Morgunblaðið - 06.12.2000, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 2000
3
innilegar samúðarkveðjur til Þor-
geirs og fjölskyldunnar.
Blessuð veri minning þín.
Elín S. Sigurðardóttir.
„Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu þá aftur hug þinn og þú munt
sjá að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Vegir Guðs eru órannsakanlegir.
Alltaf erum við jafnóviðbúin þegar
vinir hverfa, og alltaf er sorgin jafn-
sár. Frammi fyrir þeirri staðreynd
lífsins stöndum við nú, er við með
söknuði kveðjum kæra skólasystur
ogvinkonu, Unu Halldórsdóttur.
Það var haustið 1952 sem við
kynntumst Unu en þá komum við 36
stúlkur til náms í húsmæðraskólan-
um Ósk á ísafirði. Við komum víðs-
vegar að af landinu. Þær voru
nokkrar frá ísafirði og Una var ein
þeirra. I níu mánuði var þetta heim-
ili okkark svo það má með sanni
segja að við höfum kynnst vel og
bundist góðum vináttuböndum sem
halda enn. Strax haustið eftir var
stofnaður saumaklúbbur í Reykja-
vík sem er enn starfandi.
Skólasystur sem eru búsettar ut-
an Reykjavíkur koma í heimsókn í
saumaklúbbinn ef þær hafa tæki-
færi til og er okkur alltaf mikið
ánægjuefni.
Una og Geiri fluttu ekki til
Reykjavíkur fyrr en 1978 svo við
nutum gestrisni þeirra hjóna oft
þegar við áttum leið um ísafjörð og
reyndar var það nú svo að við litum
alltaf á Geira sem skólabróður okk-
ar svo tengdur var hann okkur sem
kærastinn hennar Unu. Þær eru
margar minningarnar sem koma
upp í hugann þegar hugsað er til
baka, ferðir okkar vestur á tíu og
tuttugu ára útskriftarafmæli nú og
svo á stóru hátíðina þegar Hús-
mæðraskólinn Ósk varð 75 ára. Það
hefur verið farið í styttri ferðir og er
þá skemmst að minnast ferðar okk-
ar í Þórsmörk árið 1998 sem aldrei
gleymist.
Una var alveg sérstaklega jákvæð
kona, vildu öllum gott gera, alltaf til
staðar ef á þurfti að halda, að ekki sé
nú minnst á hennar góða skap og
glettni sem gat verið alveg ómetan-
leg.
Astvinum Unu vottum við inni-
lega samúð og biðjum Guð að
styrkja þau.
Unu kveðjum við og biðjum henn-
ar Guðs blessunar.
Þú lifir enn þitt dæmið dyggðarríka,
það dvlnar ei, þó hélið byrgi láð,
þú bjá oss áttir harla fáa líka
af hjartans auði og fólskvalausri dáð.
(Matt Joc.)
Saumaklúbbur skólasystra.
Laugardagurinn 5. ágúst síðast-
liðinn, líður mér seint úr minni. El-
ísabet frænka mín, Þorgeirsdóttir,
hafði boðið okkur í litla bústaðinn
sinn við Þingvallavatn og þarna
voru saman komnir nánustu ætt-
ingjar mínir úr föðurfjölskyldunni,
sem búa í Reykjavík, bræðumir
Þorgeir, Steindór og Þórarinn
ásamt konum sínum þeim Unu,
Grétu og Gullu (þvi miður vantaði
Elsu litlu systur og Kristmann og
Jenna og Nönnu, sem voru fjarri
góðu gamni) og svo næsti ættliður,
Elsa, Dúddi og ég, með mökum og
þeim börnum okkar, sem voru í
bænum.
Þingvallavatn var ægifagurt og
töfrar þess fylltu sálina fögnuði og
ró, þó svalur blærinn roðaði nef og
vanga. Litla húsið var hlýtt og nota-
legt, maturinn góður og okkur leið
öllum svo vel. Hápunktur heimsókn-
arinnar var svo varðeldurinn, sem
Geiri hafði hlaðið eftir kúnstarinnar
reglum, af þeirri list, sem gömlum
skáta er lagið og við sátum þarna í
kringum eldinn, þrjár kynslóðir og
sungum saman. Eg horfði á fegurð
himinsins, leit svo á þessi glöðu and-
lit, hvert af öðru og hugsaði hvað við
værum heppin, að eiga hvert annað.
Þessa stund rann það upp fyrir mér,
sem aldrei fyrr, hvað það hefur ver-
ið mér dýrmætt að Hjörleifsstrák-
arnir skyldu flytja suður. Móðurfjöl-
skylda mín var í Vestmannaeyjum
og þar var ég á sumrin, en þetta
varð mín tilfinningalega „ballest“
hér í Reykjavík, þrenn hjón, sem
stóðu saman, gegnum þykkt og
þunnt, tókust á við gleði og sorgir og
miðluðu af reynslu sinni og þekk-
ingu til okkar, sem yngri vorum, án
þess að sýna stjórnsemi eða yfir-
gang.
Þarna við Þingvallavatn, með hit-
ann af eldinum á andlitinu og tilfinn-
ingahitann í brjóstinu, horfði ég yfir
bálið, á hana Unu, sem sat og söng,
brosti til Geira síns og barnanna og
ég fann hvað hún var sátt við það,
sem lífið hafði gefið henni, bæði
hamingjustundimar og erfiðleik-
ana. Hún var kona, sem gaf enda-
laust af sér, var alltaf tilbúin að
rétta hjálparhönd, sauma fyrir mig,
gefa uppskriftir, eða bara spjalla og
deila hugsunum sínum með okkur,
sem vorum að sigla lífsins ólgusjó, af
rósemi og með æðruleysi þess, sem
sér til hafnar.
Og mikið var alltaf gott að safnast
saman heima hjá þeim Unu og
Geira, á þrettándanum, afmælum og
öðrum tilefnum til mannfagnaðar,
því hún var myndarleg húsmóðir,
hún Una, allt lék í höndunum á
henni, matreiðsla, saumaskapur,
jólaföndur og svo hafði hún
ákveðnar og skemmtilegar skoðanir
á mönnum og málefnum og gat hleg-
ið svo dátt og smitandi, að unun var
að. Hún hafði þurft að berjast síð-
ustu árin, bæði við erfiðan asma og
svo vágestinn sjálfan, krabbamein-
ið, en aldrei fann maður bilbug á
henni. Hárið hvítnaði, hvarf og óx
aftur, en brosið og blikið í augunum
var alltaf á sínum stað. Bein í baki
studdist hún við ástina, sem þau
sýndu henni, Geiri, bömin og barna-
bömin myndarlegu og þegar hún
kvaddi okkur, 5. nóvember, var það
á þann hátt sem henni var lagið, án
þess að draga kveðjustundina á
langinn. Hún var svo ánægð og al-
sæl, þegar hún talaði við fólkið sitt í
síðasta sinn, Geiri var kominn til
Ástralíu með Ninna litlabróður, þeir
stóðu á þröskuldi mikils ævintýris
og hún gladdist svo innilega fyrir
þeirra hönd.
Ég vil kveðja Unu á sama hátt,
full gleði og þakklætis fyrir það sem
hún gaf okkur öllum en um leið bið
ég Guð að styrkja Geira minn, börn-
in og barnabörnin og okkur öll, sem
munum sakna þessarar góðu og
skemmtilegu konu um ókomin ár.
Ég og mitt fólk munum Unu eins og
hún var við Þingvallavatn, ágúst-
kvöldið góða, brosandi, glöð og
sterk, syngjandi skátasöngva við
varðeldinn hans Geira síns.
Ragnheiður Kristfn
Steindórsdóttir.
Á ísafirði hefur lengst af verið
blómlegt félagslíf og víða komið við.
Þar var árið 1953 stofnaður sauma-
klúbbur sem hlaut nafni ,Aggada-
Gaggada“ Hvað það þýðir veit nú
enginn enda ekki nauðsynlegt.
Þetta var klúbburinn okkar. I u.þ.b.
25 ár hittist þessi hópur einu sinni í
viku. Þá vora málin skoðuð og skil-
greind, félagarnir mislítið eða mis-
mikið sammála, litríkar persónur
með ákveðnar og fastmótaðar skoð-
anir.
Una og Geiri vora félagar í
Klúbbnum eins og hann var nefndur
í daglegu tali. Þau kunnu svo sann-
arlega að lifa lífinu og á þeirra hlýja
og fallega heimili áttum við margar
gleði- og ánægjustundir. Við að sjá
þau saman, Unu og Geira, var það
einkum tvennt sem kom strax upp í
hugann: Ást og virðing.
Una var jafnréttissinnuð félags-
málamanneskja. Hún var víða valin
til trúnaðarstarfa, m.a. sat hún um
árabil í stjórn og samninganefnd
Iðju, félags iðnverkafólks. Hún var
þeim hæfileika búin að geta auð-
veldlega greint aðalatriðin frá auka-
atriðunum í orrahríð við samninga-
borðið.
Fyrir nokkrum áram áttum við
tal saman sem oftar. M.a. ræddum
við ástvinamissi. Þá var hún hvetj-
andi, róleg og sterk eins og alltaf,
enda voru þetta ríkjandi eiginleikar
í fari hennar. Þá voru „Mundu góðu
stundirnar" hennar ráð til mín og
þau vil ég gera nú að mínum orðum
til ykkar, kæra fjölskylda.
Ragnhildur G.
Guðmundsdóttir.
GYÐA
HELGADÓTTIR
+ Gyða Helgadótt-
ir fæddist í Tjarn-
arkoti, Ytri-Torfu-
staðahreppi í Vest-
ur-Húnavatnssýslu
22. janúar 1910. Hún
andaðist á hjúkrun-
ardeild Víðihlíðar í
Grindavík að morgni
26. nóvember síð-
astliðins. Foreldrar
hennar voru Þóra
Jensína Sæmunds-
dóttir, f. 21. júní
1880, d. 30. mars
1924, og Helgi Guð-
mundsson, f. 9. nóv-
ember 1881, d. 21. apríl 1944.
Systkini Gyðu: Svava, f. 31. mars
1907; Sæmundur, f. 23. apríl 1908;
Álfúr, f. 14. ágúst 1911; Karl, f. 3.
janúar 1914; Benedikt Sæmundur,
f. 17. febrúar 1918, og Eiður Berg-
mann, f. 22. nóvember 1918. Gyða
ólst upp f Tjarnarkoti til ársins
1920 en sfðar á Stóra-Ósi við Mið-
fjörð í Vestur-Húnavatnssýslu.
Eiginmaður Gyðu var Helgi
Stefán Jósepsson, f. 13. nóvember
1913, d. 21. júlí 1985. Gyða og
Helgi eignuðust tvö börn, þau eru:
1) Þóra Guðlaug,
húsfreyja í Keflavík,
f. 29. október 1937,
gift Njáli Skarphéð-
inssyni, fyrrverandi
aðstoðarslökkviliðs-
sljóra á Keflavíkur-
flugvelli, f. 13. júlí
1937, þau eiga þrjú
börn, Hrafnhildi,
Skarphéðin og Krist-
ínu Gyðu, öll búsett í
Keflavík. 2) Björn
Ósberg, rannsóknar-
Iögreglumaður f
Reylqavík, f. 25. nóv-
ember 1939, kvænt-
ur Þóru Margréti Guðleifsdóttur,
ritara hjá Kennaraháskóla ís-
lands, þau eiga eina dóttur Krist-
ínu Önnu, búsetta f Reykjavfk.
Þau Gyða og Helgi hófu búskap
í Keflavík og bjuggu þar sfðan
meðan bæði lifðu. Gyða tók virkan
þátt í Sálarrannsóknarfélagi í
Keflavík, Systrafélagi Keflavíkur-
kirkju og Kór aldraðra í Keflavík,
meðan heilsa leyfði.
Útför Gyðu fer fram frá Kefla-
vfkurkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Móðir mín, Gyða Helgadóttir,
fæddist í Tjarnarkoti, Ytri-Torfu-
staðahreppi í Vestur-Húnavatns-
sýslu 22. janúar 1910, hún var því á
91. aldursári er hún andaðist á
hjúkranardeild Víðihlíðar í Grinda-
vík að morgni 26. nóvember sl.
Foreldrar hennar vora hjónin
Helgi Guðmundsson og Þóra Jens-
ína Sæmundsdóttir.
í Tjamarkoti ólst móðir mín upp
til tíu ára aldurs í hópi sjö systkina,
mér er sagt oft við þröngan kost,
vegna langvarandi veikinda heimil-
isfoðurins og síðar veikindi móður
hennar. Þetta varð til þess að þau
bragðu búi á árinu 1920 og var böm-
unum komið fyrir hjá vandalausum.
Aldrei heyrði ég móður mína kvarta
vegna þessara bágu kjara í fram-
bemsku.
Hún varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi, að vera komið fyrir að Stóra-
Ósi við Miðfjörð hjá þeim systkinum
Friðriki, Hólmfríði, Jóni, Sigurlaugu
og Eggerti Árnbjömsbörnum,
ásamt konu Friðriks, Ingibjörgu.
Þama ólst hún upp í leik og starfi
í glaðværum hópi bama þeirra Frið-
riks og Ingibjargar. Sjálfur varð ég
þeirrar gæfu aðnjótandi, að fá að
kynnast þessu fólki og dvelja þar á
sumram sem bam og unglingur.
Hún minntist uppvaxtaráranna að
Stóra-Ósi og fóstursystkina sinna
þar oft og þá með miklum hlýhug.
Kvennaskólans á Blönduósi, það-
an sem hún útskrifaðist, minntist
hún með gleðiglampa í augum, ef til
tals barst.
Móðir mín hleypti heimdraganum
frá Stóra-Ósi, fór til vinnu á Skaga-
strönd, þaðan sem talsverður útveg-
ur var og næga vinnu að hafa á þeim
áram. Þar kynntist hún föður mín-
um, Helga Stefáni Jósepssyni, þau
giftust og fluttu full bjartsýni til
Keflavíkur. Þá var Keflavík ekki
eins og hún nú er orðin, heldur lítið
sjávarþorp. Mér er sagt að nokkuð
hart hafi verið í ári þar, varðandi at-
vinnu og h'f fólks, heimilishald og
það sem fólk hafði handa milli hafr
markast mikið af þeim aðstæðum,
sem síðar breyttust.
Það var glöð og þakklát Gyða, er
þau festu kaup á sinni fyrri íbúð á
Faxabraut 28 í Keflavík. Síðar festu
þau kaup á einbýlishúsi í Smáratúni
15, því fylgdi stór garður og þar undi
móðir mín sér vel við ræktun mat-
jurta og nostur við annan gróður.
Móðir mín var þeirrar manngerð-
ar, að henni þótti sælla að gefa en að
þiggja og er mér ekki örgrannt um
að margir hafi fengið að njóta þess,
þótt ekki hefði hún orð á slíku. Hún
tók um árabil virkan þátt í starfi Sál-
arrannsóknarfélagsins í Keflavík,
systrafélags Keflavíkurkirkju og á
meðan heilsa leyfði söng hún með
kór aldraðra, af þessu öllu hafði hún
mikið yndi.
Nokkrum áram eftir lát föður
míns árið 1985 var henni orðið um
megn að búa ein í húsinu og hugsa
um stóran garð. Henni var þá þvert
um geð að selja húsið og flytjast í
þjónustuíbúð aldraðra við Suður-
götu í Keflavík og síðar á hjúkranar-
deild Víðihhðar í Grindavík.
Hún skipti þó fljótt um skoðun og
undi hag sínum vel á báðum þessum
stöðum, þá ekki síst í Víðihlíð, þeirri
fyrirmyndarstofnun, sem hefir á að
skipa einvalastarfsliði, og vil ég færa
því þakldr mínar fyrir allt sem fyrir
móður mína var gert þar.
Móðir mín var trúuð kona og var
þess fullviss að eitthvað annað og
gott biði eftir vera á þessari storð.
Hafðu þökk fyrir allt og hvíl í
friði.
Bjöm Helgason.

Minningarkort
Hjartaverndar
535 1835
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 5691116, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamteg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil oghœfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki Stuttnefni undir greinunum.
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Bblómaverkstæði
INNAst.
Sltólavörðuslíg 12,
á liorni Bergstaðastrætis,
st'nti 551 9090.
1__________________
OSWALDS
sí.mi 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARH RINGINN
Ddvid Inger Olnfnr
l hfnnnstj. I hftv/irstj. Utftntrstj.
I 1KK1STU\ INNUSTO! A
EVVINDAR ARNAsSONAR
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GISSUR GUÐMUNDSSON,
Háaleitisbraut 155,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 8. desember kl. 15.00.
Erla Sigurðardóttir,
Sigriður Gissurardóttir, Guðmundur Ragnarsson,
Sigrún Gissurardóttir, Steinar S. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.

+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur vin-
áttu og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
MARfU ELÍNAR GUÐBRANDSDÓTTUR,
Kópavogsbraut 1a.
Garðar Sigurðsson,
Helgi Eyjólfsson, Sveindís Sveinsdóttir,
Dagur Garðars, Guðrún Sigurðardóttir,
Guðrún Garðars, Guðmundur Einarsson,
Margrét Garðars Molk, Rúnar Molk,
Guðbrandur Garðars, Helga Kristinsdóttir,
Sigurður Garðars, Sigrún Pétursdóttir,
barnabörn og bamabarnabörn.