. Ann-
an stól, sem hún kallar „Seta“ hef-
ur hún hannað með þarfir gamals
fólks í huga.
„Hugmyndin að honum er sótt
til rækjunnar, hvernig skelin á
henni er samsett," segir Dögg.
Enn era ýmis tæknileg atriði
óleyst, en hún vonast til að geta
þróað stólinn áfram. Stóllinn var
lokaverkefni hennar í Mílanó og
hefur þegar vakið athygli, því
ítalska hönnunarblaðið „Design
Diffusion News birti myndir af
honum, þegar Dögg sýndi hann á
skólasýningu í Mílanó. Stóllinn var
þá eina myndin frá sýningu skól-
ans.
Um framtíðina segir Dögg erfitt
að segja. „Nú er ég komin í lausa-
mennsku hjá Ikea og ég vildi
gjaman fá fleiri slíka samninga. Þá
gæti ég líka búið hvar sem væri og
það hentaði mér vel.“
Óformlegt í
Hallgrímskirkju
FLÆÐI eftir Björgu Þorsteinsdóttur í Hallgrímskirkju.
MY]\DLIST
Hallgrfmskirkja
MÁLVERK BJÖRG
ÞORSTEINSDÓTTIR
Opið frá 12-18. Til maíloka.
GESTUR Listvinafélags Hall-
grímskirkju að þessu sinni er
Björg Þorsteinsdóttir. Til sýnis
eru sex málverk, sem öll era mál-
uð á þessu ári, nema eitt sem er
frá 1995. Björg ætti að vera
myndlistaráhugafólki að góðu
kunn, enda spannar sýningarferill
hennar hátt í þrjátíu ár. Þessi
sýning er einkasýning, a.m.k. að
nafninu til, en það er umhugsun-
arefni hvort hún gefi tilefni til
sérstakrar umfjöllunar um list
Bjargar. Hér er frekar um list-
kynningu að ræða, þar sem að-
stæður setja skorður við val og
upphengingu á verkum, og varla
sanngjarnt að gefa sýningunni
eitthvert sérstakt vægi í sam-
hengi við feril hennar.
Það úrval verka sem er á sýn-
ingunni gefur ágæta hugmynd um
stíl Bjargar. Stfllinn er skyldastur
því sem á sjötta áratugnum var
kallað lýrísk abstraksjón, en
einnig nefnt „art informel" í París.
Þetta lýsir sér sem óhlutbundnar
myndir, sem verða til við frjálst og
ómeðvitað hugarflug, en eiga sér
yfirleitt einhvern innblástur úr
náttúraupplifun. En málverk
Bjargar era ekki óhlutbundin
nema að vissu marki, því ýmsir
hlutbundnir og efnisfastir eigin-
leikar eru til staðar, t.d. dýpt, fjar-
lægð og form, sem virðast fljóta
um í móðu eða vatni. Litaval
myndanna gefa enn frekar til
kynna samspil vatns og ljóss, sem
og titlar sumra myndanna, t.d.
„Streymi", „Flæði“, og „Skin“.
Aherslan á hið vatnskennda og
flæði kemur einnig fram í efnis-
notkun, því myndimar era málað-
ar með akrýllitum og málað þunnt,
þannig að áferðin verður sums
staðar ekki ósvipuð og á vatnslita-
myndum.
Myndirnar eru ekki þess eðlis
að þær leiði áhorfandann inn í af-
markaðan hugarheim til íhugunar
um tiltekið inntak, heldur eru þær
frekar til þess fallnar að skapa
andrúmsloft eða stemmningu, sem
smitar út frá sér í umhverfið.
Myndirnar era ekki ágengar,
þvert á móti hörfa þær undan
áhorfandanum. Því meira sem rýnt
er í þær, því minna svara þær
manni, og það verður erfíðara að
nálgast þá upplifun, sem kann að
hafa verið upphafleg kveikjan að
þeim.
„Ekkert“ í
gylltum ramma
tiallerf Fold
MÁLVERK HARALDUR
(HARRY) BILSON
Til 16. maí. Opið alla daga frá kl.
10-18, laugardaga kl. 10-17 og
sunnudaga kl. 14-17.
Haraldur Bilson er mættur aft-
ur í Gallerí Fold með 31 málverk
undir yfirskriftinni „Aðeins eitt
er víst: ekkert". Spurningin er
hvort þessi þverstæðukennda yf-
irlýsing sé framlag Bilsons til
þekkingarfræði, eða varnarræða
fyrir eigin myndlist. Hið síðar-
nefnda er ekki ólíklegt, í ljósi
þess að í sýningarskrá er að finna
þá yfirlýsingu að myndefni hans
sé „allt og ekkert, alls staðar og
hvergi".
Fyrir þá sem það ekki vita, þá
er Bilson breskur, en móðir hans
er íslensk. Hann hefur sýnt oftar
en einu sinni áður hjá Galleríi
Fold (ég er ekki viss um hversu
oft), og eftir því sem mér hefur
skilist á hann sér aðdáendur hér á
landi.
Það sem Bilson býður upp á era
skrautlegar og gáskafullar mynd-
lýsingar á ævintýraheimi, sem gætu
allt eins átt heima sem myndskreyt-
ingar í bamabókum. Til að gefa
þeim svolítið listrænt yfirbragð era
fyrirmyndir sóttar í smiðju meist-
ara nútímalistar á fyrri hluta aldar-
innar, t.d. Picasso og Chagall. Kól-
umbíski málarinn Botero kemur
einnig upp í hugann, þótt Biison
hafi ekki eins útblásna sýn á mann-
fólkið. Ekki get ég sagt að mynd-
heimur Bilsons snerti mig, til þess
er hann of grunnfærinn og of niikill
tilbúningur. Myndefni og stflbrögð
koma úr ýmsum áttum og blandast
misjaínlega vel saman. Maðui-
freistast til að bera Bilson saman
við Karólínu Lárusdóttur, sem
einnig starfar í Bretlandi og gerir
fígúratívar mannamyndir, sem Fold
hefur haft til sölu og höfðar líklega
til sama markhóps. Hennar myndir
era þó trúverðugri, á þann hátt, að
þær era persónulegri og maður get-
ur vel ímyndað sér að hún sæki sitt
myndefni í eigið umhverfi og
reynslu. Maður hefur hins vegar á
tilfinningunni, að myndheimur Bil-
sons sé fenginn úr öðrum myndum,
ekki úr eigin reynslu. En eitt er þó
alveg víst: ekki vantar rammana, og
man ég í fljótu bragði ekki eftir að
hafa séð jafn yfirdrifna innrömmun
og ofgnótt gylltra trélista.
Gunnar J. Árnason
SUHARBÚBIR SKATA
ÚLFUÓTSVATNI
SUMARBUÐIH SKATA UI FI IOTSVATJNI
VIKU UTILIFS- OG ÆVINTYRANAMSKEIÐ
Innritun er hafin fyrir 6-16 ára í Skátahúsinu Snorrabraut 60 í síma 562 1390
(O
o
(0