Morgunblaðið - 13.05.1999, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. MAÍ 1999 51
MINNINGAR
skyld börn og jafnvel óskyld börn
kölluðu hana ömmu Dúu. Okkar
gæfa sem henni kynntumst er að
hafa fengið að verða henni samferða
á lífsleiðinni um tíma. Nú þegar
komið er að kveðjustund viljum við
þakka fyrir allt sem hún var okkur.
Hugur okkar er hjá Jóni, Þór og
Björgu og við vottum þeim okkar
innilegustu samúð. Minningin um
Dúu lifir með okkur.
Anna Dóra og Sigurður.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði í hjarta, elsku frænka. Ég var
svo lánsöm að alast upp með þér og
þú varst mér sem önnur móðir. Ég
held að það hafi verið einstakt
hvemig fjölskyldan stóð saman alla
tíð. Fyrst amma og afi með dæturn-
ar sex í lítilli íbúð á Ásvallagötunni
og síðar fjórar af systrunum og
amma og afi á Sundlaugaveginum
og enn síðar þú og mamma og við
Þór og amma og afi á Rauðalækn-
um og að lokum voru það bara þú
og mamma og við Þór í Alftamýr-
inni. Þið stóðuð saman systumar og
bjugguð okkur Þór gott heimili.
Mér finnst reyndar oft eins og ég
hafi alist upp á hárgreiðslustofunni
þinni. Ég var svo mikið þar og
þvældist fyrir þér og öðrum. Það
sem einkenndi þig alla tíð var dugn-
aður og lífsgleði. Þú vannst alla tíð
mjög mikið og áorkaðir miklu. Ein
af fyrstu æskuminningum mínum er
minningin um það þegar við í fjöl-
skyldunni stóðum út við gluggann á
Rauðalæknum og biðum eftir því að
þú keyrðir stolt í hlað á nýja Opeln-
um þínum. Á þessum tíma voru það
ekki margar konur rúmlega þrítug-
ar sem vom búnar að kaupa stóra
íbúð, ráku gróskumikið fyrirtæki og
keyrðu um á nýjum Opel. En það
vom ekki hin efnislegu gæði sem
einkenndu þig heldur hversu göfug
þú varst, höfðingleg og hjartahlý.
Ég held að það sé ekki á neinn hall-
að þó ég segi að þú hafir verið stólp-
inn í fjölskyldunni okkar. Þú varst
okkur systrabömunum öllum meira
en bara frænka, þú varst líka vinur
okkar og við leituðum öll óspai't til
þín. Við töldum okkur öll eiga hluta
af þér og þínum tíma. Það hefur oft
verið haft á orði að heimilið ykkar
Jóns hafi verið eins og járnbrautar-
stöð. Fólk kom og fór og allir gerðu
sig heimakomna. Gestum og gang-
andi var nær undantekningarlaust
boðið í mat og var ykkur báðum
mjög lagið að töfra fram hinn ljúf-
fengasta mat á engum tíma. Það var
einstakt að koma til þín upp á Land-
spítala og síðar á Líknardeildina í
Kópavogi. Það var oft eins og að
koma í skemmtilegt boð. Það var
alltaf fullt af gestum hjá þér og þér
tókst fram á síðasta dag að halda
uppi léttu og skemmtilegu and-
rúmslofti þrátt fyrir mikil veikindi
þín. Það var alveg ljóst að það kom
enginn til þín af skyldurækni og all-
ir fóru frá þér ríkari en þeir komu,
svo mikið tókst þér að gefa af þér.
Fjölskyldan hefur misst mikið, syst-
ur þínar, við systrabörnin, stjúp-
bömin þín og bamaböm en síðast
en ekki síst Þór og Jón. Áður en ég
kveð þig elsku Dúa langar mig að
segja þér frá nýlegu samtali milli
mín og Höllu Bjarkar, dóttur minn-
ar, sem þú unnir mjög. „Dúa kemur
aftur mamma, er það ekki?“ „Nei,
Halla mín, hún er núna hjá Guði.“
„Jú víst, hún kemur alltaf aftur til
okkar í draumunum."
Elsku Dúa mín, takk fyrir allt
sem þú varst mér. Ég er eins sann-
færð og dóttir mín um að minning
þín mun lifa í hjörtum okkar og
draumum.
Vilborg Lofts.
Það var fyrir réttum þrjátíu og
fjórum árum, árið 1965, að ég hitti
þig fyrst, þegar ég hóf nám í hár-
greiðslu undir þinni leiðsögn. Þú
varst ákveðin ön óskaplega ljúf.
Það var mikil reynsla að stíga sín
fyrstu skref á hárgreiðslustofunni
Lótus, sem var stærsta stofan í
Reykjavík. Alltaf fékk maður mikla
hvatningu hjá þér þannig að ungur
nemi kepptist við að sanna sig í
stórum hópi á stofunni. Af ein-
hverjum ástæðum spunnum við
streng á milli okkar sem aldrei
slitnaði þó svo að sambandið væri
lítið eftir að ég fór að reyna sjálf
fyrir mér í atvinnurekstri og eign-
aðist fjölskyldu. Sjaldan hef ég
kynnst konu með stærra hjarta og
sást það best á því hvað heimili þitt
var alltaf opið öllum. Ánægjulegt
var að kynnast systrum þínum og
þá ekki síst Þór Bjarkar, en ég
passaði hann stundum á kvöldin og
átti ég ánægjustundir með honum
við að sjá jólasveinana í miðbæn-
um. Það var ekki í fyrsta sinn að þú
komst róti á huga minn þegar þú
hringdir í mig 1988 og spurðir mig
beint út hvort ég vildi taka við
rekstrinum á hárgreiðslustofunni
Lótus. Þá varst þú búin að vera
rúm 40 ár í hárgreiðslu og það frá-
bær fagmanneskja og ótrúlega af-
kastamikil í vinnu. Dugnaður þinn
og smekkvísi sýndu sig vel þegar
þú stofnaðir verslunina Lótus,
jafnframt rekstri hárgreiðslustof-
unnar. Ég féllst á að taka við
rekstrinum á stofunni og hef ég
notið þess að vera í návist þinni
hvern dag.
Guð geymi þig elsku Dúa og haf
þú þökk fyrir allt. Elsku Jón, Þór
Bjarkar og nánasta fjölskylda, Guð
styrki ykkur í sorginni.
Svava Haraldsdóttir.
„Þér er nú alveg óhætt að koma
hingað og leyfa mér að sjá þig, þó
hann sé ekki heima. Mig langar að
kynnast þér.“
Nú eru fimmtán ár síðan. Það var
ekki amalegt að fá svona viðtökur
frá bláókunnugri konu. Konu sem
var að verða amma barnsins míns.
Hvílíkur léttir. Ég hafði ekki hug-
mynd um það þá hver hún var, hún
Dúa í Lótus. Mér lærðist það fljótt
að hér var einstök kona á ferð. Kona
með stórt hjarta. Kona sem vissi
hvernig mér leið því sjálf hafði hún
staðið í sömu sporum rúmum 20 ár-
um áður.
Hún tók mér opnum örmum og
fljótlega kynntist ég þeim öllum.
Honum Jóni og systrum hennar
þeim Höllu, Grímu, Erlu og Huldu.
Einnig Villu, Önnu, Stínu, Hjöddu,
Óla og Sæju. Þetta var ein stórfjöl-
skylda og allir hittust hjá Dúu. Hún
var miðjan og hélt um fjölskyldu-
böndin. Ég fann strax að ég var vel-
komin í hópinn með væntanlegt
barnið. Og ég komst að raun um
hversu stór fjölskyldan var og hve
vinmörg Dúa var, þegar Björg dótt-
ir okkar Þórs fæddist. Ég efa að
nokkru barni hafi verið færðar fleiri
gafir og ég þekkti ekki alla gefend-
urna.
Dúa hafði hætt hárgreiðslustörf-
um þegar ég kynntist henni og ein-
beitti sér að versluninni, enda versl-
unarmaður af Guðs náð. Hún hafði
þann meðfædda hæfileika að þjóna
fólki og skynjaði af innsæi hvers við-
skiptavinurinn óskaði.
Það var alltaf gott að koma í
Álftamýrina og oftast var einhver í
heimsókn. Ef ekki einhver úr fjöl-
skyldunni, þá vinir, vinkonur eða
spilafélagar. Allir voru velkomnir.
Oft var glatt á hjalla, sérstaklega ef
allar systurnar voru samankomnar,
og ég dáðist að því hve gott og náið
samband þeirra var. Og börnin
þeirra allra voru sem einn stór
systkinahópur.
Dúa útskýrði skyldleika á sinn
hátt, eins og þegar hún kynnti mig
sem einhvers konar tengdadóttur
sína. Og þegar hún hafði kynnst
mannsefni mínu bauð hún hann jafn
velkominn í fjölskylduhópinn sinn.
Það var því skondið, en langsótt,
þegar hún talaði líka um hann sem
nokkurs konar tengdason sinn.
Björg óx og dafnaði og undi sér
vel hjá ömmu Dúu og afa Jóni. Ást-
úð og væntumþykja var mikil. Þeg-
ar ég svo eignaðist syni mína, þá
Ingvar Kristin og Guðna Pál, varð
engin breyting á. Dúu fannst það
sjálfsagt og eðlilegt að þeir kölluðu
sig og Jón ömmu og afa. Svo hefur
alltaf verið.
Nú hefur Dúa fengið hvíldina eftir
stutt en erfitt stríð. En við sem
söknum og syrgjum höfum margs að
minnast og þakka fyrir. Hún gaf
okkur svo mikið. Ég þakka henni
allar samverustundirnar og góðvild í
garð fjölskyldu minnar.
Elsku Jón, Þór og ástvinir allir,
megi góður Guð styrkja ykkur í
sorginni og tómarúmið fyllast af
yndislegum minningum um góða
konu.
Með virðingu og þökk.
Sigríður Ingvarsdóttir.
„Þótt ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta; ég er
svo nærri að hvert ykkar tár snertir
mig og kvelur, þótt látinn mig hald-
ið ... En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, sál mín lyftist upp í
móti til ljóssins: Verið glöð og þakk-
lát fyrir allt sem lífið gefur, og ég,
þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykkar
yfir lífinu ... (Óþekktur höfundur.)
í dag er kvödd ein af færustu hár-
greiðsludömum þessa lands, Þóra
Björk Ólafsdóttir eða Dúa í Lótus
eins og hún var alltaf kölluð. Allt of
fljótt hefur hún kvatt, þessi góða
kona.
Ég var ekki nema sjö ára þegar
ég kom með móður minni á hár-
greiðslustofuna Lótus í Bankastræti
og horfði með aðdáun á Dúu greiða
hár. Ég var strax ákveðin, þetta ætl-
aði ég að læra, og Dúa sagði mér að
tala við sig þegar ég stækkaði.
Sautján ára gömul var ég orðin ein
af nemendum hennar og naut þess
að vinna hjá henni í því skemmtilega
andrúmslofti sem ávallt einkenndi
hárgreiðslustofuna hennar, en árið
1962 var Lótus stærsta og vin-
sælasta hárgreiðslustofan á Reykja-
víkursvæðinu, með margt starfsfólk
og óvenju stóran hóp viðskiptavina.
Dúa var fyrsta flokks fagmaður
og unun að horfa á hana vinna.
Margir af okkar bestu fagmönnum
hafa einmitt lært hjá henni. En ekk-
ert okkar náði þó, að mínu mati, því
fágaða handbragði sem einkendi allt
sem hún lét frá sér fara. Hún var
einstök og kenndi okkur ekki aðeins
hárgreiðslu því námið hjá henni var
einnig góður lífsins skóli. Hún gerði
margt fyrir nemana sína, sem fáir
hefðu gert, og kom þannig fram við
okkur, að hún átti virðingu okkar og
vinskap alla tíð.
Á kveðjustund er margs að minn-
ast og allt eru það góðar minningar.
Hjá Dúu eignaðist ég eina af mínum
bestu vinkonum, hana Fríðu, og með
Dúu og Huldu systur hennar fórum
við í okkar fyrstu sólarlandaferð til
Spánar fyrir þrjátíu og fimm árum.
Seint getum við þakkað henni
hversu góð hún var okkur og hve vel
hún gætti okkar. Ferðin er ógleym-
anleg, en það var vegna þess að Dúa
skipulagði hana og valdi aðeins það
besta, enda heimskona sem vissi
hvað hún vildi.
Dúa mín, við Fríða þökkum þér
fyrir allt sem þú kenndir okkur og
hve góð fyrirmynd þú varst. Guð
geymi þig og styrki ástvini þína,
sem við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning þín.
Ólafía Árnadóttir (Lólý)
Mig langar til að minnast Þóru
Bjarkar, hennar ömmu Dúu eða
ömmu Lótus, eins og við gjarnan
kölluðum hana fyrir norðan. Við vor-
um ekki vinkonur, varla kunningja-
konur og ekkert skyldar, en við átt-
um sameiginlega barnabarnið, hana
Björgu. Atvikin höguðu því svo, að
foreldrar Bjargar, sonur Þóru
Bjarkar og dóttir mín áttu ekki eftir
að deila kjöi’um á lífsleiðinni. Það
kom hinsvegai- ekki í veg fyrir að
amma Dúa sinnti þessari sonardótt-
ur sinni. Hún elskaði þetta barn og
dekraði við það. En amma Dúa lét
ekki þar við sitja. Hún lét sér annt
um mömmu Bjargar og vildi hjálpa
henni og aðstoða á allan hátt. Þegar
Björg eignaðist tvo bræður var
amma Dúa líka amma þeirra. Ef
mamma þeirra átti erindi í bæinn
var sjálfsagt að skilja öll börnin eftir
hjá ömmu Dúu. Björg fór oft upp í
Kjós með ömmu Dúu og Jóni afa og
stundum fengu strákarnir að fara
með. Það kom fyrir að Björg gat
ekki farið með í Kjósina, en strák-
arnir fengu samt að fara.
Ég vil þakka ömmu Dúu og hennar
fólki elsku og umhyggju í garð dóttur
minnar og bamabarna. Aðstandend-
um sendi ég innilegar samúðarkveðj-
ur og minnist mætrar konu, sem ég í
raun þekkti bara af afspurn.
Björg Friðriksdóttir.
RÓSA JÓNA
KRIS TMUNDSDÓTTIR
+ Rósa Jóna
Kristmunds-
dóttir fæddist í Mel-
rakkadal í Þorkels-
hólshreppi í Vestur-
Húnavatnssýslu
hinn 14. janúar
1934. Útför Rósu
fór fram frá Lang-
holtskirkju 11. maí.
Þegar moldin umlykur
þigvinur
og þú ert laus
úr búri þínu
sé ég þig svífa
eins og frjálsan fugl
frá mér
syngjandi af gleði.
Egvildiéggæti
flogið með þér
í ónumin lönd
og átt vináttu þína
þar sem hér áður.
Envinurégkemst
ekki með þér núna
svo ég óska þér góðrar ferðar.
(Gísli Gíslason.)
Elsku Rósa.
Minningin um þig hófst þegar
ég var um 12 ára. Nonni frændi,
uppáhalds frændinn minn, sem
síðar varð eiginmaður þinn, kom
þá með þig inn í okkar fjölskyldu.
Ég var orðin úrkula vonar um að
Nonni frændi gengi út og var bú-
in að geta þess við fjölskylduna
að ég yrði að verða konan hans,
því hann var síðastur af sínum
systkinum að eignast maka þótt
elstur væri, en það er greinilegt
að hann var að bíða eftir þeirri
réttu. En einn eftirmiðdag fyrir
löngu síðan bauð Nonni frændi
ömmu minni, mömmu sinni á tón-
leika með karlakór Reykjavíkur
þar sem hann söng á tónleikum
eins og svo oft áður. Enn í þetta
sinn, þegar amma var að nálgast
bílinn hans Nonna, þá sér hún að
í bílnum er kona, og ekki nóg með
það, heldur var hún komin nærri
barnsburði. Ég var svo forvitin að
sjá þessa konu, að ég mátti til að
trufla matarboð sem amma hélt
þeim dag einn eftir þessa tón-
leika, þrátt fyrir að amma bæði
mig um að koma ekki, því hún
vildi hafa ró og næði, til að kynn-
ast þér sem best. Ég var víst ansi
fjörugur krakki en þú tókst mér
vel og ég þakka þér fyrir það.
Þegar amma hugsaði til baka, þá
gat þetta alveg passað, að Nonni
hefði kynnst konu, því sokkarnir
hans Nonna voru hættir að koma
í þvott til ömmu og til viðgerðar,
en á þeim tíma var gert við alla
sokka.
Þið eignuðust yndislegan son
hann Guðmund frænda, en hann
kom eins og himnasending inn í
mitt líf. Þarna stækkaði litla fjöl-
skyldan mín og ekki var langt að
bíða að yndisleg stúlka, Elín,
kæmi í heiminn líka, en amma
lifði það ekki að sjá Áslaugu,
yngstu dóttur ykkar og alnöfnu
sína. Ég var stolt
frænka að fá það hlut-
verk að halda á Ásu
litlu undir skírn og vil
þakka fyrir það. Nú
eru krakkarnir þínir
litlu orðnir fullorðnir
og ábyrgir einstak-
lingar, og þau lögðu
mikla umhyggju í
þann tíma sem þú átt-
ir eftir með þeim frá
því að þú veiktist.
Enda gafst þú þeim
mikið af þér og en
eins og máltækið seg-
ir „Þú uppskerð sem þú sáir.“ Þú
hlúðir að eiginmanni, börnum og
barnabörnum.
Krökkunum mínum fannst alltaf
gott að koma til Nonna og Rósu
því þar voru börn velkomin. Alltaf
var eitthvað til fyrir alla, en hann
Jóakim sonur minn sem er með
mjólkurofnæmi fer helst ekki í
veislur, nema til Nonna og Rósu,
því þar var alltaf gert ráð fyrir
sérþörfum hans.
Það kom fljótt á daginn hve þú
varst dugleg kona og ósérhlífin.
Húsmóðir og matráðskona sem
þú varst, annað eins þekkist
varla. Enda var alltaf fullt hjá
þér, Rósa, í hádeginu og ég frétti
að það fór fjölgandi með árunum.
Þegar þú greindist með þann
sjúkdóm sem varð þér að ald-
urtila, fannst manni að þetta gæti
ekki komið fyrir þig. Mér fannst
alltaf allt standa og falla með þér,
þú varst svo dugleg. Ég veit að
þetta ár sem tók sjúkdóminn að
vinna bug á þér, var erfiður tími,
bæði fyrir þig og þitt fólk, en þú
komst því á framfæri, að lífið
héldi áfram, það stöðvaðist ekki
út af þér.
Refsteinsstaðir, þar fannst þér
gott að vera. Fyrir norðan ólst þú
upp og þið gerðuð ykkur lítið
sveitaheimili þar rétt hjá þínum
uppeldisstað. Frá Álfheimum til
Refsteinsstaða þótti ekki mikið
mál að keyra og þar hittum við
ykkur öll síðastliðið sumar og sá
ég þá hvað þið voruð í raun sam-
hent í ákvörðun ykkar um að þér
myndi líða sem allra best, þann
tíma sem þú átti eftir. Það er mik-
ið og stórt skarð sem hefur mynd-
ast í fjölskyldu okkar eftir fráfall
þitt.
En nú veit ég að þú ert komin á
góða staðinn þar sem hún amma
mín er og ég veit að þér á eftir að
líða vel þar. Elsku Rósa, þakka þér
fyrir allt og allt. Elsku Nonni,
Guðmundur, Elín, Ása, tengda-
börnin og bamabörnin komin og
ókomin, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Áslaug.
Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
90LSTEINAK 564 3555
LEGSTEINAR
f rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða úr
íslenskum og erlendum steintegundum
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalist;
!| S.HELGAS0N HFÆJ
ISTEIIMSMIÐ J A ^

SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410