Skírnir - 02.01.1848, Blaðsíða 10

12
í átta dálkum. Fyrst segja höfundar brjefsins, abþeir
hafí ávallt haft gott traust á konungi sakir vizku hans
og rjettlætis og umhyggju hans fyrir landi og lýb;
síban segja þeir, ab fulltrúar þeirra hafí á hinu síbasta
þingi borib margt þab fram, sem gagnstœtt sje vilja
þeirra og óskum; telja þeir einkum til þess, ab allir
atburbir fulltrúa hafi lotiÖ ab þessu þrennu: 1) aí>
slíta skuli sambandi því, er Sljesvík hefur verib í
vib Danmörku um margar aldir; 2) ab gjörsamlega
skuli sameina hertugadœmib Sljesvík vib hertugadœmib
Holsetaland, og þau tvö hertugadœmi verba eitt lítib
ríki sjer; og 3) ab þetta litla ríki Sljesvík og Hol-
setaland (Slesvig-Hohteen) skuli ganga í fjelag hinna
þjóbversku sambandsríkja.
Síban komast höfundar brjefsins þann veg ab
orbi: ltOss brá illa í brún, þegar vjer urbum þess
áskynja, ab fulltrúar vorir Sljesvíkurmanna vildu losa
oss úr sambandi vib Danmörku, og býbur oss hugur
vib ab láta skjóta oss inn í samband hinna þjób-
versku ríkja. Vjer eruin eigi ab öllum jafnabi vanir
ab hugsa um stjórnarmálefni; fyrir þá sök þegjum
vjer opt, þó oss líki eitthvab illa; og af því vjer
erum ekki svo vel kunnugir öllum málavöxtum, lát-
um vjer á stundum í þann svipinn tælast af kœn-
legum fortölum og ríkmannlegum orbum, þangab
til vjer förum ab hugsa oss betur um. Ef vjer
Sljesvíkurmenn eigum ab segja, hvab oss þykir
rjettast og bezt fyrir oss í vorri stöbu, þá getum
vjer sagt þab í fám orbum: Vjer viljum helzt vera
eins og vjer höfum verib hingab til; vjer viljum eigi
láta skjóta oss inn í Danmörku, en þó miklu síbur
inn í Jijóbverjaland.’’ þeir segjast eigi vilja láta skjóta