Skírnir - 02.01.1848, Blaðsíða 20

22
og þetta er, verbi eigi sakir fjárleysis eSa tímuleysis
lengi látib liggja óprentab.
Mánudaginn fyrstan í vetri kom eldur upp í
húsi því, er bœkur Bókmenntafjelagsins voru geymdar
í; brunnu þar nálega allar prentaSar bœkur, þær
er fjelagib átti og hjer voru í Kaupmannahöfn; þar
týndust og nokkur handrit, er fjelagib átti. Var
þessi skabi metinn til meira, en tveggja þúsunda rík-
isdala. Forstöðumönnum fjelagsins hafSi legizt eptir
aí> leggja í brunabótasjóbinn , og er því lítil von á,
að Qelaginu bœtist þessi skabi, nema ef konungur
rjettir því sína líknarhönd. Minni líkindi þykja á,
ab menn á íslandi hafi fje aflögu til ab bœta úr
þessum fjármissi.
þetta árib hefur íslenzk vara seizt hjer í lak-
ara lagi. Af hvítri ull frá Noríiurlandi og Austljörö-
um og Vestfjöröum hafa hverjar fjórar vættir veriö
seldar fyrir áttatíu dali, og áttatíu og fjóra dali,
þegar bezt gekk; sunnlenzk ull hefur selzt lakar.
Mislit ull hefur selzt fyrir sjötíu og þrjá dali, og
stundum betur. ViÖ árslokin er meira en helmingur
af hinni hvítu ull óseldur, og er eigi boöiö meira en
sextíu og sex dalir fyrir hverjar fjórar vættir af
henni. Tólgarpundiö hefur selzt fyrir nítján skild-
inga, og allt aö tuttugu og þrcm skildingum. Af
hörÖum fiski hafa hverjar fjórar vættir selzt upp og
niöur fyrir sextán til nítján dali, og þaö, sem lakast
hefur veriö, fyrir átta eöa níu dali. Af saltfiski
hefur duggufiskur selzt fyrir sextán, átján og tutt-
ugu dalij þaö sem kallaö er gott af öörum fiski,
hefur selzt fyrir fjórtán og fimmtán dali; þaö sem
lakast var, seldist fyrir tíu og tólf dali, og sumt