Morgunblaðið - 30.12.1999, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
PIMMTUDAGUR 30. DESEMBER 1999 47
AGNESUNNUR
INGVARSDÓTTIR
KOHBERGER
+ Agnes Unnur
Ingvarsdóttir
Kohberger fæddist í
Móhúsum í Garði 6.
desember 1938. Hún
lést á Sjúkrahúsi Suð-
urnesja 20. desember
síðastliðinn. Agnes
ólst upp á Bjargi í
Garði. Foreldrar
hennar voru Hall-
dóra Jóna Valdimars-
dóttir, f. 2.7. 1913, d.
4.12. 1995, og Ingvar
Júlíusson, f. 6.12.
1912, d. 11.3. 1992.
Systkini Agnesar
eru: Guðbjörn, f. 1935, kvæntur
Sigríði Lúðvíksdóttur; Hafsteinn,
f. 1936, kvæntur Hjördfsi Trausta-
dóttur; Sigurður, f. 1941, kvæntur
Kristínu Guðmundsdóttur; Krist-
jana, f. 1943, gift Jóhannesi
Ágústssyni; Helgi, f.
1946, d. 1946; Matt-
hildur, f. 1948, gift
Magnúsi Þór Magn-
ússyni; og Ingvar
Jón, f. 1952, kvæntur
Jdnu Karenu Péturs-
dóttur.
Agnes giftist 20.7.
1961 Thomas E.
Kohberger, f. 22.5.
1938, d. 18.4. 1993.
Þau eignuðust eina
dóttur, Kathleen
Margréti, f. 3.1.
1962, gift Glenn Dep-
elisi, og eiga þau
þrjú börn. Þau eru Christopher, f.
1984; Lauren, f. 1988; og Glenn
Thomas, f. 1994. Þau búa í Flórída.
Utför Agnesar fer fram frá Ut-
skálakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Elsku systii-. Nú ert þú farin, og
skilur eftir mikið tómarúm í hjaita
mínu. Á milli okkar hefm- alltaf verið
sterkt samband þó fjarlægð í búsetu
haíi verið mikil lengst af. Við ólumst
upp á Bjargi sjö systkinin og oft
bjuggu fleiri þar, frænkur og frænd-
ur, oft tímabundið, en alltaf var nóg
pláss. Aldrei man ég eftir að þar væri
þröngt. Það eru tíu ár á milli okkar,
en ég man samt eftir að hafa viljað
vera eins og þú í klæðnaði og fleiru.
Mér er mjög minnisstætt þegar þú
varst ung stúlka og mamma var að
sauma á þig pils með axlaböndum
köflótt, það var voða flott og ég vildi
fá eins, ekki skokk eins og til stóð.
Sennilega hef ég grenjað það út, því
pilsið fékk ég og var mikil gleði yfir
því. Þú varst ung er þú fórst að heim-
an, fyrst í húsmæðraskólann og síðan
að vinna.
Ég man eftir að þú bjóst í Njarðvík
og fórst að vinna uppi á Keflavíkur-
flugvelli, en þar voru öriög þín ráðin
er þú kynntist ungum manni Thomas
E. Kohberger og fluttir með honum
til Bandaríkjanna. Þar giftuð þið
ykkur og eignuðust augasteininn og
einkadótturina Kathleen Margréti.
Þú bjóst yfír 30 ár úti. Þið bjuggð
víða, til dæmis í Afríku, á Bahama-
eyjum og á Spáni. En lengst af í Flór-
ída.
Alltaf var jafn spennandi að fá jóla-
pakkana frá ykkur, því það var alltaf
eitthvað öðruvísi en fékkst hér. Enda
þá sjaldnar farið á milli landa en nú
er. Áldrei gleymi ég heldur ferming-
arkjólnum sem þú sendir, snjóhvítur
með fimmföldu pilsi. Aldrei hef ég
séð svona flottan kjól.
En margt hefur á daga þína di-ifið,
elsku Agga, og ekki hefur alltaf verið
létt þitt líf. Þú varst mjög ung með
ungt barn þegar þú veiktist fyrst af
krabbameini, langt frá okkur, en þú
varst alltaf hetja, þú bai-ðist og sigr-
aðir í það skiptið. Önnur alvarleg
veikindi komu síðar en þú hélst
ótrauð áfram.
Er ég var 19 ára og þurfti tilbreyt-
ingu í líf mitt eftir eiditt tímabil og þú
varst að ná þér eftir veikindi, var
ákveðið að ég færi út með ykkur eftir
áramót, en þið höfðuð eytt jólunum
hjá okkur. Það er oft búið að hlæja að
því þegar þú varst að lýsa þessari
ömurlegu vinnukonu sem þú fékkst,
en ég var að sjálfsögðu ekki sam-
mála. Þið bjuggð þá á Bahama-eyj-
um. Ég átti mjög góðan tíma þó ekid
entist ég árið en ég var í sex mánuði.
Seinna heimsótti ég ykkur tfl Flór-
ída, en ég var þá í brúðkaupsferð og
vorum við í fimm vikur hjá ykkur.
Ekki urðu nú ferðir mínar fleiri enda
langt að fara. En eftir að þú komst
heim, höfum við átt margar stundir
saman. Þú fluttir eftir að hafa misst
mann þinn.
Þú bjóst fyrst á Bjargi en síðan
fluttir þú í eigin íbúð í Heiðartúni 4,
hér í Garði, sem þú vai-st mjög stolt
af. Þú varst alltaf mjög hress og kát
og laðaðir að þér fólk. Þú varst barn-
góð og frændsystkinin elskuðu öll
Oggu frænku. Þú gekkst í Kvenfélag-
ið Gefn og hafðir mjög gaman af þeim
félagsskap. Þú fékkst góða vinnu
uppi á Keflavíkurflugvelli í klúbbi við
matreiðslu. Þar eignaðist þú góða
samstarfsmenn og félaga.
Já, Agga mín, þú hafðir gaman af
lífinu, og elskaðir íslenska náttúru,
fjöllin, fjöruna og grjótið.
Aldrei gleymi ég er þú heimsóttir
mig á Homafjörð, og við fóram upp í
Lón. Þú varðst bergnumin og þá voru
nú tíndir steinar og höfðum við mest-
ar áhyggjur af því að engin flugvél
tæki allan þennan farm.
Listræn varst þú og fórst að vinna
úr gijóti, fiskbeinum og að mála,
bæði keramik, gips og myndir.
En þó að þér liði mjög vel á Islandi,
þá var hugurinn oft úti, því þar býr jú
Kathleen og yndislegur tengdasonur,
Glenn, og barnabörnin þrjú, þau
Cristopher, Lauren og litli Glenn. Þú
saknaðir þein-a sárt og aldrei liðu
margir dagar á milli hringinga ykkar
á milli, enda samrýnd öll sömul.
Christopher dvaldi hjá þér sumar-
langt fyrir tveimur árum, þér tfl mik-
illar gleði og var það stefna þín að
Lauren kæmi næsta sumar, því þú
lifðir fyrir börnin þín.
Fyi-ir um einu og hálfu áii kom í
ljós að þú værir með krabbamein sem
ekki yrði læknað. Þá var erfitt að
hafa börnin þín svona langt í burtu.
Það var því mikil gleði þegar þau
komu öll á síðasta ári og eyddu jólum
og áramótum hjá þér. Og á þessu ári
fórst þú út til þeirra þótt fársjúk vær-
ir, en því miður veiktist þú þar og
þurftir að koma heim eftir nokkra
daga. En þú ætlaðir og fórst og það
sýnir hvers konar baráttukona þú
varst. Þú kvartaðir aldrei, og ef þú
varst spurð hvernig þú hefðir það var
svarið alltaf það sama: „Bara gott, ég
er fín.“ En elsku Agga, þú stóðst ekki
ein, þú áttir góða fjölskyldu sem öll
elskaði þig, og systkinaböm sem
dáðu þig, því eins og þau sögðu:
„Agga frænka er svo sérstök og
hress.“ Góða samstarfsmenn áttir þú
og mjög góða vini og vinkonur sem
aldrei verður þakkað nóg fyrir allt
sem þau gerðu fyrir þig. Mig langar
samt að þakka fjölskyldunni í Laufási
en þau eiga miklar þakkir skilið fyrir
allt sem þau gerðu fyrir Öggu, en þau
reyndust henni sérstaklega vel, svo
og gömlu vinkonurnar sem héldu
Öggukvöld á hveiju föstudagskvöldi.
Þá komuð þið saman, þú, Helga,
Lilla, Inga Lína og Gunna. Þetta var
fastur liður og langar mig að senda
ykkur ástarþakkir fyrir. Sigga Þor-
steins, þú átt líka miklar þakkir skilið
fyrir allt sem þú gerðir fyrir Öggu. í
hverjum mánuði tókst þú hana með
þér tfl að hitta gamlar skólasystur frá
húsmæðraskólanum og voru þær
ferðir mjög góðar. Hafðu mikla þökk
fyrir allt. Einnig langar mig að þakka
séra Birni og hans góðu konu, Susan,
fyrir allar heimsóknirnar og hlýjan
hug. Þau voru alveg sérstök. Síðan
Möggu Þóru S. og hennar dætrum
fyrir hvað þið reyndust henni vel. Það
er ekkert sjálfsagt að þótt þið hafið
búið í sama húsi að það sé eins og það
var hjá ykkur. Aldrei leið sá dagur að
ekki væri labbað á milli íbúða og litið
til hennai’. Hafið mikla þökk íyrir.
Ástarþakkir öll.
Síðasta Öggukvöldið var haldið á
Sjúkrahúsi Keflavíkur, og þar var
Sigga einnig. Þá var Agga orðin hel-
sjúk og ekkert orðið hægt að tala við
hana. En allt í einu, þegar þið voruð
allai’ komnai-, opnaði hún augun og
sagði á sinn sérstaka hátt: „Hæ.“
Þama áttuð þið yndislega stund sam-
an allar gömlu vinkonurnar. En þetta
var í síðasta sinn sem hún gat eitt-
hvað talað.
Já, nú er ég búin að nefna hér
nokkur nöfn, en það voru fleiri sem
reyndust Öggu vel. Og vil ég þakka
öllu því góða fólki fyrir samhug og
hlýju, og allt sem það gerði fyrir okk-
ur, því í veikindum sem þessum er
ómetanlegt að eiga góða að. Einnig
langar mig að senda þakklæti til Jak-
obs Jóhannssonar krabbameins-
læknis. Hann er einstakur maður.
Einnig til starfsfólks á 11 E á Land-
spítalanum og göngudeild krabba-
meinslækninga. Starfsfólki öllu á
Sjúkrahúsi Suðurnesja þakka ég frá-
bæra aðhlynningu. I öllu þessu fólki
slær stórt hjarta, sem þeir sem því
kynnast gleyma aldrei.
Elsku Agga mín, það er svo sárt að
kveðja, en ég hugga mig við það að þú
þurftir ekki að þjást, og er ég sat hjá
þér og h'élt í hönd þína, tókst þú síð-
ustu andvörpin hljótt og mikill friður
færðist yfir þig.
Vertu sæl, elsku systir, hafðu þökk
fyrir allt. Hvíl þú í friði.
Þín systir
Matthildur og Ijöiskylda.
í friði leggst ég til hvíldar og sofna,
því þú drottinn, lætur mig búa í náð-
un. (Sálm. 4.9.)
Já, það var friður yfir Agnesi,
mágkonu minni þegar hún sofnaði
svefninum langa, sem var henni lausn
frá veikindunum. Það voru þung
sporin okkar Matthildar systur henn-
ar fyrir einu og hálfu ári til að til-
kynna henni úrskm’ðinn úr rann-
sóknunum sem hún þá var búin að
ganga í gegnum. En Agga lét ekki
bugast, hún ætlaði að beijast og hún
barðist svo sannarlega, jafnvel leng-
ur en nokkur þorði að vona að henni
tækist. Agga var nýlega flutt til Am-
eríku þegar ég kom í fjölskylduna á
Bjargi þannig að ég kynntist henni
ekki fyrr en nokkrum árum síðar er
hún kom til Islands sína fyi-stu ferð
frá því að hún fluttist utan. Þá var
hún búin að ganga í gegnum erfið
veikindi, þar sem hún vann sigur á
þeim sjúkdómi sem nú vann sigur á
henni. Það var samt eins og við hefð-
um alltaf þekkst því Agga var svo
blátt áfram og hress. Við urðum
strax mjög góðar vinkonur. Þótt
langt væri á milli okkar skrifuðumst
við á og höfðum svo símasamband
þegar það varð auðveldara.
Alltaf vai’ eftirvænting að fá jóla-
pakkana frá Ameríku þá sérstaklega
fyrir frændsystkinin, sem öll elskuðu
frænku sína, enda var hún þeim góð
frænka.
Síðar fórum við Siggi að heim-
sækja þau Tom og Kathleen og var
það ekki síður ánægjulegt. Allt var
gert til að okkur liði sem best og
einnig var ferðast með okkur. Heim-
sóknir okkar urðu margar og sú síð-
asta tfl þeirra var þegar Tom lést eft-
ir stutta legu. Eftir að hann lést
fluttist Agga til íslands og hafði kom-
ið sér vel íyrir hér í Garðinum sem
hún unni, hún hafði eignast sína eigin
íbúð og var í vinnu þar til hún veikt-
ist. Um baráttuvfljann hjá Öggu er
það að segja að þegar í ljós kom úr-
skurðurinn um þennan sjúkdóm sem
svo marga tekur þá sagði hún: Ég
ætla fyrst að ná 60 ára aftnælinu
mínu og það tókst, svo ætla ég að ná
jólunum núna og áramótunum, en
það tókst því miður ekki, en hún fékk
að njóta byrjunar jólaföstunnar
heima, því þá breyttist heimili henn-
ar í algjört jólaland, en Agga var
mjög mikið jólabarn og marga hlut-
ina í jólalandinu sínu hafði hún útbúið
sjálf. Eftir að hún veiktist stytti hún
sér stundir við að mála ýmist á kera-
mik eða myndir, komu þá áður
óþekktir hæfileikar í ljós.
Það lýsh’ persónuleika Öggu vel
þegai’ tengdasonur minn kom í heim-
sókn til hennar á sjúkrahúsið, nokkr-
um dögum áður en hún lést, þá opn-
aði hún augun, horfði á hann og
sagði: „Brostu.“
Eins og ég gat í upphafi var friður
yfir Öggu og hún virtist eins sátt og
hægt var. En við vitum að hugur
hennar var ávallt hjá dóttur hennar
Kathleen og fjölskyldu hennar en
þær mæðgur voru sérlega nánar og
miklar vinkonur. Nú er það okkar
fjölskyldunnar að rækta samband við
fölskyldu Kathleen og styrkja, þann-
ig minnumst við Öggu best. Að leið-
arlokum vil ég kveðja Öggu með
þessari litlu bæn.
Vaktu minn Jesús, vaktu í mér
vakaláttumigeinsíþér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgr.Pét.)
Þín mágkona
Kristfn (Didda).
Elsku Agnes mín, nú er þinni bar-
áttu lokið og er það viss léttir að vita
að þér líður betur og þjáningarnar
eru horfnar. Nú ertu komin til guðs
og ég trúi því og treysti að hann taki
vel á móti þér. Elsku Agnes mín,
fleiri verða stundimar því miður ekki
og verður þín sárt saknað.
A kerti mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar,
því tíminn mér virðist nú standa í stað,
en stöðugt þá fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei ein,
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut allar þrár,
hún brýtur þá viðkvæmu strengi,
er blunda í hjarta og brjósti hvers manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl,
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virlgað til góðs,
í vanmætti sem oss er yfir,
ef ljósið á kertinu lifir.
(Kristján Stefánsson.)
Þín frænka
Heiða Björk Ingvarsdóttir.
Komið er að kveðjustund. Kær
vinkona okkai’, Agnes Unnur, er lát>
in, of fljótt að okkur finnst. Hún
fæddist inn í jólin og dó inn í jólin.
Jólabarn frá vöggu til grafai’. Tfl
marks um það var hvernig hún töfr-
aði fram lítið jólaundraland á heimili
sínu í byrjun aðventu ár hvert. Svo
fallegt að ekki er með orðum lýst.
Mikið af því skrauti var unnið af
henni sjálfri. Þrátt fyrir þverrandi
heilsu var engin breyting á fyrir þessi
jól, naut hún þess uns hún lagðist á
sjúkrabeð hinn 9. desember sl. Hún
átti við veikindi að stríða um eins og
hálfs árs skeið. En Agga, sem var
dugmikfl, sterk og kjörkuð, snerist
fljótt til vai-nai’, vék sér fimlega und-
an. Oft hafði hún betur, þá var gaman
að lifa og kölluðum við hana þá stund-
um furðuverkið okkar, því Ágga var
óútreiknanleg í öllu sínu lífi, bæði í
leik og starfi.
Hún kvartaði aldrei og vorkun-
nsemi var bönnuð. Hafði létta lund,
var kát, sérlega skemmtileg, vinsæl
og vinamörg, eftirsótt til vinnu, dug-
leg, trygg og traust. Fljót að hugsa
og svara fyrir sig. Stolt að uppruna
sínum, sannur Islendingur og Garð-
maður þrátt fyrii’ meira en 30 ára
búsetu í öðrum heimsálfum. En fyrst
og síðast var hún Agga á Bjargi.
Bjarginu sínu ,besta stað í heimi, en
þar ólst hún upp hjá sínum góðu for-
eldrum í stórum og samheldnum
systkinahóp. Aftur í Bjargið sitt flutti
hún þegar hún sneri heim eftir lát
Toms, mannsins síns. Þau eignuðust
einkadótturina Kathalin Margréti,
vel gefna myndarstúlku, sem á sína
fjölskyldu, mann og þrjú böm á Flor-
ída. Agnes bjó síðustu ár sín í faflegri
og bjartri íbúð að Heiðartúni 4 í
Garði. Fyrir um ári þegar ljóst var að
veflrindi Öggu væru alvarleg ákváð-
um við nokkrar vinkonur hennar að
eiga með henni eitt kvöld í viku, hitt-
ast hjá hver annarri. Urðu föstudag-
skvöldin fyrir valinu, það voru Ögg-
ukvöldin okkar. Ogleymanlegai’
stundir og vorum við satt að segja að
kynnast upp á nýtt. Rifja upp liðnar
stundii’, skoða gamlar myndir, rýna í
gömul bréf, kíkja í bækur og fleira.
Mikið var hlegið og var Agga ávallt
hrókur alls fagnaðar, enda afar fynd-
in og hnyttin. Einn fagran, heitan
dag í ágústmánuði var farið í Borgíjr-
fjörð, í sumarbústað hjá einni okkar,
við borðuðum vínarbrauð drukkum
kók, tíndum ber og Agga steina.
Komið við í Hvassaleitinu á heimleið,
í höfðinglega móttöku og heim í
kvöldkyrrðina eftir vel heppnaðan
dag. Állt var hægt að gera fyrir
Öggu. En Agga var alltaf að koma á
óvart. Allt í einu var hún orðin alvöru
listamaður. Steypti styttur og ýmsa
muni úr gifsi sem hún málaði af snilld
og smekkvísi. Og svo fór hún að mála
myndir, málverk. Sum voru hennar
eigin hugai’fóstur eða það sem augað
nam. Fjaran, flóinn, fjöllin, jökulliitn
og skýin. Myndii’ hennar prýða nú
veggi margra heimila.
Hún var mikill steinasafnari, tíndi
steina úti um allt, pússaði þá og lakk-
aði, setti í hillur og skálar, kunni á
þeim skil hvar og hjá hverjum hún
fékk þá.
Hún bjó einnig til margt skemmti-
legt og frumlegt úr fiskibeinum og
fleiru. Hennar verður sárt saknað
þegar vorar. Á fótboltavellinum var
hún óspör að hvetja sína menn í Víði,
fara á flakk um fjöruna og sandinn,
skoða fuglana, gamla vitann og sólar-
lagið á Garðskaga.
Hennar sól er nú sest. Agga var
mjög minnisstæður og sérstakur
persónuleiki. Við þökkum henni sam-
veruna allt frá bernskudögum, hún
kenndi okkur margt þessa síðustu
mánuði, taka hveijum degi af æðru-
leysi, þakka það sem við höfum átt og
gleðjast yfir því sem við eigum. Við
vottum dóttur hennar og fjölskyldu,
systkinum og ástvinum öllum dýpstu
samúð. Hvíldu í friði, elsku Ágga.
Guð geymi þig.
Þegar æviþrautin dvín
þegar lokast augun mín,
þegar ég við sælli sól
sé þinn dóms og veldisstól, ^
bjargið alda, borgin mín
byrgmigþáískjóliþín.
(M.Joch.)
Þínarvinkonur
Ingibjörg Gísladóttir, Guðrún
Torfadóttir, Gi'slína Torfa-
dóttir, Kristín Matthíasdóttir
og Helga Tryggvadóttir.
Elsku Agga vinkona okkar, nú er
Guð búin að taka þig til sín, þú sem
varst svo mikið jólabam. Fæddist í
desember og kvaddir rétt fyrir jól.
Það er mjög sárt að kveðja þig. Þú
varst heimalningurinn okkar og mikil
vinkona, eins og eitt bamabarnið
okkar sagði: ,Ámma mín, nú er Aggga
vinkona þín dáin og orðin engill. Við
bræðurnir keyptum þennan engil og
það er hún Agga. Þú átt að hengja
hann á jólatréð" sem ég og gerði.
Engillinn verður alltaf sérstakur í
hjörtum okkar Eyja. Elsku Agga, við
þökkum þér alla þína vináttu alla tíð.
Þú varst hetja og barðist til hinstu
stundar. Þú varst einstök vinkona,
við gleymum þér aldrei. Nú ert þú
búin að hitta eiginmann þinn og fjöl-
skyldu þína, þau hafa tekið vel á móti
þér. Veru sæl, elsku vinkona, við
söknum þln. Megi góður Guð styrkja
Kathleen, fjölskyldu og vini.
Ljóð dagsins 6. desember, á af-
mælisdegi Öggu:
Ég vaknaði af djúpum dvala ’
við dýrlegan hörpuóm.
Sálmínadreymirsíðan
sólskin og undarleg blóm.
Ég fann hvemig foldin lyftist
og fagnandi tíminn rann,
með morgna, sem klettana klifu,
og kvöld, sem í laufmu brann.
Nú veit ég, að sumarið sefur
í sál hvers einasta manns.
Eitt einasta augnablik getur
brætt ísinn frá bijósti hans,
svo fjötrar af huganum hrökkva
sem hismi sé feykt á bál
unz sérhver sorg öðlast vængi
og sérhver gleði fær mál.
(Tómas Guðm.)
Helga og Eyjólfur, Laufási.
• Fleiri minningargreinar um Agn-
esi Unni Ingvarsdóttur Kohberger
bíða birtingar og munu birtast í j
blaðinu næstu daga. * —