Morgunblaðið - 30.12.1999, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 30. DESEMBER 1999 51.
MINNINGAR
+ Jóhann Jónsson
fæddist á Bfldu-
dal 13. júlí 1923.
Hann lést á St. Jós-
efsspítala 20. desem-
ber síðastliðinn. Jó-
hann var sonur
hjónanna Jóns Jó-
hannssonar skip-
stjóra og Jónínu 01-
afsdóttur húsmóður.
Jón fæddist á Barða-
strönd 14.2. 1888 og
lést árið 1949. Jónína
fæddist 24.9. 1899 á
Gaddastöðum undir
Eyjafjöllum og lést
10.7.1993. Eftir fráfall Jóns giftist
Jónína Benedikt Jónssyni, f. í
Fellsdal í Dalasýslu 2.4. 1889, d.
2.9. 1967. Þau giftu sig árið 1956.
Systkini Jóhanns eru Ólafur, f.
3.10. 1919, lést í sjóslysi 17 ára
gamall hinn 19.9. 1936; Guðrún f.
7.9. 1926; og Rannveig (Ransy) f.
15.8. 1928. Systurnar eru báðar
giftar og búsettar í Bandaríkjun-
um.
Jóhann byrjaði til sjós aðeins 11
ára gamall frá Bfldudal. Fjöl-
skyldan fluttist til Reykjavíkur ár-
ið 1940 og fór Jóhann þá að starfa
sem kyndari og háseti á togurum
Við kveðjum Jóhann Jónsson með
söknuði og þakklæti fjTÍr góð kynni
og ósk um frið honum til handa eftir
hans þrautagöngu síðustu mánuði
vegna erfíðra veikinda. Jóhann tókst
á við sjúkdóminn með ótrúlegu jafn-
vægi og æðruleysi, alltaf skein hans
góða skopskyn í gegn um erfiðleik-
ana, alveg fram á síðasta dag.
Við systkinin kynntumst Jóa þeg-
sem sigldu til Kan-
ada, Bandaríkjanna
og Englands seinni
styrjaldarárin. Árið
1950 fór Jóhann á
verkstjórnarnám-
skeið og gerðist
verkstjóri í Hrað-
frystihúsinu Heima-
skaga á Akranesi.
Þar kynntist hann
konu sinni, Huldu
Jónsdóttur, f. 16.6.
1932, d. 4.6. 1996.
Þau giftu sig árið
1952 og fluttu til
Reykjavíkur 1958
þar sem Jóhann starfaði sem
verkstjóri á Kirkjusandi. Til
Grindavíkur fluttu þau Jóhann og
Hulda árið 1960, þar starfaði Jó-
hann í Hraðfrystihúsi Grindavík-
ur til ái-sins 1974. Næst lá leiðin til
Hafnarfjarðar þar sem Jóhann
hafði fengið stöðu verkstjóra í
Niðursuðuverksmiðjunni Ora og
vann hann þar þar til hann hætti
störfum árið 1993. Þau Jóhann og
Hulda eignuðust þijú börn, Ólaf, f.
26.10. 1952, Jónu Maríu, f. 18.12.
1957, og Sigurð, f. 1.10.1963.
Útför Jóhanns fór fram frá
Víðistaðakirkju 29. desember.
ar með honum og móður okkar tók-
ust kynni sem þróuðust í gott og
heilbrigt vináttusamband. Þau fluttu
aldrei saman, en áttu heimili hvort
hjá öðru. Þau urðu miklir ferðafélag-
ar og eru það ófáar ferðirnar sem
þau fóru um landið á gamla Volvón-
um með „litla kot“-fellihýsið sitt í eft-
irdragi. Aldrei létu þau sig vanta ef
fjölskyldan fór í útilegu, en oftar
voru þau þó ein á ferð, enda bæði
unnendur íslenskrar náttúru og frið-
elskendur í hjarta sínu.
Mamma annaðist Jóa á heimili
sínu fram að síðustu dögum og var
það mikið þrekvirki. Það lýsir best
hve hann var henni kær, enda nýtti
hann sína síðustu krafta til að tjá
henni þakklæti sitt, en þannig lauk
síðustu samskiptum þeiira að sinni.
Minningin um góðan mann geym-
um við öll systkinin.
Vertu sæll, kæri Jói, og hvíl í friði.
Fjölskyldu Jóhanns sendum við
okkar innilegustu kveðjur.
Börn Kristínar.
í dag er jarðsunginn Jóhann Jþns-
son fyrrverandi verkstjóri, Álfa-
skeiði 80, Hafnarfirði.
Jóhann stundaði lengst af sjó-
mennsku á bátum og togurum á sín-
um yngri áram. Síðar gerðist hann
verkstjóri í frystihúsum bæði á
Akranesi og síðar í Grindavík. Jó-
hann réð sig til starfa hjá Ora árið
1975 sem verkstjóri í fiskvinnslu-
deild fyrirtækisins. Það var greini-
legt að þar var kominn maður sem
kunni vel til verka. Segja má að Jó-
hann hafi verið drengur góður í þess
orðs fyllstu merkingu, samvinnufús
og bóngóður starfsmaður sem stóð
og féll með því sem hann tók sér fyrir
hendur. Stundvísi og snyrtimennska
vora aðalsmerki hans í öll þau 19 ár
sem við störfuðum saman en hann lét
af störfum árið 1994 sökum aldurs.
Ég og fjölskylda mín viljum að
leiðarlokum þakka Jóhanni allan
þann trúnað og traust sem hann
sýndi okkur og aldrei brást. Hugheil-
ar kveðjur sendum við fjölskyldu Jó-
hanns.
Blessuð sé minning hans.
Magnús Tryggv'ason.
JÓHANN JÓNSSON
+ Magnús Þorláks-
son fæddist 11.
maí 1944 í Grinda-
vík. Hann lést í Víði-
hlíð í Grindavík 26.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Þorlákur Gísla-
son frá Vík í Grinda-
vík, f. 11.5. 1913, og
Valgerður Jónsdótt-
ir frá Broddadalsá í
Strandasýslu, f. 12.6.
1917, d. 7.9.1981.
Fyrri kona Magn-
úsar var Ester Gísla-
dóttir. Börn þeirra
eru Þórhildur Ásta, f. 1967, og
Hrafnhildur, f. 1968. Fósturdóttir
Magnúsar og dóttir Esterar er
Ragnheiður Hólm Sævarsdóttir, f.
1964. Seinni kona Magnúsar er
Ragna Fossádal frá Halldorsvík í
Færeyjum.
Útför Magnúsar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Góður vinur er geng-
inn, langt um aldur
fram. Okkur hjónin
langar að senda örfá
kveðjuorð, með þakk-
læti fyrir samverana.
Magnús var okkur
ætíð góður vinur. Hér á
heimilinu var hann au-
fusugestur sem og kona
hans, Ragna.
í minningunni era
margar broslegar uppá-
komur, enda oft glatt á
hjalla þar sem hann var.
Hvað þú hafðir gam-
an af að syngja, kunnir
alla texta, og söngst jafnvel hæst af
öllum, okkur til skemmtunar. Ogþeg-
ar við rifjum upp ýmislegt sem var
fyllumst við söknuði, en meira þakk-
læti fyrii- góðar stundir, kæri vinur,
þakka þér. Elsku Ragna, kveðjur til
þín sérstaklega.
Nótt eina di-eymdi mann draum.
Honum fannst eins og hann væri á
gangi eftir ströndu með Drottni. í
skýjum himins flöktu myndir úr lífi-
mannsins. Við hverja mynd greindi
hann tvenns konar fótspor í sandin-
um, önnm’ sín eigin, hin Drottins.
Þegar síðasta myndin birtist íyrir
augum hans leit hann um öxl á sporin
í sandinum. Hann tók eftir því að víða
á leiðinni vora aðeins ein spor. Hann
sá einnig að það var á þeim augna-
blikum lífsins sem hve erfiðust höfðu
reynst.
Þetta olli honum miklu hugai’angri
og hann tók það ráð að spyrja Drott-
in, hverju þetta sætti. Drottinn, þú
sagðir að þegar ég eitt sinn hefði
ákveðið að fylgja þér, myndir þú
ganga alla leiðina í fylgd með mér. En
ég hef tekið eftir að meðan á erfiðustu
stundum lífs míns hefur staðið, era
bara ein spor í sandinum. Ég get ekki
skilið hvernig þú gast fengið af þér að
skilja mig eftir einan, þegar ég þarfn-
aðist þín mest. Drottinn svaraði: Þú
dýrmæta barn mitt! Ég elska þig, og
myndi aldrei skilja þig eftir eitt. A
meðan þessir erfiðu tímar lífs þíns
liðu - þar sem þú sérð ein spor aðeins
- vai’ það ég sem bar þig.
Við sendum eiginkonu, dætram,
öldraðum föður og öðrum aðstand-
endum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Sævar og Ragnhildur.
MAGNÚS
ÞORLÁKSSON
ÓLAFUR
GUÐJÓNSSON
+ Ólafur Guðjónsson fæddist í
Voðmúlastaða-Miðhjáleigu í
Austur-Landeyjum 31. ágúst 1909.
Hann lést á dvalarheimilinu Lundi
á Hellu 8. desember síðastliðinn
og fór útfor hans fram frá Voð-
múlastaðakapellu 18. desember.
Elsku afi, nú hefur þú kvatt okk-
ur. Það verður tómlegt án þín, en ég
veit að nú líður þér vel hjá Jónu,
Ólöfu og honum Stjarna þínum, sem
þú ferð trúlega á bak á hverjum degi
þegar þið eruð nú saman á ný.
Eg gleymi því aldrei hvað það var
gott að koma til ykkar ömmu, mér
leið hvergi betur en hjá ykkur, við
gátum alltaf hlegið saman og gert að
gamni okkar. Það var alltaf svo gam-
an að heyra þig segja: „Rýjan mín,
komdu nú og sestu hérna hjá mér og
segðu mér eitthvað skemmtilegt."
Ég man ekki skemmtilegri matar-
tíma eins og þá sem ég, Sóley og Óli
áttum hjá ykkur þegar við voram í
Hvolsskóla, það var alltaf kátt á
hjalla. Það kom oft fyrir að við
gleymdum okkur og þurftum svo að
hlaupa eins og fætm- toguðu til að ná
á réttum tíma í skólann. Oft var það
sem þér leist ekkert á matarsmekk
okkar, þér fannst við miklir gikkir,
eins og t.d. að skera fituna frá kjöt-
inu og þessi borðaði ekki þetta og
ekki hitt. Einu sinni í viku vora alltaf
pylsur eða pizza. Þegar við skutum
því að þér hvort þú borðaðir ekki
svona, þá sagðir þú alltaf: „Nei,
krakkai’ mínir, ég borða sko ekki
svona unglingamat."
Ég veit að Óli og Sóley taka undir
það hjá mér að þetta var yndislegur
tími og við værum tilbúin að gefa allt
ef hægt væri að upplifa hann aftur,
en það er því miður ekki hægt og því
geymum við þessar frábæru stundir
í minningunni.
Elsku afi, það er svo erfitt að
kveðja, sú tilhugsun að eiga aldrei
eftir að sjá þig aftur né hitta fyllir
mig af söknuði, en þar sem þér líður
svo vel núna og búinn að skila því
sem þér var ætlað með glæsibrag, er
mun auðveldara að kveðja þig.
Ég vil kveðja þig með uppáhalds-
sálminum mínum:
í bpgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, ieiddu mig
oglýstumér umævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú einer bæn í brjósti mér
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
Takk fyrir allt, elsku afi.
María.
GUÐMUNDUR
ÞÓRARINN
BJARNASON
+ Guðmundur Þór-
arinn Bjarnason
fæddist 19. maí 1933.
Hann lést 24. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Bjami Nikulásson, f.
7. maí 1896, og Þór-
unn Ingibjörg Páls-
dóttir, f. 25. ágúst
1897. Eftirlifandi
systkini Guðmundar
eru Ingvar Einar, f.
2. mars 1922, prent-
ari, Guðríður Ragn-
heiður, f. 3. október
1924, og Páll Guð-
bergur, f. 7. desember 1926.
Guðmundur kvæntist Rósu
Ingibjörgu Oddsdótt-
ur en þau skildu 1981.
Börn þeirra eru Odd-
ur, f. 1. maí 1959, sjó-
maður í Vestmanna-
eyjum; Hólmar, f. 8.
febrúar 1966, í námi í
Danmörku; Ehna, f.
29. janúar 1974, í námi
í Danmörku. Guð-
mundur átti áður son,
Bárð, f. 5. september
1953, sjómaður í Ól-
afsvflí.
Útför Guðmundar
fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Þegar ég heyrði fyrst minnst á
Genna, það var árið 1966, hafði ég
nýhafið störf hjá Steypustöðinni
Verki en Genni var þá nýhættur.
Hann hafði hannað og sett niður
steyputunnur á bflana hjá Verki
steypustöð. Ég varð þess heiðurs að-
njótandi að hræra steypuna og
senda bflana í Arnarnesið þar sem
Genni var að byggja glæsilegt ein-
býlishús. Þar hafði hann útbúið með
ýtunni sinni akbraut að öllum fjóram
hliðum hússins þannig að bflarnir
losuðu beint í veggina og sparaði sér
þar með alla kranavinnu. Þetta þótti
slík hönnun að var lengi umtalað.
Næst lágu leiðir okkar Genna
saman um 1980, er ég kom í vand-
ræðum mínum með bíla fyrirtækis-
ins sem ég vann hjá í viðgerð til hans
á verkstæði hans í Garðabænum,
hann sá um þá allar götur síðan.
Við Genni urðum strax góðir vinir
og tengdumst góðum fjölskyldu-
böndum. Guðmundur sonur minn og
Bjöm vinur hans uppgötvuðu Genna
og urðu þar fastagestir á verkstæði
hans frá 14 ára aldri. Það má segja
að Genni hafi lagt grunninn að ævi-
starfi þeirra. Hann sá að þeir vora
miklir verkmenn, og á litlu kaffistof-
unni á verkstæðinu í Garðabænum
lagði hann grunninn að lífsstarfi
þeirra. Guðmundur tók hluta af sínu
námi á verkstæði hans. Báðir tveir
eru í dag útlærðir vélstjórar, annar
rennismiður og hinn vélvirki.
Þær era ófáar sumarbústaðaferð-
irnar sem hann tók þátt í, sem aðal-
lega vora vinnuferðir, og alltaf lagði
hann okkm’ til góð ráð. Oft að loknu
dagsverki uppi í sumarbústað hvatti
Genni til þess að kveiktur yrði varð-
eldur og þá sýndi hann á sér nýja
hlið þegar hann hamraði á gítarinn
sinn og stjórnaði fjöldasöng. Gítar-
inn hans á heiðurssess uppi í sumar-
bústað, líkt og Genni í hjarta fjöl-
skyldunnar.
Árið 1992 flutti ég og fjölskylda
mín að Skinðustekk í Reykjavík, og
þurfti þá að gera miklar breytingar á
húsinu. Það þurfti að grafa út úr
kjallaranum og grafa frá húsinu.
Fyrir mér var þetta óframkvæman-
legt en ekki fyrir Genna, hann kom
með sinn gamla Payloader, galdraði
fram tíu hjóla vörabíl og kláraði
þetta á þremur dögum.
Þegar sonur minn stofnaði fyrir-
tækið Trailer og tæki ehf., var enn
og aftur kallað á Genna þar sem fyr-
irtækið þurfti að leysa stór og flókin
verkefni fyrir Norðurál. Og eftir
hann liggja sérhönnuð verkfæri og ,,
tæki o.fl. sem enn eru í fullri notkun.
Enda Genni annálaður hönnuður og
verklaginn með eindæmum.
Minn kæri vinur, það er ótrúlegt
að þú skulir hafa horfið svona fljótt.
Við sem ræddum saman síðast á
Þorláksmessu, þar sem þú varst svo
glaður og hlakkaðir mikið til að fá öll
börnin þín heim frá útlöndum og ætl-
aðir að eiga margar ánægjustundir
með litla afadrengnum þínum, hon-
um Bergi. Það er erfitt að skilja hve
stutt getur verið á milli lífs og dauða.
Genni minn, farðu í friði, ég og
fjölskylda mín eigum eftii’ að sakna
þín.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur sendum við til fjölskyldu Genna
og annarra aðstandenda. 'C
Krislján Kjartansson og
íjölskylda.
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför bróður okkar,
EINARS VILHJÁLMS JÚLÍUSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunardeild
B3, Hrafnistu, Hafnarfirði
Systkiní hins látna.
t
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför móður minnar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓSEFÍNU MARGRÉTAR ANDREU
ÞORLÁKSDÓTTUR (Lóu).
Hörður Vestmann Árnason, Jóhanna Kristinsdóttir,
Kristinn Harðarson, Sæunn Ingibjörg Brynjarsdóttir,
Hallgrímur Harðarson,
Lóa Hrönn Harðardóttir,
Pétur Harðarson, Guðríður Pétursdóttir
og barnabarnabörn.