Morgunblaðið - 13.05.1999, Qupperneq 61

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 13. MAÍ 1999 61
GUÐBERTA (BERTA)
GUÐJÓNSDÓTTIR
+ Berta, eins og
hún var ávallt
kölluð, fæddist að
Villingadal á
Ingjaldssandi í
Norður-Isafjarðar-
sýslu hinn 9. sept-
ember 1934. Hún
lést á heimili sínu 6.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Rakel Katrín
Jóna Jörundsdóttir,
f. 17. ágúst 1900, d.
6. maí 1956, og
Guðjón Guðmunds-
son, f. 2. júlí 1898,
d. 8. júní 1980.
Systkini Bertu: Gísli Guðjón,
f. 26. september 1924; Guð-
mundur Hagahn, f. 9. maí 1927,
d. 10. desember 1993; Eiríkur
Sigurður, f. 30. júní 1929, d. 22.
Tilvera okkar er undarlegt
ferðalag, við erum gestir
og hótel okkar er jörðin...
Ohætt er að taka undir þessi orð
skáldsins Tómasar Guðmundsson-
ar.
Sá sannleikur að eiga ekki eftir
að sjá hana Bertu mína, né heyra,
er erfitt að sætta sig við. Söknuður
fyllir hjarta og sársaukinn er allt að
því óbærilegur.
Berta var mörgum kostum búin,
hún var falleg, hlý og það var auð-
velt að láta sér þykja vænt um
hana. Berta var numin á brott af ill-
kynja sjúkdómi sem fyrst uppgötv-
aðist um miðjan janúar sl. og átti
hún aðeins einn ágætan dag upp frá
þeirri stundu. Frá þeim tíma hrak-
aði henni mikið dag frá degi. Hún
átti þá ósk heitasta að fá að dvelja
heima og stóðu hennar nánustu
ættingjar með henni í þeirri ósk.
Ég vil þakka heimahlynningu
krabbameinsfélagsins fyrir góða
umönnun.
Manni finnst óréttlátt hvað þessi
yndislega kona hefur mátt þola í
gegn um lífið. Hún var loksins kom-
in með sína eigin íbúð sem hún festi
kaup á fyrir ári síðan, og var hún
búin að kaupa sér svo fallega muni
til að prýða heimili sitt. En Bertu
var ekki ætlað að njóta þess.
Berta hlýtur að hafa fengið hlýj-
ar móttökur á nýjum slóðum, þar
sem foreldrar hennar og ég tala nú
ekki um systkini hennar þrjú sem
öll létust snögglega árið 1993, hafa
tekið vel á móti henni. Blessuð sé
minning þeirra.
En nú er komið að þáttaskilum,
því hún er lögð upp í þá ferð, inn á
annað og æðra tilverustig sem bíð-
ur okkar allra. Ég bið algóðan Guð
að varðveita hana, blessa og leiða
áfram.
Elsku mamma, Bára, Gísli, Kata
og aðrir ástvinir. Guð blessi ykkur
og gefi ykkur styrk á þessari sorg-
arstundu og megi minningin um
góða konu ylja okkur um ókomna
tíð.
Katrín Theodórsdóttir.
Hún Berta foðursystir mín er dá-
in eftir erfiða en hetjulega baráttu
við erfiðan sjúkdóm. Þegar okkur
bárust þær fréttir í febrúar að
Berta væri með ólæknandi krabba-
mein, hvarflaði hugurinn óneitan-
lega sex ár aftur í tímann þegar
pabbi fékk svipaðan úrskurð. Það
lýsir Bertu vel að þegar hún var
spurð hvemig henni hefði orðið við
þegar hún fékk þennan úrskurð, þá
svaraði hún: „Mér brá eiginlega
meira þegar ég frétti að Eiríkur
bróðir væri með krabbamein." Þó
að ég hafi lítið kynnst Bertu
frænku fyrr en eftir að ég varð full-
orðin, átti hún sérstakan sess í
hjarta mínu allt írá barnsaldri. Ef
tÚ vill var það meðal annars vegna
þess að ég fæddist á afmælisdaginn
hennar. Pabba hafði dreymt þenn-
an dag mörgum árum áður en ekki
þorað að segja neinum drauminn,
september 1993;
Sigríður Jakobfna,
f. 3. apríl 1932;
Sjöfn, f. 16. apríl
1939, d. 20. septem-
ber 1993; Bára, f.
23. febrúar 1943, og
Rakel Katrín, f. 10.
mars 1959.
Berta giftist Diet-
er Reimann 10.
ágúst 1957. Þau
byrjuðu búskap á
Akranesi. 1958
fluttust þau til
Þýskalands og
bjuggu í Liibeck.
Berta kom alkomin heim til Is-
lands árið 1986.
Útför Bertu fer fram frá
Akraneskirkju föstudaginn 14.
maí og hefst athöfnin klukk
an 14.
því hann var hræddur um að eitt-
hvað slæmt mundi henda Bertu
þennan dag. Eftir á að hyggja var
hann alltaf sannfærður um að
þama hefði hann dreymt fyrir fæð-
ingu minni. Ég var ekki gömul þeg-
ar pabbi sagði mér þennan draum.
í draumnum fannst honum sem
komin væri sundlaug þar sem
bmnnurinn við hliðina á íbúðarhús-
inu í Steinsholti var. Þegar hann
kom út, kom amma upp úr lauginni
með Bertu í fanginu og sagði: Hún
var sautján ára í dag. Þetta haust
var Berta í Reykholti og var pabbi
ekki í rónni fyrr en hann var búinn
að hringja og fullvissa sig um að
allt væri í lagi með Bertu. Berta
giftist Dieter Reimann árið 1957.
Arið 1958 flytja þau síðan til
Liibeck í Þýskalandi. Þar bjó hún í
tæp 30 ár, eða þar til hún flutti
hingað heim árið 1986. Fyrst um
sinn bjó hún og starfaði á Adcranesi,
þar sem fjögur systkini hennar
bjuggu. Eftir nokkra dvöl á Akra-
nesi flutti hún til Reykjavíkur. Þar
starfaði hún um nokkurt skeið við
afgreiðslustörf, en flutti síðan til
Vestmannaeyja þar sem Sjöfn syst-
ir hennar bjó. Undanfarin níu ár
bjó hún hér í Reykjavík og starfaði
í Sunnubúðinni við Mávahlíð. Hún
lést á dánardægri móður sinnar,
þann 6. maí. Þau em mörg minn-
ingarbrotin um Bertu sem koma
upp í hugann. Ég man eftir heim-
sóknum hennar og Dieter til okkar
í Nökkvavoginn. Ég var svo stolt af
að eiga sama afmælisdag og þessi
fallega frænka mín. Ég man þegar
ég fór með pabba í bæinn að kaupa
hangikjöt tii að senda út fyrir jólin.
Ég minnist þess sérstaklega hvað
við sátum spennt fyrir framan út-
varpstækið um jólin ár hvert og
biðum eftir að heyra rödd hennar
þegar jólakveðjur frá Islendingum í
útlöndum vom fluttar. Ég man eft-
ir því að þegar pabbi skrifaði henni
og sagði henni að ég væri byijuð að
læra á píanó, þá sendi hún mér
nótnabók með þýskum sönglögum.
Ég man þegar hún kom hingað í
fyrstu heimsókn sína eftir að hún
hafði flutt út, árið 1966. Dyrabjöll-
unni var hringt að kvöldi dags þann
16. júní. Ég fór til dyra og þar var
Berta komin öllum að óvömm. Ég
man eftir kjólnum sem hún gaf mér
þá. Ég man þegar við fómm í bæ-
inn á 17. júní. Eftir að Berta flutti
heim kom hún mikið í Barmahlíðina
til pabba og mömmu. Oft var hún
daglegur gestur, þannig að við hitt-
umst oft þar. Orð era svo fátæk til
að lýsa því hversu vel hún reyndist
foreldram mínum. Hún var alltaf
boðin og búin ef hún gat eitthvað
gert. Ég veit að systkini mín taka
heilshugar undir það í hversu mik-
illi þakkarskuld við stöndum við
Bertu. Eftir að pabbi dó var hún
móður okkar mikil stoð og stytta og
kom oft daglega til hennar. Fyrir
trygglyndi hennar, umhyggju og
allt annað viljum við þakka.
Blessuð sé minning Bertu Guðjóns-
dóttur Reimann.
Agnes S. Eiríksdóttir.
GUÐNILÚÐVÍK JÓNSSON OG
SIGURBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Guðni Lúðvík
Jónsson fædd-
ist að Ytra-Gili í
Eyjafirði 26. apríl
1909. Hann lést 14.
janúar 1984 á
Sjúkrahúsinu á
Akureyri. Foreldr-
ar hans voru Jón
Hólm Sveinn
Guðnason fæddur
að Naustum við
Akureyri og Hail-
dóra Sigríður Jóns-
dóttir frá Króks-
stöðum í Eyjafirði.
Guðni Lúðvík var
yngstur íjögurra bræðra. Bræð-
ur hans hétu Jón, Þorvaldur
Kristinn og Gunnar Valgeir.
Einnig átti hann eina uppeldis-
systur Halldóru Halldórsdóttur.
Þegar Lúðvík var ársgamall
fluttist Qölskyldan frá Ytra-Gili
að Tjörnum, fremsta bæ í Eyja-
firði. Lúðvík lærði bifvélavirlq-
un á Akureyri og varð síðar
verkstjóri á Þórshamri eða þar
til hann hóf eigin rekstur bfla-
verkstæðis í Strandgötu sem
hét Bflaverkstæði Lúðvíks
Jónssonar. Á sjöunda áratugn-
um flutti hann reksturinn í ný-
byggingu við Furuvelli.
Sigurbjörg Guðmundsdóttir
var fædd að Dæli í Fnjóskadal
13. maí 1907. Hún lést 22. desem-
ber 1998 á Sjúkrahúsinu á Sauð-
árkróki. Foreldrar hennar voru
Aðalheiður Jóhannsdóttir frá
Skarði í Dalsmynni og Guðmund-
ur Sigurgeirsson fæddur á
Ófeigsá á Flateyjardalsheiði. Sig-
urbjörg var yngst átta systkina.
Systkini hennar hétu Aðalheiður,
Áslaug, Unnur, Þórhallur, Olgeir
og tvíburarnir Sigríður og Björn.
Um 1930 fluttist Sigurbjörg með
fjölskyldu sinni til Akureyrar.
Auk húsmóðurstarfsins vann
Sigurbjörg ýmis störf s.s. í Pylsu-
gerðinni, hjá Úfgerðarfélagi
Akureyringa og við ræstingar
hjá Landssímanum á Akureyri.
Lúðvík og Sigurbjörg giftust
7. júní 1932. Þau bjuggu allan
sinn búskap á Akureyri. Börn
þeirra eru: 1) Gunnar, f. ‘32,
bifvélavirki á Akureyri. Börn
Gunnars og fyrrverandi eigin-
konu hans Hólmfríðar Guð-
mundsdóttur eru Bryndís og
Guðmundur Viðar. Núverandi
sambýliskona hans er Jónína
Jónsdóttir afgreiðslukona. 2)
Laufey Aðalheiður, f. ‘33, hús-
móðir í Reykjavík. Börn Lauf-
eyjar og Ingólfs Gústafssonar
fyrrverandi eiginmanns hennar
eru Ásta Aðalheiður, Arnbjörg
Sigríður, Gísli Björn og Sigur-
laug Guðný. 3) Elín Halldóra, f.
‘34, húsmóðir á Sauðárkróki,
gift Guðmundi L. Árnasyni
skipsljóra og hafnarverði. Börn
þeirra eru Sigurbjörg, Anna
Jóna, Pétur, Elín Berglind og
Birkir Lúðvík. 4) Svava
Bergljót, f. ‘39, húsmóðir og
starfsmaður á FSA á Akureyri,
gift Gunnlaugi Þór Traustasyni
skipasmíðameistara. Börn
þeirra eru Lúðvík _ Trausti,
Anna og Einar Þór. títför Sig-
urbjargar fór fram í kyrrþey.
í dag er afmælisdagurinn henn-
ar ömmu minnar og af því tilefni
langar mig til að minnast hennar
og afa míns með nokkram kveðju-
orðum nú þegar þau era bæði horf-
in.
Þegar ég man fyrst eftir mér
áttu amma og afi á Akureyri heima
í Rauðumýri.
Minningamar þaðan era óljósar
en þó man ég eftir eldhúsinu fullu
af frændsystkinum í kringum
ömmu og Willys jeppanum hans
afa. Síðar áttu þau heimili í Fróða-
sundi.
Það að fá að heimsækja þau var
það skemmtilegasta sem barnssál-
in vissi. Við nutum mikils fijáls-
ræðis hjá ömmu og hún hafði ein-
stakt lag á bömum. Hugmynda-
fluginu voru engin takmörk sett.
Það var svo ótal margt sem hún
kenndi okkur og ógleymanlegar
era frásagnimar úr sveitinni henn-
ar þegar hún var lítil.
Já, minningamar era ótalmarg-
ar og fullar af gleði og hlýju.
Gestkvæmt var á heimili ömmu
og afa og þau tóku ávallt vel á móti
þeim er til þeirra komu. Hlýtt við-
mót einkenndi þau og alltaf höfðu
þau nægan tíma til að hlusta.
Tímaleysi og hraði nútímans virt-
ist ekki ná til þeirra. Það er vissu-
lega athyglisvert hversu vel þeirra
kynslóð hefur tekist að aðlagast
hinum miklu þjóðfélagsbreytingum
á þessari öld, án þess að missa tök-
in á tilveranni. Það var oft glatt á
hjalla í Fróðasundi og gert að
gamni sínu og mikið spilað á spil.
Ég minnist sögunnar sem afi
sagði mér af sér og bróður sínum.
Mun hann þá hafa verið 17 ára
gamall. Þeir bræður komu ein-
hveiju sinni í bæinn og sáu appel-
sínur í fyrsta sinn. Var þeim sagt
að þær væra mikið lostæti. Það
varð úr að þeir keyptu sér eina og
borðuðu hvor sinn helminginn með
berkinum á, því ekkert hafði verið
sagt um að hann ætti ekki að borða
með. Er skemmst frá því að segja
að ár og dagar liðu þar til hann
langaði aftur í appelsínu.
Eftir að afi dó bjó amma áfram í
Fróðasundi í nokkur ár. Síðustu
æviárin dvaldi hún hjá dætrum sín-
um ýmist á Akureyri eða Sauðár-
króld þar sem vel var hugsað um
hana og henni leið vel.
Hún brá sér einnig gjaman suð-
ur til Reykjavíkur „þegar henni
bauðst gott far“ eins og hún sagði
sjálf, og dvaldi þá hjá dóttur sinni
þar.
Hún amma var mikill ferðalang-
ur og auk þess að fara vítt og breitt
um Island fór hún nokkram sinn-
um og heimsótti dóttur sína í Lúx-
emborg. Tæplega níræð fór hún og
heimsótti sonardóttur sína í Dan-
mörku og kom þá líka í heimsókn
til mín í Cuxhaven.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
þetta góða og trausta fólk að. Mig
langar að kveðja þau með þessari
bæn sem amma kenndi mér, um
leið og ég bið þeim blessunar á
Guðs vegum.
Drottinn láttu mig dreyma vel
sem dyggan Jakob ísrael.
Þegar á steini sætt hann svaf
sæta værð honum náð þín gaf.
Blessuð sé minningin um elsku-
lega ömmu mína og afa.
Anna Jóna Guðmundsdóttir.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
ÓLAFUR
KRISTBJÖRNSSON
+ ÓIafur Kristbjörnsson fædd-
ist á Birnustöðum, Skeiðum,
14. ágúst 1918. Hann lést á
heimili sfnu á Selfossi 22. aprfl
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Selfosskirkju 30. aprfl.
Elsku afi, við höfum nú kvatt þig
í hinsta sinn.
Okkur langar að minnast þín
með nokkram orðum og þakka fyr-
ir þær stundir sem við áttum með
þér.
Það er margs að minnast og af
mörgu að taka. Ofarlega í huga
okkar allra era stundimar sem við
áttum er þið amma komuð að
heimsækja okkur í sveitina. Stund-
um með tjald í skottinu, en okkur
þótti einna skemmtilegast að fá að
gista á milli ykkar ömmu í tjaldinu.
Aldrei sast þú auðum höndum, ým-
ist þolinmóður að leika við okkur
eða að dytta að hinu og þessu.
Tvö síðastliðin sumur áttum við
mjög góðar stundir saman sem
munu lifa í hjarta okkar. En það
var afmæli ömmu í júni ‘97 og þitt í
ágúst ‘98, þar sem öll fjölskyldan
var saman komin.
Elsku afi, við vitum að þú háðir
baráttu við illræmdan sjúkdóm, en
aldrei var það samt á þér að sjá. Þú
stóðst þig ávallt eins og hetja og
sýndir mikð hugrekki. Þetta mun-
um við taka okkur til fyrirmyndar.
Við trúum því í hjarta okkar að
þér líði nú vel og þótt þú hafir
kvatt þennan heim þá eigum við
þig að í öðrum.
Guð blessi þig að eilífu.
Halldóra, Þórunn, Brynja,
Bjarni og Einar.
Persónuleg,
aihliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/