Morgunblaðið - 30.12.1999, Blaðsíða 52

52 FIMMTUDAGUR 30. DESEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Helga K. Hall-
dórsdóttir Olesen
fæddist í Hafnarfirði
24. desember 1908.
Hún lést í Reykjavík
26. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Halldór
Friðriksson, skip-
stjóri í Hafnarfirði, f.
14. mars 1871, d.
1946, og kona hans
Anna Ragnheiður
Erlendsdóttir, f. 11.
janúar 1878, d. 1952.
Helga var næst.yngst
sex barna þeirra sem
öll eru látin. Hin voru Erlendur,
brunaeftirlitsmaður í Hafnar-
firði, Jón, útgerðarmaður í Hafn-
arfirði, Oddný Margrét, húsfreyja
í Hafnarfirði, Friðrik, Ioftskeyta-
maður í Reykjavík, og Olafía
Kristín dó í bernsku.
Helga giftist 14. okt. 1938 Al-
Kallið er komið,
kommernústundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimirkveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margseraðminnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
N margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Nú er elskuleg tengdamóðir mín
látin í hárri elli. Farin að hitta for-
fred Kr. Olesen, f.
23. janúar 1908 í Vi-
borg, Danmörku, d.
12. júní 1989. Synir
þeirra eru: 1) Hall-
dór Friðrik Olesen,
f. 8. júlí 1945, vél-
fræðingur, kvæntur
Guðnýju Helgu Þor-
steinsdóttur, f. 17.
október 1948. Þau
eiga þrjú börn:
Helgu, Alfreð og
Lovísu. Aður átti
Halldór son, Helga
Friðrik. 2) Martin
Kr. Olesen, f. 4. sept-
ember 1948, rafvirki, kvæntur
Ernu Jónsdóttur, f. 21. nóvember
1947. Þau eiga tvær dætur: Helgu
Kristínu og Svövu Maríu. Barna-
barnabörn Helgu eru átta.
Utför Helgu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
feðurna og eiginmann. Hennar er
mjög sárt saknað, en hvíldin er henni
kærkomin, þar sem fátt var eftir sem
gat veitt henni ánægju. Við horfðum
á líkamann minnka og minnka en
samt kemur dauðinn alltaf á óvart.
Helga var sérstaklega vel gerð
kona, nægjusöm og mikil hannyrða-
kona. Lærði ég mikið af henni sem
ég hef alla tíð búið að. Ég hef alltaf
sagt að ég ætti bestu tengdamóður í
heimi. Helga var einstök og eiga
börnin okkar hjóna yndislegar minn-
ingar um ömmu og afa.
Ég á þér mikið að þakka, elsku
Helga, alltaf sýndir þú mér mikið
þakklæti fyrir það sem ég gerði fyrir
þig og seinni árin sagðir þú: „Ég
skulda þér,“ en þá svaraði ég þér:
„Þú átt þetta inni.“
Hvíl í friði, Helga mín.
Þín tengdadóttir
Guðný Helga.
Kallið er komið, ekki óvænt en
staðreyndin er sár. Astkær amma
mín sem hefur alla tíð skipað stóran
sess í lífi mínu er látin. I nokkuð
langan tíma var ljóst hvert stefndi en
andláti ömmu minnar fylgdi mikil
kyrrð og ró. Hún hafði fengið hvíld-
ina sem hún þráði. Ég bað þess á
Þorláksmessu, þegar ég fór með ljós
að leiði afa, að við fengjum að njóta
jólanna en síðan myndi amma fá
hvíldina. Mér varð að ósk minni en
amma lést að kvöldi annars dags
jóla. I kjölfarið fylgja minningar um
einstaka ömmu. Hugur minn er upp-
fullur af ljúfum minningum úr æsku
þegar amma og afi voru bæði á lífí og
bjuggu í Nökkvavoginum. Þangað
var gott að koma og alltaf tóku
amma og afi á móti okkur bama-
bömunum með opinn faðminn. Hann
var hlýr faðmurinn hennar ömmu.
I dag reyni ég að brosa í gegnum
tárin og er þakklát fyiir það að hafa
átt syo yndislega ömmu í tæp þrjátíu
ár. Ég tel það forréttindi að hafa
fengið að njóta návistar hennar allan
þennan tíma og fyrir það vil ég
þakka. Amma og afí sýndu því alltaf
mikinn áhuga sem ég hafði fyrir
stafni, hvöttu mig áfram og verð-
launuðu óspart. Þau vora gædd þeim
hæfíleika að geta bæði gefið af sjálf-
um sér og einnig gefíð veraldlega
hluti. Alltaf fékk ég verðlaun fyrir
frammistöðu í skóla, góðgæti með í
Vindáshlíð og ennþá á ég fallega
blómavasann sem ég fékk þegar ég
kom heim eftir að hafa dvalið eitt
sumar í Danmörku. Kveðjurnar í
minningabókunum og fallega orðaði
textinn í kortunum frá ömmu og afa
era sem fjársjóðir fyrir mér í dag.
Amma hafði einstaklega fallega rit-
hönd, hún kunni mörg ljóð og tjáði
oft hug sinn í gegnum þau. Hún hafði
mikið dálæti á ljóðum bróður síns,
Friðriks loftskeytamanns.
Amma var mjög handlagin. Hún
saumaði margar flíkurnar í gegnum
árin og um tíma vann hún við sauma-
skap. Hún saumaði út margar mynd-
ir og allur útskurðurinn sem hún
skilur eftir sig ber vitni um einstakt
handbragð. Eg á nokkra muni eftir
ömmu Helgu unna úr tré, beini og
hvaltönnum.
Ég nýt þess að kalla fram minn-
ingarnar, hverja á fætur annarri. Ég
fékk oft að gista heima hjá ömmu og
afa, bæði þegar mamma og pabbi
fóra út að skemmta sér en oftar að
eigin framkvæði. Ég minnist þess
þegar afi kom á fóstudögum eftir
skóla og sótti mig. Við fóram síðan
saman og sóttum ömmu inn á Norð-
urbrún þar sem hún stundaði félags-
starf aldraðra. Ég og amma sátum
við hannyrðir um kvöldið á meðan afi
las eða horfði á sjónvarpið. Um
kvöldið bauð amma kvöldhressingu
fyrir svefninn. Ég svaf síðan í hjón-
arúminu við hlið ömmu á meðan afi
svaf á sófa í öðra herbergi. Ég get
auðveldlega kallað fram kaffilyktina
sem barst um allt hús þegar ég vakn-
aði. Þá var farið með afa á Land Ro-
ver-jeppanum í bakaríið til þess að
kaupa ný rúnnstykki.
Kjallarinn var afskaplega spenn-
andi, þar var margt að finna sem
gaman var að skoða. Stundum
klæddum við frænkurnai' okkur upp
sem fínar frúr með hjálp ömmu og
spókuðum okkur í hverfinu. Amma
safnaði líka ýmsu dóti og hjálpaði
okkur að opna „alvöru" búð. I stóra
fallega garðinum þein-a áttum við
sérmerktan reit þar sem við fengum,
með hjálp þeirra, að rækta okkar
eigið grænmeti og kartöflur. A
sumrin voru afi og amma öllum
stundum í garðinum. Afi ræktaði
tómata og gúrkur í gróðurhúsinu og
amma sá um að tína rifsberin og búa
til saft. Ég hef aldrei smakkað betri
rabarbaragi'aut en grautinn hennar
ömmu.
Þegar ég varð eldri lærði ég oft
fyrir skólann hjá ömmu og afa vegna
þess hversu gott mér fannst að vera í
návist þeirra. Ári eftir að afi dó hóf
ég sambúð í kjallaranum hjá ömmu
og bjó þar um tveggja ára skeið. Það
var gott að geta hlaupið og leitað
ráða hjá ömmu. Amma tróð okkur
svo sannarlega ekki um tær en á
hverju kvöldi fengum við hana niður
til okkar eða við litum upp til hennar
í smástund. Fyrra árið sem ég bjó í
kjallaranum var ég nánast óvinnu-
fær sökum veikinda. Ég notaði
sumarið til þess að byggja mig upp
og þá var nú gott að vita af ömmu á
efri hæðinni. Ég naut sólarinnar í
garðinum eða var inni að dunda mér
með henni. Amma Helga útbjó heit-
an mat í hádeginu og yfirleitt var
grautur í eftirrétt. Ég naut félags-
skapar ömmu og ég held að ég hafi
einnig stytt henni stundirnar eftir
fráfall afa.
Síðustu sex æviárin dvaldi amma á
Grand þar sem hún naut frábærrar
umönnunar. Er hér með komið á
framfæri þakklæti til starfsfólks. Ég
kom oft til ömmu og ávallt fagnaði
hún komunni með bros á vör. Þegar
tók að halla undan fæti naut ég þess
einnig að koma og halda í hönd henn-
ar. En nú verð ég að sleppa henni
ömmu minni. Ég veit hún vakir
áfram yfir mér og allri fjölskyldu
sinni. Hafðu þökk fyrir allt, elsku
amma.
Hvert framtíðarverkefni ber af því blæ
í bemsku erviðþráðumað gera
við gróðuryl kærleikans frjófgast þau fræ
sem fegurstu aldinin bera.
(Friðrik Halldórsson)
Þín nafna,
Helga Halldórsdóttir.
Elsku amma mín, nú ertu farin frá
okkur og komin til afa, sem ég veit að
mun taka vel á móti þér.
Það er svo sárt að hugsa til þess að
þú sért dáin, en ég veit að þér líður
vel núna.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Spámaðurinn.)
Þín
Lovísa.
HELGA K.
' HALLDÓRSDÓTTIR
OLESEN
ASTA OLINA
JÚNÍUSDÓTTIR
>
+ Ásta Ólína Jún-
íusdóttir fæddist
í Björk í Sandvíkur-
hreppi 11. október
1916. Hún Iést á St.
Jósefsspítala í Hafn-
arfirði 23. desember
sl. Foreldrar hennar
voru Guðfinna Guð-
mundsdóttir, f. í
Eyðisandvík 6. júlí
1884, d. 25. júní
1931, og Június Ól-
afsson bifreiðastjóri,
f. í Kolsholti 28. júní
1889, d. ð. október
1965. Ásta Óliría átti
heima í Björk til ársins 1925. Það
ár flyst hún með móður sinni til
Hafnarfjaröar, þar
hefur hún síðan átt
hcimili.
Hinn 11. október
1936 giftist Ásta Vig-
fúsi Sigurðssyni húsa-
smíðameistara í Hafn-
arfirði, f. 22. maí 1912.
Foreldrar hans voru
Ingveldur Einarsdótt-
ir, f. 27. mars 1875, d.
16. júlí 1960, og Sig-
urður Jónsson, f. 19.
júní 1892, d. 11. júní
1924. Ásta Ólína og
Vigfús bjuggu öll sín
búskaparár í Hafnar-
firði. Síðustu árin áttu þau heima á
Sólvangsvegi 1. Þau eignuðust
tvær dætur. 1) Inga Sigrún, f. 11.
júlí 1939, gift Ola Rafni Sumarliða-
syni. Dætur þeirra eru fimm: a)
Ásta, b) Kristjana, sonur hennar er
fvar Rafn Guðmundsson, c) Berg-
lind, gift Kristni Kristjánssyni.
Þau eiga þrjú börn Örnu Yri, Ingu
Rut og Ola Rafn, d) Karen, gift
Ómari Helgasyni. Þau eiga tvær
dætur, Tönju Björk og Natalíu
Ösp, c) Rakel, sambýlismaður
hennar er Jóhann S. Andrésson,
dóttir þeirra er Sonja Rut. 2) Guð-
finna, f. 12. maí 1941, gift Eyjólfi
Sig. Bjarnasyni. Börn þeirra eru
þijú: a) Ásta, gift Rafni S. Odds-
syni. Þau skildu. Þau eiga þijá
syni, Atla, Tryggva og ísak, b) Sig-
urborg, sambýlismaður hennar er
Sverrir K. Kristinsson. Þau eiga
tvo syni, Ingimar Bjarna og Eyjólf
Árna, c) Vigfús.
Útför Ástu Ólínu fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
í dag er til moldar borin tengda-
móðir mín Ásta Ólína. Ég vil kveðja
hana hér með fátæklegum orðum.
’’Alltaf ríkti mikill kærleikur á milli
okkar, allt frá því að ég kynntist
dóttur ykkar hjóna og eignaðist
hana fyrir konu.
Ég tel mig lánasaman mann að
hafa kynnst þér einstaklega Ijúfri
og góðri konu og kveð þig með
söknuði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
•, Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elskulegur tengdafaðir, ég votta
þér einlæga samúð.
Óli Rafn.
Elsku amma, það er sárt að
kveðja þig. Minningarnar eru
->iargar og margs að minnast. Þeg-
ar við voram lítil og áttum heima á
Súgandafirði, þótti okkur svo gam-
an að fara suður til Hafnarfjarðar
og heimsækja ömmu og afa á
Hraunkambinn, við komum yfirleitt
með flugvél og sóttu þið afi okkur,
það var sérstök athöfn að ganga inn
í garðinn ykkar afa. Það var eins og
í ævintýri, garðurinn var svo flott-
ur.
Þegar við fluttum suður vorað
þið flutt á Klettahraunið og þar var
líka kominn þessi fallegi garður,
það var eins og þið afi gætuð galdr-
að fram fallegustu garðana. í mörg
ár var alltaf jólaboð á jóladag hjá
ykkur afa, lengi gátum við öll verið
við matarborðið, þá sátuð þið afi til
endanna og horfðuð stolt yfir hóp-
inn. Það var gaman á ættarmótinu á
Geysi þar sem ættboginn þinn kom
saman fyrir nokkrum árum, það
geislaði af þér og þú varst alveg
eins og drottning þarna. Þegar þið
fluttuð á Sólvangsveginn var yndis-
legt að fylgjast með hvað þú naust
lífsins þar, alltaf var eitthvað að
gerastog ef einhver ætlaði að koma
í heimsókn þá sagðirðu oft:
„Hringdu á undan ef við erum ekki
heima.“ Næst þegar við komum,
amma mín, verður þú ekki heima.
Elsku amma, þakka þér fyrir allt.
Ásta, Sigurborg og Vigfús.
Elskuleg amma okkar er dáin.
Þegar jólaundirbúningurinn stóð
sem hæst kom kallið öllum að óvör-
um. Við viljum þakka öll þau ár sem
við áttum með þér. Við vorum svo
lánsamar að hafa þig og afa alltaf
nálægt okkur. Þar sem þið bjugguð
í næsta húsi við foreldra okkar var
stutt að fara í heimsókn. Þar sem
þú varst heimavinnandi var gott að
vita af þér ef okkur vanhagaði um
eitthvað. Það rifjast upp fyrir okkur
elstu systrunum þegar fanir voru
ófáir sunnudagsbíltúrarnir með þér
ög afa út fyrir bæinn, með smurt
brauð og coca cola í nesti. Haustið
1993 fluttust þið afi á Sólvangsveg
1. Það var mjög skrítið fyrir okkur
öll að venjast því að það var komið
nýtt fólk í húsið ykkar. En þú
blómstraðir öll á nýja staðnum,
eignaðist fullt af vinum og hafðir
mjög góðan félagsskap. Börnunum
okkar fannst alltaf gott að koma í
heimsókn til ykkar afa, þú varst
kölluð súkkulaðiamma þeirra á milli
því þú komst alltaf með súkkulaði-
bita í skál þegar þau komu til ykk-
ar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku afi, við vottum þér samúð
okkar. Megi guð styrkja þig í þess-
ari miklu sorg.
Ásta, Kristjana, Berglind,
Karen og Rakel.
Langamma. Ég á heima á ísa-
fu'ði og þú áttir heima í Hafnarfirði.
Eins og var og er þá kem ég ekki
oft til Hafnarfjarðar. En þegar ég
kem í heimsókn þá kom ég til þín og
langafa þar sem ég hafði mjög gam-
an af að heimsækja ykkur.
Nú skal ég hugsa oft til þín, og ég
skal heimsækja Iangafa fyrir þig.
Ég mun sakna þín, amma.
Þín,
Inga Rut.
Elsku langamma. Okkur langar
að kveðja þig með örfáum orðum.
Það er svo skrítið að þú skulir ekki
vera ennþá hérna með okkur. Það
var alltaf gott að koma til ykkar
langafa, þú tókst alltaf svo vel á
móti okkur, alltaf átti langamma
konfektmola handa langömmu-
strákunum sínum. Minningarnar
eru svo margar, við minnumst þess
þegar við, stóru strákarnir, vorum
litlir og amma og afi fóra í sumar-
bústaði hingað og þangað um sveit-
ir þá komuð þið langafi oft með. Þá
var spilað, farið í minigolf, við fór-
um öll saman í sund og sátu þá oft
saman fjórir ættliðir í heita pottin-
um. Þið langafi vorað alltaf með
okkur á gamlárskvöld hjá ömmu og
afa á Víðivanginum og það verður
skrítið að sjá ykkur ekki standa
saman og horfa á okkur út um
gluggann, þegar við unga fólkið
eins og langafi segir alltaf erum að
skjóta upp flugeldum og brenna
blysum.
Þú horfir bara á okkur úr stóra
glugganum á himnum. Oft sátum
við í fjölskylduboðum og vorum að
rabba saman þegar þú, amma og
Inga fenguð hláturskast og hlóguð
svo að tárin runnu niður kinnarnar
á ykkur og við vissum ekki alltaf út
af hverju þið voruð að hlæja, þá
sagði langafi alltaf: „Þá byrja þær“.
Elsku langamma, við kveðjum
þig með söknuði og við skulum
passa langafa fyrir þig.
Langömtnustrákarnir
Atli, Tryggvi, Isak, Ingimar
Bjarni og Eyjólfur Árni.
Blómabúði
n
öa^Sskom
v/ Fossvogskirkjngarð
Sfmi. 55A 0500
Sérmerktar
GESTABÆKUR
fljót afgreiðsla
fslenski póstlistinn
s. 5571960
www.postlistinn.is

Erfisdrykkjur
P E R L A N
Sími 562 0200