Morgunblaðið - 18.11.2000, Page 52

52 LAUGARDAGUR 18. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Ólöf Ingimund-
ardóttir fæddist
í Háagerði í Ólafs-
firði hinn 28. sept-
ember 1907. Hún
Iést hinn 11. nóvem-
ber síðastliðinn. Hún
var dóttir hjónanna
Ingimundar Guðjóns
Jónssonar, f. 21.4.
1876, útvegsbónda
og Guðrúnar Stefan-
íu Guðmundsdóttur,
f. 3.4. 1880, hús-
freyju, ábúenda í
Háagerði í Ólafs-
firði. Fósturforeldr-
ar hcnnar voru Halldór Guð-
mundsson, bóndi í Burstabrekku
og kona hans Ingibjörg Gisladótt-
ir húsfreyja. Ólöf átti átta systk-
ini; Ingibjörg, f. 8.11. 1901, látin;
Ólöf, f. 1902, lést þriggja ára; Ja-
kob, f. 21.7. 1905, látinn; Gísli, f.
2.12. 1909, látinn; Sigurður
Ringsted, f. 2.5. 1912; Sigríður, f.
16.10. 1913; Halldóra, f. 3.11.1914
Við ætlum að segja nokkur orð
um hana ömmu okkar sem nú hefur
kvatt þennan heim. Hún amma á
Ólafsfirði eða „amma óla“ eins og
við alltaf kölluðum hana var yndis-
leg kona. Það brást ekki þegar við
komum á Ólafsfjörð að tekið væri á
móti okkur með kræsingum sem
hefðu gert allt kóngafólk heimsins
agndofa.
Öll urrðum við þeirrar ánægju
aðnjótandi að dvelja hjá ömmu og
öllu fólkinu okkar á Ólafsfirði um
lengri eða skemmri tíma. Hvort
sem það var til að vinna í sjóhúsinu,
í vegagerð eða bara til að leika sér
niðri við tjömina. Það var nú ekki
alltaf sem það vannst tími til að
gera allt sem átti að gera, eins og til
dæmis að mála grindverkið. En
aldrei brást það að hún „amma óla“
var með bakkelsið tilbúið þegar
komið var inn.
Meira að segja hin síðari ár þeg-
ar amma var flutt inn á Hom-
brekku, þá kom hún heim á
Brekkugötuna til að „hugsa um
okkur“ þegar við komum í heim-
sókn frá Akranesi. Undir það síð-
asta var amma orðin þreytt, farin
að þrá hvíldina og að komast til afa
sem var farinn á undan henni.
Elsku amma, við kveðjum þig
með yndislegar minningar í hjart-
Formáli minn-
ingargreina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
og Þorvaldur, f. 15.1.
1918, látinn.
5. október 1929
gekk Ólöf að eiga
Guðmund Ólaf Guð-
mundsson, f. 4.7.
1900, d. 2.8. 1988,
hann var sonur hjón-
anna Guðmundar Ól-
afssonar, útgerðar-
manns og Freydísar
Guðmundsdóttur,
húsfreyju í Ólafsfirði.
Ólöf og Guðmundur
eignuðust tvo syni þá
Garðar, f. 21.2. 1930
og Halldór Ingvar, f.
16.5. 1933. Garðar var kvæntur
Sigríði Ingibjörgu Hannesdóttur,
f. 1.9. 1934, d. 22.4. 1993, þeirra
börn eru Ilalldóra, gift Maroni
Björnssyni, tvö böm, Guðmundur
Ólafur, kvæntur Þuríði Sigmunds-
dóttur, þijú börn, Ólöf, gift Barða
Jakobssyni, þrfr synir og Hannes,
kvæntur Steinunni Aðalbjarnar-
dóttur, þijú börn. Sambýliskona
anu um allar stundir okkar með þér
og þökkum lyrir þær allar.
Óskar Örn, Lára Elín, Hanna
Þóra og Ólöf Inga.
Mig langar til að minnast Ólafar
Ingimundardóttur, frænku minnar
og vinkonu frá Ólafsfirði, í fáum
orðum. Við vomm bræðradætur og
þótt einungis hafi skilið eitt ár á
milli í aldri hófust kynni okkar ekki
fyrir alvöru fyrr en á fullorðinsár-
um, þó að alltaf höfum við vitað
hvor af annarri.
Meðan ég og fjölskylda mín
bjuggum í Ólafsfirði var alla tíð
mikill samgangur milli heimilanna
og fór ávallt vel á með okkur Ólöfu.
Hún var traustur og góður vinur
sem gott var að leita til. Ólöf var
myndarleg húsmóðir, mikil hann-
yrðakona og bjó fjölskyldu sinni fal-
legt og gott heimili. Hún og eigin-
maður hennar, Guðmundur Guð-
mundsson, voru afar samhent hjón
og samstiga.
Efth- að við fjölskyldan fluttum
suður hélst ávallt gott samband
með okkur þótt vík væri milli vina.
Þegar þau komu suður héldu þau til
hjá mér og eiginmanni mínum, Vil-
mundi Rögnvaldssyni. Það var allt-
af ánægjulegt að fá Ólu og Munda í
heimsókn og son þeirra, Halldór,
sem iðulega var með þeim í för.
Halldór er einstakt prúðmenni og
var hann foreldrum sínum mikil
stoð og stytta þegar halla fór undan
fæti fyrir þeim á efri árum.
Þegar við Villi fórum norður
gistum við iðulega heima hjá Ólu
og Munda. Þau voru einstaklega
gestrisin og sannkallaðir höfðingj-
ar heim að sækja. Eiginmenn okk-
ar Ólu, þeir Villi og Mundi, voru
miklir mátar, höfðu mikla ánægju
af samskiptunum hvor við annan
og höfðu alltaf eitthvað um að
skrafa. Þau hjónin reyndust okkur
sannir vinir gegnum tíðina.
Eftir að eiginmanna okkar naut
ekki lengur við hittumst við Óla æ
Garðars er Helga Torfadóttir.
Fósturbörn Ólafar og Guð-
mundar eru Olga Albertsdóttir, f.
16.6. 1936 og Guðbrandur Þor-
valdsson, f. 18.12. 1945. Olga er
gift Ágústi Kolbeini Sigurlaugs-
syni, f. 20.5. 1936, börn þeirra
eru: Albert Guðmundur, á tvö
börn, Guðný gift Ægi Ólafssyni,
eiga fjögur börn, Kolbeinn,
kvæntur Jónínu Guðbjartsdóttur,
eiga tvö börn, Ólöf gift Marteini
Halldórssyni, eiga þijú börn, Sig-
urlaugur Valur, kvæntur Nönnu
Árnadóttur, eiga þrjú börn, Geir
Hörður kvæntur Önnu Rósu Vig-
fúsdóttur, eiga eitt barn, Elín-
borg, gift Kristni Steingrímssyni,
eiga þrjú börn og Sæbjörg gift
Jóakim Ólafssyni, eiga þijú börn.
Guðbrandur er kvæntur Þuríði
Óskarsdóttur, f. 12.5. 1948, þeirra
börn eru: Lára Elín, lést á fjórða
ári, Óskar Örn, sambýliskona
Karólína Ólafsdóttir, Lára Elín,
sambýlismaður Gunnar Steing-
rimsson, Hanna Þóra, sambýlis-
maður Guðmundur Sveinsson og
Ólöf Inga, sambýlismaður Guðjón
Heiðar Sveinsson.
titför Ólafar fer fram frá Ólafs-
fjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
sjaldnar, en samband okkar var
óslitið eftir sem áður. Við höfum
ræðst við í síma nokkuð reglulega
og áttum okkar síðasta samtal að-
eins örfáum dögum áður en hún
kvaddi þennan heim. Ég minnist
Ólu með þakklæti fyinr góð kynni
og sanna vináttu og bið ástvinum
hennar blessunar og huggunar.
Vertu yfir og allt um kring
með eÚífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Lára Guðmundsdóttir.
Ólöf Ingimundardóttir hafði nafn
sitt eftir ömmu sinni Ólöfu Þuríði
Árnadóttur, ættmóður þeirrar ætt-
ar sem leiða má líkum að hafi oftast
haldið ættarmót á Islandi. Aður
hafði systir hennar borið nafnið en
hún lést þriggja ára.
Ólöf var á þriðja ári þegar hún
var tekin í fóstur til Halldórs
Guðmundssonar og Ingibjargar
Gísladóttur í Burstabrekku í Ólafs-
firði. Margar geymdi hún bemsku-
minningar frá Burstabrekku.
Snemma fór að bera á áhuga hjá
henni til saumaskapar og hannyrða
og var hún send á saumanámskeið
niður í Hom, þá innan við fermingu,
þar gerði hún ljósadúk úr rifsefni
og saumaði hún blómarósir í homin
og hnýtti fræhnúta utan með dúkn-
um. Fyrir hver jól til nokkurra ára
bryddaði hún skinnskó og prjónaði
illeppa í þá tilhanda heimilisfólkinu.
Hjá þeim sæmdarhjónum, Halldóri
og Ingibjörgu var hún til átján ára
aldurs, síðast niðri í Homi eftir að
þau fluttu búferlum frá Bursta-
brekku vorið 1925. Það sumar vann
hún í salthúsi hjá Jóni Bjömssyni.
Tvær vertíðar var hún í vist í Vest-
mannaeyjum. Fyrri veturinn var
hún hjá Hannesi og Magnúsínu í
Hvoli en þau ráku sjómannaheimili.
Fékk hún 40 kr. á mánuði en seinni
veturinn fékk hún 50 kr. á mánuði
og fríar ferðir að auki. Þá var hún
fengin í vist hjá Benedikt Friðriks-
syni skósmiði á Þingvöllum, sinnti
hún búi og bömum. A sumrin vann
hún í síld á Siglufirði.
Harðangur og fatasaum lærði
Ólöf á tveggja mánaða námskeiði
hjá Guðrúnu Scheving á Akureyri
og reyndist það nám henni vel í
hennar búskap. Kostuðu þau Ingi-
mundur og Guðrún, mamma hennar
og pabbi námskeiðið. Þar saumaði
hún m.a. peysufatajakka á mömmu
sína og kjóla á Siggu og Dóra syst-
ur sínar.
Segja má að gestamóttaka Ólafs-
fjarðar hafi verið í Félagahúsinu á
þessum áram. Veturinn 1928-29
réðst Ólöf í vist hjá Kristínu Þor-
steinsdóttur, hafði sú mannkosta-
kona mikil og góð áhrif á Ólöfu og
vistin hjá Kristínu í Félagahúsinu
var henni dýrmæt endurminning til
síðasta dags og jafnaði hún henni
við vist í kvennaskóla og kynni
þeirra slitnuðu aldrei meðan báðar
lifðu.
Guðmundur Ólafur Guðmundsson
hóf ungur sjósókn og átján ára varð
hann formaður á Garðari, 6 tonna
bát. Haustið 1929 hugðust þau Ólöf
og Guðmundur giftast og vildi Ólöf
að daginn bæri upp á afmælisdag
hennar, 28. september en Guð-
mundur vildi fyrst koma bátnum
fyrir inn á Akureyri fyrir veturinn.
Ekki varð Ólöfu svefnsamt þá nótt
því vonskuveður gerði og var hann
einn á sjó á Garðari. Morguninn eft-
ir voru fjörar gengnar en mikill var
léttir konunnar sem beið mannsefn-
is síns þegar báturinn skreið inn
fjörðinn, hafði hann komist í var við
Hrísey og stóð veðrið af sér.
Brúðkaup þeirra var haldið viku
síðar hinn 5. október.
Engan skildi undra að sex árum
síðar er Ólöf ein af stofnendum
slysavarnadeildar kvenna í Ólafs-
firði og var hún heiðursfélagi þess
félags. Slysavarnakonur hafa alla
tíð borið umhyggju fyrir öryggis-
málum sjómanna sem og annarra
og má með sanni segja að Ólöf hafi
verið dyggur liðsmaður í þeirra
hópi. Heimili sitt bjuggu þau Ólöf
og Guðmundur sér í Guðmundar-
húsinu við Strandgötu og þar eign-
uðust þau syni sína tvo Garðar og
Halldór Ingvar, annar skírður eftir
bátnum sem bar Munda heilann
heim og hinn eftir fósturforeldram
Ólu. Þegar Albert bróðir Guðmund-
ar dó varð það úr að þau tóku Olgu
dóttur hans í fóstur, þá þriggja ára
og þegar Þorvaldur bróðir Ólafar
missti Láru konu sína tóku þau
Guðbrand sex ára einnig í fóstur.
Fyrstu búskaparárin einkenndust
af lífsbaráttunni, bæði í formi þess
að afla lífsviðurværis og einnig bar-
áttu við veikindi. En fjölskyldan
stóð alla þá stórsjói af sér.
Gullfoss, 12 tonna bátur var
keyptur 1930 og var Guðmundur
formaður á honum. Síðar taka þau
þátt í nokkram útgerðum og rekstri
netaverkstæðis. Þrjá vetur vora
Ólöf og Guðmundur á suðvestur-
hominu, fyrst tvo við útgerð Græðis
og þá einn við frystihús í Kópavogi.
1951 flytja þau svo í húsið á
Brekkugötu 25 sem þau byggðu.
Heimili þeirra bar merki mikillar
húsmóður hvað andblæ snerti og
matreiðsla lék í höndum hennar.
Handavinna var rauði þráðurinn í
lífi Ólafar og hennar sterka hlið.
Eftir hana liggja fjölmörg verk, má
til gamans nefna að tvo púða gerði
hún í sauðalitunum sem seldir voru
til Noregs og einn að auki fór alla
leið til Japans. Hún gimbaði dúka
og fyrir þá keypti hún glerskáp sem
kostaði 1.800 kr. Heimilið á Brekku-
götunni er prýtt nokkram verkum
hennar eins og Gunnhildi kónga-
móður, Smaladrengnum og Norskri
baðstofu svo fátt eitt sé nefnt. Eins
er um vert að nefna að altarisdúkur
sem var til fjölda ára í Ólafsfjarðar-
kirkju er verk og gjöf hennar, hann
mun nú vera í safnaðarheimilinu.
Trúin átti ætíð mikil ítök í henni og
mikils er vert starf hennar og ann-
arra kvenna í Hallgrímsnefnd Ól-
afsfjarðarkirkju.
Líf Ólafar Ingimundardóttur var
samtvinnað sögu Ólafsfjarðar. Guð-
mundur, maður hennar, var fram-
herji í hópi útgerðarmanna og
studdi Ólöf ætíð þétt við bakið á
honum. 1960 stofnuðu þau ásamt
sonum sínum og tengdadóttur fyrir-
tækið Guðmund Ólafsson hf. og
keyptu þau samnefndan bát, jafn-
hliða var reist salthús. Þau færðu
björgin í grann undri framtíðarhöll,
í dag er fyrirtækið þeirra öflugt
fjölskyldufyrirtæki og gerir út
loðnuskipið Guðmund Ölaf ÓF sem
er nefnt fyrst og fremst eftir þeim
hjónum. Hún hefur jafnan haft hug-
an við mennina á sjónum enda var
það hennar hlutskipti í lífinu að bíða
heima og biðja og ábyggilega fylgir
blessun Biblíunni sem hún gaf um
borð og höfð er í öndvegi í matsal
skipsins.
Kæra amma, löng var orðin þín
lífsleið og margt dreif á daga þína.
Ég var þeirra gæfu aðnjótandi að
eiga þig að og kærar era mér þær
stundir sem við áttum saman. Ljós-
lifandi er myndin af þér í salthúsinu
þegar verið var að meta saltfisk og
+
Hugheilar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
ástkærs eiginmanns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
BENEDIKTS BJARNASONAR
frá Tjöm,
Vikurbraut 28, Höfn.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Skjólgarðs.
Guð blessi ykkur öll.
Steinunn Aradóttir,
Bjarney Pálína Benediktsdóttir, Sævar Kristinn Jónsson,
Sigurgeir Benediktsson,
Arnborg Sigríður Benediktsdóttir, Þorgeir Sigurðarson,
Kari Benediktsson, Gerður Sif Hauksdóttir,
Eydís Sigurborg Benediktsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ÓLÖFINGI-
MUNDARDÓTTIR

þú komst til að sauma utan um
pakkana og ég var að salta í þá.
Fyrir kom að saltkorn skaust upp í
augað á snáðanum en þú kunnir ráð
við því, þú sleiktir það úr, þegar
ekki var fiskimat sá Sigurjón Jónas-
ar um slíkt, blessuð sé minning
hans.
Ég geymi frásagnir þínar frá
liðnum tíma og ég dáist að því ótrú-
lega stálminni sem þú hafðir. Eins
yljar mér hugsunin um ástarpunga,
klatta og beinlausa fugla. Bama-
bamabömin kunnu vel að meta
langömmu sína og ætíð þáðu þau
molana þína með þökkum og áður
en þú fórst á Hornbrekku var ísinn
hjá ísömmu vel þeginn.
Hvíl í friði.
Hannes Garðarsson.
„Fagur, fagur fiskur í sjó...“
Elsku amma mín, þessi litli orða-
leikur kom upp í huga minn þegar
ég hélt í hönd þína síðustu daga
þína í þessu jarðlífi. Oft voram við
búnar að leika þennan leik þegar ég
var lítil stelpa og við áttum heima á
Brekkugötu 25, þú uppi en ég niðri.
Þú kenndir mér að lesa og mikið
varstu búin að hafa gaman af þegar
ég prjónaði fyrstu vettlingana mína,
þessa fjólubláu, þeir pössuðu á afa
þegar ég var búin með þá. Og svo
sátum við og saumuðum saman,
voram í klúbbi því ekki mátti ég
vera með í Slysavarnaklúbbnum.
Ég minnist einnig Hönnu Dóra,
dúkkunnar sem þið afi gáfuð mér
þegar ég var þriggja ára. Þú að-
stoðaðir mig við uppeldi hennar,
heklaðir á hana kjói og svo sungum
við „Dansi, dansi, dúkkan mín...“
Þú passaðir hana þegar ég var ekki
við og huggaðir mig þegar hún höf-
uðkúpubrotnaði og þurfti aðstoð
dúkkulæknis. Já amma mín við vor-
um bara góðar saman í þá daga. Ég
á ljúfar minningar frá þessum áram
og þær ætla ég að varðveita. En
ekki má gleyma afa, hann setti nú
aldeilis svip á tilverana okkar. Þið
vorað alltaf jafn ástfangin og bárað
virðingu hvort fyrir öðra alla tíð.
Afi var fæddur 4. júlí 1907 en dó
1988, þá 88 ára að aldri, en alltaf
kom sami glampinn í augu þín þeg-
ar þú talaðir um Munda þinn. Eg
trúi því að nú hafið þið hist á ný,
bæði komin með fuila sjón, og mun-
ið vaka yfir okkur öllum.
Síðustu árin dvaldi amma á
sjúkradeild Hornbrekku, réð þar
mestu að sjóninni hafði hrakað og
fór svo að lokum að hún varð svo til
alveg blind. Þetta átti amma mín
erfitt með að sætta sig við, en það
varð reyndar hlutskipti afa líka. En
þótt sjónin væri döpur var lífsvilj-
inn fyrir hendi og það vora ekki
margar veislur innan fjölskyldunnar
sem hún lét fram hjá sér fara. Alltaf
var amma sótt og var í sínu fínasta
pússi og vel til höfð og vil ég þakka
starfsfólkinu á Hombrekku fyrir þá
góðu umönnun sem hún fékk þar.
Oftast var hún amma gleðigjafi í
veislunum og voram við systkinin
ákaflega hreykin af ömmu okkar og
barnabarnabömunum fannst lang-
amma alveg frábær. Hún var minn-
ug á atburði og hafði skemmtilega
frásagnargáfu. Ef einhver þurfti að
vita eitthvað úr fortíðinni var alltaf
hægt að spyrja ömmu.
Síðustu vikuna lá hún á gjör-
gæsludeild Fjórðungssjúkrahússins
á Akureyri og þótt hún væri afar
veik og máttfarin tókst henni að
heilla starfsfólk og lækna sem önn-
uðust hana. Vil ég þakka því fólki
fyrir góða umönnun þessa daga. Ég
var afar stolt af ömmu minni,
hvemig hún horfðist í augu við að
lífi hennar var að ljúka. Að fá að
halda í hönd hennar uns yfir lauk
og finna að hún var sátt og róleg
þegar hún tók á móti ljósinu sem
lýsti henni leiðina heim var ólýsan-
leg tilfinning.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku amma mín, minning þín verð-
ur ætíð Ijós í lífi mínu.
Kveðja frá nöfnu þinni.
Ólöf Garðarsdóttir.