Morgunblaðið - 03.06.2000, Síða 86

86 LAUGARDAGUR 3. JÚNÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
Ekki svo saklaus!
BRITNEY er best. Þaö finnst íslensk-
um plötukaupendum í þaö minnsta
því stúlkustimiö trónirtraustlega á
toppi Tónlistans aöra vikuna í röö
þrátt fyrir væna samkeppni. Þegar
Oops I Did It Again kom út vestan-
hafs í síðustu viku var hún rifin
út með þvílíkri heift að 1.3
milljónir eintaka seldust á
einni viku sem er met hjá
sólósöngkonu. Fyrra metiö
átti kanadíska kjarnakvend-
ið Alanis Morrisette sem
seldi skitin 460 þúsund eintök
af síðustu skífu sinni. Þetta er
satt hjá stelpunni henni Britn-
ey, hún er alls ekki svo sak-
laus!
Naglbítar negla
sig á listann!
ÞAÐ er varla hægt
aðfá betri dóma
en nýjasta plata
200.000 nagl-
bíta, „Vögguvísur
fyrir Skuggaprins"
hefur verið að fá í
flestum dagblöó-
um landsins.
Villi Naglbítur
segirokkurfrá
ævintýrum Skuggaprinsins sem virðist ekki
ætla að eiga sjö dagana sæla.
Naglbítarnir ætluðu víst að gefa út plötuna
fyrir síðustu jól en ákváðu svo að skugga-
prinsar ættu meira erindi með hækkandi sól,
þegar skuggamir verða lengri. Það virðist
hafa verið hárrétt ákvörðun og rokkunnendur
bíða spenntir eftir að sjá þá spila í Laugar-
dalshöllinni 11. júní.
—.—^ ———*— Nr.; var ;vikur; ’ ; Diskur ; Flytjandi ; Utgefandi ; Nr.
•1.1 1 i ; i Oops 1 Did It Again : Britney Speors iEMI 11.
2. ; 2 i 2 1 : Binaural : Pearl Jom :Sony 1 2.
3. i 4Í 11 : : Hoorey For Boobies iBbodhound Gong 1 Universol j 3.
4. 1 11 i 2 i : Ero 2 j Era ■ Universol ■ 4.
5.1 11 : N ■ Marsholl Mothers LP jEminem ■Universol j 5.»
6.; ; 1 j i Mission Impossible 2 jÝmsir i Hollyw. Rec. j 6.
7.; 3! 5 i i Skull & Bones iCypress Hill iSony i 7.
8. i 5 i 7 i i Ploy :Moby ÍMute i 8.
9. i 7 i 19 i ÍBestOf iCesorio Evoro ÍBMG i 9.*
10. i 8 i 11 i i Pottþétt 19 j Ýmsir i Pottþétt i 10.
n.i &; 3 : ; Trilenium jSash • Edel ! 11.
•12.: i í 1 : Vögguvísur fyrir skuggoprins ! 200.000 Naglbítor ■ Sproti j 12.
13.: 12:33 j i Distonce To Here ■Ltve jUniversol j 13.
14.; 10j 41 ■ i Significant Other i Ump Bizkit j Universol j 14.
is.; 14; 52 i Ö i Ágætis byrjun i Sigurrós j Smekkleyso j 15.
16.; : í i Greotest Hits i Whitney Houston ÍBMG i 16.
17.; 9] 27 i i Supernotural ;Sontnno ÍBMG i 17.
18. Í 16 i 5 : : Toni Broxton :The Heot ÍBMG i 18.
19. i 18 i 30 1 I Humon Cloy : Creed jSony jl9.
20. i 42 i 3 ! : Cofe Atlontic I Cesorio Evoro ! BMG !20.
21.; 38; 20 ! ! Glonni glæpur jÝmsir jLotibærehf j 21.
22.; ! 1 ! ! Fomily Volues Tour 1999 i Ýmsir j Universol j 22.
23.; 25; i5 i i Writings On The Wall í Destinys Child iSony i 23.
24.; 13Í 23 i i On How Ufe Is ; Macy Gray : Sony : 24.
25.; 19; 34 i i 12 Ágúst 1999 iSólin Hnns JónsMín s i Spor i 25.
26.i 22 i 28 i i S&M iMetollica : Universol : 26.
27. i 17 i 32 i i Relood ■Tom Jones ÍV2 :27.
28. i 35 i 31 1 : Sogno ! Andreo Bocelli ! Universal ! 28.
29.; 95 1 38 | H : Baby One More Time i Britney Spears j EMI i 29.
30.; 20! 11 ■ I Enqlar Alheimsins i Hilmor Öm/Sigur Rós j Krúnk j 30.
og Myndir Austurslrce!^
somvinnu
rvegi, Músík
L
Sjóðandi Cesaria!
íslandsvinurinn f"
nýbakaði Cesaria I
seiðingieins J
og hann gerist bestur. Vitanlega hef-
urhinn mikli áhugi átónleikum Cesariu smit-
að út frá sér og ýtt við sölu á plötum hennar
og verma tvær þeirra Tónlistann að þessu
sinni, Best of í 9. sæti og Cafe Atlantic í því
20.
Ekkert
að Elton
TONLEIKAR
L a u g a r d a I s v ö 11 ii r
ELTONJOHN
Tónleikar Eltons Johns á Laugar-
dalsvelli fimmtudaginn 1. júní 2000.
Um upphitun sáu Nýdönsk og KK.
EF MAÐUR pælir aðeins í því er
fjöldi stórstjarna sem haldið hafa
tónleika hér á landi furðu mikill.
Nöfn eins og David Bowie, Sting,
Led Zeppelin, Kinks, Iron Maiden,
Jethro Tull, Nick Cave og A-Ha
koma ósjálfrátt upp í huga minn að
maður tali nú ekki um sjálfa Kiss! Og
nú er það sjálft ofurstimið Elton
John, píanópopparinn heimsfrægi,
einn vinsælasti dægurlagasmiður
allra tíma.
Ég viðurkenni að ég hafði nú ekki
mikla trú á þessum tónleikum er ég
frétti af þeim. Yfirlýsingar þess efnis
að undirbúningurinn að komu Eltons
haíl staðið yfir í eitt ár fannst mér
heldur ólíklegar í ljósi þess að
auglýsingar hófu ekki að birtast fyrr
en rétt rúmum mánuði fyrir tónleika.
Og að leigja Laugardalsvöllinn undir
herlegheitin og það að búast jafnvel
við um 18.000 manns á tónleikana
fannst mér heldur hæpið. Það var
einhver óþægileg „Rolling Stones
koma örugglega“ lykt af þessu.
Eins og venjur gera ráð fyrir á
þessum dásamlegu tímum sem við
lifum á var sett upp heimasíða fyrir
tónleikana hvar helstu upplýsingar
um kappann og tónleikana voru
gerðar aðgengilegar. Á síðunni var
og eins konar niðurtalningardagatal,
sneisafullt af mismunandi gagnleg-
um hlutum. Fyrir mér var það tónlist
Elton og frammistaða á væntanleg-
um tónleikum sem gerði komu hans
áhugaverða en af þessari blessuðu
síðu að dæma var það ekkert endi-
lega aðalatriðið. Sögur af því hvemig
handklæði eða bflar myndu hugnast
þeim hornspengda og lýsingar af
máltíð einhverra belgískra sviðs-
manna á Lækjarbrekku fundust mér
æði klénar, algerlega óþarfar og
koma list mannsins ekki nokkurn
skapaðan hlut við. Það var engu lík-
ara en aðstandendur væru að stæra
sig af því hvað þetta væri nú mikil
stórstjarna sem væri á leiðinni hing-
að til landsins og að sú staðreynd
væri aðalmálið, ekki tónlistin sem
hann ætlaði að flytja, sem er auð-
vitað það sem fólk fer til að sjá. Eða
hvað? Er ég kannski orðinn gamal-
dags rómantíker á unga aldri?
Allt þetta tal aðstandenda um
Elton-æði á Islandi, hversu margir
sérfræðingar væru nú á leiðinni
hingað á vegum kappans og hversu
rosalegt og sérstakt þetta sérinn-
flutta svið hans væri nú var orðið
ansi hvimleitt. Ástæðumar að baki
þessu ragli em sjálfsagt markaðs-
legar, koma af stað umtali og æsingi
svo að eitthvað seldist nú á tónleik-
ana. En fyrr má nú vera. Það var
eins og þetta væri í fyrsta skipti sem
haldnir væra tónleikar hérlendis.
Nýdönsk og KK hituðu upp fyrir
kappann og komust vel frá sínu, voru
barasta í rokna stuði allir saman.
Lávarðurinn steig svo á svið kl.
20.00, valsaði aðeins fram á sviðið,
brosti, veifaði kurteislega og hóf
leikinn á hinni sígildu perlu „Your
Song“. Smá taugatrekkingur sveip-
aði flutninginn en Elton var fljótur
að yfirvinna hann og við þriðja lag
var hann sem á heimaslóðum.
Áhorfendur voru um 8000, ekki
slæmt og tónleikarnir langt frá því
að fara í vaskinn. En það var þó ým-
islegt sem vakti mig til umhugsunar
hvað varðaði tónleikastaðinn sjálfan
og fyrirkomulagið þar. í stúkunum
tveimur hírðust þeir sem þurftu að
punga út 6.600 kr. fyrir miða og sáu
trauðla upp á sviðið á meðan þeir
sem keyptu sér ódýrari miðana stóðu
nokkra metra frá goðinu og undu
hag sínum vel. Undarlegt. Sérstök
stúka var á stæðinu fyrir „mjög mik-
ilvægar persónur“, hvítir sólstólar úr
plasti uppi á óálitlegum trépramma.
Skondið. Miðinn á tréprammann
kostaði 20.000 kr. Þetta allt kom nú
frekar kauðalega út verður að viður-
kennast og ég held svei mér þá að
vænlegra hefði verið að halda tón-
leikana í Laugardalshöllinni.
Tónlistin sveik þó engan og sigur-
vegari kvöldsins var listamaðurinn
sjálfur, Elton John. Þrátt fyrir að
vera með næfurkaldan norðangarra
beint upp í andlitið, spilandi á sviði
sem var langt frá því að vera eitthvað
sérstakt og glæsilegt, með mis-
heppnaðri ljósasýningu og rápandi
gæslumönnum, stóð hann sig eins og
hetja. Það sem skiptir máli á svona
tónleikum, fyrir áhorfendur og ekki
síst flytjandann, er hvort að menn
séu að gera þetta af einhverri tilfinn-
ingu eður ei. Það er lítill vandi fyrir
menn sem eru komnir í þá stöðu sem
Elton nýtur í dag að kasta til hönd-
unum, hirða seðlana og hoppa upp í
vél. Slæleg frammistaða myndi ekk-
ert skipta svo miklu máli. Við sáum
þó sjálfan Elton John í eigin pers-
ónu! En fyrir þessu var ekki að fara í
tilfelli Eltons Johns.
Hann gaf af sér í rík-
um mæli á tónleikun-
um sem voru vel að
merkja 2 klst. og 45
mínútur að lengd. Það
þarf enginn að velkj-
ast í vafa um það að
maðurinn er
framúrskarandi laga-
smiður og á tónleikun-
um flutti hann sígild
lög eins og „Daniel“,
„Rocket Man“, „I Gu-
ess that’s why they
call it the Blues“,
„Crocodile Rock“,
„Don’t let the Sun go
down on me“ og
„Candle in the Wind“
af einlægni og ástríðu
hins sanna listamanns.
Auk þess var hann yf-
irmáta öruggur alla
tónleikana, það stafaði
þægileg nálægð af
honum og greinilegt
að maðurinn er yfir-
máta sviðsvanur.
Það sem maður
saknaði hvað helst er að Elton er
hættur að fara upp á háu nóturnar í
lögum eins og „Sorry seems to be the
hardest Word“ og „Daniel“. Á flygli
meistarans gat enn fremur að líta
stafræna textavél sem hann studdist
við á tónleikunum. Of mikið af kóki
og vodka í gegnum árin tekur greini-
lega sinn toll af þeim gráu.
Ég veit að það er klisja að segja að
Elton sé mannlegur mjög og niðri á
jörðinni en þannig er það nú bara. I
lok tónleikanna viðurkenndi hann að
hann hefði verið fremur tauga-
óstyrkur þar sem þetta væri í fyrsta
sinn sem hann spilaði hér á landi og
að hann væri mjög glaður yfir þeim
móttökum sem hann hefði fengið.
Það var sko ekkert að Elton þetta
kvöldið.
Jæja. Er það svo ekki bara
Springsteen næst? Alveg væri ég nú
til í þann pakka.
Arnar Eggert Thoroddsen