Morgunblaðið - 18.03.2000, Page 48

48 LAUGARDAGUR 18. MARS 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

VALSTEINN HEIÐAR
GUÐBRANDSSON
+ Valsteinn Heiðar
Guðbrandsson
fæddist í Reykjavík
hinn 12. apríl 1947.
Hann lést af slysför-
um í Súðavík 28.
febrúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Bústaða-
kirkju 6. mars.
Sestu niður? Sit-
urðu? Hann pabbi þinn
er dáinn. Það er fátt
annað sem ég man frá
símtalinu við Halla
þennan örlagaiíka dag
28,/ebrúar.
Ina amma rifjaði oft upp hvað þú
varst yndislegur þegai' þú komst í
fríum frá Búrfelli til þess að eyða
frístundunum einn með mér nýfædd-
um. „Hann vildi ekki einu sinni koma
fram og fá sér kaffisopa," bætti hún
alltaf við.
Eg man líka þegar við sáumst fyrst
á Garðsendanum þegar ég var nýlega
fluttur aftur til landsins. Það var
skrýtið að vera tólf ára og sjá pabba
sinn í fyrsta skipti. Bjamdís amma,
sem var alltaf að segja mér frá þér og
sýna mér myndir, leiddi mig inn í her-
bergi þar sem ókunnuglegur skegg-
aður maður var að svæfa smábam.
Þetta var þá hann pabbi minn og
hann Armann bróðir. Mér fannst ég
síðan strax verða einn af fjölskyld-
unni.
Það eni ekki allir það heppnir að
hafa átt pabba eins og þig, sem er
fyrst og fremst ráðleggjandi vinur og
félagi sem hægt var að ræða við um
heima og geima og hafði skynsamleg
svör og leiðir við nánast hverri þraut
sem fyrir lá. Það var varla hægt að fá
betri og sannari íyrirmynd til leið-
sagnar um lífsins grýttu brautir. Það
var alltaf stuðning að fá á erfiðum
tímum og þrátt fyrir að sambandið
væri stundum stopult fyrir tíma nets-
ins, þegar ég dvaldi langdvölum er-
lendis, var það alltaf bætt upp með
klukkustundalöngum samræðum
þegar ég kom heim í fríum. Enginn
stuðningur var mér
heldur mikilvægari
þegar hann Dagur
Freyi’ dó, og ekki mun-
aði þig um að berjast í
14 tíma í ófærð og snjó-
byl til að vera með okk-
ur þá.
Það er mér nú mikil
huggun að þið lögðuð á
ykkur að koma og vera
með okkur síðustu jólin.
Þvælast með okkur um
nánast hálf Bandaríkin
við aðbúnað sem gjarn-
an gæti hafa verið
miklu betri, með hangi-
kjöt í kælikassa til að við gætum öll
haldið íslensk jól í Oklahoma. Svo
kvöddumst við sáttir með faðmlagi og
kossi á flugvellinum, eins og svo oft
áður á ísafjarðarfiugvelli.
Þú ert nú farinn á betri stað, en lifir
þó ávallt áfram í hjarta mínu. Þar er
tóm, en minningin yljar og lýsh-. Líf-
speki þín og óbilandi trú á það góða í
öllum mönnum verður mér fararnesti
þar til við sjáumst að nýju.
Guðmundur Birgir.
Heiðar var kunnur maður og um-
deildur. Hann hafði brennandi áhuga
á félagsmálum og lét þau til sín taka,
jafnt á sviði verkalýðsmála sem öðr-
um. Hann var beinskeyttur og
óhræddur og baráttuaðferðir hans
voru ekki að skapi þeirra sem telja
klókindi vænlegri til árangurs en
hreinskilni.
Það gustaði því oftast um Heiðar
og hann kunni gustinum og hreina
loftinu vel.
Vestfirsk verkalýðshreyfmg á
Heiðari og fjölskyldu hans skuld að
gjalda.
Á vordögum 1997 átti verkafólk á
Vestfjörðum í sjö vikna verkfalli. At-
vinnurekendur reyndu með öllum
ráðum að koma sér undan lögmætri
vinnustöðvun og brjóta verkfalls-
menn á bak aftur. Einn þáttur í því
var að senda skip í aðrar hafnir til
löndunar og reyna að fá fólk þar til að
>■
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur hlýhug og vináttu við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
HALLDÓRU I. GOTTLIEBSDÓTTUR,
Brekkugötu 15,
Ólafsfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Júlíanna Ingvadóttir, Óskar Finnsson,
Sigurbjörg Ingvadóttir, Árni Helgason,
Birgir Ingvason, Jóhanna Tómasdóttir,
Ingvi Óskarsson og fjölskylda,
Guðmundur Óskarsson og fjölskylda,
Halldór Óskarsson og fjölskylda,
Bragi S. Óskarsson,
Helgi Reynir Árnason,
Jóna Björg Árnadóttir,
Halldóra Birgisdóttir,
Vignir Þór Birgisson
og langömmubörnin.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför elsku litla
sonar okkar, bróður og barnabarns,
ERLINGS GEIRS YNGVASONAR,
Helgafellsbraut 17,
Vestmannaeyjum.
Yngvi Sigurgeírsson, Oddný Garðarsdóttir,
Garðar Þorsteinsson,
Sigurbjörg Yngvadóttir,
Kári Yngvason,
Garðar Þorgrímsson, María Gunnþórsdóttir,
Björg Ágústsdóttir
ganga í störf verkfallsmanna. Harð-
snúinn hópur verkfallsvarða fékk það
hlutverk að þeytast víðsvegar um
landið og hindra þessi verkfallsbrot.
Þessum hóp, eins og reyndar öðra
verkafólki sem sýndi ótakmarkaða
fórnfýsi og baráttuhug, verður seint
fullþakkað. Það hefur raunar faiist
fyrii' í argaþrasi daganna að gera
frammistöðu þessa alþýðufólks þau
skil sem vert væri.
Heiðar var ekki í verkfalli, en það
var honum ekki eiginlegt að sitja hjá
þegar verkafólk átti í baráttu fyrir
réttindum sínum og hann slóst í hóp-
inn ásamt syni sínum.
Og þar var kominn liðsmaður sem
munaði um. Heiðar notaði sömu bai’-
áttuaðferð og jafnan áður; kom beint
framan að andstæðingnum, hélt sig
fremst í hópnum, lagði sig allan fram
og hugsaði fyi'st um hag heildarinnar
en síðast um sinn eigin.
Hópurinn unni sér hvorki svefns
né matar langtímunum saman, enda
nærðist baráttuþrek hans ekki á hita-
einingum eða hvíld. Þrekið kom að
innan og vai' sprottið af trúnni á rétt-
látan málstað verkafólks. Heiðar virt-
ist alltaf eiga viðbótarskammt af
þreki og ætla sjálfum sér minni hvíld
en öðrum. Þegar þess var beðið í
óvissu hvar atvinnurekendur bæru
niður næst, tók hann að sér að vera
augu og eyru hópsins og gilti þá einu
hvort hann stóð vaktina ásamt flug-
manni í háloftunum eða einn og van-
svefta úti á annesjum. Heiðar brást
ekki.
Heiðar var líka einn fárra verk-
fallsvarða sem atvinnurekendur
völdu úr og kröfðu um skaðabætur
sem skiptu milljónum króna til að
standa straum af kostnaði sínum við
tih'aunh' til verkfallsbrota, tniir
þehTÍ reglu sinni að verkafólk skuli
alltaf greiða reikninginn að lokum.
Ekki sér fyrir endann á því máli enn,
en einnig þar var Heiðar keikur og
sannfærður um sigur réttlætisins.
Verkfallsverðir Alþýðusambands
Vestfjai'ða kveðja góðan liðsmann.
Hafðu þökk fyrir dýrmætt framlag
í þágu vestfirsks verkafólks, félagi.
Þín verður saknað í baráttunni sem
framundan er, en minningin um óbil-
andi baráttuhug þinn mun efla þrek
þeirra sem eftir eru.
Fjölskyldu Heiðars vottum við
innilega samúð.
Alþýðusamband Vestfjarða.
Þegar sest er niður til að setja á
blað minningar um látinn vin hrann-
ast þær upp, svo að erfitt er að
ákveða hvað skrifa skuli og hverju
sleppa.
Mér varð hugsað til fyrstu kynna
minna af Heiðari Guðbrandssyni,
þessum lífsglaða og kröftuga manni,
draumum hans, ósérhlífni og óbilandi
löngunar til þess að vinna heima-
byggð sinni, Súðavík, sem mest gagn
og hispursleysi hans við að tala sínu
máli, sama við hvern hann talaði.
Ég kynntist Heiðari fyrst í byi'jun
ái’sins 1993, þegar hann hringdi til
mín og bað um að ég sendi sér ein-
hverjar upplýsingar um þau timbur-
hús sem ég væri að selja. Við nánari
spjall kom í ljós að hreppsnefnd
Súðavíkurhrepps var að hugleiða að
byggja eitt til tvö íbúðarhús, því að
mikil atvinna var þá í þorpinu, en
mikill skortur á vinnuafli, sem talið
var að stafaði fyrst og fremst af því að
ekkert húsnæði væri á boðstólum á
staðnum. Heiðar vildi fá fjölskyldur í
lítil einbýlishús, fremur en farand-
verkamenn í vinnubúðir, því að fjöl-
skyldur myndu festa rætur á staðn-
um og taka ástfóstri við Súðavík, eins
og hann og hans fjölskylda hafði gert
á sínum tíma og þannig stuðlað að
framgangi og stækkun byggðarinnar.
Upp frá þeim degi töluðum við
Heiðar saman nær daglega í mörg ár
og varð ég óbeint þátttakandi í bæj-
armálum Súðavíkur og lærði fljótt að
áhugi Heiðars á málefnum Súðavíkur
og sveitarstjórnamálum almennt var
slíkur, að ekki var viðlit að hann eða
ég kæmum okkur að því málefni sem
var orsök símhringingarinnar, fyrr
en Heiðar hafði lokið sér af með
minnst hálftíma og oft klukkutíma
fyrirlestur um það sem hæst bar
hverju sinni I málefnum hreppsins,
hvað þyrfti að gera til þess að koma
málefnum betur fyrir, ekki aðeins
fyrir Súðavík, heldur einnig dreifbýl-
ið almennt. Þessi málefni vora brenn-
andi hjartans mál Heiðars, enda hafði
hann mikinn skilning og góða þekk-
ingu á sveitarstjómamálum og hugs-
aði um þau, Ias um þau og ræddi við
menn um þau, nær og fjær.og engan
þekki ég sem lagt hefur meira á sig
fyrir sína heimabyggð en Heiðar. Því
betur sem ég kynntist Heiðari,
áhugamálum hans, draumum og ósk-
um, sem oftast tengdust á einhvern
hátt byggðarlaginu hans og fólkinu
sem þar býr, framsetningu hans á
þessum draumum sínum og eftfr að
ég lærði að hlusta á Heiðar, þeim
mun meira dáðist ég að manninum,
áhuga hans og atorku.
Heiðar var mikill fjölskyldumaður
og vai' umhyggja hans fyrir sonunum,
þeim Alberti, Ármanni, Guðmundi
Birgi og Kristófer, til mikillar fyiir-
mjmdar og ekkert var það sem þau
Maja vildu ekki leggja á sig til að að-
stoða þá. Mál þróuðust þannig að átta
hús frá fyrirtæki mínu vora byggð á
Súðavík og vora tvö þeirra með
tveimm- íbúðum hvort. Þar af vora
þrjú húsanna byggð af Heiðari og
fjölskyldu hans, en hann hafði einnig
stuðlað veralega að því að hin húsin
urðu að veraleika. Þegar Heiðai' varð
50 ára, 12. apríl 1997, stungu sam-
starfsaðillar mínir í Noregi upp á því
að Heiðai' fengi einhverja umbun fýr-
ir veitta aðstoð við kaupendm- hús-
anna okkar og nú, þegar húsin vora
hvort eð var þegar löngu byggð, væri
ekki hægt að hafa við það að athuga.
Ég færði þetta í tal við Heiðar og svar
hans var reyndar í stfl við allan hans
lífsstfll, eins og ég þekkti hann:
„Veistu það að hér er yfir 100 ára
gamalt timburhús og var efnið flutt
inn af Jóni ríka, með norskum hval-
veiðimönnum, á sama hátt og norsk-
íslensku „katalog húsin“ og svipað og
þú ert reyndar að gera í dag. Húsið
stendur nú hér í bænum og gengur
undir nafninu Eyrardalshúsið. Allt
burðarvirkið er óskemmt, en klæðn-
ingin utan á því er ónýt. Ef þú vilt
gera eitthvað fyrir mig, þá láttu
Norðmennina vinna fyrir okkur
samskonar klæðningu og var upp-
ranalega á húsinu, sem ég svo gæti
gefið hreppnum, til þess að endur-
byggja megi húsið og það verður bæj-
arprýði, því að það stendur á mjög
áberandi og fallegum stað hér í bæn-
um.“ Þessu fylgdi gi'einargerð um
sögu Jóns ríka sem mér var uppálagt
að kynna mér vel, ásamt úttekt nátt-
úraverndarráðs á Eyrardalshúsinu.
Þessi draumur Heiðars vai'ð að vera-
leika og mættu tveir fulltrúar norska
fyrirtækisins, ásamt undirrituðum og
með klæðninguna á Eyrardalshúsið, í
afmæli Heiðars.
Heiðar vai- drengur góður sem
vildi öllum hjálpa, ekki síst þeim sem
minna máttu sín. Ég tel það mikið lán
og ég tel mig betri mann, eftir að hafa
kynnst honum og lífsviðhorfum hans.
Heiðar minn, megi góður Guð
vernda þig og leiða á þeirri braut sem
þú hefur nú lagt út á. Elsku Maja
mín, megi Drottinn veita þér og fjöl-
skyldu þinni alW styrk og þrek til að
horfa fram á veginn. Þið eigið minn-
ingarnar um góðan dreng og ástríkan
heimilisföður og þær munu hjálpa
ykkur yfir erfiðustu hjallana.
Björg og Reimar Charlesson.
ÞÓRÐUR
EINARSSON
+ Þórður Einars-
son fæddist í
Langholti í Bæjar-
sveit 20. apríl 1931.
Hann lést í Borgar-
nesi 24. febrúar síð-
astliðinn og fór útfór
hans fram í kyrrþey
4. mars.
Þórður Einarsson,
síðasti ábúandinn að
Kletti í Reykholtsdal,
andaðist í Borgarnesi
24. febrúar síðastlið-
inn. Af andláti Þórðar
frétti ég ekki fyrr en
eftir útför hans, sem fór fram í
kyrrþey frá Reykholtskirkju 4.
mars. Því eru þessi
síðbúnu kveðjuorð.
Faðir minn, Her-
mann Jónasson, eign-
aðist jörðina Klett árið
1945. Þá vora ábúend-
ur þar foreldrar Þórð-
ar, Einar Sigmundsson
og Jóney S. Jónsdóttir.
Fyrstu árin hafði faðir
minn eitt herbergi til
afnota í íbúðarhúsinu á
bænum. Þar dvaldi ég
alloft að sumarlagi,
ekki síst sumarið 1949,
þegar ég vann ásamt
skólafélaga mínum við
að mála bæinn og húsin. Þá kynnt-
ist ég fjölskyldunni vel, meðal ann-
Frágangur afmælis-
• •

og minmngargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að hand-
rit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er
æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í
textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er enn fremur unnt
að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fylgi-
Um hvem látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðugrein
af hæfilegri lengd, en aðrar greinar
um sama einstakling takmarkast
við eina örk, A-4, miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd, - eða
2.200 slög (um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanh' í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnamöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
ars systkinunum fjórum. Þórður
var þeima elstur, fæddur 1931.
Einar og Jóney bjuggu á Kletti til
ársins 1968. Þá tók Þórður við
búinu, orðinn búfræðingur að
mennt. Fyrstu árin bjó Þórður einn.
Það var oft erfitt en breyttist mjög
til batnaðar eftir að hann eignaðist
sína dugmiklu sambýliskonu, Berg-
nýju Jóhannsdóttur. Hún var hans
stoð og stytta við búskapinn, ekki
síst eftir að hann kenndi sinna veik-
inda. Sonur þeima Einar Bragi, sem
nemur stjórnmálafræði við Háskóla
Islands, var einnig föður sínum
mikil hjálparhella.
Þórður var góður bóndi. Hann
bjó blönduðu búi og fór vel með sín-
ar skepnur. Hann var mikill hesta-
maður og átti mikið af gæðingum en
einnig hesta, sem gott var að fá lán-
aða fyrir bömin.
Kynni okkar Þórðai' urðu hálfrar
aldar og voru ætíð mjög góð. Einar,
faðir Þórðar, og Þórður voru for-
eldram mínum mjög hjálplegir síð-
ustu sumurin, sem þau dvöldu að
Kletti. Mest alla búskapartíð Þórð-
ar hef ég og fjölskylda mín dvalið
mikið í sumarhúsi okkar að Kletti.
Oft hef ég þurft að leita til Þórðar
og aldrei farið bónleiður til búðar.
Hann og Bergný eða sonur þeirra
Einar lágu aldrei á sínu liði.
Þórður tjáði mér sumarið 1998 að
hann hygðist bregða búi vegna
heilsubrests. Það gerði hann síðast-
liðið haust. Tómlegt er að Kletti eft-
ir að Þórður og Bergný fluttust
brott.
Við Edda þökkum Þórði góð
kynni og samskipti og sendum fjöl-
skyldu Þórðar innilega samúðar-
kveðju.
Steingrímur Hermannsson.