Morgunblaðið - 18.03.2000, Side 68

68 LAUGARDAGUR 18. MARS 2000
MORGUNB L AÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
Pörin þrjú úr ísiensku kvikmyndinni Fíaskó eftir Ragnar Bragason undir smásjánni.
' Fékk aðsvif er ég lék
fyrst á móti Róberti
Það var árið 1962 sem Róbert Arnfinnsson
og Kristbjörg Kjeld léku saman í 79 af stöð-
inni og nú tæpum fjörutíu árum síðar eru
þau saman komin á ný í Fíaskó. Þau sögðu
Skarphéðni Guðmundssyni frá merkilegum
endurfundum á tjaldinu hvíta.
RÓBERT og Kristbjörg sátu þétt
saman á Mokka er blaðamann bar að
og fór greinilega vel á með þessum
gömlu leikfélögum. Vinnudagur
þeiira var að lokum kominn. Krist-
björg hafði verið að kenna í Leiklist-
arskóla íslands og Róbert að æfa í af-
mælisuppfærslu Þjóðleikhússins á
Draumi á Jónsmessunótt og var því
kakó og vaffla með sultu og rjþma
kærkomin næring í kroppinn. Aður
--' en blaðamaður hóf spjallið fékk hann
sér rjúkandi heitan kaffíbolla og tók
varlega fyrsta sopann.
Hvernig líkaði ykkur lokaútgáfan á
Fíaskó?
Kristbjörg: „Mér þótti bara reglu-
lega gaman að henni.“
Róbert: „Mér líkaði hún mjög vel.
Sjáðu til, maður gerði sér enga grein
fyrir því hvernig heildin yrði.“
Kristbjörg: „Hún var nokkuð
breytt frá upprunalega handritinu
sem við lásum. Þar var sagan frekar
» ofin saman en að lokinni klippingu
* vora þetta orðnar þrjár sögur, sem
kom skemmtilega út.“
Róbert: „Það er líka svo sérstakt
við kvikmyndirnar að þegar maður
loks sest niður í bíósalinn þá kemur
maður svo að segja ókunnugur að
verkinu. Þá fær maður loksins færi á
að skoða afrakstur vinnu sinnar og
hvemig hún fellur inn í stóru heildar-
myndina. Frammistaða okkar
Kristbjargar var auðvitað undir sér-
stakri smásjá hjá mér og mér þótti
reglulega vel til takast.“
Kristbjörg: „Ragnar er líka mjög
sniðugur strákur.“
Róbert: „Mjög svo. Sérstaklega ef
litið er til þess hversu ungur og
reynslulítill hann í raun er. Maður var
> eiginlega undrandi."
í myndinni leikur Róbert ellilífeyr-
isþegann Kari Barðdal sem fellur
kylliflatul, fyrir fallinni kvikmynda-
stjörnu, sem leikin er af Kristbjörgu.
Hún á við andlega erfiðleika að stríða
og reynist Karli erfiður björn að
vinna.
Hvað laðaði ykkur að hlutverkun-
um?
Kristbjörg: „Maður fær nú ekki
boð um að leika í kvikmynd á hverjum
degi. Þegar ég las handritið leist mér
strax vel á það. Mér fannst það snið-
uglega samið af Ragnari og um fram
allt einlægt. Því taldi ég mig geta
treyst honum fullkomlega.“
Róbert: „Ég tek undir þetta með
henni Kristbjörgu. Hugmyndin sem
fólst í handritinu hélt mér alveg ríg-
bundnum þar til lestrinum lauk. Það
finnst mér mikilvægt. Þar að auki
fannst mér sjálfur textinn svo góður.
Hann var einhvem veginn svo eðlileg-
ur, hversdagslegur en hvergi upp-
skrúfaður eins og oft vill verða.“
Kristbjörg: „Mér fannst hlutverkið
mitt líka mjög sniðugt og vel skapað."
Hvernig var að vinna með ungu og
upprennandi listafólki sem þið hafíð
ekki áður unnið með?
Kristbjörg: „Það er nú þannig með
vinnu í kvikmynd að maður umgengst
svo fáa af þeim sem eiga hlut að máli.
Við hittum t.d. varia hina leikarana og
unnum einungis með Ragnari og örfá-
um tækniliðsmönnum."
Róbert: „Ég þekkti þetta fólk ekk-
ert en verð að segja að kynnin voru
afskaplega jákvæð og maður er fullur
af þakklæti gagnvart þeim og hvemig
þau skiluðu sínu hlutverki.“
Kristbjörg: „Það er svo gaman að
vinna með ungu atorkusömu fólki
sem er að gera nýja og spennandi
hluti.“
Fyrir tæpum fjörutíu árum lékuð
þið saman í 79 af stöðinni. Eigið þið
góðar minningar frá því?
Þau horfa dreymin hvort á annað,
brosa, hlæja ofurlítið í kampinn og
jánka síðan í sömu andrá.
Kristbjörg: „Alveg sérstaklega
góðar. Þetta vai- allt svo nýtt spenn-
andi og óvenjulegt."
Róbert: „Fyiir okkur var þetta
ókannaður fmmskógur.“
Kristbjörg: „En sem betur fer þá
leiddu okkur í gegnum hann þaulvan-
h' erlendir fagmenn."
Róbert: „Ég held að við hin
óreyndu höfum lært geysimikið á
vinnunni að 79 af stöðinni því leiðbein-
endumir kunnu sannarlega sitt fag.“
Myndin hefur líka elst sérlega vel.
Kristbjörg: „Það er alveg rétt. Hún
nær alveg einkar vel að fanga tíðar-
andann."
Það lukkaðist einkar vel að færa
hina vönu sviðsleikara í fyrsta sinn af
sviðinu inn i kvikmyndina.
Róbert.: „Reynsla okkar af leiksvið-
inu era þeir hæfileikar og kraftar sem
við leggjum af mörkum til kvikmynd-
arinnar og síðan leggja aðrir til ann-
ars konar krafta. Allir þessir ki’aftar
sameinast síðan í eitt. Við leikararnir
eram því ekki alveg reynslulausir
þótt við höfum aldrei áður tekið þátt í
kvikmynd."
Kristbjörg: „Það er einhver goð-
sögn að eifiðara sé að leika á sviði.
Margh- afbestu kvikmyndaleikuram
heims era einnig vanir sviðsleikarar.
Leikari er og verður alltaf leikari og
góður leikari verður að geta tileinkað
sér þá tækni sem til þarf til þess að
geta þjónað mismunandi miðlum,
hvort sem það er leikhúsi, útvarp eða
kvikmynd."
Var frábrugðið að leika í Fíaskó og
79 afstöðinni?
Kristbjörg: „Ég get nú ekki sagt
það. En hvemig tæknivinnan sneri að
okkur leikuranum þá vh’tist lítið hafa
breyst.“
Róbert: „Einungis að því leytinu til
að persónumar vora ólíkar. Vinna
kvikmyndaleikarans hefur allavega
ekkert breyst. Ekki skal ég svara til
um vinnu annarra í kvikmyndinni. “
Nú hafíð þið leikið margoft saman á
fjölunum. Hjálparþað ekki alltaf?
Kristbjörg: „Það er voðalega nota-
legt að þekkjast vel. Traustið er sam-
leikuram mjög mikils virði.“
Róbert: „Það hefur Messunarlega
allt gengið vel upp hjá okkur Krist-
björgu í þau ótal skipti sem við höfum
leikið saman.“
Kristbjörg: „Við eram allavega
ekkert hrædd hvort við annað.“
Róbert: „Það er óþarfi að óttast
Kristbjörgu og hún má heldur ekki
vera smeyk við mig.“
Róbert glottir og gjóar augunum
að Kristbjörgu.
Kristbjörg: „Ég var það nú samt
sem áður einu sinni þegar ég lék fyrst
á móti honum en það var í fyrsta hlut-
verki mínu hjá Þjóðleikhúsinu í Horft
af brúnni. Þá var ég svo hrædd við
þessa gæja. Var svo mikið barn. Eitt
sinn var ég meira að segja svo hrædd
að það leið yfir mig!“
Kristbjörg hlær dátt, grípur um
handlegg Róberts og segir við hann
„Manstu eftir því?!?“
Róbert: „Ég man nú ekki eftir því.“
Kristbjörg: „Ég man það hins veg-
ar eins það hefði gerst í gær að á
fyrstu æfingunni minni fyrir verkið
þá var ég svo smeyk að ég fætumir
héldu mér hreinlega ekki. En nú er ég
ekki lengur hrædd við hann.“
Þekktuð þið persónur ykkar í
Fíaskó?
Kristbjörg: „Þær vora mér algjör-
lega ókunnugar til að byrja með en
hægt og bítandi kynntist maður
þeim.“
Róbert: „Það er nú ávallt þannig að
þegar leikarinn þai'f að „ganga í
skrokk" á persónu þá verður hann að
fínna hana í sjálfum sér. Til að gera
persónu trúverðuga verður leikarinn
að trúa á hana sjálfur. Leikari verður
með öðram orðum að aðlaga persón-
una sjálfum sér. Það þýðir ekkert að
reyna að herma eftir einhverjum öðr-
um.“
Kristbjörg, nú er kvikmynda-
stjaman fallna orðin gleymin og
þreytt. Hvernig nálgaðistu þá hlið
hennar?
Kristbjörg: „Það er vissulega
margt fólk í kringum mann sem hefur
orðið gleymið og maður nýtir sér ætíð
að einhverju leyti það sem maður hef-
ur í kringum sig. Líðan hennar er
heldur ekkert óvenjuleg í sjálfu sér.
Slíkt hendir einfaldlega marga er þeir
taka að eldast. Það var spennandi að
glíma við hlutverkið."
Það hefur kannski ekki veiið erfítt
fyrir þig, Róbert, að leika karlmann
sem fellur fyrir konu sem leikin er af
Kristbjörgu?
Róbert: „Nei, það var nú ekki það
erfiðasta skal ég segja þér!“ Róbert
skellir upp úr og leggur hönd sína á
öxl Kristbjargar.
Nú leikið þið fólk á besta aldii sem
fínnur ástina á ný. Haldið þið að það
sé erfíðara en fyrir þá sem yngri eru?
Kristbjörg: (Hlær innilega) „Nei,
ástin á sér engin aldursmörk.“
Róbert: „Fólk er alltaf að stinga
sér saman á elliheimilum og þótt
menn gantist með það þá er sú ást
ekkert sviknari en hver önnui-.“
Hafíð þið áhuga á að ieika í fleiri
kvikmyndum?
Róbert: „Ef það býðst þá skoðar
maðui- allavega handritið."
Kristbjörg: „Já, ef eitthvað
skemmtilegt rekur á fjörurnar þá er
bara gaman að vera með í slíku.“
Hefur ykkur dreymt um að reyna
fyrir ykkur í Hollywood líkt og stjarn-
an fallna íFíaskó?
Kristbjörg: Hlær „Það hefur ekk-
ert traflað mig.“
Róbert: „Nei, ég hef ekki heldur átt
neina slíka drauma. Draumar mínir
hafa leitað lengra í austurátt og
margir hverjir ræst þannig að ég er
sáttur við minn hlut.“
Kristbjörg: „Ef kallið hefði ein-
hvei-n tímann komið þá hefði ég sjálf-
sagt svarað því. Ég hef ávallt haft
ánægju af því að reyna eitthvað nýtt.“
Skítkalt í næl-
ondruslum
Framtíð, fortíð, vonir, væntingar, ástir
og örlög persónanna Júlíu og Hilmars eru
Silju Hauksdóttur og Birni Jörundi sem
opin bók. Hildur Loftsdóttir hleraði
hugleiðingar leikaranna.
Morgunblaðið/Golli
Silja Hauksdóttir og Björn Jörundur Friðbjörnsson fara með hlutverk
Júlíu og Hilmars í Fíaskó.
Björn: „Silja var mjög veik eitt skipt-
ið í upptökunum, ég var allsber að
drepast úr kulda, frjósandi og skjálf-
andi og hún það lasin að hún leið út af
og datt í gólfið. Og samt var haldið
áfram.“
Silja Hauksdóttir og Björn Jör-
undur Friðbjörnsson era mætt á
Borgina til að spjalla um hlutverkin
sín í kvikmyndinni Fíaskó eftir Ragn-
ar Bragason sem framsýnd var um
seinustu helgi. Þau leika kærastupar-
ið Júlíu og Hilmar, en samband
þeirra gengur ekki sem best.
Silja: „Það er mjög skemmtilegt að
"■l vinna í bíómynd þar sem allir leggjast
á eitt til að myndin verði sem best.“
Björn: „Já, og það er mjög áþreif-
anleg umbun að sjá síðan myndina.
Mig langar að þakka Ragnari fyrii- að
skrifa þessa skemmtilegu sögu.“
Töffarinn og gelgjan
Silja: Júlía er ung stúlka, dálítil
gelgja og mjög leitandi. Ég myndi
segja að hún væri frekar að leita að
sjálfri sér en að ástinni eins og það
virkar á yfirborðinu. Þetta er væn
stelpa en breysk, og hún framkvæmir
áður en hún hugsar. Ég gerði mér
varla grein fyrii- því fyrr en ég sá
myndina að hún er kannski venjuleg-
ust allra persónanna í Fíaskó.
Björn: Hilmar hefur verið lengi á
sjónum og ekki farið í skóla. Hann er
vænn strákur en töffari á yfirborðinu
og það er hans leið til að „díla“ við
umhverfið. Hann hefur átt í sam-
bandi við Júlíu í kannski eitt ár, og
það er alls ekki í fyrsta skipti sem
hann á kærastu, en ég held að þetta
sé í fyrsta skipti sem honum er hafn-
að af ástinni. Og þegar menn lenda í
vandræðum á þeim velli verða þeir
stundum svolítið sturlaðir af afbrýði
og tilfmnigaróti, sérlega ef þeir telja
sig „rnacho". Hann veit ekkert hvern-
ig hann á að taka á þessum vanda og
bregst við eins og reiður hani, í hálf-
gerðu stundarbrjálæði. En Hilmar er
góð sál, kannski svolítið einfaldur.
Silja: Getur verið að töffaraskapur-
inn sé einhvers konar hræðsla við
höfnun hjá honum?
Bjöi-n: Er það ekki þannig hjá öll-
um?
Rómantík og rucjdaskapur
Björn: Ég er ekki viss um að ef
Hilmar hefði verið lengur í landi,
hefði hann dregið Júlíu á nektarbúllu.
Silja: En þau era ekki par sem fer
út að borða.
Björn: Nei, að fara út að boi'ða og
drekka rauðvín þætti Hilmari rugl.
Maður borðar sig saddan og fær sér
sterkt áfengi til að verða fullur.
Silja: Hún er rómantískai'i.
Björn: Já, hún er stúlka og stúlkur
hafa yfir höfuð óraunhæfar róman-
tískai’ hugmyndir um lífið. Þær horfa
svo mikið á sjónvarp.
Siija: Hún vill að einhver dáist að
henni því hún getur það ekki sjálf.
Björn: Hún vill líka eitthvert
„commitment" frá honum sem hann
getur ekki gefið henni.
Silja: En innst inni held ég að hún
vilji það ekki, því þegar hún að lokum
fær ástarjátninguna þá bregst hún
við eins og kjáni. Ég er ekki viss um
að hún sé jafn hrifin af honum og
hann er af henni.
Bjöm: Það held ég að sé alveg á
hreinu.
Silja: Ég held að hún sé hvorki
ástfangin af Hilmari né Gulla. Hún er
dálítið að prófa hversu langt hún
kemst.
Blautur utan í bryggju
Silja: Mér fannst mjög skemmti-
legt að leika Júlíu og samstarfið við
Daraa, Ragga og Bjössa gerði það
enn skemmtilegra. Það var skapandi
og lærdómsríkt að fá að þróa per-
sónuna í rólegheitum á æfingatíma-
bilinu og það hjálpaði mér að kynnast