Skírnir - 02.01.1848, Blaðsíða 34

36
Sú tunga, sem nú er töIuS á Islandi, var fyrir
sex eíia sjö öldum tölub um öll Noríiurlönd, og
víðar um heim. Hve nær þessi tunga hefur fyrst
oríiií) til, eí)a hve nær hún hefur fengife þá lögun,
sem hún hefur í fornritum vorum, verbur eigi glögg-
lega á kvebib. Ofarlega á níundu öld byggbist Is-
land, og þá fluttist þessi tunga þangab. Á tólftu öld
eba þrettándu fór þessi tunga aí) blandast og breyt-
ast í Danmörku, og um sama leyti eoa nokkuru
sítbar í Norvegi, og síban á fjórtándu efea fimmtándu
öld má heita, ab í bábum þessum löndum hafi verib
ný tunga; svo mjög hafbi hin forna tunga breytzt.
Islendingar geymdu betur hinnar fornu tungu; og
þó ab danskan hafi gjört töluverban usla á landinu
í meir en fjórar aldir, þá hafa þó íslendingar allt au
einu varbveitt mynd hinnar fornu tungu; og þar
sem eitthvab er orbib geggjab í tali, má ab öllum
jafnabi sjá í fornritum vorum, hversu þab hefur verib
fyr á öldum. Fornrit Norburlanda, þau er nú eru
til, hafa flest verib samin á Islandi; í Norvegi hafa
verib sanidar nokkurar lagabœkur, og ein eba tvær
bœkur um abra hluti, eba mjög fáar. þetta hafa
allir frœbimenn kannazt vib, þangab til nú, ab nokk-
urir Norbmenn eru farnir ab rísa upp, og vilja telja
öbrum mönnum trú um, ab gamla málib hafi stór-
um breytzt og bjagazt á íslandi, og fjarska mörg
orb týnzt, en í Norvegi, segja þeir, ab orba myndir
(de giammatiske Former') hafi reyndar breytzt eba
haggazt, en framburbur orbanna sje þó vib þab
óbreyttur, og orbmergbin nálega hin sama og í
fornöld. Nú er hitt þó alkunnugt, ab um allan
Norveg er tölub sœmilega gób danska, og ólærbir